Περί προδοσίας

κι είμ’ αδερφός του.»

Συνήθως σε προδίδει αυτός που σε μυθοποιεί, για να σε καταβαραθρώσει… (βλ. Εφιάλτη).
(μυθοποίηση – καταβαράρθρωση στοιχεία της εφηβείας – προενηλικίωσης)
Συνήθως σε προδίδει αυτός που θέλει να σε ξεπεράσει…
Αυτός που δεν έχει την δύναμη να πει ευχαριστώ…

Χωρίς την «προδοσία» ίσως η ανθρωπότητα δεν θα πήγαινε μπροστά.

Όμως, το πως… προδίδεις (το πως αποχαιρετάς με έναν τρόπο κάποιον άλλον ή ακόμα και ένα κομμάτι του εαυτού σου), μαρτυρά τη δική σου γενναιότητα, το δικό σου μεγαλείο ψυχής, ή αντίθετα τη μικροψυχία σου.

Γι αυτό συνήθως η προδοσία είναι ύβρις. Γιατί οι άνθρωποι δεν έχουν μάθει να εξελίσσονται χωρίς να καταστρέφουν αυτόν ή αυτό που τους βοήθησε να εξελιχθούν.

Δείτε την ιστορία, δείτε ότι βοήθησε τον άνθρωπο να πάει μπροστά, που βρίσκεται τώρα. Δείτε την ύβρη. Και δείτε πως τελικά η εξέλιξη μπορεί να είναι καταστροφή, και όχι πρόοδος.

Αυτοί είναι οι άνθρωποι. Απαξιούν την ψυχή τους, και αγνοούν ότι αυτό ακριβώς είναι η ταπείνωση και η τιμωρία τους να επαναλαμβάνονται οικτρά, όσο και βαρετά…


Για το θεμα της προδοσίας, περισσότερα:
https://afigisizois.wordpress.com/2012/04/04/h-τεχνη-του-να-γινουμε-ο-εαυτος-μας-_-aldo-carotenuto/

Σχολιάστε