Ναι, είναι πολλά τα ταυτισμένα με τον επιτιθέμενο που το μόνο που θα ήθελαν στη ζωή τους είναι να πολεμήσουν. Όποιον νάναι. Πόλεμος νάναι κι ότι νάναι. Αδύναμοι να υπάρχουν κι ότι νάναι. Γιατί στη βία χάνει ο λιγότερο βίαιος. Ο λιγότερο δυνατός γι αυτούς. Βίαιος = δυνατός. Ξέρεις. Πολλά αμερικάνικα έργα. Το σήμα πολλοί το σέβονται. Το όπλο όμως όλοι. Μεταλλάξανε τη λέξη σεβασμός σε τρόμος. Κι έτρεχαν για να δουν τον ρομπερτ ντε νίρο να το λεει. Κόπι πέιστ κι ένας σκοπός ζωής, κι ένα πρότυπο, που στοιχίζει για να το κοπιάρεις, όσο ένα εισιτήριο κινηματογράφου. Που να ψάχνεις μωρέ τώρα εσύ ποιος είσαι, εσύ τι θέλεις, εσύ τι πιστεύεις. Έτοιμο φαγητό. Έτοιμη ζωή. Έτοιμος θάνατος. Εξ Αρχής.*
Κρ.Π.
*Σχόλιο για τη δημοσίευση που ακολουθεί:
Ζούμε σε πόλεμο; Προσαγωγές με τα χέρια στο κεφάλι σαν αιχμάλωτοι πολέμου (video) www.blog.gr
Εκατόν εννέα άτομα προσήχθησαν καθ’ όλη τη διάρκεια της ημέρας από διάφορες περιοχές της Θεσσαλονίκης στο πλαίσιο των προληπτικών προσαγωγών που διενήργησε η ΕΛ.ΑΣ. με αφορμή τις προγραμματισμένες εκδηλώσεις διαμαρτυρίας για τα εγκαίνια της 78ης ΔΕΘ. Αυτό που έκανε αλγεινή εντύπωση είναι ότι οι προσαχθέντες οδηγήθηκαν από τους αστυνομικούς με τα χέρια στο κεφάλι λες και επρόκειτο για αιχμαλώτους πολέμου. Μια πρακτική που συναντά κανείς συνήθως σε ολοκληρωτικά καθεστώτα.
—
—
ΔΕΘ – ΘΕΣ/ΝΙΚΗ (7/9/13): Συνεχής ενημέρωση
—
«Και μια και δυο και δέκα εβδομάδες, εμείς θα απεργούμε μέχρι το 3.000» left.gr