«Το καραβάνι τρέχει μες στη σκόνη
και την τρελή σου κυνηγάει σκιά*
πώς να ημερέψει ο νους μ’ ένα σεντόνι
πώς να δεθεί η Μεσόγειος με σχοινιά
αγάπη που σε λέγαμ’ Αντιγόνη…»
Με μια πιρόγα φεύγεις και γυρίζεις
τις ώρες που αγριεύει η βροχή
στη γη των Βησιγότθων αρμενίζεις
και σε κερδίζουν κήποι κρεμαστοί
μα τα φτερά σου σιγοπριονίζεις
Σκέπασ’ αρμύρα το γυμνό κορμί σου
σου `φερα απ’ τους Δελφούς γλυκό νερό
στα δύο είπες πως θα κοπεί η ζωή σου
και πριν προλάβω τρις να σ’ αρνηθώ
σκούριασε το κλειδί του παραδείσου
Το καραβάνι τρέχει μες στη σκόνη
και την τρελή σου κυνηγάει σκιά
πώς να ημερέψει ο νους μ’ ένα σεντόνι
πώς να δεθεί η Μεσόγειος με σχοινιά
αγάπη που σε λέγαμ’ Αντιγόνη
Ποια νυχτωδία το φως σου έχει πάρει
και σε ποιο γαλαξία να σε βρω
εδώ είναι Αττική φαιό νταμάρι
κι εγώ ένα πεδίο βολής φτηνό
που ασκούνται βρίζοντας ξένοι φαντάροι
Επάνω: φωτό Γιάννης Μπεχράκης
* «Το καραβάνι τρέχει μες στη σκόνη / και την τρελή σου(Αντιγόνη) κυνηγάει σκιά».
Η Αντιγόνη -εκτός των άλλων- ήταν η πρώτη απεργός πείνας στην Ιστορία. Πέθανε σε έναν κλειστό τάφο, ζωντανή, μην τρώγοντας. Και πέθανε υποστηρίζοντας τους άγραφους νόμους και αντιτιθέμενη στους γραπτούς νόμους, στον Κρέοντα […] Η βαθύτερη έκκληση του απεργού πείνας είναι για τους νόμους (γραπτούς και άγραφους), και το γιατί γίνονται οι νόμοι, πώς γίνονται, σε ποιες βάσεις στηρίζονται, πως συμμετέχει η παράδοση, οι άγραφοι νόμοι, και πως οι βασικές ηθικές αξίες των ανθρώπων; […] Κάθε απεργία πείνας προκαλεί μία τρομερή αμφισβήτηση και δημιουργεί μία διαδικασία ερώτησης. Μια διαδικασία αυτοερώτησης προς το κοινωνικό σύνολο σε δοσμένη χρονική στιγμή. Αν δεν ακούσουμε την ερώτηση που θέτει κάθε φορά ο απεργός πείνας, μπαίνουμε σε μία προβληματική ψυχικής τύφλωσης: Ατομικής και κοινωνικής […] Οι βασικές ανθρώπινες διαστάσεις οι οποίες θεμελιώνουν ένα κοινωνικό καθεστώς θα επαναφέρουν τις ερωτήσεις τις οποίες βάζει ο κάθε απεργός πείνας και Θα το αναγκάσουν να μετακινηθεί […] Κώστας Νασίκας. Περισσότερα: http://tvxs.gr/news/egrapsan-eipan/i-bathyteri-ekklisi-toy-kathe-apergoy-peinas-einai-gia-toys-nomoys
Φωτο: http://tvxs.gr/news/ellada/ekatontades-prosfyges-kataferan-na-perasoyn-stin-pgdm
Βίντεο που δημιουργήθηκε με αφορμή αυτή την ανάρτηση από ifestionas jan :
Σκληρές εικόνες:
Αγαπητοί κάτοικοι των νησιών του Ανατολικού Αιγαίου.
Κάτοικοι της Μυτιλήνης, της Κω, της Χίου, της Λέρου, της Σάμου, της Καλύμνου.
Όλος ο πλανήτης και κάθε εχέφρων άνθρωπος κατανοεί την αναστάτωση που έχει προκληθεί στις ζωές σας και στα νησιά σας από τη ροή δεκάδων χιλιάδων προσφύγων.
Πρέπει, ωστόσο, με ψυχραιμία να καταλάβετε πως αυτό που ζείτε είναι σε διεθνές επίπεδο μια μεγάλη και δύσκολη ιστορική στιγμή: Είναι το καλοκαίρι της μεγάλης φυγής των Σύριων προς την Ευρώπη. Η φωτογραφία από τα σύνορα Ουγγαρίας – Αυστρίας δείχνει ανάγλυφα το μέγεθος αυτής της υπόθεσης.
Δυστυχώς, τα νησιά σας βρίσκονται στη μέση της διαδρομής και (εφ’ όσον ο Έβρος έκλεισε με τον φράκτη του Σαμαρά) όλοι οι πρόσφυγες από τη Συρία που κατευθύνονται προς την Ευρώπη είναι ΑΝΑΓΚΑΣΜΕΝΟΙ να περνούν από εσάς. Δεν υπάρχει άλλος δρόμος.
Κι αν κάποιοι φταίνε για την έκρυθμη κατάσταση που όλοι βιώνετε, αυτοί σίγουρα δεν είναι οι ταλαιπωρημένες οικογένειες των προσφύγων που βρέθηκαν σε ανάγκη στην πόρτα σας.
Πρώτοι απ’ όλους φταίνε εκείνοι που διέλυσαν την πατρίδα τους και τους ανάγκασαν να ξεριζωθούν.
Δεύτερη στο φταίξιμο είναι η διεθνής κοινότητα που παρακολουθεί άπραγη τη σφαγή στη Συρία.
Και κατά τρίτον το δικό μας κράτος – οπερέτα, που αντί να αντιληφθεί τη σοβαρότητα και την ιστορικότητα της στιγμής και να στείλει στα νησιά σας μερικές δεκάδες υπαλλήλους, για να κάνουν γρήγορα την ταυτοποίηση και να μπορεί να φεύγει άμεσα, ήρεμα και με συνεχή ροή ο κόσμος, αυτοί κωλυσιεργούν, δημιουργούν ένταση και στο τέλος στέλνουν τα ΜΑΤ για να τους δέρνουν.
Είναι το γνωστό, ανίκανο κράτος που διαχρονικά αδυνατεί να διαχειριστεί κρίσεις. Έχετε πολλές φορές υπάρξει κι εσείς θύματά του, όπως όλοι μας, και ξέρετε ακριβώς για τί μιλάμε.
Μην ξεσπάτε, λοιπόν, πάνω στους πρόσφυγες.
Είναι τα θύματα μιας άσχημης κατάστασης.
Είναι οι επιζήσαντες ενός άγριου πολέμου.
Και είναι οι τελευταίοι στη λίστα των ευθυνών γι’ αυτό που σας συμβαίνει.
Κάντε υπομονή.
Κρίνετε δίκαια.
Στηρίξτε τους.
Μείνετε Άνθρωποι.
Αυτό το τελευταίο είναι που όλοι θέλουμε να γράψει η Ιστορία στη συγκεκριμένη σελίδα της για τη «μεγάλη φυγή του ’15»:
Ότι στη χώρα μας υποδεχθήκαμε τα θύματα του πολέμου ανθρώπινα και με σεβασμό. Ότι ήμασταν Άνθρωποι.
Όχι ότι τους τραμπουκίζαμε.
Crystalia Patouli -------- 