Συνεχής ενημέρωση: Κώστας Μουρσελάς για την ΕΡΤ

12:04, 12 Ιουν 2013 | tvxsteam tvxs.gr/node/131288

Τί σχολιάζουν στο tvxs.gr άνθρωποι των γραμμάτων και των τεχνών για τη διακοπή λειτουργίας της ΕΡΤ:

Κώστας Μουρσελάς: Κύριε Σαμαρά, προς Θεού μην πειράξετε τα λαμόγια σας…

«Εκείνο που δεν καταλαβαίνω και που λίγο με τρομάζει, και που κάπως απορώ, είναι καταρχήν η τόλμη του κυρίου Σαμαρά. Για τόσο τολμηρό δεν τον είχα. Ή μήπως την τόλμη του κάπου την πάει; Πρώτον, απορρίπτει χωρίς συζήτηση το αντιρατσιστικό νομοσχέδιο των συνεταίρων του και προτείνει μάλιστα ένα δικό του – ο Θεός να το κάνει αντιρατσιστικό- .

Ύστερα δολοφονεί την ΕΡΤ και πάλι χωρίς συζήτηση, αδιαφορώντας για τη δυσαρέσκεια που θα προκαλέσει στους συνεταίρους και σε σύμπαν το εκλογικό του σώμα, διότι νομίζω ότι αποκλείεται να αντέξει επί τρίμηνο χωρίς τα κανάλια της κρατικής. Ούτε και εγώ δεν θα το άντεχα.

Και το χειρότερο, η εξήγηση του υπουργού του, ότι έκλεισε την ΕΡΤ για το καλό μας, διότι λέει όταν την ξανανοίξει θα έχει καταφέρει να απολύσει όλα τα λαμόγια, όλους τους άχρηστους, και όλες τις παχιές αγελάδες, και ότι θα μας την προσφέρει τελείως ανανεωμένη.

Στο τελευταία συμφωνώ. Σωστά το σκέφτηκε, αλλά αναρωτιέμαι, πρώτον ποιός θα μπορέσει να ξεχωρίσει την ήρα από το στάρι; Δεύτερον, δεν θα μπορούσε να κάνει το ίδιο χωρίς να την κλείσει; Εντάξει, αυτά τα δυσάρεστα τα ξέραμε και μεις εδώ και πολλά χρόνια…

Εκεί βόσκουν όντως και παχιές αγελάδες και λαμόγια και κοπανατζήδες, αλλά τρεις μήνες κλειστά τα κανάλια της δεν παραπάει;

Άλλωστε, πολλά λαμόγια είχε και έχει και η βουλή, και αυτό το ξέραμε όλοι και σεις και μεις. Μήπως έχετε σκοπό να απολύσετε και εκεί τουλάχιστον τους 100 και να μας μείνουν οι διακόσιοι; Αυτό θα ήταν πράγματι, μια καλή πράξη.-» (2013-06-12 12:04)

Αρλέτα: Βρισκόμαστε σε περίοδο λαιμητόμου! Και πολλοί δεν το έχουν καταλάβει

Δεν είμαι υπέρ αυτού που συνέβη. Όχι. Καθόλου. Δεν ήμουν ποτε υπέρ της λύσης, πονάει κεφάλι – κόβει κεφάλι. Αυτό δεν είναι λύση, είναι δολοφονία. Το ότι χρειαζόταν η ΕΡΤ εξυγίανση, είναι παραπάνω από σίγουρο. Αλλά αυτό δεν λέγεται εξυγίανση. Αυτό είναι σαν να πάω στο νοσοκομείο για να μου κόψουν τον κάλο, και να μου κόψουν το πόδι!

Αλλά σήμερα βρισκόμαστε σε περίοδο λαιμητόμου!  Και πολλοί δεν το έχουν καταλάβει. Το καταλαβαίνουν αυτοί, που πέφτει η λαιμητόμος στο κεφάλι τους. Μόνο αυτοί. Και Δυόμιση χιλιάδες άνθρωποι ξαφνικά βρίσκονται στο δρόμο. Αυτό είναι το χειρότερο.

Με στεναχωρεί πάρα πολύ αυτό. Τα ραδιόφωνα της ΕΡΤ -εκτός των άλλων- ήταν τα μόνα που έπαιζαν τραγούδια από όλη την γκάμα του ελληνικού τραγουδιού. Οι περισσότεροι παραγωγοί σήμερα στους ιδιωτικούς σταθμούς, αν τους ρωτήσεις, αγνοούν για παράδειγμα, ποιά είναι η Βέμπο!

Επίσης, τί θα γίνει αυτή η κολοσιαία περιουσία της ΕΡΤ, που είναι πληρωμένη από τους Έλληνες πολίτες, μέχρι τελευταίας δεκάρας. Ένα χρόνο να μείνει κλειστή η ΕΡΤ, θα καταστραφεί. Θα κλαπούν πράγματα, αυτό είναι απόλυτα σίγουρο. Ποιός θα τα φυλάει όλα αυτά; Και μετά για να τα αντικαταστήσουν θα πληρώσουμε ποιός ξέρει πόσα… τα οποία θα είναι περισσότερα από εκείνα που υποτίθεται ότι θα γλύτωναν με όλες αυτές τις απολύσεις.

Και όταν όλο αυτό αφορά έναν κρατικό οργανισμό, ο οποίος έχει πληρωθεί καθ’ ολοκληρία από τους Έλληνες, με υποχρεωτικές εισφορές, δεν μπορεί εν μία νυκτί να κάνεις τέτοιου είδους καρατόμηση! Γιατί πρόκειται για δολοφονία, της όποιας δημοκρατίας υποτίθεται ότι έχουμε…

Αλλά δεν μπορώ να μιλήσω για δημοκρατία σε μία χώρα που ποτέ δεν είχε δημοκρατία, εκτός από την αρχαιότητα. Δημοκρατία σημαίνει ο λόγος όλων αυτών που είναι πολίτες μιας χώρας.

Και κανένας δεν σκέφτεται λύσεις. Όλοι  σκέφτονται καρατομήσεις. Διότι, κανένας δεν προτείνει λύσεις, όταν πρέπει να προτείνει λύσεις.-

Mάνος Κοντολέων: Δεν συνηθίζω να χρησιμοποιώ λόγια άλλων…

Δεν συνηθίζω να χρησιμοποιώ λόγια άλλων, και κυρίως αν πολιτικών φορέων. Αλλά στην ανακοίνωση που έστειλε το Πολιτιστικό Τμήμα του Συνασπισμού δεν μπορώ παρά να δηλώσω πως δεν έχω καλύτερο τρόπο να εκθέσω τις σκέψεις μου. Αντιγράφω, λοιπόν, ένα μέρος της:

·       Θα μπορούσαμε να μιλήσουμε για τις εκπομπές λόγου και τέχνης, τα ντοκιμαντέρ και τις ελληνικές παραγωγές που έτσι και αλλιώς την τελευταία πενταετία είχαν συρρικνωθεί δραματικά και πλέον θα εξαφανιστούν προκειμένου στο τηλεοπτικό χρόνο να επικρατήσουν πρωινάδικα με οδηγίες μόδας και ομορφιάς, συνταγές μαγειρικής και κουτσομπολιά.

·        Θα μπορούσαμε να μιλήσουμε για τα Μουσικά  Σύνολα της ΕΡΤ και για τον σημαντικό τους πολιτιστικό ρόλο.

·   Θα μπορούσαμε να μιλήσουμε για το δεύτερο και για το τρίτο ραδιοφωνικό πρόγραμμα που, ας το θυμίσουμε, το είχε ιδρύσει ο Μάνος Χατζιδάκις.

·       Θα μπορούσαμε να διαμαρτυρηθούμε για το ότι νέοι και παλαιότεροι δημιουργοί χάνουν το ελάχιστο βήμα που είχαν για να παρουσιάσουν τη δουλειά τους.

·      Θα μπορούσαμε να θυμίσουμε για το ότι με αυτήν την απόφαση οι περιφερειακοί ραδιοφωνικοί σταθμοί, που ήταν κύτταρα τοπικής φωνής θα κλείσουν συμβάλλοντας στον μαρασμό της περιφέρειας.

·  Θα μπορούσαμε να διαμαρτυρηθούμε για το ότι η ελληνική ομογένεια χάνει ένα σημαντικό πολιτισμικό δεσμό με την πατρίδα.

·   Θα μπορούσαμε να διαμαρτυρηθούμε για το ότι ο ελληνικός κινηματογράφος χάνει το μόνο τηλεοπτικό κανάλι που του απέδιδε το ποσοστό χρηματοδότησης που του οφειλόταν, ενώ όλα τα άλλα ιδιωτικά- πειρατικά  κανάλια, παράνομα σε όλα, παρανομούν και σε αυτό.

·     Θα μπορούσαμε να φρίξουμε για το ότι με τη νέα τάξη πραγμάτων επιχειρείται ο τραυματισμός της συλλογικής, ιστορικής μνήμης, όπως έχει καταγραφεί στις εικόνες και τους ήχους του δημόσιου χώρου και αρχείου, καθώς είμαστε σίγουροι πως αν τα σχέδια τους περάσουν το πολύτιμο Αρχείο της ΕΡΤ θα υποστεί μεγάλης έκτασης λεηλασία, ευνουχισμό και «αξιοποίηση» από ιδιώτες.

Θα μπορούσαμε να συνεχίσουμε επί μακρόν τον κατάλογο. Όχι γιατί θεωρούμε πως η ΕΡΤ υπήρξε αναμάρτητη, ούτε γιατί δεν γνωρίζουμε το πόσοι ανάξιοι εγκάθετοι των εκάστοτε κυβερνήσεων απόλαυσαν ηγεμονικές αμοιβές και διασπάθισαν τα χρήματα των πολιτών της χώρας. Αλλά γιατί γνωρίζουμε το συμβολικό χαρακτήρα αυτής της αναμέτρησης, όπου ο καθένας οφείλει να διαλέξει όχθη. Για αυτό και προτιμάμε να κλείσουμε και εμείς αυτήν την ανακοίνωση μας αναφερόμενοι επίσης σε έναν συμβολισμό.

Η τελευταία φορά που κρατικός σταθμός έπαψε να εκπέμπει ήταν η περίπτωση του Ραδιοφωνικού Σταθμού Αθηνών που διέκοψε την εκπομπή του, όταν μπήκαν οι Ναζί στην Αθήνα.  Την ίδια εκείνη αποφράδα ημέρα η γιαγιά του σημερινού πρωθυπουργού επέλεξε να αυτοκτονήσει.-

Χάρις Βλαβιανός: Περί της ΕΡΤ και άλλων πολλών αμαρτημάτων

1. Όταν καταρρεύσει ένα κτίριο αναζητούμε συνήθως τις ευθύνες σε αυτούς που το έκτισαν – αρχιτέκτονες / μηχανικούς. Την ΕΡΤ – αυτή την ΕΡΤ που είχαμε μέχρι σήμερα – την είχαν κτίσει δύο αρχιμηχανικοί: το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ.

2. Επί χρόνια η ΕΡΤ ήταν το παραμάγαζο αυτών των δύο κομμάτων. Το γέμιζαν με «δικά τους παιδιά» για να μπορούν να το ελέγχουν αποτελεσματικά. Ο αριθμός των εργαζομένων, ο ρόλος τους, η απόδοσή τους, κλπ, δεν απασχόλησε ποτέ κανέναν. Η ΕΡΤ που θα μπορούσε να λειτουργει με 1.500 ανθρώπους, έφτασε στις μέρες της «δόξας» της ν’ απασχολεί τετραπλάσιο αριθμό. Είχα φίλους [δεν είναι της ώρα να αναφέρω ονόματα] που πήγαιναν στην ΕΡΤ στο τέλος του μήνα απλώς και μόνο για να εισπράξουν το μισθό τους. Δεν το ήξεραν αυτό οι πάντες; Το ήξεραν φυσικά. Γιατί δεν μιλούσαν; Γιατί οι περισσότεροι είχαν βρεθεί στην ΕΡΤ εξαργυρώνοντας την κομματική τους ταυτότητα.

3. Οι ειδήσεις της ΕΡΤ [μέχρι πρόσφατα] ήταν επί της ουσίας καθαρή κομματική προπαγάνδα. Αν ήταν το ΠΑΣΟΚ στην εξουσία, ακούγαμε [σχεδόν ναρκωμένοι από την πλήξη και την βλακεία] τις οργισμένες ανακοινώσεις του κυβερνητικού του εκπροσώπου, που απαντούσε στις αντίστοιχες ανακοινώσεις της ΝΔ. Τον τελευταίο λόγο βέβαια είχε πάντα ο εκπρόσωπος του ΠΑΣΟΚ, ο οποίος όφειλε να αποστομώσει τον αντίπαλό του. Αν ερχόταν η ΝΔ στα πράγματα το παιχνίδι άλλαζε – δηλαδή άλλαζε η σειρά των ανακοινώσεων και ο χρόνος που διατείθετο στον κάθε ομιλητή.

4. Η σπατάλη που έγινε όλα αυτά τα χρόνια – ΚΑΙ με τις εξωτερικές παραγωγές – [τις οποίες αναλάμβαναν πάντα όσοι είχαν μέσο], δεν θορύβησε κανέναν, και όλοι στην ΕΡΤ και στα δύο κόμματα πορεύονταν χαρωπά προς αυτό που νόμιζαν ότι θα είναι η γη Χαναάν. Λάθος. Η γη άνοιξε και τους κατάπιε.

5. Δεν είναι τυχαίο πως όταν το 1987 δημιουργήθηκε ο πρώτος, μη κομματικά ελεγχόμενος, ραδιοφωνικός σταθμός, ο 9.84, το ΠΑΣΟΚ που ήταν τότε στα πράγματα έπαθε πανικό και ο Υπ. Πληροφοριών [ο γελοίος Μαρούδας αν δεν κάνω λάθος] απειλούσε ότι «θα καταρρίψει τον δορυφόρο που θα τολμούσε να εκπέμψει ελληνικό πρόγραμμα»! [Ο Μαρούδας σε ρόλο ιάπωνα καμικάζι. Αυτά τα φαιδρά για να μη ξεχνάμε το λαμπρό μας παρελθόν!]

6. Χωρίς κρατική τηλεόραση δεν θα έχουμε βέβαια εκπομπές λόγου, ούτε εκπομπές για την τέχνη, το θέατρο, κλπ. [Όσες φορές έχω μιλήσει στην τηλεόραση για θέματα που αφορύν στην ποιήση ή σε ποιητές (Γκάτσος, Σεφέρης, Ελύτης, Σικελιανός) ήταν πάντοτε στην ΕΡΤ]. Ο πολιτισμός που προάγουν τα ιδιωτικά κανάλια είναι γνωστός: τουρικικά σίριαλ, Λαζόπουλος, Ράδιο Αρβύλα, Θέμος Αναστασιάδης, κλπ. Σκουπίδια δηλαδή. Τόνοι σκουπιδιών.

7. Θέλουμε εκπομπές όπως το «Παρασκήνιο», το «Μονόγραμμα», ποιοτικά σίριαλ όπως το «Downton Abbey», σωστές ειδήσεις όπου να μην παρελαύνει διαρκώς από μπροστά μας η ελληνηίδα «Mother Teresa» κυρία Βαρδiνογιάννη; Ναι! Άρα η κρατική τηλεόραση είναι αναγκαία.

8. ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ: Ναι, στο κλείσιμο της σημερινής ΕΡΤ, αλλά άμεσο άνοιγμα μιας άλλης, νέας, ανεξάρτητης, ακόμη πιο ποιοτικής ΕΡΤ – που να μη τη στοιχειώνουν τα βαμπίρ της μεταπολίτευσης. Αυτά που της ήπιαν αργά-αργά και μεθοδικά το αίμα.

ΥΓ.: Τώρα που κατέρρευσε το κτίριο όλοι φωνάζουν, αλλά δεν είδα σε όσα διάβασα καμία αυτοκριτική. Ωραίο και βολικό να ηθικολογεί κανείς αναδρομικά. Αλλά ανέντιμο.- (12/6/2013, 13:15:59)

Jose Manuel Lamarque: Εδώ  Αθήνα…

Η ΕΡΤ δεν εκπέμπει πια. Η Ελληνική δημόσια τηλεόραση έχει σιγήσει. Κι αυτό κατά τη διάρκεια της επίσκεψης της τρόικας στην Αθήνα, ό, τι καλύτερο δηλαδή ως απόδειξη της υποταγής!
Οι Έλληνες δεν θα ενημερώνονται από μια δημόσια υπηρεσία, αλλά από ισχυρά λόμπυ και μεγαλοκαναλάρχες. Οι Έλληνες δεν έχουν πια δικαίωμα στην πληροφόρηση. Και όταν διαγράφουμε πληροφορίες, τότε ενισχύουμε τη λογοκρισία, τη δικτατορία. Αυτή τη φορά δεν είναι οι συνταγματάρχες που πήραν την εξουσία, αλλά οι δωσίλογοι της Ελλάδας.
Μαζί με το ΔΝΤ, τις Βρυξέλλες, την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, που δίνουν τη χαριστική βολή τώρα στον ελληνικό λαό. Οι Έλληνες δεν έχουν πρόσβαση στην πληροφόρηση και γι αυτό θα μαθαίνουν μόνο αυτό που θέλουμε να τους δώσουμε.
Η απειλή για την ελευθερία είναι ένα νέο βήμα στην μετατροπή της Ελλάδας σε μπανανία που διοικείται από ανίκανους να αντισταθούν στις σκοτεινές ξένες δυνάμεις. Η ανάληψη δράσης από την ελληνική κυβέρνηση είναι ντροπή, τόσο έναντι του προσωπικού της ΕΡΤ όσο και έναντι του Έλληνα πολίτη που έχει το δικαίωμα να ενημερώνεται από μια δημόσια υπηρεσία.
Ένα νέο βήμα έχει γίνει προς την κατεύθυνση της εξάλειψης των βασικών ελευθεριών!
Η σκιά της ντροπής πέφτει στην Ελλάδα, πρέπει να σώσουμε τον ελληνικό λαό!– ((12/6/2013, 13:20:59)

Χάρρυ Κλυνν: Έχουν αποθρασυνθεί, γιατί τους επιτρέψαμε να αποθρασυνθούν!

Αυτοί, έχουν αποθρασυνθεί, γιατί τους επιτρέψαμε να αποθρασυνθούν! […] Ναι. Πιστεύω ότι η ΕΡΤ θα κλείσει. Γιατί δεν πιστεύω ότι ο ελληνικός λαός έχει τη δυνατότητα να ορθώσει το ανάστημά του. Δεν μας έχει δείξει τίποτα μέχρι τώρα. Μακάρι να συμβεί το αντίθετο! Μα, πως θα συμβεί; Όταν υπάρχουν αυτή τη στιγμή σχεδόν δύο εκατομμύρια άνεργοι, και το 1/3 κάτω από το όριο της φτώχειας, και πιστεύουν ότι καμία άλλη λύση δεν μπορεί να υπάρξει εκτός από τη λύση Σαμαρά; […] Είναι τραγικό! Όταν η πολιτική απάτη θριαμβεύει, παύει να θεωρείται πολιτική απάτη […] Ο ηθοποιός, συγγραφέας και stand up comedian Χάρρυ Κλυνν (Βασίλης Ν. Τριανταφυλλίδης), μιλά στην Κρυσταλία Πατούλη και το tvxs.gr για τον… ξαφνικό θάνατο της ΕΡΤ.

Κρ.Π.: Για την Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου που βάζει λουκέτο στην ΕΡΤ και μιλά σχετικά η δημοσιογράφος της κρατικής τηλεόρασης Έλλη Στάη -αυτή τη στιγμή (11/6/2013, 22:56:59)- τί έχετε να πείτε;

Χ.Κλ.: Δεν την άκουσα την κυρία Στάη να πει τίποτα για τις προηγούμενες Πράξεις Νομοθετικού Περιεχομένου… Δεν την άκουσα. Δυστυχώς.

Κρ.Π.: Έχει συγκεντρωθεί ήδη πάρα πολύς κόσμος που διαμαρτύρεται μπροστά στην ΕΡΤ, στη Μεσογείων…

Χ.Κ.: Δεν ξέρω. Μακάρι να γίνει η απαρχή των δέντρων… της πλατείας Ταξίμ. Αλλά θα το δούμε αυτό…. Εγώ πάντα σε αυτές τις καταστάσεις, περιμένω να δω που θα οδηγηθεί η κατάσταση. Δεν ξέρω αν θα μπορέσουμε…

Οι Τούρκοι βρήκαν την οικολογική αφορμή. Εμείς την αφορμή της πείνας, και της δυστυχίας, και της εξαθλίωσης, δεν τη βρήκαμε ακόμα…

Κρ.Π.: Παρ’ όλες τις σφοδρές και άμεσες αντιδράσεις που έχουν ξεσπάσει διεθνώς, μετά από αυτή την ανακοίνωση, πιστεύεται ότι η ΕΡΤ, θα κλείσει;

Χ.Κλ.: Ναι. Πιστεύω ότι η ΕΡΤ θα κλείσει.

Γιατί δεν πιστεύω ότι ο ελληνικός λαός έχει τη δυνατότητα να ορθώσει το ανάστημά του. Δεν μας έχει δείξει τίποτα μέχρι τώρα. Μακάρι να συμβεί το αντίθετο! Μα, πως θα συμβεί; Όταν υπάρχουν σχεδόν δύο εκατομμύρια άνεργοι, και το 1/3 κάτω από το όριο της φτώχειας, και πιστεύουν ότι καμία άλλη λύση δεν μπορεί να υπάρξει εκτός από τη λύση Σαμαρά;

Γιατί να το πιστέψω; Πρέπει να είμαι ηλίθιος. Γιατί να το πιστέψω, δηλαδή; Τί να πιστέψω;

Κρ.Π.: Αν θα αντιδράσει ο ελληνικός λαός, εννοείτε;

Χ.Κλ.: Ναι, γιατί; Εσύ πιστεύεις ότι θα αντιδράσει; Μακάρι να αντιδράσει!

Αλλά το θέμα είναι το εξής – είναι πολύ περίεργη η κατάσταση. Αυτοί, έχουν αποθρασυνθεί, γιατί τους επιτρέψαμε να αποθρασυνθούν! Και το ωραίο είναι ότι βγήκε ο Όλι Ρεν και εξέφρασε τη δυσαρέσκειά του γιατί κλείνει η κρατική τηλεόραση! Δηλαδή… είναι τραγικά αυτά τα πράγματα.

Και αν κλείσει, θα είναι πολύ ρευστή η κατάσταση, μέχρι να ξαναγίνει η ΕΡΤ, να ξαναγίνει δημόσια τηλεόραση, αν ξαναγίνει… Εξάλλου, ποιός ξέρει αν θα υπάρχει αυτή η κυβέρνηση μέχρι τον Σεπτέμβρη. 

Μακάρι να εξεγερθεί ο κόσμος… Θα εκπλαγώ πολύ ευχάριστα. Αλλά δεν το πιστεύω.

Και είναι τραγικό! Όταν η πολιτική απάτη θριαμβεύει, παύει να θεωρείται πολιτική απάτη. Αυτό το συμπέρασμα βγαίνει από τις δημοσκοπήσεις.- (11/6/2013, 22:56:59)

Διαβάστε επίσης στο tvxs.gr:

 

Μίκης Θεοδωράκης: όλοι οι Έλληνες θα πρέπει σαν ένας άνθρωπος να πούνε ένα βροντερό ΟΧΙ σ’ αυτή την ανελέητη επίθεση

Ενώ ακόμα και το ΔΝΤ καταγγέλλει την καταστροφική πολιτική της Τρόικα σε βάρος του Λαού μας, η ελληνική κυβέρνηση συνεχίζει να πειθαρχεί στις εντολές της, που τώρα περνούν στη φάση της εξόντωσης των υπαλλήλων του Δημοσίου και των ΔΕΚΟ πετώντας στους δρόμους χιλιάδες οικογένειες.

Νομίζω ότι το ποτήρι της οργής έχει πια ξεχειλίσει και ότι όλοι οι Έλληνες θα πρέπει σαν ένας άνθρωπος να πούνε ένα βροντερό ΟΧΙ σ’ αυτή την ανελέητη επίθεση.

Σε ό,τι αφορά την ΕΡΤ, λόγω και της θητείας μου στα Μουσικά Σύνολά της, έχω ιδιαίτερους λόγους να δηλώσω ότι στέκομαι στο πλευρό των εργαζομένων με όσες ηθικές δυνάμεις διαθέτω.- (11.6.2013 – Δήλωση, που μεταδόθηκε από την ΕΡΤ)

Αντιδράσεις και σχόλια από τα social media, και τέλος το άρθρο του Γιάννη Κότσιρα, με τίτλο «Ανόητε χαιρέκακε!»

ΕΡΤ Α.Ε.
Έχω βρεθεί σε πολλά μέρη με ακραίες συνθήκες ποτέ δεν συνάντησα αυτό που γίνεται τώρα στην Ελλάδα. Να κλείνει δηλαδή η δημόσια τηλεόραση, είπε από την Ιερουσαλήμ ο ανταποκριτής της ΕΡΤ Πάνος Χαρίτος.

Nicos Panayotopoulos
Να καταγγέλει ο Κεδίκογλου την ΕΡΤ για αδιαφάνεια, διαφθορά και διαπλοκή, το λες και αχαλίνωτη αυτοαναφορικότητα…

Yiorgos Kordomenidis
Βλέπω το πρόγραμμα της ΕΡΤ μέσω ίσπανικού καναλιού. Αυτό κι αν είναι ξεφτίλα! (έφηβος το 1973, άκουγα Ντόιτσε Βέλε και Μπι Μπι Σι, με χαμηλή ένταση, γιατί το πατρικό μου ήταν πάνω σε κεντρικό δρόμο και υπήρχε ο κίνδυνος να ακούσει κάποιος περαστικός ― λυπάμαι για τον παραλληλισμό, αλλά αυτό σκέφτομαι).

Aristos Doxiadis
Δεν θέλω να διαλέγω ανάμεσα στους κλέφτες της ΕΡΤ και στους αυταρχικόυς της ΝΔ. Από αύριο, κίνημα για νέα πραγματικά δημόσια τηλεόραση.

Θεόδωρος Γρηγοριάδης
Εχω ανατριχιάσει. Κατεβάσανε ακόμη και τη σελίδα της ΕΡΤ, τα αρχεία, όλα τα web ανεβάσματα. Μιλάμε για οργανωμένη πολιτιστική επίθεση που δεν ξανάγινε σε κανένα ολοκληρωτικό καθεστώς.

Γιάννης Κ. Ιωάννου
Ετσι αδέρφια να γίνουμε θάλασσα και να πνίξουμε την τρικομματική κυβέρνηση, που μας παραδίδει, μας ξεπουλάει στους ξένους!

Eleni Zioga
Πέρσι λέγαμε «κατεβείτε στο Σύνταγμα». Φέτος λέμε «ΑΝΕΒΕΙΤΕ ΣΤΗΝ ΕΡΤ»!Μόλις γύρισα από την ΕΡΤ. Για να ξαναπάω μετά από λίγο. Αυτό που ζούμε είναι ΧΟΥΝΤΑ φίλοι μου. Μαύρο στην επικοινωνία. Μηδέν. Black out. ΕΡΤ, BBC, CNN, ΡΙΚ , ΝΤΟΪΤΣΕ ΒΕΛΕ κ.λ.π. μαύρη μαυρίλα πλάκωσε…Όπως ΤΟΤΕ…. Επί Χούντας… Αλλά κι ο κόσμος , ενωμένος, αγκαλισμένος, αποφασισμένος ,δυνατός. Όπως τότε…! Και πάνω απ΄όλα , τα διασπαστικά στοιχεία, εκτός… Επιτέλους! ΑΝΕΒΕΙΤΕ ΣΤΗΝ ΕΡΤ!!!! ΑΝΤΙΣΤΑΘΕΙΤΕ ΣΤΟ ΦΑΣΙΣΜΟ ΤΟΥΣ!!!! ΖΗΣΤΕ ΤΗΝ ΕΜΠΕΙΡΙΑ!!!!!

Chatzistefanou Panagiotis
Είναι απλό. Εν μια νυκτί υφάρπαξαν από το Δημόσιο μια επιχείρηση που εκτιμάται σε δις προκειμένου να την πουλήσουν στους κολλητούς τους.

Nassos Theodoridis
Κλεινουν την δημοσια τηλεοραση, την στιγμη που αφηνουν ανοιχτα ολα τα ιδιωτικα που χρωστανε και λειτοουργουν παρανομα, χωρις αδειες λειτουργιας ή με ληγμενες αδειες.

Βαγγέλης Ραπτόπουλος
«Το δόγμα του σοκ» εφαρμόζεται πρωτίστως στο ψυχολογικό επίπεδο. Το κλείσιμο της δημόσιας τηλεόρασης έχει συμβολικό χαρακτήρα.

Aris Sfakianakis
Ουπς! Τώρα θυμήθηκα ότι είχα κι εγώ κάποτε
μια εκπομπή στην ΕΡΤ.
«Σελίδες με θέα», λεγόταν.
Ακόμα περιμένω να πληρωθώ…
Ο παραγωγός το έσκασε για Βραζιλία.

Spyros Yannaras
Να μην ανησυχείτε πάντως. Ό,τι δεν κατάφεραν σε έναν χρόνο – την εξυγίανση της ΕΡΤ- θα το καταφέρουν σε δύο μήνες. Εχετε εμπιστοσύνη!

Thanassis Chimonas
Δε λετε καλα που απλως εκλεισε την ΕΡΤ; Αυτος ηταν ικανος να ξεκινησει πολεμο με τα Σκοπια και να ειμαι τωρα αιχμαλωτος πολεμου.

Γιάννης Κ. Ιωάννου
ΔΙΑΦΩΝΩ ΜΕ ΤΟ ΚΛΕΙΣΙΜΟ ΤΗΣ ΕΡΤ,
όχι μόνο για όσα προαναφέρθηκαν περί του παράνομου και πραξικοπηματικού τρόπου που επελέγει, αλλά και για λόγους όπως οι παρακάτω:
Η φίλη μου Anthi Gouroudi έγραψε μεταξύ άλλων…
«Ακόμα μην το ξεχνάμε κλείνουν
* Η ΟΡΧΗΣΤΡΑ ΚΑΙ ΤΑ ΜΟΥΣΙΚΑ ΣΥΝΟΛΑ ΤΗΣ ΕΡΤ,
* Η ΧΟΡΩΔΙΑ ΤΗΣ ΕΡΤ ΚΑΙ ΒΕΒΑΙΑ
* ΤΟ ΤΡΙΤΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ!!!»
Και συμπληρώνω εγώ…
* ΤΟ ΔΕΥΤΕΡΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ,
* ΤΟ ΑΡΧΕΙΟ ΤΗΣ ΕΡΤ
* ΤΟ COSMOS,
Η ΔΥΝΑΤΟΤΗΤΑ ΝΑ ΒΡΙΣΚΕΙ ΒΗΜΑ ΚΑΘΕ ΜΟΥΣΙΚΟΣ (ΚΑΙ ΟΧΙ ΜΟΝΟ) ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΣ,
ΚΑΙ ΤΕΛΟΣ Ο ΣΥΜΒΟΛΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΤΟ ΚΥΡΟΣ ΤΗΣ ΙΔΙΑΣ ΤΗΣ ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΡΑΔΙΟΤΗΛΕΟΡΑΣΗΣ ΣΑΝ ΘΕΣΜΟΥ ΚΑΙ Η ΣΥΜΒΟΛΗ ΤΗΣ ΣΤΟΝ ΣΥΓΧΡΟΝΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟ!
Σίγουρα στις τάξεις του προσωπικού της, υπάρχουν και λάθος άνθρωποι. Κυρίως όμως υπάρχουν πρόσωπα που τους χρωστάμε πάρα πολλά, τόσο εμείς οι κοινοί θνητοί όσο και ο Πολιτισμός αυτής της χώρας. Είμαστε δίπλα σ’ αυτούς τους τελευταίους!
ΟΧΙ
ΣΤΟ ΚΛΕΙΣΙΜΟ ΤΗΣ ΕΡΤ
ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΑΠΟΛΥΣΗ ΤΩΝ 2500 ΥΠΑΛΛΗΛΩΝ ΤΗΣ
ΕΤΣΙ ΑΒΑΣΑΝΙΣΤΑ ΜΕ ΤΟ ΚΛΕΙΣΙΜΟ ΕΝΟΣ ΔΙΑΚΟΠΤΗ. ΠΡΑΞΙΚΟΠΗΜΑΤΙΚΑ.
ΝΑΙ
ΣΤΗΝ ΕΞΥΓΙΑΝΣΗ, ΤΟΝ ΕΞΟΡΘΟΛΟΓΙΣΜΟ,
ΣΤΗΝ ΑΠΟΜΑΚΡΥΝΣΗ ΤΩΝ ΒΥΣΜΑΤΩΝ… ΤΩΝ ΔΙΑΦΟΡΩΝ ΚΥΒΕΡΝΗΣΕΩΝ (εφόσον δεν κάνουν καλά τη δουλειά τους).

ΟΛΑ ΕΧΟΥΝ ΤΗΝ ΕΞΗΓΗΣΗ ΤΟΥΣ!
Η Πολιτική Άνοιξη ξημερώνει με Χρυσή Αυγή!: Οι φασίστες της Χρυσής Αυγής (και όχι μόνο) θέλουν ΥΕΝΕΔ, όχι ΕΡΤ

Ανόητε χαιρέκακε! Του Γιάννη Κότσιρα

Στο δρόμο ακόμη 3.000 άνθρωποι.
Τέλος τα μεροκάματα για ακόμη 3.000 οικογένειες.
Λες πως σε ενοχλούσε που πλήρωνες 4€ το μήνα την ΕΡΤ στο λογαριασμό σου επειδή δεν την έβλεπες. Οπότε καλύτερα να την κλείσουν.
Για να το διευρύνω λίγο αυτό.

Κι εγώ δεν πήγα ποτέ στην Κάρπαθο αλλά τους δρόμους και από δικά μου χρήματα τους έκαναν. Να μην τους έκαναν λοιπόν αφού δεν τους είδα και ίσως να μην τους δω ποτέ.
Και το νερό που πίνει το παιδί σου στο δημόσιο σχολείο να το κόψουν.
Πληρώνεται και από μένα αλλά εγώ δεν έχω παιδί να πίνει από αυτό.
Γιατί να το πληρώνω λοιπόν;
Και τον Στρατό; Τον στρατιωτικό ποιος τον πληρώνει; Γιατί να τον πληρώνω αφού δεν είμαστε σε πόλεμο; Να τον καταργήσουν. Να τους απολύσουν όλους και άμα μας την πέσουν, βλέπουμε.
Και τους Πυροσβέστες. Να τους απολύουν το χειμώνα. Μόνο το καλοκαίρι να τους πληρώνω.
Γιατί; Άσε που άμα μένεις στην πόλη τι σε νοιάζει για το δάσος. Ας καούν όλα. Γιατί να πληρώνω κι εγώ που μένω στην πόλη;
Και το δημόσιο ιατρείο που φτιάχτηκε στη Λέρο, να μην το έκαναν ποτέ.
Αφού κι εγώ πλήρωσα γι αυτό και ίσως να μην το χρειαστώ ποτέ.
Και το σχολείο που έγινε στην Ορεστιάδα, να μην το έχτιζαν.
Γιατί να πληρώνω κι εγώ ένα σχολείο, που δεν θα δω ούτε εγώ, ούτε το παιδί μου.
Άσε που δεν έχω παιδί. Κι άμα δεν κάνω; Γιατί να πληρώνω εγώ για τις σπουδές των παιδιών;
Και το παιδί του γείτονα που σώθηκε από την άρρωστη καρδιά του στο δημόσιο νοσοκομείο;
Από τις ασφαλιστικές εισφορές που έδινα και εγώ, σώθηκε. Να μην σωζόταν.
Αφού δεν το γνώριζα και ίσως να μην το μάθω ποτέ.
Και αν σου φαίνονται υπερβολικά όλα αυτά, μην χαμογελάς γιατί είναι και αυτά στο πρόγραμμα.
Θα συμβούν και μάλιστα γρήγορα.Η ΕΡΤ αγαπητέ χαιρέκακε δεν είναι ένα κανάλι.
Είναι άνθρωποι. Εργαζόμενοι.
Φίλοι. Γείτονες. Συμμαθητές. Γονείς. Συγγενείς.
Όπως ήταν οι χαλυβουργοί, οι εργαζόμενοι στα κλωστοϋφαντουργεία, στα ναυπηγεία,
οι χιλιάδες απολυμένοι σε ιδιωτικές εταιρίες που έκλεισαν.
Κι εσύ χαίρεσαι…
Να χαίρεσαι λοιπόν με την κατάντια σου.
Και να μην παραξενευτείς άμα αδιαφορήσω όταν απολυθείς.
Ούτε καν να διαμαρτυρηθείς.
Γιατί δεν θα αφορά εμένα η απόλυσή σου.
Δεν θα αφορά εμένα η εξόντωσή σου.Είναι αδιανόητη η φίμωση της ΕΡΤ.
Είναι αδιανόητη αυτή η συμπεριφορά της κυβέρνησης.
Είναι αδιανόητη η δική σου απάθεια.
Είναι αδιανόητη αυτή η χαρά σου για την εξόντωση 3000 οικογενειών!
Κι όμως, εγώ δεν θα χαρώ με την δική σου εξόντωση.
Θα παλέψω για σένα ακόμη και την ώρα που εσύ χαίρεσαι με τον πόνο του άλλου.Αλληλεγγύη στους εργαζόμενους της ΕΡΤ.
Αλληλεγγύη σε όλους τους εργαζόμενους.
Τους άνεργους, τους άστεγους.
Αλληλεγγύη σε όλους τους συνανθρώπους μας.
Κι αν δεν σε απασχολούν οι υπόλοιποι, σκέψου έστω το τομάρι σου.
Κάποια στιγμή θα χρειαστείς βοήθεια…
Ας έχεις κάπου να τη ζητήσεις…
Γιατί τότε δεν θα χαίρεσαι.
Ανόητε χαιρέκακε!
Υπογραφές διαμαρτυρίας για το κλείσιμο της ΕΡΤ – ΕΔΩ

Σχετικά Άρθρα

12/06/2013
15/04/2013
21/04/2013

Τί πρέπει να κάνουμε; Απαντά ο συγγραφέας Κώστας Μουρσελάς

10:45, 21 Απρ 2013 | tvxsteam tvxs.gr/node/126332

[…] τα βλέπω μαύρα τα πράγματα. Γιατί είναι πολίτικό θέμα. Είναι μία απόφαση που θα την πάρουνε πολιτικοί. Κι αυτό είναι το δυστύχημα, αν σκεφτείς τι πολιτικούς έχουμε […] Η τέχνη θα μας σώσει! Η τέχνη σώζει, γιατί αυτή σε αντιπαραθέτει με τις απώλειες της ζωής. Αυτή σε πάει πιο πέρα. Διορθώνει τον κόσμο και τα λάθη μας […] Μόνο από την Παιδεία θα έρθει λύση […] Ο συγγραφέας Κώστας Μουρσελάς, απαντά στην Κρυσταλία Πατούλη με βάση το ερώτημα «Ποιές αιτίες μας έφεραν ως εδώ, και κυρίως τί πρέπει να κάνουμε;» της έρευνας που δημοσιεύεται στο tvxs.gr από το 2010.

Κ.Μ.: Οι αιτίες που μας έφεραν εδώ; Κάθε άνθρωπος που σκέφτεται λίγο ελεύθερα τις βλέπει…

Κατ΄ αρχήν ο καπιταλισμός, έχει άμεση σχέση με τα ένστικτά μας. Ένα μεγάλος μέρος των αποτυχιών από θεωρίες και συστήματα, σε παγκόσμια κλίμακα, προέρχεται ακριβώς από αυτό:

Στον άνθρωπο, στα ζώα, παντού στη φύση, βασιλεύει η ανάγκη επιβίωσης. Η συντήρηση, το ότι πάση θυσία εγώ πρέπει να ζήσω. Το τομάρι μου, πάνω απ’ όλα. Το κρεβάτι μου, το παιδί μου, η γυναίκα μου, το σπίτι μου… Είναι πολύ πιο δυνατά αυτά, και από τις ιδεολογίες, πιο δυνατά και από τα συστήματα. Αυτό, αν το αφήσεις έτσι, οδηγείται στον άγριο καπιταλισμό, στον άγριο ανταγωνισμό, στον κανιβαλισμό, εκεί που έχουμε φτάσει σήμερα. 

Γιατί ο καπιταλισμός ταυτίζεται με τα ένστικτά μας: Θέλω το συμφέρον μου! Το χρήμα είναι το συμφέρον μου! Πάνω απ’ όλα το χρήμα! Πάνω απ’ όλα εγώ.

Κρ.Π.: Είναι το εντελώς αντίθετο με αυτό που λέγατε για τους αριστερούς που απειλούνταν με εξορία και οι γυναίκες τους παρακάλαγαν να υπογράψουν για να την γλυτώσουν, να κοιτάξουν το συμφέρον τους, αλλά εκείνοι δεν υπέγραφαν.

Κ.Μ.: Ακριβώς. Το εντελώς αντίθετο.

Από αυτό, μπορείς να βγάλεις ένα διπλό συμπέρασμα: Απ’ τη μια ενώ το ένστικτό του τον οδηγούσε στην αγάπη της γυναίκας και του παιδιού του, το συμφέρον του ήταν να επιβιώσει και αυτός και η οικογένειά του. Αυτό που καλύπτει τη ζωή μας. Αυτός, όμως, έβαλε ως συμφέρον την ιδεολογία του.

Εγώ πάνω σ’ αυτό παλεύω. Επειδή θεωρώ ότι η ιδεολογία δεν αλλάζει τον άνθρωπο. Ούτε η θρησκεία, σε ένα μεγάλο ποσοστό. Κάτι που αποδείχτηκε μέσα στο χρόνο.
Όλα αποδείχθηκαν ψευδαισθήσεις και κατέρρευσαν.

Η ιδεολογία δεν αλλάζει τον άνθρωπο. Ποιός θα αλλάξει τον άνθρωπο, για να φτάσουμε εκεί… Αν δεχτούμε ότι αν φτάσει ο άνθρωπος στον κομμουνισμό, που είναι κάτι ανώτερο, το δέχομαι! Και γι αυτό έγινα αριστερός, και παραμένω από αυτή την πλευρά.

Αλλά, τι συνειδητοποιώ; Όπως ο αριστερός θέλει ένα καλύτερο κόσμο, θέλει έναν δικαιότερο κόσμο, θέλει έναν ανθρωπινότερο κόσμο, δεν διαφέρει με έναν δεξιό που κι εκείνος θέλει έναν δικαιότερο κόσμο…

Μένει, πάλι, ότι όλα αυτά είναι θεωρητικά. Διότι δεν αλλάζουν τον άνθρωπο. Για να αλλάξει, κάτι άλλο χρειάζεται.

Και το ερώτημα παραμένει: Ποιος θα με φέρει στην υγεία, για να είμαι πραγματικά σωστός άνθρωπος, να αγαπώ τους ανθρώπους, να είμαι καλύτερος;

Επειδή έχει μυαλό ο άνθρωπος, έχει σκέψη, αυτόματα δημιουργείται η απληστία. Διότι το συμφέρον τον κάνει να θέλει δύο σπίτια, γι αυτό διψάει για χρήμα και εξουσία.

Κι αυτό, που προσπαθούν όλοι να γίνουν ανταγωνιστικοί, είναι έγκλημα! Άλλο να συναγωνίζομαι, για να κάνω το καλύτερο που μπορώ και άλλο να θέλω να «φάω» εσένα. Όπως γίνεται. Το βλέπουμε. Ο καπιταλισμός έχει καταστρέψει την ανθρωπότητα! Σε κάνει αδίστακτο ανταγωνιστή. Το κέρδος! Δεν υπάρχει τίποτε άλλο.

Το άλλο είναι συναγωνισμός. Το να γράψω ένα έργο καλύτερο π.χ. από τον Κουμανταρέα, είναι συναγωνισμός. Αν τα καταφέρω, τα κατάφερα. Δεν υπάρχει πρόθεση να γίνω καλύτερος για να τον εξαφανίσω, να τον καταστρέψω. Άλλο λοιπόν, η φιλοδοξία και ο συναγωνισμός και άλλο ο ανταγωνισμός με στόχο την καταστροφή του άλλου.

Η παγκοσμιοποίηση και όλα αυτά, για μένα, δεν είναι θέμα Δεξιάς ή Αριστεράς, διότι όλα αυτά εν συνεχεία διαψεύδονται. Για μένα διαψεύδεται ακόμα και η φιλοσοφία, που είναι πολύ χρήσιμη, πολύ ωραία, αλλά σταματάει κάπου, είναι ακινητοποιημένη. Το μόνο που υπάρχει για μένα είναι η Τέχνη. Είναι το μόνο αληθινό στοιχείο, διότι δεν μπορεί να υπάρξει έργο τέχνης χωρίς αλήθεια.

Κρ.Π.: Η δημιουργικότητα και η σύνθεση δηλαδή, η συνεργασία συνειδητού και ασυνείδητου, συναισθήματος και λογικής;

Κ.Μ.: Ο συνδυασμός όλων αυτών. Κατ’ αρχήν χωρίς συναίσθημα δεν υπάρχει τέχνη. Αλλά μόνο του το συναίσθημα είναι ανάπηρο. Πρέπει και η σκέψη. Πάνε μαζί αυτά.

Βλέπεις ένα ζητιάνο, και για να συγκινηθείς δεν φτάνει που τον είδες. Πρέπει να δημιουργηθεί η σκέψη, να ερεθιστεί η φαντασία, να σκεφτείς πώς ήταν αυτός ο άνθρωπος, πως έφτασε εκεί που έφτασε. Πρέπει να κάνεις συλλογισμούς που γεννάνε τη συγκίνηση. Χωρίς συγκίνηση δεν υπάρχει έργο, δεν υπάρχει τέχνη.

Αλλά, η τέχνη είναι αυτό. Ναι, η τέχνη θα μας σώσει! Η τέχνη σώζει, γιατί αυτή σε αντιπαραθέτει με τις απώλειες της ζωής. Αυτή σε πάει πιο πέρα.
Διορθώνει τον κόσμο και τα λάθη μας. Αφού ο Θεός δεν τα διορθώνει…

Κρ.Π.: Η τέχνη της ζωής, όμως; Θα την μάθουμε ποτέ;

Κ.Μ.: Την μαθαίνουν μόνο οι άνθρωποι που θα ταξιδέψουν μέσα στον πολιτισμό, μέσα στα βιβλία τέχνης, στο μυθιστόρημα, στο θέατρο… Γιατί όμως δεν συμβαίνει;

Δεν συμβαίνει, πιστεύω, από την έλλειψη σωστής Παιδείας. Δεν ξέρει κανείς να διδάξει τα παιδιά, πώς θα εισπράττουν ένα ωραίο διήγημα, πώς θα περάσουν μέσα τους, πώς θα το αντιπαραθέσουν με τη ζωή τους, π.χ. με τον πατέρα τους. Ο Κρέων, μπορεί να είναι μέσ’ το σπίτι τους. Ο πατέρας τους μπορεί να είναι ένας Κρέων. Ή ο πατέρας τους μπορεί να είναι ένας άλλος ήρωας.

Όλα αυτά, είναι χιλιάδες εμπειρίες που μας διορθώνουνε. Αυτές μας κάνουν ένα πρωί να πούμε: Μα, έτσι, είμαι εγώ! Και να δούμε την αποτυχία μιας ζωής… Να διδαχθούμε να μεταφέρουμε τα έργα τέχνης στη ζωή μας.

Κρ.Π.: Είναι σαν έτοιμες εμπειρίες;

Κ.Μ: …Και ανώδυνες, διότι δεν υποφέρεις. Συγκινείσαι, σκέφτεσαι, και αν σε έχει μάθει η Παιδεία πώς να το εισπράττεις αυτό στη ζωή σου, αρχίζεις να γίνεσαι καλύτερος.
Δηλαδή, πραγματικά φτιάχνεις έναν ανθρωπινότερο κόσμο, σιγά σιγά. Αυτό λείπει! Κι αυτό δεν το ‘χουν οι περισσότεροι καθηγητές.

Φταίει η Παιδεία, το σύστημα της Παιδείας. Βάζουνε λογοτεχνικά κείμενα να διαβάσουν τα παιδιά, και διαλέγουνε τα πιο άχαρα. Ακόμα κι απ’ τον Καβάφη, που έχει καταπληκτικά ποιήματα, διαλέγουν τα λιγότερα ενοχλητικά! Αυτά τα μαθήματα θα έπρεπε να τα κάνουν ειδικευμένοι καθηγητές, σα να είναι ιεραπόστολοι. Δεν μπορείς να διδάξεις αγάπη για κάτι, αν δεν το αγαπάς πρώτα εσύ ο ίδιος.

Κρ.Π.: Ο Όσκαρ Ουάιλντ, όμως, έχει πει, πως ότι αξίζει να μάθουμε, δυστυχώς δεν μαθαίνεται. Γιατί μόνο με το βίωμα μπορούμε να μάθουμε κάτι πραγματικά.

Κ.Μ.: Ναι, αλλά το βίωμα, δεν είναι μόνο το προσωπικό μας. Εκεί παίζεται το παιχνίδι: Να κάνω βίωμα και το βίωμα των άλλων! Και μόνο η λογοτεχνία μπορεί να το κάνει αυτό. Αυτό, μόνο η τέχνη μπορεί να στο δώσει.

Η θρησκεία δεν μπόρεσε.  Θα μπορούσε, γιατί σε πολλά από τα κείμενα της θρησκείας λέγονται πολύ ωραία πράγματα… Μια επανάσταση ήτανε, η οποία προδόθηκε απ’ τους μετέπειτα. Δεν μπόρεσε η θρησκεία να πείσει. Η ιδεολογία δεν μπόρεσε. Συνέχεια διαψεύδονται όλα αυτά. Ούτε η φιλοσοφία. Διότι κι αυτή διαψεύδεται.

Η Παιδεία, λοιπόν, μπορεί να βοηθήσει, γιατί αυτή θα μας οδηγήσει στην τέχνη. Θα μου πεις, ωραία, η λογοτεχνία τόσα χρόνια τι έκανε; Γράφονται τόσο ωραία βιβλία, αλλά δεν αλλάζει ο κόσμος, αντίθετα χειροτερεύει ο κόσμος!

Ποια είναι η αιτία; Εγώ λέω ότι η αιτία είναι ότι η τέχνη δεν φτάνει στα παιδιά. Δηλαδή, τελειώνουν το σχολείο, έχουν πάρει πληροφορίες που τις πιο πολλές φορές τις ξεχνάνε, και δεν έχουν μάθει πως και που θα μπορούσε να τους οδηγήσει ένα έργο τέχνης!

Από 6 ετών, πρέπει να το μάθεις το παιδί, να πιστέψει ορισμένα πράγματα. Βλέπω τα εγγόνια μου, που πάνε σε ένα σχολείο στο Σεν Κάθριν, και παρατηρώ πως τα μεγαλώνει… Βλέπω τον εγγονό μου, πως έχει μάθει να σκέφτεται, να αισθάνεται. Διαβάζει… Τώρα τελειώνει την τρίτη Λυκείου, και είναι σα να έχει δημιουργηθεί ένας σωστός άνθρωπος. Δεν θα μπορούσε να κάνει ποτέ κακό. Δεν θα μπορούσε να γίνει ποτέ ένα κομμάτι της Χρυσής Αυγής.

Αυτό το πήρε απ’ το σχολείο. Και από το σπίτι του, βέβαια, αλλά, αν το σχολείο επιδιώξει αυτό το πράγμα… θα έχουμε καλύτερο αποτέλεσμα.

Τελειώνουμε το σχολείο και μετά από μερικά χρόνια δεν θυμόμαστε τίποτα. Ενώ αν μας δίδασκαν περισσότερο την πνευματική ανάπτυξη, να βλέπει το μυαλό μας, να μας μάθει να σκεφτόμαστε, να μας μάθει να μιλάμε, και να τολμούμε να εκφραζόμαστε….

Σήμερα, όλο αυτό που ζούμε οφείλεται στην απληστία των ανθρώπων. Μόνο στην απληστία. Δεν είχαν, δηλαδή, ούτε ο Τσοχατζόπουλος, ούτε όλοι αυτοί, αντίσταση μέσα τους. Δυνάμεις που να αντιστέκονται. Η απληστία ήτανε το άπαν! Κι ήτανε αγράμματοι για μένα, ακαλλιέργητοι. Το να ξέρεις 5 και 5 κάνει 10, δεν λέει τίποτα, αν δεν ξέρεις τον εσωτερικό σου κόσμο. Διότι όλο το βασανιστήριό μας είναι ο εσωτερικός μας κόσμος. Αυτή η κόλαση μέσα μας είναι τρομακτική.

Και στον πιο απλό άνθρωπο, και σ’ ένα χωριάτη που κάθεται σε ένα βουνό και βόσκει τα πρόβατα, μέσα του γίνονται τρομακτικά πράγματα. Αυτά, θέλει να βγάλει η τέχνη. Κυρίως η τέχνη που σκάβει… να βρει τα αρχέτυπα. Σε βάθος.

Κρ.Π.: Όλα αυτά τα χρόνια, όμως, δεν έχει γίνει μία συλλογική κίνηση επικοινωνίας, διαλόγου, αντίστασης, από τους ανθρώπους της τέχνης.

Κ.Μ.: Είναι λίγοι… Είναι σωστό αυτό που λες και είναι το γαμώτο, είναι το κρίμα, αλλά ο κίνδυνος είναι εκεί. Ακόμα και οι σκεπτόμενοι άνθρωποι, δεν έχουν φτάσει σ’ αυτό το σημείο. Μόνο κάποιοι ποιητές, συγγραφείς. Αλλά είναι λίγοι.

Ακόμα και οι συγγραφείς, και όλοι, έχουν αδυναμίες. Εγώ πιστεύω ότι το έργο πολλών συγγραφέων είναι πολύ καλύτερο από τους ίδιους. Ένα έργο μπορεί να αλλάξει έναν άνθρωπο. Δεν μπορεί όμως να αλλάξει τον ίδιο… Θέλει μία άλλη διαδικασία. Πράγματι, όταν διαβάζεις το έργο ενός συγγραφέα και λες, τι ωραίο που είναι, τι ωραία που βλέπει τα πράγματα, δεν είναι σίγουρο ότι και ο ίδιος τα ζει έτσι.

Κρ.Π.: Οι άνθρωποι αλλάζουν με ένα διαφοροποιημένο – διορθωτικό βίωμα. Όχι με λόγια. Αλλά τα βιώματα, πρέπει και εμείς να προσπαθούμε να τα ζήσουμε;

K.M.: Αυτό κάνει η τέχνη, αφού δεν το κάνει ο ίδιος ο άνθρωπος. Και θα το έκανε καλύτερα, εάν έπαιρνε κάποιος καλύτερη προετοιμασία από τους καθηγητές, όπως ανέφερα. Αλλά το παιδί από το σχολείο μισεί το διάβασμα! Για παράδειγμα, αν ήσουν η Αντιγόνη, θα έθαβες τον αδελφό σου ή θα συμφωνούσες με την αδελφή της την Ισμήνη; Έτσι μαθαίνουμε την διαφορετικότητα των χαρακτήρων και γιατί ενεργεί έτσι ή αλλιώς καθένας από μας.

Κρ.Π.: Και που καταλήγουμε;

Κ.Μ.: Είπα, τι πιστεύω για το πως γεννήθηκαν όλες αυτές οι αντιξοότητες κι όλα αυτά τα εγκλήματα, για μένα, και πως γεννιέται η απληστία στον άνθρωπο, αλλά και πως θεραπεύεται: Με την τέχνη! Αλλά είναι σε πολύ κακό σημείο το εκπαιδευτικό μας σύστημα, οπότε πάλι δεν γίνεται τίποτα.

Κρ.Π.: Αφού είναι λύση η τέχνη, δεν θα ‘πρεπε και οι καλλιτέχνες να πρωτοστατήσουν σε κάτι;

Κ.Μ.: Δεν νομίζω ότι μπορεί να γίνει. Γιατί και οι καλλιτέχνες σε μεγάλο βαθμό παραμένουν έστω και υπόγεια, συνειδητά ή ασυνείδητα, ιδιοτελείς, και μερικές φορές και καιροσκόποι. Δεν αφήνονται, δεν έχουν φτάσει σε πλήρη απελευθέρωση. Μένει να φτάσουν εκεί, και δεν το μπόρεσαν.

Το ωραίο είναι, ότι το έργο τους θα μπορούσε, αν η Παιδεία κατάφερνε να το μεταδώσει. Οι ίδιοι, όμως, δεν είναι εύκολο να το κάνουν. Γιατί ακόμα δεν έχουν απελευθερωθεί, να γίνουν ωραίοι άνθρωποι… Κι αυτό δημιουργεί τις αντιπαραθέσεις, που δεν μπορούμε τελικά να σώσουμε ούτε τους εαυτούς μας.

Μου λείπει, να βρεθεί ένας τρόπος… Είναι πολιτικό θέμα. Και η τέχνη είναι κοινωνικό γεγονός, καταλήγει στην πολιτική, όχι στους πολιτικούς μας.

Κρ.Π.: Ένας καλλιτέχνης μπορεί να είναι έξω από την πολιτική;

Κ.Μ.: Καθόλου! Μα, είμαι από τους πρώτους που το πλήρωσα. Αλλά η πολιτική είναι άλλο θέμα.

Ο Τσέχωφ, έγραψε το Βυσσινόκηπο, χωρίς να έχει πουθενά αίσθηση πολιτικής. Κάποια στιγμή μόνο στο τέλος λέει: «Σε 200 χρόνια, ο κόσμος μπορεί θα είναι καλύτερος». Κι όμως, ο Βυσσινόκηπος είναι από τα πιο πολιτικά έργα! Μας δείχνει τον κόσμο, τις διαφορές, το ποια τάξη ανέρχεται και ποια τάξη κατέρχεται μέχρι που φτάνει στην παρακμή της. Στο τέλος, δείχνει εκείνον που αγοράζει το Βυσσινόκηπο, ότι από την επόμενη μέρα που αποκτά αυτήν την ομορφιά, φέρνει εργάτες και αρχίζει να κόβει όλες τις βυσσινιές! Έτσι τελειώνει το έργο. Ενώ ακούγεται το γκαπ – γκουπ!

Κρ.Π.: Αυτό δεν γίνεται στην Ελλάδα, σήμερα;

Κ.Μ.: Αυτό γίνεται! Κι εκείνος το είπε με το τίποτα. Δηλαδή, ο Τσέχωφ, τι άλλο μπορούσε να πει παραπάνω;

Κρ.Π.: Το έδειξε, δεν το εξήγησε.

Κ.Μ.: Το έδειξε. Και το να μάθεις, να εισπράττεις από τα έργα, έχεις αμέσως διαφοροποιηθεί!

Εγώ, θα έβαζα τον Βυσσινόκηπο να τον διαβάσουν και να τον δουν στο θέατρο όλα τα παιδιά. Και θα έβαζα το ποίημα του Καβάφη «Ας φρόντιζαν» που είναι όλη η ιστορία του κόσμου… Όλα αυτά να τα μεταφέρουν στη ζωή τους, στο σπίτι τους. Έτσι έρχεται η αλλαγή. Αλλά δεν έχουν καταλάβει τι είναι πολιτισμός…

Κρ.Π.: Και πως θα μπορούσαν;

Κ.Μ.: Είναι πολιτικό θέμα. Και δεν υπάρχει απάντηση. Αυτό τον κόσμο δεν μπορείς να τον πείσεις για τίποτα. Και το βλέπεις. Είμαι τόσο απογοητευμένος, που για μένα πρέπει να φτάσουμε στην καταστροφή, ίσως, για να αρχίζει κάτι ν’ αλλάζει.

Είχαμε τον πόλεμο στην Κατοχή, που ο κόσμος έζησε πραγματικά την τραγωδία του. Άλλαξε, πράγματι. Πολλά χρόνια, σιγά σιγά, άλλαζε.  Ήταν ωραίος. Μετά, όταν λύθηκαν λιγάκι κάποια από τα προβλήματα, όταν βολεύτηκαν, άρχισε το έγκλημα…

Κρ.Π.: Μια κρίση από μόνη της είναι αλλαγή;

Κ.Μ.: Μας αλλάζει; Αν κάποιος αρρωστήσει επικίνδυνα και είναι να πεθάνει, και κάνει αναδρομές στη ζωή του και βλέπει τα λάθη του, καταλήγοντας στο μηδέν, και λέει, έτσι όπως έζησα ήταν λάθος, δεν έζησα ωραία, και καταστράφηκα. Και ξαφνικά βρίσκεται ένα φάρμακο και θεραπεύεται, και γίνεται καλά. Έχει αλλάξει; Εγώ πιστεύω ότι θα κάνει τα ίδια πάλι.

Κρ.Π.: Γι’ αυτό λένε επιπλέον, ότι η κρίση, είτε είναι ευκαιρία μεταμόρφωσης, είτε καταστροφής. Αν θέλει αλλάζει. Για παράδειγμα, στην ταινία «Μαθήματα πιάνου» φαίνεται το πώς συμβαίνει μία αλλαγή, και με τι τίμημα…

Κ.Μ.: Ναι, διότι ο άνθρωπος σαν χαρακτήρας δεν αλλάζει. Αλλάζει, όμως, το υπερεγώ του. Δηλαδή, αυτό που η ζωή και τα βιώματα, τον οδήγησαν στην συνειδητοποίηση. Το μέγα πρόβλημα είναι η συνειδητοποίηση. Και σ’ αυτό βοηθάει η τέχνη.

Κρ.Π.: Οι πρώην αλκοολικοί, λένε, πάντα: «Είμαι αλκοολικός. Έχω να πιω 20 χρόνια…». Η συνειδητοποίηση, δηλαδή, και η αλλαγή, δεν εγκαθιδρύεται στην ζωή του ανθρώπου για πάντα. Είναι μία συνεχής πάλη. Αλλά μπορούμε να την ελέγξουμε και να επιλέξουμε. Όπως η Αντιγόνη, ή όπως οι φυλακισμένοι αριστεροί που αναφέρατε;

Κ.Μ.: Αυτό η ζωή δεν το δίνει εύκολα, επειδή τη ζούμε αποσπασματικά. Ενώ η τέχνη ενώνει και φέρνει τα κομμάτια κοντά…

Δεν μπορεί το παιδί μέχρι τα 18 του μέσα στα σχολεία αν έχει ένα σωστό τρόπο εκπαίδευσης να μην αλλάξει. Δεν μπορεί να μη συνειδητοποιήσει τι πραγματικές ανάγκες έχει ο άνθρωπος. Μόνο από την Παιδεία θα έρθει λύση.

Κρ.Π.: Αυτό είναι κάτι μακροπρόθεσμο, όμως. Τώρα τι κάνουμε;

Κ.Μ.: Εγώ τα βλέπω μαύρα τα πράγματα. Γιατί είναι πολίτικό θέμα, όπως είπα. Είναι μία απόφαση που θα την πάρουνε πολιτικοί. Κι αυτό είναι το δυστύχημα, αν σκεφτείς τι πολιτικούς έχουμε.

Κρ.Π.: Τα κινήματα «Occupy…» σε όλο τον κόσμο, λένε ότι όλα τα πολιτικά θέματα αφορούν το 99%, και όχι το 1% των πολιτικών εξουσιών. Δεν πρέπει ο κόσμος να πάρει πια τα πράγματα στα χέρια του, και να συμμετέχει σε κάθε πολιτική απόφαση;

Κ.Μ.: Ναι, αυτό είναι μια πραγματικότητα. Αλλά ο κόσμος, εδώ, μέσα από αυτό το 90%, δεν έχει αλλάξει σε τίποτα. Έχασε τα συμφέροντά του, κόπηκε η σύνταξη, και άρχισε να αγανακτεί. Δεν άλλαξε όμως. Έτσι και τους δώσουν κάτι, θα σταματήσουν. Άντε να αλλάξει ένα 5%… Οι υπόλοιποι είναι έτοιμοι πάλι για τη διαφθορά! Γι αυτό πιστεύω ότι μόνο όταν η αλλαγή φτάσει βαθύτερα, θα γίνει κάτι.

Μη νομίζεις ότι το 90%, επειδή είναι φτωχοί, ότι έχουν γίνει καλύτεροι άνθρωποι, γι’ αυτό θέλουν την αλλαγή. Για τους περισσότερους η «αλλαγή» είναι: Να ικανοποιηθούν τα συμφέροντά τους.

Και το τραγικό είναι, ότι και να κάνουν όλοι απεργία δεν γίνεται τίποτα. Είμαστε κατεστραμμένοι πια. Και δεν υπάρχουν αιτήματα.

Κρ.Π.: Τώρα υπάρχουν τα σημαντικότερα αιτήματα. Πώς δεν υπάρχουν αιτήματα;

Κ.Μ.: Το βασικό αίτημά τους είναι πώς να σώσουν το τομαράκι τους. Από τη μία έχουν φάει όλα τα λεφτά, τα έχουν βγάλει έξω όλα τα δισεκατομμύρια, και όταν τους λες ένα αίτημα, σου λένε: Δεν έχω. Από εκεί και πέρα μπορεί να παραιτηθούνε, και να πάμε για εκλογές. Δεν υπάρχει χρήμα. Και δεν παράγουμε τίποτα. Το 80% των πραγμάτων έρχονται απ’ έξω!

Και βλέπεις ότι οι άνθρωποι παραμένουν ίδιοι!  Πρέπει να καταλάβουν τι έφταιξε, να το πιστέψουνε, για να επανέλθουν σ’ αυτό που ήταν πριν 30 χρόνια, να επανέλθουν στα χωράφια τους, στις δουλειές τους, στις ευρεσιτεχνίες τους, να αρχίσει κάτι να γίνεται!

Να αρχίσουν να δημιουργούν, και να πιστέψουν στην ποιότητα. Διότι έχουν διαφθαρεί οι άνθρωποι και κάνουν όλες τις παγαποντιές καταστρέφοντας την ποιότητα.
Γι αυτό έχουν λιγοστέψει και οι όποιες εξαγωγές. Γιατί δεν έχουν ποιότητα.

Αυτή η αλλαγή πρέπει να είναι ουσιαστική. Να φτάσει βαθιά μέσα στην ψυχολογία του ανθρώπου: Πάψε να είσαι σκάρτος! Πάψε να είσαι άπληστος! Πάψε να κερδίζεις απ’ τη μύγα ξίγκι. Δηλαδή δεν είναι μόνο πολιτικό το θέμα. Είναι και αισθητικό.

Και το κακό είναι πως έχουμε μπει και μεις στο παιχνίδι.  Το 90% που λέγαμε πριν, είναι οι άνθρωποι που είναι έτοιμοι πάλι να πάρουν τις μίζες, και τα φακελάκια. Πώς θα τους αλλάξεις αυτούς τους ανθρώπους; Γι αυτό λέω για την Παιδεία. Πρέπει να αλλάξουμε δύο γενιές, πρέπει να γίνουν καλύτεροι οι άνθρωποι.

Πιο αξιοπρεπείς, πιο ηθικοί, λιγότερο κλέφτες. Άλλο να παίρνεις ένα δωράκι 5 ευρώ, και άλλο να παίρνεις 500 εκατομμύρια, που μας είπε ο Παπανδρέου. Κι ακόμα δεν άρχισε το κακό. Θα μας κουρέψουμε και πάνω από 10%. Είναι καθάρματα. 

Κρ.Π.: Την  «αισθητική» πώς την εννοείτε;

Κ.Μ.: Η αισθητική είναι το κυνήγι της ομορφιάς και της αλήθειας. Με τον τρόπο του ο καθένας μας, πρέπει να κυνηγάμε αυτό το πράγμα. Οι άνθρωποι να αγαπήσουμε την αλήθεια, που αυτή βρίσκεται παντού. Ο Ντοστογιέφσκι είχε πει κάτι γι αυτό, ότι μέσα στην ομορφιά βρίσκεται η αλήθεια. Όχι. Είπε: Η ομορφιά θα σώσει τον κόσμο. Εγώ προσθέτω, φτάνει να μάθουμε να την εκτιμούμε μέσα μας. Στο βάθος.

Το κίνητρο της ομορφιάς του Παραδείσου, ήταν μέγα δόλωμα της θρησκείας. Κι αν το πίστευε ο κόσμος, ότι είναι πραγματικότητα, όλος αυτός ο κόσμος θα ήταν άγιος. Αλλά εδώ φτάνεις να είσαι 70 και 80 ετών, και συνεχίζεις να είσαι αλήτης, να είσαι κλέφτης.

Άρα, δεν πιστεύεις, κι ας κάνεις προσευχές και Τρισάγια. Δεν πιστεύεις ότι αν έχεις ζήσει όμορφα τη ζωή σου θα πάς στον Παράδεισο. Οι μουσουλμάνοι που τον πίστεψαν, είδαμε με τι αυταπάρνηση οδηγούνται στο θάνατο.  Την θρησκεία, δεν την κατηγορώ, αλλά δεν μου προσφέρει πια, δεν με αλλάζει. Δεν μπορεί να με αλλάξει.

Κρ.Π.: Υπάρχει ένα βιβλίο που δεν έχει μεταφραστεί απ όσο γνωρίζω, στα ελληνικά, που λέγεται «Η άρνηση του θανάτου». Οι περισσότεροι ζουμε, όχι μόνο αρνούμενοι ότι θα πάμε στον παράδεισο, αλλά και αρνούμενοι ότι μια μέρα θα πεθάνουμε…

Κ.Μ.: Είναι σα να ζούμε, νομίζοντας ότι εμείς θα την γλυτώσουμε! Αυτό που λες είναι το παν. Και η θρησκεία, εκεί βασίστηκε. Ήθελε να πει, με έμμεσο τρόπο, ότι μη φοβάσαι το θάνατο, γιατί στην ουσία, έχεις εξασφαλίσει την αθανασία.  Υπάρχει ένα κεφάλαιο στο «Βαμμένα κόκκινα μαλλιά» που λέγεται «Απολογισμός». Είναι ο τελευταίος μονόλογος του Λούη, που λέει ότι έτσι και τη γλυτώσουμε από το θάνατο, ξαναγινόμαστε ίδιοι. Άρα, να μην ελπίζουμε;-

Σχετικά Άρθρα

(30/03/2013)
(21/03/2013)
(08/06/2011)
(01/03/2013)