«Η κρίση είναι δομική»

ΜΙΛΑΕΙ ΣΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ Η ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ – ΣΥΜΒΟΥΛΟΣ ΑΝΘΡΩΠΙΝΩΝ ΣΧΕΣΕΩΝ ΚΡΥΣΤΑΛΙΑ ΠΑΤΟΥΛΗ:

  Ελευθερία  (eleftheria.gr) / Συνέντευξη στον Αποστόλη Ζώη

Εκατόν ογδόντα πρόσωπα των γραμμάτων, των επιστημών και των τεχνών, από το 2010 μέχρι σήμερα, συμμετείχαν στην έρευνα για την κρίση με βάση το ερώτημα «Ποιες αιτίες μας έφεραν ως εδώ, και κυρίως τι πρέπει να κάνουμε;» Τα αποτελέσματα της εν λόγω έρευνας μόλις κυκλοφόρησαν σε βιβλιο από τις εκδόσεις «Κέδρος», «Η έρευνα για την κρίση 2010 – 2014».

Η Κρυσταλία Πατούλη, δημοσιογράφος – σύμβουλος ανθρωπίνων σχέσεων, και συγγραφέας του βιβλίου, ήρθε σε επαφή γι’ αυτήν την ακτιβιστική έρευνα, με φορείς, συλλόγους, ενώσεις και εκδοτικούς οίκους, για να επικοινωνήσει με όσο το δυνατόν περισσότερα πρόσωπα από το χώρο των γραμμμάτων, των επιστημών και των τεχνών που διαμένουν και εργάζονται στην Ελλάδα και στο εξωτερικό, προσκαλώντας όσους επιθυμουν να συμμετέχουν και με ανοιχτή πρόσκληση από το 2011.

Τα έσοδα της έκδοσης θα διατεθούν στο ΚΕΘΕΑ, που συμβάλλει καθοριστικά εδώ και δεκαετίες στην επίλυση κρίσεων προς την ανεξαρτητοποίηση και στη ΜΕΡΙΜΝΑ που συμβάλλει στην αντιμετώπιση των απωλειών στη ζωή των παιδιών και των οικογενειών τους. Σήμερα η Κρυσταλία Πατούλη, μιλάει στην «Ελευθερία».

Η συνέντευξη

* Εκατόν ογδόντα πρόσωπα των γραμμάτων, των επιστημών και των τεχνών, από το 2010 μέχρι σήμερα, συμμετείχαν στην έρευνα για την κρίση με βάση το ερώτημα «Ποιες αιτίες μας έφεραν ως εδώ, και κυρίως τι πρέπει να κάνουμε;» Πώς προέκυψε αυτή έρευνα, όπως και η επιλογή των προσώπων;

– «Με απασχολούσε πάρα πολύ αυτό το διττό ερώτημα, το οποίο θα το απαντήσει φυσικά και η Ιστορία όπως και όλα τα ανάλογα ιστορικά ερωτήματα. Δυστυχώς δεν θα ζούμε τότε για να μάθουμε το πόρισμά της, και κατά πόσον συνάδει με τα αποτελέσματα αυτής της έρευνας. Κάπως έτσι μένουν αναπάντητα τα περισσότερα ερωτήματα που βασανίζουν γενικά τη ζωή των ανθρώπων. Διότι συνήθως εμείς οι άνθρωποι προτιμάμε να ζούμε μέσα στο ψέμα παρά να δούμε την πραγματικότητα και την αλήθεια. Με αυτή την έρευνα λοιπόν προσπάθησα να σπάσω αυτή την …παράδοση της στρουθοκάμηλου, ώστε να απαντηθεί αυτό το ερώτημα στην ώρα του -όσο και να μας πονέσει η απάντησή του- πριν να είναι πολύ αργά…

Η επιλογή τώρα των προσώπων έγινε από τον ευρύτερο χώρο των Γραμμάτων, των Επιστημών και των Τεχνών, δηλαδή προσπάθησα να γίνει μία σύνθεση λογικής και συναισθήματος στα αποτελέσματα, όπως συμβαίνει όταν συνεργάζονται τα δύο αντίστοιχα ημισφαίρια του εγκεφάλου μας σε κάθε θετική δημιουργία, είτε είναι επιστημονική, είτε φιλοσοφική, είτε πνευματική, είτε καλλιτεχνική, είτε πολιτική, είτε πολιτιστική, κλπ.

Διότι λογική χωρίς συναίσθημα δεν νοείται, όπως και το ακριβώς αντίθετο. Οι σύγχρονοι τεχνοκράτες, το μεταλλαγμένο αυτό είδος ανθρώπων, προσπαθούν βέβαια να μας πείσουν να κάνουμε, αντίθετα, όλοι λοβοτομή, και μάλιστα ολοένα μας δανείζουν ευρώ για να την πραγματοποιήσουμε.

Μέσα σε αυτό το κλίμα προσπάθησα να έρθω σε επαφή με φορείς, ενώσεις, συλλόγους, εκδόσεις, ώστε να προσκληθούν να απαντήσουν οι πάντες, και μάλιστα το 2011 δημοσίευσα στο tvxs.gr και ανοιχτή πρόσκληση για συμμετοχή.

Σκοπός μου ήταν να βγουν συμπεράσματα από ένα συλλογικό μπρέιν στόρμινγκ, όπως λέγεται, μία βροχή από σκέψεις, θέσεις, προβληματισμούς και ιδέες πάνω στις αιτίες της κρίσης και στο τι πρέπει να κάνουμε, δηλαδή στο τι είδους κρίση είναι αυτή που ζούμε, και πώς να την αντιμετωπίσουμε όσο πιο ουσιαστικά και αποτελεσματικά γίνεται, χωρίς να κάνουμε άλλη μια φορά άχρηστα και επιπλέον πολυδάπανα …μερεμέτια, που δεν θα μας έβγαζαν πουθενά και θα μας βύθιζαν ακόμα περισσότερο στα χρέη. Δηλαδή, αυτό ακριβώς που κάνουμε τα τελευταία πέντε χρόνια, μέχρι και σήμερα…».

* Μπορείτε να αναφερθείτε στα βασικά συμπεράσματα με βάση τις απαντήσεις;

– «Η κρίση είναι δομική, αφορά όλο το σύστημα διακυβέρνησης του καπιταλισμού της σπέκουλας όπως έχει μετονομαστεί από το 2000 (δηλαδή της κερδοσκοπίας), και για να την αντιμετωπίσουμε χρειάζεται η αναδόμησή του, δηλαδή αλλαγή του πολιτισμού μας σε όλα τα επίπεδα (πολιτική, οικονομία, πολιτισμός – τρόπος ζωής).

Έχουν γίνει μελέτες από το 1970, όπως είπε και ο ανθρωπολόγος Σωτήρης Δημητρίου, που έκρουαν τον κώδωνα του κινδύνου για αυτήν την κρίση που αφορά όλους όσοι διακυβερνώνται πλέον από τις Αγορές, και όχι μόνον την Ελλάδα.

Κι αυτές οι Αγορές, δηλαδή οι τζογαδόροι του κέρδους, δεν ενδιαφέρονται για ότι σημαίνει Πολιτισμός. Το μόνο που ενδιαφέρονται είναι να αυξάνουν τα κέρδη τους, και ας καταστραφούν οι κοινωνίες, η φύση, το μέλλον, ο Θεός ο ίδιος εί δυνατόν. Άγραφοι και γραπτοί νόμοι τους είναι αδιάφοροι. Μιλάμε για το χειρότερο τέρας που έχει δημιουργήσει ο άνθρωπος. Καταναλωτισμός, βιασμός της φύσης, κατάργηση των φυσικών κύκλων της ζωής της, εμπορευματοποίηση των πάντων, και όλα αυτά για να παίζουν τζόγο κάποια λίγα άπληστα πρεζάκια του κέδρους. Γι’ αυτό σήμερα ο άνθρωπος, καλείται να αλλάξει σχεδόν το dna του, τον σύγχρονο δηλαδή ανθρωπολογικό μας τύπο, γιατί καλώς ή κακώς, συνειδητά ή ασυνείδητα, είναι συνένοχος στην εξάπλωση αυτής της διαστροφικής εξάρτησης».

* Τα έσοδα της έκδοσης θα διατεθούν για φιλανθρωπικούς σκοπούς;

– «Η λέξη φιλανθρωπία θα έπρεπε να διαγραφεί από τα λεξικά. Το γιατί θα ήθελε πολύ συζήτηση αλλά δεν ενδείκνυται αυτή τη στιγμή. Όχι, λοιπόν, για φιλανθρωπικό, αλλά για κοινωνικό σκοπό θα διατεθούν τα έσοδα, όπως και για συμβολικό, διότι το ΚΕΘΕΑ αγωνίζεται επί δεκαετίες για την ανεξαρτητοποίηση, και η ΜΕΡΙΜΝΑ για την αντιμετώπιση των απωλειών στη ζωή των παιδιών και των οικογενειών τους. Είναι δύο οργανισμοί που αγωνίζονται με άλλα λόγια να μην καταστραφεί η κοινωνία που κινδυνεύει να καταστραφεί όπως ανέφερε ο καθηγητής φιλοσοφίας Στέφανος Ροζάνης. Γιατί αν κάποιος είναι εξαρτημένος (από οτιδήποτε) και δεν μπορεί να διαχειριστεί την απώλεια, ώστε να ζήσει ανεξάρτητος και δημιουργικός με αυτά που έχει, με αυτά που είναι, και με εκείνα που μπορεί να δημιουργήσει ο ίδιος, τότε χάνει την ανθρώπινη αλλά και την κοινωνική διάστασή του».

* Κατά τη γνώμη σας ποιες είναι οι κύριες αιτίες που μας έφεραν εδώ; Τι πρέπει αλλά και μπορεί να γίνει;

– «Δεν είναι εύκολο να πω με λίγα λόγια, τα αποτελέσματα μίας έρευνας (και για τις αιτίες της κρίσης και για το τι μπορούμε να κάνουμε) μέσα από 300 περίπου άρθρα και συνεντεύξεις, που δημοσιεύονται στο μόνο ελληνικό μηντιακό μέσον, το tvxs.gr, που δέχτηκε να τις δημοσιεύσει -σε μια εποχή μάλιστα που όλοι αναρωτιόντουσαν που είναι οι άνθρωποι των γραμμάτων και δεν μιλάνε, αλλά που τα κεντρικά ΜΜΕ δεν φάνηκε να ενδιαφέρονται για τις θέσεις τους- αλλά και μεταφρασμένες και δημοσιευμένες από ΜΜΕ του εξωτερικού.

Αν θα έπρεπε να προσπαθήσω με μια φράση θα έλεγα ότι «ήταν στραβό το κλίμα και το έφαγε και ο γάιδαρος». Το στραβό κλίμα –και επίσης μεταλλαγμένο- είναι ο καπιταλισμός και ο …γάιδαρος –που κινδυνεύει να αφανιστεί ως είδος- είμαστε όλοι εμείς που το διατηρούμε στραβό και καταφαγωμένο με τις πελατειακές μας σχέσεις, τη διαφθορά, τον καταναλωτισμό, την αδιαφορία για τη φύση, και γενικά τον καταστροφικό τρόπο ζωής μας. Πρέπει άρα να φτιάξουμε έναν κόσμο που σέβεται τη ζωή και την φυσική πορεία της. Διαφορετικά θα καταστραφούμε μαζί με το τερατώδες δημιούργημά μας, όπως ο Ντόκτορ Φρανκενστάιν».

* Εκτιμάτε ότι η σημερινή δημοσιογραφία έχει απομακρυνθεί από τις βασικές της αρχές, ακολουθώντας σε πολλές περιπτώσεις δρόμους που «σερβίρονται» από κάθε λογής συμφέροντα;

– «Οι πραγματικοί δημοσιογράφοι σήμερα θα έλεγα ότι είναι προς εξαφάνιση σαν τη φώκια Μονάχους-Μονάχους. Έβλεπα στην εκπομπή 360 μοίρες έναν ξένο δημοσιογράφο να μιλάει, και έλεγα, δεν είναι δυνατόν αυτός ο άνθρωπος να καταλαβαίνει καλύτερα από εμάς τι μας συμβαίνει, και αντίθετα οι Έλληνες δημοσιογράφοι να μιλάνε λες και ζουν σε άλλη χώρα.

Οι περισσότεροι «δημοσιογράφοι» εδώ και χρόνια, όπως και οι «πολιτικοί» μάς λένε να καθίσουμε στον καναπέ μας και να τους πληρώνουμε αδρά για να μας διαμορφώνουν οι ίδιοι και τη ζωή μας –όπως την εννοούν αυτοί- και τη σκέψη μας. Όμως χρειάζεται να συμμετέχουμε στις αποφάσεις της πολιτικής (που έχει δώσει τα ηνία της διακυβέρνησης στην εικονική οικονομία), να ελέγχουμε την εξουσία και να παρεμβαίνουμε.

Η παθητικότητα και η απάθεια (που μάλιστα είναι σοβαρή ψυχική διαταραχή που έχει εξελιχθεί μάλλον σε επιδημία) είναι το μεγαλύτερο έγκλημα που έχουμε διαπράξει ενάντια στον εαυτό μας και κυρίως στα παιδιά μας. Αν θέλουμε να λέμε ότι ενδιαφερόμαστε για τη ζωή μας, που είναι μία και μοναδική όπως είπε χαρακτηριστικά ο Χρόνης Μίσσιος, θα πρέπει να κοιταχτούμε στον καθρέφτη και να πάρουμε την ευθύνη της στα χέρια μας, μαζί με αυτό το βιβλίο που θα έπρεπε να το διαβάσουν κατά τη γνώμη μου, όλοι οι πολιτικοί και όλοι οι πολίτες. Εκεί μέσα είναι νομίζω με κάποιον τρόπο, η φωνή, η ψυχή, και η συνείδησή μας, και κυρίως η έσχατη έκκληση για επίγνωση… που είναι η μόνη που μπορεί να μας κινητοποιήσει για αλλαγή».

—

PASSPORTart: Συζήτηση για τα αποτελέσματα της Έρευνας για την Kρίση

Την Τετάρτη 11 Μαρτίου 2015 στις 7:30μ.μ, οι Εκδόσεις Κέδρος και το PASSPORTart προσκαλούν σε συζήτηση – παρουσίαση του βιβλίου της δημοσιογράφου και συμβούλου ανθρωπίνων σχέσεων Κρυσταλίας Πατούλη:

«Η Έρευνα  για την κρίση (2010-2014)»,

Για τα αποτελέσματα της Έρευνας που συμμετείχαν 180 άνθρωποι των Γραμμάτων, των Επιστημών και των Τεχνών, σε πάνω από 280 άρθρα και συνεντεύξεις, θα μιλήσει η συγγραφέας και οι:

Αλκίνοος Ιωαννίδης, τραγουδοποιός
Χριστόφορος Κάσδαγλης, συγγραφέας – δημοσιογράφος
Περικλής Κοροβέσης, συγγραφέας – δημοσιογράφος
Φοίβος Οικονομίδης, ιστορικός – δημοσιογράφος

Την συζήτηση θα συντονίζει ο Γιώργος Κτενάς, δημοσιογράφος – συγγραφέας

Info:
PASSPORTart, Τετάρτη 11 Μαρτίου 2015, 7:30μμ, Ανδρούτσου 151 – Πειραιάς, τηλ. 210 4130153.  Είσοδος  ελεύθερη.

Περισσότερα για την έρευνα εδώ και για τα αποτελέσματά της (in greek – στα ελληνικά / en français / in english) εδώ

Κριτικές – παρουσιάσεις:

• Σαν λίγο κάρβουνο στο μεγάλο τρένο της αλλαγής. Του Στέλιου Κούλογλου
• Σημαντική πολιτική πράξη, απαραίτητη για την προώθηση του διαλόγου. Του Ζήση Δ. Παπαδημητρίου
• Το οιδοπορικό διεξαγωγής της Έρευνας για την κρίση 2010-2014. Της Κρυσταλίας Πατούλη
• Μια φυγή προς τα εμπρός… Της Τασούλας Βερβενιώτη
• ΒΙΝΤΕΟ – Παρουσίαση – Συζήτηση για τα αποτελέσματα της ΕΡΕΥΝΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΡΙΣΗ 2010-2014
• Εκπομπές με θέμα την Έρευνα για την Κρίση 2010-2014, εκδόσεις Κέδρος
• Κατίνα Σηφακάκη: Εύχομαι η καινούργια γενιά να αγωνιστεί, να αντέξει, να νικήσει!
• Άλλο άνεργος και άλλο άπραγος! Της Κρυσταλίας Πατούλη

H πρόσκληση στο φ/β εδώ

Κρυσταλία Πατούλη – Είναι αυτό που είπε και ο Γκάντι: «Γίνε η αλλαγή που θέλεις να δεις».

Συνέντευξη στον Ελπιδοφόρο Ιντζέμπελη // fractalart.gr

«Δεν αρκεί οι γονείς να μεγαλώνουν τα παιδιά τους για να τους παρέχουν τα αναγκαία. Πρέπει να τους εμφυσούν και αρετές όπως τον σεβασμό στον άλλον, τα όρια, τη συμμετοχή στον πολιτισμό και στην εξέλιξη του είδους. Και να τους τονίζουν ότι δεν είναι αρκετό να μην κάνουν κακές/άδικες πράξεις αλλά να μην μένουν και απαθείς απέναντι σε αυτές. Γιατί η μεγαλύτερη βία όπως είπε η κλινικός ψυχολόγος και ψυχοθεραπεύτρια Ελένη Νίνα, είναι κυρίως το να μην κάνουμε. Να μην κοιτάζουμε εν ολίγοις μόνο τη …δουλίτσα μας, σαν τον νοικοκύρη Κυρ Παντελή, που η μετεμφυλιακή Ελλάδα τον έκανε πρότυπό της». Υποστηρίζει η ψυχολόγος και δημοσιογράφος Κρυσταλία Πατούλη, η συγγραφέας του βιβλίου «Η έρευνα για την κρίση 2010 – 2014», εξετάζοντας ποιες ήταν οι αιτίες μας έφεραν ως εδώ και τι πρέπει να κάνουμε.

Στην έρευνά της απαντούν 180 πρόσωπα των γραμμάτων, των επιστημών και των τεχνών. Και τα έσοδα της έκδοσης θα διατεθούν στο ΚΕΘΕΑ, που συμβάλλει καθοριστικά εδώ και δεκαετίες στην επίλυση κρίσεων προς την ανεξαρτητοποίηση, και στη ΜΕΡΙΜΝΑ, που συμβάλλει στην αντιμετώπιση των απωλειών στη ζωή των παιδιών και των οικογενειών τους.

—

-Κυρία Πατούλη, ποια ήταν η αφορμή για να ξεκινήσει η έρευνα του βιβλίου σας;

Ήταν ο τρόμος του άγνωστου που η κρίση –όπως και κάθε κρίση- μας επέβαλλε με ένα καταιγιστικό ντόμινο επώδυνων αλλαγών για το παρόν και το μέλλον΄ ήταν η απελπισία για την ανεργία που αντιμετώπιζα στα 45 μου χρόνια, και η δυσκολία της διαχείρισης των ολοένα και μεγαλύτερων απωλειών σε όλα τα επίπεδα και της ζωής μου αλλά και της ζωής των γύρω μου. Αναρωτιόμουν συνεχώς για το «ποιες αιτίες μας έφεραν ως εδώ και κυρίως τι πρέπει να κάνουμε;» που δεν έβλεπα να απαντιέται επαρκώς από κανέναν, και ειδικά από τους πολιτικούς. Έτσι αποφάσισα να προσπαθήσω να απαντήσω σε αυτό το διττό ερώτημα, πρώτον γιατί είχα χάσει στην κυριολεξία τον ύπνο μου και δεύτερον για να συμβάλλω έστω και ελάχιστα στην συνειδητοποίηση της απάντησής του, ώστε να μπορέσουμε να διαχειριστούμε σε μικρότερο -ει δυνατόν- χρονικό διάστημα τη νέα πραγματικότητα για τη χώρα μας, πριν να φτάσει να γίνει μη αναστρέψιμη.

-Πόσα χρόνια κράτησε και σε ποιους τομείς στραφήκατε κατά την συλλογή των πηγών;

Ξεκίνησα τον Αύγουστο του 2010 με τις πρώτες 18 απαντήσεις και τελείωσα ουσιαστικά τον Νοέμβρη του 2014 με την ολοκλήρωση του βιβλίου, αν και πήρα απάντηση και τον Ιανουάριο του 2015, προσπαθώντας να συμπεριλάβω σε μία δεύτερη πιθανή έκδοσή του όσες επιπλέον απαντήσεις θα προκύψουν.

Τον Απρίλιο δε του 2011 δημοσίευσα μία ανοιχτή πρόσκληση για συμμετοχές, απευθυνόμενη σε όλους τους ανθρώπους των Γραμμάτων, των Επιστημών και των Τεχνών. Οι τομείς δηλαδή που με ενδιέφεραν ήταν μέσα από πρόσωπα που είχαν σαν μέσον έκφρασης και δημιουργίας, το λόγο, τα γράμματα, την επιστήμη αλλά και την ψυχή, δηλαδή τον Πολιτισμό. Γι’ αυτό ήρθα και σε επαφή με Εκδόσεις, με Συλλόγους, Ενώσεις, Πανεπιστήμια, με ανθρώπους από όλους τους χώρους αυτούς, που ζούσαν και στην Ελλάδα και στην Κύπρο και στο εξωτερικό.

Δεν είχα σκοπό να εκδώσω αυτή την έρευνα σε βιβλίο. Το 2013 η ιστορικός Τασούλα Βερβενιώτη και ο κριτικός λογοτεχνίας και συγγραφέας Περικλής Σφυρίδης με προέτρεψαν να το επιχειρήσω.

-Ποιες ήταν οι αιτίες που μας έφεραν σε αυτή τη δύσκολη οικονομική κατάσταση;

Οι αιτίες είναι πολλές και δεν θα μπορούσα να τις συνοψίσω σε λίγες λέξεις, αλλά έχουν να κάνουν κυρίως με τον τρόπο λειτουργίας διακυβέρνησης του συστήματος το οποίο από το 2000 έχει ονομαστεί «καπιταλισμός της σπέκουλας» δηλαδή της κερδοσκοπίας. Μία βασική λοιπόν αιτία, είναι η απληστία του κέρδους των λεγόμενων Αγορών που δεν τους ενδιαφέρουν ούτε οι κοινωνίες, ούτε οι πολιτισμοί, ούτε ο φυσικός και πολιτισμός πλούτος των λαών, αλλά ούτε και τα δικαιώματά τους, οι θεσμοί τους, ή οι αξίες τους. Και το εξοργιστικό είναι ότι αυτή η αιτία είχε γίνει αντιληπτή από μελέτες του 1970, όπως απάντησε ο ανθρωπολόγος Σωτήρης Δημητρίου, που προέβλεπαν ως αποτέλεσμα τη δομική κρίση του συστήματος περί το έτος 2008 -όπως και έγινε- αλλά αποσιωπήθηκαν και φυσικά δεν λήφθηκαν υπόψιν από την εξουσία.

-Τι πρέπει να κάνουμε;

Επειδή αυτή η κρίση είναι δομική όπως είπα και αφορά τον τρόπο που λειτουργεί το παγκόσμιο καπιταλιστικό σύστημα, η μόνη λύση είναι η αναδόμησή του, δηλαδή η αλλαγή του τρόπου που ζούμε, όπως είναι ο καταναλωτισμός ή η περιβόητη Ανάπτυξη (που καταστρέφει τους φυσικούς πόρους) με γνώμονα μόνο το κέρδος, και τον βιασμό της φύσης που μας θρέφει.

-Πώς σας αντιμετώπισαν τα πρόσωπα που απάντησαν στα ερωτήματά σας;

Φαντάζομαι εννοείται κυρίως το ερώτημα που τους έθεσα, το οποίο δυστυχώς πολλοί δεν κατάφεραν να το αντιμετωπίσουν καν…

-Ποια ήταν η ανταπόκριση του κοινού;

Άλλοι πρότειναν πρόσωπα για να απαντήσουν στην έρευνα, ειδικά μέσω του Tvxs.gr το οποίο ήταν και το μόνο από τα ΜΜΕ που δέχτηκε να την δημοσιεύσει, άλλοι με ενθάρρυναν να συνεχίσω, και τέλος υπήρξαν και κάποια πρόσωπα που με βοήθησαν εμπράκτως, είτε φέρνοντάς με σε επαφή με ανθρώπους στο εξωτερικό που θα ήταν δύσκολο να τους βρω, είτε με μεταφράσεις απαντήσεων που δημοσιεύτηκαν σε ξένα ΜΜΕ, είτε και συμμετέχοντας στην εξαγωγή των αποτελεσμάτων της έρευνας, όπως οι κ.κ.: Άννα Bykalyuk, Λάζαρος Μαυροματίδης, Κώστας Ντάρας, Κωνσταντίνος Κατσίμπρας, Στέλιος Καβύρης, Ρένια Πουρνάρα, Christine Cooreman.

-Ο Διονύσης Τσακνής σε ένα από τα τραγούδια του λεει ότι «Βλέπω μια άνοιξη». Υπάρχει αλήθεια ελπίδα;

Ο Νίκος Ξυλούρης είχε πει «Ο άνθρωπος μια μέρα των ημερών πρέπει να μάθει να χτίζει όνειρα, εκεί που οι ελπίδες τελειώνουν». Ο Τσακνής σ’ αυτό το τραγούδι που το επέλεξα για να κλείσω τον πρόλογο του βιβλίου, λέει ούτε λίγο ούτε πολύ πως αν κάποιος «δεν κάνει βήμα», δεν θα έρθει καμία Άνοιξη. Άλλωστε δεν έχουμε μόνο μία μοίρα, όπως μας έδειξαν και οι αρχαίοι Έλληνες, αλλά τρεις: Την Άτροπο (που την κληρονομούμε και δεν μπορούμε να την αλλάξουμε), την Κλωθώ (που την επιλέγουμε με τις πράξεις μας) και τη Λάχεση (που δεν μπορούμε να την ελέγξουμε, αλλά μόνο να την επηρεάσουμε με τις επιλογές μας). Άρα η Κλωθώ φτιάχνει την όποια Άνοιξη, οπότε υπάρχει ελπίδα και είναι στα χέρια μας.

-Η Ευρώπη είναι υποχρεωμένη να αλλάξει. Μπορούμε εμείς να το πετύχουμε;

Το πρόβλημα δεν το έχουμε μόνο εμείς, ούτε μόνο η Ευρώπη, αλλά όλες οι χώρες που κυβερνώνται από τις Αγορές. Επειδή όμως βρισκόμαστε μέσα στην ΕΕ, η οποία μας επηρεάζει άμεσα, αν θέλουμε να αλλάξουμε μέσα στην Ευρώπη, τότε όντως θα πρέπει να προσπαθήσουμε να αλλάξουμε κι αυτήν.

Αυτό μπορούμε να το πετύχουμε κατ’ αρχάς εάν την πείσουμε ότι όντως έχει πρόβλημα ανάλογο με το δικό μας (αν και όχι με τα ίδια ακριβώς αποτελέσματα για την κάθε χώρα της). Διότι για να σκεφτεί να αλλάξει κάποιος πρέπει πρώτα απ’ όλα να αποδεχτεί ότι έχει πρόβλημα.

Επιπλέον το πρόβλημα δεν το αποδέχονται όλοι στον ίδιο χρόνο. Εάν κάποιος για παράδειγμα είναι εθισμένος στον τζόγο (όπως οι τζογαδόροι των Αγορών) μπορεί να συνειδητοποιήσει ότι έχει πρόβλημα -και άρα πρέπει μπει σε πρόγραμμα απεξάρτησης- στον έναν χρόνο, ή στα 5 ή και στα 10 χρόνια, ή μόνον όταν φτάσει να τα χάσει όλα, ή ακόμα και να μην το παραδεχτεί ποτέ.

Αν τώρα κάποιος δεχτεί ότι έχει το πρόβλημα και αναγκαστεί να ψάξει τρόπους να το λύσει (γιατί κανείς δεν ψάχνει για λύσεις αν δεν αναγκαστεί) στην αρχή παρατηρείται ότι πρώτα προσπαθεί να βρει τρόπους να αλλάξει τους γύρω του, διότι νομίζει ότι οι άλλοι κυρίως τον εμποδίζουν να το καταφέρει. Με τον καιρό όμως καταλαβαίνει ότι ο μόνος τρόπος να αλλάξει, άρα να λύσει το πρόβλημά του, είναι να αλλάξει τον εαυτό του, δηλαδή τη θέση του απέναντι στη ζωή του και στους άλλους. Άρα συνειδητοποιεί ότι πρέπει ο ίδιος να μετακινηθεί… Όταν το καταφέρει, τότε πράγματι αλλάζει τη ζωή του. Είναι αυτό που είπε και ο Γκάντι: Γίνε η αλλαγή που θέλεις να δεις.

Η Ελλάδα, λοιπόν, στις τελευταίες εκλογές, είναι σημαντικό ότι έδειξε να αποδέχεται επιτέλους ότι όχι μόνον έχει πρόβλημα αλλά ότι χρειάζεται και να αλλάξει. Το ζήτημα αυτή τη στιγμή όμως είναι:

Α) τι πρόβλημα νομίζει ότι έχει η Ελλάδα (νομίζουν για την ακρίβεια οι περισσότεροι πολίτες της)

Β) τι πρόβλημα νομίζουν οι πολιτικοί της χώρας ότι έχει η Ελλάδα (που τους ψήφισαν και οι περισσότεροι πολίτες της)

Και Γ) με ποιόν τρόπο πιστεύουν οι πολιτικοί της ότι πρέπει να λύσουν αυτό το πρόβλημα.

Αυτά τα ερωτήματα αναδύονται, διότι η δημοκρατία μας είναι αντιπροσωπευτική, και όχι άμεση, π.χ. με δημοσκοπήσεις, δηλαδή δεν συμμετέχουν οι πολίτες στις αποφάσεις την πολιτικής, αλλά μόνο ψηφίζουν κάθε τέσσερα χρόνια. Η μεγαλειώδης έκφραση συμπαράστασης στις διαπραγματεύσεις της νέας κυβέρνησης, όπως εκδηλώθηκε τον τελευταίο καιρό, είναι μία μορφή συμμετοχής στην πολιτική αλλά σε καμία περίπτωση δεν επαρκεί.

-Πολλοί λένε ότι η ελληνική τραγωδία δεν είναι παρά η μύτη του παγκόσμιου παγόβουνου. Εσείς τι πιστεύετε;

Όπως δείχνουν και τα αποτελέσματα της έρευνας, είμαστε το σύμπτωμα του προβλήματος (που όμως είμαστε και μείς μέρος του), αλλά και τα δικά μας εσωτερικά προβλήματα ή οι νοοτροπίες μας (π.χ. το πελατειακό σύστημα), ή οι παθογένειές μας (διαφθορά, φοροδιαφυγή), ή οι ελλείψεις μας (παιδεία, υγεία), και πολλά άλλα, που συνέτειναν στην δημιουργία του, σαν τον γάιδαρο που αποτέλειωσε το ήδη στραβό κλήμα.

-Ο Νάνος Βαλαωρίτης γράφει ότι πρέπει να γίνουμε παραγωγικοί και να απαγκιστρωθούμε από την εξάρτηση. Δεν χρειάζονται όμως και κάποιες συμβουλές και παρεμβάσεις για να το επιτύχουμε;

Έχουν αναφερθεί διεξοδικά στις απαντήσεις της έρευνας, και συμβουλές και παρεμβάσεις, όπως και ολόκληρες προτάσεις/μελέτες αναλυτικές για το πώς να το πετύχουμε, αξιοποιώντας τον φυσικό και πολιτισμικό μας πλούτο, που μας περισσεύει τόσο -όπως όλα δείχνουν τελευταία- που τον έχουμε ακόμα και για… πέταμα.

-Η Άννα Βαγενά τονίζει ότι φτάσαμε ως εδώ κυρίως από έλλειψη παιδείας. Η χώρα του αρχαίου πολιτισμού αντιμετωπίζει έλλειμμα παιδείας;

Ας ρωτήσουμε τους περισσότερους που διαμένουν κάτω από την Ακρόπολη, αν την έχουν επισκεφτεί έστω και μια φορά… Όταν ο Έλληνας, σε όλη του τη ζωή, διαβάζει -μέσο όρο- ένα με δύο βιβλία, δεν μιλάμε απλά για έλλειμμα, αλλά για σχεδόν παντελή έλλειψη.

-Ποιος θα είναι ο ρόλος των νέων στο μέλλον της χώρας αν δεν έχουν εργασία και δεν συμμετέχουν στις σημαντικές αποφάσεις για το αύριο της χώρας;

Αν γυρίσω πίσω το χρόνο και θυμηθώ πως ήταν η ζωή μου πριν καταφέρω να βρω εργασία, όχι μόνο για τα προς το ζην αλλά και που να μπορώ να αξιοποιήσω το δυναμικό, τις δεξιότητες της ζωής και τα εφόδιά μου, θα πρέπει ο ρόλος τους να είναι έως και εφιαλτικός. Αν τώρα δεν έχουν καταφέρει να κατακτήσουν και τη συμμετοχή τους στις πολιτικές αποφάσεις, που λέγαμε νωρίτερα, τότε ο εφιάλτης τους θα είναι μάλλον μόνιμος.

-Δεν χρειάζεται όμως να αποκτήσουν οι Έλληνες και μια πραγματική εικόνα για τη θέση της πατρίδας μας στον κόσμο;

Η πραγματική εικόνα του εαυτού μας, έρχεται όταν καταφέρουμε πρώτα απ’ όλα να δούμε την πραγματική εικόνα των γονιών μας, ή αλλιώς των ανθρώπων που μέχρι εκείνη τη στιγμή μας εξουσίαζαν ή έστω μας κηδεμόνευαν, μας προστάτευαν. Είναι η ώρα που ενηλικιωνόμαστε, που διαφοροποιούμαστε, που αποκτούμε μοναδική υπόσταση και προσωπικότητα, που γινόμαστε εμείς οι ίδιοι οι γονείς του εαυτού μας. Τότε: 1) παίρνουμε την ευθύνη για τη ζωής μας, 2) αντιμετωπίζουμε και διαχειριζόμαστε το φόβο της μοναξιάς και του θανάτου, και 3) ενδιαφερόμαστε να δώσουμε νόημα σ’ αυτή τη ζωή μας.

-Τι νομίζετε ότι πρέπει να αλλάξει για να γίνει ο κόσμος μας πιο ανθρώπινος και πιο ονειρεμένος;

Δεν αρκεί οι γονείς να μεγαλώνουν τα παιδιά τους για να τους παρέχουν τα αναγκαία. Πρέπει να τους εμφυσούν και αρετές όπως τον σεβασμό στον άλλον, τα όρια, τη συμμετοχή στον πολιτισμό και στην εξέλιξη του είδους. Και να τους τονίζουν ότι δεν είναι αρκετό να μην κάνουν κακές/άδικες πράξεις αλλά να μην μένουν και απαθείς απέναντι σε αυτές. Γιατί η μεγαλύτερη βία, όπως είπε η κλινικός ψυχολόγος και ψυχοθεραπεύτρια Ελένη Νίνα, είναι κυρίως το να μην κάνουμε… Να μην κοιτάζουμε εν ολίγοις μόνο τη …δουλίτσα μας, σαν τον νοικοκύρη Κυρ Παντελή, που η μετεμφυλιακή Ελλάδα τον έκανε πρότυπό της.

H Κρυσταλία Πατούλη γεννήθηκε στον Πειραιά το 1965 κατάγεται από το Ρέθυμνο και σήμερα ζει στην Αίγινα. Σπούδασε Ψυχολογία και ειδικεύτηκε στη Συστημική Συμβουλευτική και στο Ψυχόδραμα, όπως και στην πρόληψη εξαρτήσεων («Θησέας», ΚΕ.Θ.Ε.Α., 18 Άνω) και εργάζεται ως Συστημικός Σύμβουλος σε θέματα ανθρωπίνων σχέσεων, οικογένειας, εργασίας, αυτογνωσίας και προσωπικής ανάπτυξης (Μέλος της Ελληνικής και της Ευρωπαϊκής Ένωσης Συμβούλων Ψυχικής Υγείας). Παράλληλα, από το 1990 έως σήμερα, εργάζεται κυρίως ως συντάκτης και αρχισυντάκτης, στα ΜΜΕ (Μέλος της ΕΣΠΗΤ). Επίσης, παραδίδει το βιωματικό σεμινάριο γραφής «Αφήγηση ζωής».

—

πηγή: http://fractalart.gr/krystalia-patouli/

«Είναι οι σοφοί μας βουβοί;» Της Ειρήνης Ορφανίδου – Περιοδικό Μετρό

 

Είναι οι σοφοί μας βουβοί;

Κρυσταλία Πατούλη, «Η έρευνα για την κρίση 2010-2014», (εκδόσεις Κέδρος)

---

Της Ειρήνης Ορφανίδου

Περιοδικό ΜΕΤΡΟ

«Ποιες αιτίες μας έφεραν ως εδώ και τι πρέπει να κάνουμε;»: Μία έρευνα που κράτησε τέσσερα χρόνια, δημοσιεύθηκε στο Tvxs.gr με περισσότερα από 280 άρθρα και συνεντεύξεις από 180 συμμετέχοντες από το χώρο των Γραμμάτων, των Επιστημών και των Τεχνών, και πρόσφατα παρουσιάστηκαν και τα συμπεράσματά της σε μία έκδοση.

«Το έθνος να λυπάστε που έχει σοφούς από χρόνια βουβαμένους…»

Με αφορμή το ποίημα του Χαλίλ Γκιμπράν από τον Κήπο του Προφήτη που προτάσσει στο βιβλίο της, το «ΜΕΤΡΟ» ρωτά την Κρυσταλία Πατούλη, εάν οι σοφοί μας είναι βουβοί.

«Σοφός και βουβός δεν συνάδει» απαντά. «Οπότε το ερώτημα ίσως είναι ποιοί πραγματικά είναι οι σοφοί σήμερα, και επίσης αν τους ξέρει ο κόσμος, αφού τα ΜΜΕ μάλλον δεν ασχολούνται μαζί τους.

Στις ανθρώπινες φυλές σε μία κατάσταση έκτακτης ανάγκης, ξέρουμε ότι οι σοφοί μιας κοινότητας ανασκουμπώνονταν και συνεργάζονταν, για να την κατανοήσουν και να την αντιμετωπίσουν από κοινού με όλους τους ανθρώπους.

Το 2010 που ξεκίνησα -χωρίς να έχω σκοπό να συνεχίσω μέχρι πρότινος- έμοιαζε οι περισσότεροι να μην κατανοούν καν ότι είχαμε επέλθει σε μία κατάσταση έκτακτης ανάγκης, ενός ιστορικά πρώτου πραξικοπήματος των αγορών που διατελεί εν εξελίξει στη χώρα μας…»

Μήπως τους ζητάμε πολλά; Η δική μας ευθύνη;

«… Δεν νομίζω να τους ζήτησε πολλά αυτή η έρευνα. Αλλά απ’ ό,τι είδαμε ήταν πολύ και το να πουν την άποψή τους, αρκετοί που δεν τοποθετήθηκαν τελικά.

Όσο για τις δικές μας ευθύνες, έδειξα εμπράκτως με αυτή την έρευνα πως θεωρώ ότι όλοι έχουμε ο καθένας τη δική του ευθύνη αναλογικά ως πολίτες. Γι’ αυτό την διεξαγωγή της την έκανα ακτιβιστικά και τα έσοδα του βιβλίου θα δοθούν συμβολικά στο ΚΕΘΕΑ και στη ΜΕΡΙΜΝΑ.»

Κρίση και έφηβοι

«Ήδη οι έρευνες δείχνουν πόσο επηρεάζει τα παιδιά και τους έφηβους. Άλλα χάνουν τους γονείς τους που αυτοκτονούν και καλούνται να διαχειριστούν το πένθος και την απώλεια. Άλλα μπαίνουν σε ιδρύματα γιατί οι γονείς δεν μπορούν να τα ζήσουν, και άλλα μένουν μαζί με τους γονείς τους αλλά βρίσκονται αντιμέτωπα με τις κάθε είδους απώλειες και στερήσεις και σε πολλές περιπτώσεις και με την έξαρση της ενδοοικογενειακής βίας.

Όμως από έρευνες έχει καταγραφεί ότι από τους νέους διαμορφώνονται τα νέα κινήματα, και οι νέες συλλογικότητες, όπως π.χ. οι Podemos στην Ισπανία.

Αυτά τα παιδιά της κρίσης, θα συνθέσουν όλα αυτά τα βιώματά τους κάποια στιγμή και θα φέρουν το νέο κύμα τρόπου ζωής και πολιτισμού που αναπόφευκτα θα φέρει την ανατροπή. Το ποτάμι άλλωστε δε γυρίζει πίσω…»

---

http://www.periodikometro.gr/

19/01/15 – Συνέντευξη στην Κατερίνα Μυλωνά – Eφημερίδα Πατρίς

Μια ακτιβιστική έρευνα για τα αίτια της κρίσης που έγινε βιβλίο

Η δημοσιογράφος Κρυσταλία Πατούλη μιλά στην “Π” για τα αποτελέσματα

---

Της Κατερίνας Μυλωνά

Εφημερίδα ΠΑΤΡΙΣ, Ηράκλειο Κρήτης, Δευτέρα 19 Ιανουαρίου 2015

---

K.M.: Μετά από όλη την έρευνα που πραγματοποιήσατε, μπορείτε να δώσετε μία απάντηση για τα αίτια της κρίσης;

Κρ.Π.: Ίσως, η κύρια αιτία που φτάσαμε ως εδώ είναι η σιωπηρή επανάσταση των καπιταλιστών, που παίρνει πίσω όσα αναγκάστηκε να δώσει τους τελευταίους δύο αιώνες (Π.Κοροβέσης).

Η κρίση άλλωστε επήλθε από την υπέρβαση των ορίων του συστήματος με στόχο την κερδοσκοπία (Σ. Δημητρίου – ανθρωπολόγος). Δεν εισακούστηκαν (και επιπλέον αποσιωπήθηκαν) οι επαναλαμβανόμενες μελέτες που από το 1970 προέβλεπαν το ξέσπασμά της περί το 2008 και καταδείκνυαν τους κύριους παράγοντες που θα την προκαλούσαν:

• α) εξάντληση των φυσικών πόρων
• β) μόλυνση του περιβάλλοντος
• γ) συνεχής αύξηση του ρυθμού της βιομηχανικής παραγωγής
• δ) η δημογραφική έκρηξη

Αντίθετα η παγκόσμια οικονομία βασίστηκε στο νεοφιλελεύθερο καπιταλιστικό μοντέλο, διαμορφώνοντας τον άνθρωπο από ον πολιτικό σε ον καταναλωτικό.

Παράλληλα στη χώρα μας η πολιτική και οι εκπρόσωποί της εξυπηρετώντας τη νέα οικονομία, στήριξαν μία καθαρά πελατειακή ψηφοθηρική σχέση με τον πολίτη-καταναλωτή, με αποτέλεσμα την μετατροπή του ανθρώπου-πολίτη σε άτομο-υπήκοο, χωρίς την αίσθηση συλλογικότητας και αλληλεγγύης.

Η Ελλάδα θέλησε μ’ ένα άλμα να περάσει από τον μόχθο στην κατανάλωση (Β. Καραποστόλης) και αιτία γι’ αυτό τον οικονομικό εκτραχηλισμό είναι και ότι ο κρατικός μηχανισμός μετατράπηκε σε κομματικό μηχανισμό (Μ.Γλέζος).

Η Ελλάδα που ήταν η πιο αδύναμη στην πραγματική της οικονομία, με ένα διαχρονικό πελατειακό σύστημα και με έλλειψη Παιδείας (Άνν. Βαγενά – Κ. Ακρίβος) και ιστορικής μνήμης (Τ. Βερβενιώτη – Φ. Οικονομίδης), που θα μπορούσε να λειτουργήσει ως άμυνα (πολιτισμός, ιστορική γνώση, κλπ), οδήγησε ειδικά την ελληνική κρίση να μεγεθυνθεί σε σχέση με άλλες χώρες, να γίνει ο «επίσημος ασθενής» της Ευρώπης, αλλά και να μην μπορέσει να αναπτυχθεί συλλογική κοινωνική αντίσταση παρά το τεράστιο και συνεχώς διογκούμενο μέγεθος κυρίως της ανθρωπιστικής και πολιτιστικής πλέον κρίσης.

Συνοπτικά οι αιτίες όπως έδειξε η έρευνα είναι οι εξής:

Α. Στην Οικονομία:

• Παγκόσμια δομική κρίση
• Υπέρβαση ορίων του συστήματος / εξάντληση φυσικών πόρων, με σκοπό την κερδοσκοπία
• Xρηματοπιστωτικός καπιταλισμός της σπέκουλας / φούσκα
• Tυχοδιωκτικά και κερδοσκοπικά συμφέροντα: αγορές
• Kατάρρευση του τραπεζικού συστήματος
• Δανεισμός / Χρέος / Έλλειμμα
• Λεηλασία του δημοσίου τομέα
• Προβλήματα ελληνικής οικονομίας: φοροδιαφυγή, αποβιομηχάνιση, μείωση εθνικής παραγωγής, διόγκωση δημοσίου τομέα, κρατικοδίαιτος ιδιωτικός τομέας
• Σήμερα, τα μέτρα λιτότητας

Β. Στην Πολιτική

• Παγκόσμια επιβολή της οικονομίας στην πολιτική
• Σχέση – νοοτροπία Έλληνα πολίτη / με το κράτος
• Κομματοκρατία (κύριως των δύο μεγάλων κομμάτων – Πασόκ και ΝΔ)
• Πελατειακές σχέσεις
• Διαφθορά / Διαπλοκή
• Κρίση θεσμών (εκτελεστικής και νομοθετικής εξουσίας, δικαιοσύνης, ΜΜΕ)
• Παραβίαση Συντάγματος
• Αποτυχία Ευρωπαϊκής πολιτικής ολοκλήρωσης / Κατάρρευση του Ευρωπαϊκού πνεύματος

Γ. Στην Κοινωνία

• Απληστία / καταναλωτισμός
• Αποδοχή / συμμετοχή – συνενοχή, στην πολιτική διαφθορά
• Ατομικισμός / έλλειψη συλλογικότητας και αλληλεγγύης
• Απουσία α)ισχυρής κοινωνικής οργάνωσης (συνδικάτα, σωματεία, κλπ), β) συμμετοχής στα κοινά, γ) όπως και έλεγχου της εξουσίας
• Έλλειψη παιδείας / πολιτισμού
• Το άτομο καταναλωτής / πελάτης

Κ.Μ.: Τι ήταν αυτό που σας έκανε ιδιαίτερη εντύπωση κατά την έρευνά σας; Ποιο πρόσωπο μπορείτε να ξεχωρίσετε, λόγω της δικής του τοποθέτησης;

Κρ.Π.: Εντύπωση μου έκαναν κυρίως όσοι δεν θέλησαν να απαντήσουν στο ερώτημα μιας ακτιβιστικής έρευνας με βάση το ερώτημα «Ποιες αιτίες μας έφεραν ως εδώ και κυρίως τι πρέπει να κάνουμε;», αυτής της προσπάθειας να κατανοηθεί το τι είδους κρίση είναι αυτή που ζούμε και τι πρέπει να κάνουμε για να την αντιμετωπίσουμε, που ίσως μάλιστα θα έπρεπε να αναλάβουν τη διεξαγωγή της κάποια από τα Πανεπιστήμια της χώρας.

Κ.Μ.: Οι Έλληνες αισθάνονται ότι βρίσκονται στο επίκεντρο μιας «επίθεσης». Δέχονται ανάλογες «επιθέσεις» και άλλες χώρες; Είναι συνολικό το πρόβλημα;

Κρ.Π.: Ζούμε το πρώτο ιστορικό πραξικόπημα των Αγορών σε μία χώρα (Στ. Κούλογλου). Η κρίση της οικονομικής λειτουργίας, της χαρακτηριστικής λειτουργίας του βιομηχανικού πολιτισμού, αποτελεί την άμεσα ορατή ένδειξη αποδόμησης του όλου συστήματος. Άρα βρισκόμαστε παγκοσμίως στην ιστορική καμπή της αλλαγής πολιτισμού. Συνεπώς, μοναδική ιστορική έξοδος από την παγκόσμια κρίση, είναι η ανατροπή και η αναδόμηση του συστήματος. Έχουν αναπτυχθεί πλέον οι τεχνικές προϋποθέσεις γι’ αυτήν –υπολογιστές, θεωρία του προγραμματισμού κ.ά. Απομένει να αναπτυχθούν και οι κοινωνικές: αλληλεγγύη και αξιοπρέπεια (Σωτήρης Δημητρίου, ανθρωπολόγος).

K.M.: Υπάρχει διέξοδος στο πρόβλημα της χώρας μας; Είστε αισιόδοξη;

Κρ.Π.: Μοιάζει σαν μία νέας μορφής οικονομική γενοκτονία σχεδιασμένη από τις αγορές(Jose Manuel Lamarque). Θα χρειαστεί λοιπόν να συγκρουστεί η πολιτική με την οικονομία, αν θέλει η πρώτη να επιβιώσει, αλλιώς θα γυρίσει η Ιστορία πολύ πίσω(Τ. Καφετζής).

Ήδη όμως η Ιστορία δείχνει να έχει γυρίσει πίσω και «η κοινωνία κινδυνεύει να καταργηθεί στο σύνολό της»(Στ. Ροζάνης), ενώ οι ισχυροί του πλανήτη προχωρούν σε έναν αιώνιο πόλεμο για το ποιος θα επικρατήσει(Ν. Βαλαωρίτης).

Ειδικά στην Ελλάδα, που παρεμπιπτόντως ο καπιταλισμός ήταν πάντα κανιβαλισμός(Γ. Μεράντζας), προέχει η απόκτηση της Εθνικής Ανεξαρτησίας της Ελλάδας(Μ. Γλέζος), διαφορετικά θα συνεχίσουμε να ζούμε πια σε νομότυπα Άουσβιτς(Δ. Πουλικάκος), όπου με την ύφεση και την λιτότητα, μόνο σε αδιέξοδο και σε καταστροφή μπορούμε να οδηγούμαστε(Κ. Βεργόπουλος).

Η συνεργασία όλων των χωρών και βέβαια της ΕΕ, για διάλογο και διεκδίκηση της ισότητας των λαών και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων τους, μοιάζει να είναι το κυριότερο σε αυτή την κρίσιμη συγκυρία(Κ.Χ. Ροθ – Ζ. Παπαδημητρίου), προς θεραπεία και της νοοτροπίας ειδικά στην ελληνική κοινωνίας όπου η πλειοψηφία αντιμετωπίζει το κράτος και οτιδήποτε άλλο έξω από «τους δικούς της»(οικογένεια, φίλους, κλπ.) ως κάτι εχθρικό και προς εκμετάλευση(Γρ. Γκιζέλης).

Άρα, μόνο ως Κοινωνία Πολιτών, μπορούμε να διεκδικήσουμε και να απαιτήσουμε την άμεση συμμετοχή στην Πολιτική και στις αποφάσεις της (Γ. Κοντογιώργης), όσο και την αλλαγή του Συντάγματος (Χρ. Γιανναράς).

Δεν φτάνει πια να μιλάμε για ανθρωπισμό, αλλά για την δημιουργία ενός πολιτισμού με κεντρικό άξονα την ολισθική οικολογία (Χρ.Μίσσιος) και σεισάχθεια με αποανάπτυξη (Γ.Κολέμπας, Γ.Μπίλλας).

Μια εντελώς νέα δηλαδή αντίληψη της οικονομίας αλλά και της πολιτικής, που για να πετύχει πρέπει πρώτα να απομυθοποιηθεί ο καπιταλισμός της σπέκουλας (κερδοσκοπίας) και η κοινοβουλευτική αντιπροσωπευτική δημοκρατία(πόσο μάλλον χωρίς την απλή αναλογική).

Συνεπώς πρέπει να συναντηθούμε και με τους άλλους λαούς, θα συμπλήρωνε πάλι ο Χρ. Μίσσιος, με στόχο την άμεση δημοκρατία και υπέρ των μικρών κοινοτήτων(Χαϊνης Δ. Αποστολάκης), που για να λειτουργήσουν θα πρέπει να δημιουργηθούν μικρές, αταξικές ομάδες που θα στηρίζονται στην αλληλεγγύη και την αυτοοργάνωση (Τ. Ρόμβος).

Υπάρχει λοιπόν διέξοδος αλλά δεν μπορεί να εμφανιστεί από μόνη της. Πρέπει να γίνουμε η αλλαγή που θέλουμε να δούμε, όπως είπε ο Γκάντι. Να συμβάλλουμε σ’ ένα βήμα παρά πάνω ως προς την αλλαγή αυτού του σκεπτικού και τρόπου ζωής, που μας έφερε ως εδώ, ώστε τα παιδιά μας να μην εγκλωβιστούν στο πένθος, να μην βρουν μόνο καμένη γη και χρέη, αλλά και επίγνωση. Η φύση, άλλωστε, είναι μέγας χορηγός αγαθών, τα οποία φτάνουν για όλους (Ελ. Νίνα).

Κι όπως τόνισε και ο Γιώργος Αρμένης «ας αγαπηθούμε εμείς τουλάχιστον. Κι όταν αγαπηθούμε εμείς, μπορούμε όλους αυτούς να τους κάνουμε πέρα, να τους δείξουμε πόσο μικροί είναι…».

K.M.: Τα έσοδα της έκδοσης διατίθενται για το ΚΕΘΕΑ και τη ΜΕΡΙΜΝΑ. Πιστεύετε πως η κρίση μας έκανε πιο ανθρώπινους τελικά;

Κρ.Π.: Τα έσοδα θα δοθούν για συμβολικούς κυρίως λόγους στο ΚΕΘΕΑ διότι αγωνίζεται επί δεκαετίες για την ανεξαρτητοποίηση και στη ΜΕΡΙΜΝΑ διότι αντιμετωπίζει τις απώλειες στη ζωή των παιδιών και των οικογενειών τους.

Η φιλοσοφία των θεραπευτικών κοινοτήτων απεξάρτησης βασίζεται στην παρακάτω προσευχή: «Θεέ μου βοήθησέ με να αλλάξω αυτά που μπορώ, να δεχτώ αυτά που δεν μπορώ να αλλάξω, και κυρίως βοήθησέ με να τα ξεχωρίζω!». Αν κάποιος προσπαθεί αυτά τα δύο να τα ξεχωρίζει νομίζω γίνεται όλο και πιο ανθρώπινος.

---

Της Κατερίνας Μυλωνά

«Θα χρειαστεί να συγκρουστεί η πολιτική με την οικονομία» δηλώνει σε συνέντευξή της στην «Π» η δημοσιογράφος και σύμβουλος ανθρωπίνων σχέσεων, Κρυσταλία Πατούλη, η οποία παρουσιάζει απόψε στο Ηράκλειο το βιβλίο της με τίτλο «Η Έρευνα για την κρίση (2010-2014)» . Η εκδήλωση για την έρευνα που διεξήχθη με ακτιβιστικό χαρακτήρα θα γίνει στις 8 το βράδυ στον πολυχώρο Τέχνης και Πολιτισμού «ΝΥΝ και ΑΕΙ» (Αρχιεπισκόπου Μακαρίου 17, τηλ.: 6980038651).

Την εκδήλωση οργανώνουν το θέατρο OMMA STUDIO (Ηράκλειο, Κρήτης) και οι εκδόσεις Κέδρος.

Για τα αποτελέσματα της έρευνας θα μιλήσει η συγγραφέας και θα τοποθετηθούν οι Αντώνης Διαμαντής, ηθοποιός-σκηνοθέτης και Νέλλυ Κατσαμά, δημοσιογράφος.

Το βιβλιοπωλείο Αναλόγιο θα διαθέσει τα βιβλία της έκδοσης τα έσοδα της οποίας θα διατεθούν στο ΚΕΘΕΑ.

Η εκδήλωση θα κλείσει μουσικά με τους Δημήτρη Ζαχαριουδάκη και Δημήτρη Καρβέλη.

http://www.patris.gr/articles/275332?PHPSESSID=#.VMu0li5s7IU