Πέρασε πάλι χτες από το χωριό ο φίλος μου ο Λευτέρης με τα συμπράγκαλά του, να πάει στο βουνό και να συλλάβει πουλιά διαβατάρικα, να τα δακτυλιώσει, να τα πάρει τις μετρήσεις τους και να τα λευτερώσει ξανά. Τι Λευτέρης θα τανε αλλιώς;
Και κάτσαμε το βράδυ να πιούμε και να πούμε. Εγώ τα δικά μου κι εκείνος τα δικά του, που και τα δυο μαζί στο ίδιο συμπέρασμα καταλήγουν. Το πόσο εγωιστικό και (αυτο)καταστροφικό ον έχει καταντήσει ο σύγχρονος άνθρωπος.
Το σουιτάκι, μου λεγε ο Λευτέρης, ένα πουλάκι τόσοδα, μόλις 15 γραμμάρια η ύπαρξή του κι ένα τίποτα η πνοή του, ξεχειμωνιάζει στην υποσαχάρια Αφρική κι έρχεται τέτοια εποχή κατά δω, ανεφοδιάζεται κάτω από τη Σαχάρα, περνάει την έρημο, κάνει μια στάση ύστερα και παίρνει πάλι δυνάμεις και εφόδια στη βόρεια Αφρική για να διαβεί τη θάλασσα, πετάει ύστερα πάνω από τα νησιά του Αιγαίου κι ανεβαίνει βόρεια, φτάνει μέχρι τη Σιβηρία όπου ζευγαρώνει, γεννά και ξαναρχίζει το φθινόπωρο το ταξίδι της επιστροφής μέχρι τη Νότια Αφρική. Ένα πουλάκι τόσοδα, που μες στη χούφτα σου αν το πιάσεις και νιώσεις την καρδούλα του πώς χτυπά, δεν θα μπορέσεις ποτέ να την ξεχάσεις την αίσθηση.
Αυτά και εκατομμύρια ακόμα τέτοια, αδιάφορα για το χρηματιστηριακό περιβάλλον θαύματα, συμβαίνουν στο φυσικό οικοσύστημα του πλανήτη γη, ο οποίος φιλοξενεί κι ένα ακόμα ον, που λέγεται άνθρωπος και αυτοχαρακτηρίζεται ως το πιο έξυπνο και ανώτερο, μόνο και μόνο επειδή έχει τη δυνατότητα να τα καταστρέψει όλα γύρω του κι ύστερα να αυτοκαταστραφεί κανιβαλιστικά.
Εγκλωβισμένοι μέσα στο ψεύτικο, ανήθικο και ηλίθιο σύστημά τους οι άνθρωποι, δεν παίρνουν πλέον μυρωδιά τη Ζωή, δεν τους απασχολεί καθόλου τι συμβαίνει δίπλα τους, στα διπλανά υποσύνολα από το δικό τους, δεν έχουν ιδέα για το μεγαλείο. Βαυκαλίζονται πως όλα γυρνάνε γύρω από δαύτους, πως είναι οι κυρίαρχοι και οι πολιτισμένοι.
Και επειδή όντως έχουν τη δυνατότητα να καταστρέψουν τα πάντα γύρω τους με την παράλογη και παραφύσιν πραγματικότητα που φτιάξανε και συνεχώς γιγαντώνουν, μπαίνοντας μέσα ολοένα και περισσότεροι, το αποτέλεσμα είναι ήδη ορατό πιο πολύ από κάθε άλλη ιστορική περίοδο.
Ο γιγαντισμός των πόλεων και του αστικού πληθυσμού της γης, φέρνει την αποψίλωση του πλανήτη από πόρους, που χρειάζονται για να τραφούν και να ζήσουν όλοι αυτοί που τίποτα δεν κάνουν (ούτε το έχουν σκαφτεί καν) για να αναπληρώσουν τα όσα καταναλώνουν στην καθημερινότητά τους. Τα θύματα αυτής της αστικοποίησης και της λελογισμένης ή αλόγιστης κατανάλωσης φυσικών πόρων είναι πρώτα τα άλλα έμβια όντα, που χάνουν τους βιότοπούς τους και που εξαφανίζονται ως είδη από τον πλανήτη, είναι κατόπιν οι άνθρωποι, εκείνοι που ακόμα δεν έγιναν όμοιοι με τους άλλους, δεν έγιναν αστοί καταναλωτές, οι άνθρωποι αυτοί που χάνουν τη γη τους, τα νερά τους, οι άνθρωποι στους οποίους απαγορεύεται να φυτεύουν τους σπόρους τους, για λόγους δημόσιας υγείας των αστών – γραναζιών του συστήματος, οι άνθρωποι που εκδιώκονται από την ανάπτυξη που υπηρετεί τους αστούς καταναλωτές, είτε αυτοί ζουν στα δάση του Αμαζονίου και οι πολιτισμένοι αστοί τους αποκαλούν ιθαγενείς απολίτιστους, είτε ζουν στην Χαλκιδική και στα νησιά του Αιγαίου και τους αποκαλούν παρομοίως ιθαγενείς και οπισθοδρομικούς, αντιαναπτυξιακούς.
Η πορεία της αστικοποίησης του πλανήτη φαίνεται δυστυχώς ανεξέλεγκτη και ταχύτατη, οπότε το αδιέξοδο είναι πλέον από ποτέ ορατό. όσο καταστρέφεται η γη για να ζούν και να καταναλώνουν οι αστοί, τόσο δεν θα μπορούν πια να ζήσουν ούτε τα σουιτάκια ούτε οι άνθρωποι, ούτε κανένα άλλο πλάσμα.
Η τελική φάση της πορείας, η οποία διαφαίνεται ήδη, είναι η πλήρης αντικατάσταση του φυσικού από το χρηματιστηριακό περιβάλλον και η πλήρης επικράτηση επί της γης μονάχα ενός είδους “ανθρώπου”, ο οποίος θα τρέφεται αποκλειστικά με τροφές που παράγονται σε εργοστάσια από τεχνητές πρώτες ύλες, θα αναπνέει πληρώνοντας το σύστημα για να του δίνει οξυγόνο, θα πίνει μονάχα νερά νεκρά, τα οποία βέβαια θα αγοράζει διότι τίποτα πλέον δεν (θα) αποτελεί φυσικό αγαθό, όλα είναι χρηματιστηριακά προϊόντα, ελεγχόμενα για δήθεν λόγους δημόσιας υγείας αλλά ουσιαστικά για λόγους χειραγώγησης, και όλα αποκτούνται, δίνοντας τη ζωή σου ενέχυρο στο χρηματιστηριακό περιβάλλον για να σου δώσει χρήμα και να τα αγοράσεις. Αλλιώς είσαι ανάξιος και δεν έχεις λόγο ύπαρξης.
Και μόλις, πολύ γρήγορα, καταφέρει αυτό το “ον”, ο αστός καταναλωτής “άνθρωπος”, να τα κατασπαταλήσει και να αφανίσει όλα γύρω του, θα ξυπνήσει μια μέρα και θα κοιτάξει ολόγυρα μες στα τσιμέντα και στη φούσκα του, που θα χει μόνο δέντρα διακοσμητικά και φωνές πουλιών από ηχεία, αλλά το μόνο που θα βρει να φάει για να κρατηθεί στη ζωή θα είναι ο διπλανός του.
Ο αστός που ενσαρκώνει ο καθένας από μας είναι ο νούμερο ένα εχθρός του εαυτού του. Ο αστικός μας εαυτός μάς σκοτώνει ως ανθρώπινα όντα. Κι όχι μόνο εμάς, δυστυχώς. Σκοτώνει τα πάντα γύρω μας.
http://yiannismakridakis.gr/?p=2893
—
Φυτρώνουν σπόροι
Ευχαριστώ όλους σας που κάθε μέρα μου γράφετε μέηλ και μου γνωστοποιείτε τις σκέψεις σας αλλά κυρίως την απόφασή σας για απεγκλωβισμό από το χρηματοοικονομικό περιβάλλον της κατανάλωσης και αλλαγή ζωής κοντά στο φυσικό περιβάλλον.
Άνθρωποι που φεύγουν από τις πόλεις, νέοι που είχαν φύγει μετανάστες στο εξωτερικό, είδαν το αδιέξοδο κι εκεί και γυρίζουν τώρα πίσω για να μείνουν στο χωριό των προγόνων τους και να ασχοληθούν με την παραγωγή και την αναπλήρωση των φυσικών πόρων, κάθε μέρα όλο και περισσότεροι άνθρωποι συνειδητοποιούν το αδιέξοδο της αστικής καταναλωτικής διαβίωσης, βλέπουν ευρύτερα από τα στενά όρια του φτιαχτού περιβάλλοντος της κατανάλωσης και τολμούν να αλλάξουν τρόπο ζωής.
Αυτή η σιωπηρή επανάσταση που κάνει ο καθένας μέσα του, είναι η ελπίδα για την αλλαγή όλου του σκηνικού.
Καλά να στε, μου δίνετε μεγάλη χαρά γνωστοποιώντας μου τις αποφάσεις και τις δράσεις σας, μεγάλη συγκίνηση γράφοντάς μου ότι ήδη κάποιοι σπόροι του λόγου φυτρώνουν.
Crystalia Patouli -------- 