Πόσο δικό σου τον θέλεις;

Πόσο δικό σου τον θέλεις;

Αναγνωρίστε τη διαφορά ανάμεσα στην έκφραση «δικός μου» και τη δήλωση ολόδικός» μου και θα ξέρετε ανά πάσα στιγμή πόσο κτητικές είστε απέναντι στο σύντροφό σας.

Από την Κρυσταλία Πατούλη

Η αλήθεια είναι πώς η κτητικότητα σε φυσιολογικά πλαίσια δεν βλάπτει και ούτε καν θα έπρεπε να την ονομάζουμε έτσι. Όλες οι γυναίκες, εξάλλου θέλουν το σύντροφό τους «δικό τους». Να νοιώθουν δηλαδή ότι τις αγαπά, ότι φυσικά δεν τις απατά και ότι βέβαια είναι8 ερωτικά και συναισθηματικά δεσμευμένος μόνο μαζί τους. Το ίδιο συμβαίνει και με τους άνδρες. Ο σύντροφός μας, σε όποιο φύλο και αν ανήκουμε, είναι ξεκάθαρο ότι θέλουμε να είναι «μας» δηλαδή δικός μας. Πότε όμως το συναίσθημα αυτό, που είναι αναγκαία συνθήκη  μιας πραγματικής συντροφικής σχέσης, περνά τα όρια του φυσιολογικού και γίνεται παγίδα, όπου κινδυνεύει να πιαστεί όχι μόνο το… ανύποπτο «κτήμα»… αλλά και ο… καχύποπτος «κτήτορας».

1^η περίπτωση

Πότε η ζήλια γίνεται κτητικότητα.

«Σας έχει συμβεί να ζηλεύεται παράφορα το σύντροφό σας; Να θέλετε να εισχωρήσετε στο μυαλό τους και στις εισερχόμενες και εξερχόμενες κλήσεις του κινητού του και να μείνετε για πάντα εκεί, ώστε να είστε σίγουρη ότι είναι πιστός, ότι είναι δικός σας; Αυτό έχω πάθει τον τελευταίο καιρό και ομολογώ ότι υποφέρω. Η κατάσταση όλο και χειροτερεύει, και νιώθω πως αν δεν μπορέσω να διαλύσω τις αμφιβολίες μου θα προκαλέσω σίγουρα το χωρισμό», Μαρία Γ. 36 ετών. Η Μαρία που εξέφρασε την αγωνία της για την εκτός ελέγχου ζήλια που την έχει κατακλύσει, σίγουρα ξέρει καλά τους κινδύνους αυτής της παγίδας με το όνομα κτητικότατα. Και βέβαια γνωρίζει ότι το χειρότερο σύμπτωμα που αποδεικνύει ότι πιάστηκε σε αυτήν είναι – τι άλλο; – η ζήλια. Οι ειδικοί συμφωνούν πώς, όντως, η ζήλια είναι το κυριότερο συναίσθημα που αποδεικνύει  ότι περάσαμε τα επιτρεπτά όρια κτητικότατες και κινδυνεύουμε να μετατρέψουμε τη συντροφική μας σχέση σε πεδίο μαχών. Η ψυχολογία δεν θα πρωτοτυπήσει σε αυτό το σημείο. Θα δεχτεί και αυτή το «μέτρον άριστον» των προγόνων μας; Η ζήλια είναι ένα φυσιολογικό συναίσθημα όταν βιώνεται με τέτοιο τρόπο, ώστε ούτε να αποδιοργανώνει το άτομο ούτε και να το καθορίζει. Άλλο «ζηλεύω που και που το σύντροφό μου» και άλλο: «το κύριο συναίσθημα που νοιώθω  για το σύντροφό μου είναι  η ζήλια». Δηλαδή περισσότερο τον ζηλεύω από ότι τον αγαπώ. Ακόμη, θα μπορούσαμε να πούμε πώς το άτομο που ζηλεύει παράφορα, στο τέλος φτάνει να χρησιμοποιεί αυτό το συναίσθημα για να ελέγξει το σύντροφό του: «Θέλω να ξέρω που είναι κάθε στιγμή, με ποιόν είναι και γιατί» είναι η φράση που ταιριάζει σε κάθε μορφή υπερβολικής ζήλιας. Η μήπως υπερβολικής κτητικότητας; Αν συνειδητοποιήσει η κάθε γυναίκα πώς όταν φτάσει να θέλει να ελέγχει κάθε κίνηση του συντρόφου της έχει περάσει τα όρια της φυσιολογικής ζήλιας και κυριολεκτικά έχει ξεπεράσει τα όρια της νορμάλ κτητικότητας, τότε ίσως να μπορέσει να σταματήσει την άνευ ορίων καταπίεση , που αναγκαστικά και σε αυτές τις συνθήκες θα υποβάλει το σύντροφό της  αλλά και τον ίδιο της τον εαυτό.

2^η περίπτωση

«Δικός μου ή ολοδικός μου»

«Με τον άντρα μου δεν έχουμε κανένα οικονομικό πρόβλημα. Μάλιστα δεν χρειάζεται καν να εργαζόμαστε. Αυτό είναι που του ζήτησα την προηγούμενη εβδομάδα. Να σταματήσει να εργάζεται. Θέλω όλη τη μέρα να είμαστε μαζί», Λένια, Χ. 40 ετών. Ίσως είναι ένα από τα πιο ακραία παραδείγματα κτητικότητας – αν όχι το πιο ακραίο – αλλά είναι αλήθεια. Κάποιοι άνθρωποι νοιώθουν πώς ο σύντροφός τους δεν αποτελεί ένα ξεχωριστό άτομο, με διαφορετικές ανάγκες και επιθυμίες. Πιστεύουν πώς τα πάντα μέσα στη ζωή τους πρέπει να είναι κοινά. Να ζουν την καθημερινότητά τους με τη μορφή της σχέσης μητέρας – νεογέννητου μωρού. Σαν να είναι ένα όχι δύο ξεχωριστά άτομα. Έτσι η κτητικότητα χάνει  και εκείνη τα όρια ανάμεσά τους. Δεν ξεχωρίσεις ποιο είναι το «κτήμα» και ποιος είναι ο «κτήτορας». Σαν να θέλει ο ένας κυριολεκτικά να εισχωρήσει στον άλλο. Γίνεται να αναπνέει ο ένας  για τον άλλο και όχι ο καθένας ξεχωριστά για τον εαυτό του; Αυτό μάλλον φαίνεται να είναι η απόλυτη ευτυχία, για συντρόφους που έχουν πια το – θα μπορούσαμε να ονομάσουμε – το σύνδρομο  ακραίας μορφής κτητικότητας. Σε αυτές τις καταστάσεις οι ειδικοί ανησυχούν μήπως κάποιος από τους δύο … σταματήσει να αναπνέει. Όλοι έχουμε τη στοιχειώδη αίσθηση του τι επακολουθεί σε τέτοιες σχέσεις. Και τι πρέπει να κάνουμε για να τις αποφύγουμε: να μη θέλουμε ο σύντροφός μας να ζει τη ζωή του για να μας και το αντίστροφο. Να θέλουμε κάποιον να ζει με εμάς, αλλά όχι και για εμάς.

3^η περίπτωση

Σχέση κτητικότητας και ασφάλειας.

«Μόνο όταν τον ελέγχω, όταν ξέρω που βρίσκεται και τι κάνει, μπορώ να νοιώθω ασφάλεια για τη σχέση μας» Δέσποινα Κ, 30 ετών.

Οι περισσότεροι έχουμε κάνει το λάθος να πιστεύουμε πώς σε μια σχέση η ασφάλεια θα προκύψει από τον έλεγχο και την κτητικότητα. Αυτό το λάθος συνήθως αυξάνει τις διαστάσεις της κτητικότητας κάνοντάς την πλέον να ισούται με την καταπίεση. Άλλωστε η λέξη κτητικότητα έχει μεγάλη συγγένεια με τη λέξη καταπίεση στην ορολογία μιας ερωτικής σχέσης. Τα λεπτά όρια της αίσθησης ασφάλειας που αναζητά κάθε γυναίκα είναι αυτά που θα τη στέψουν σύντροφο ή αυτά που θα τη μεταλλάξουν σε μια υπερβολικά κτητική «μέγαιρα». Όσο μια γυναίκα νοιώθει ανασφαλής και ανεπαρκής στη ζωή της αλλά και με χαμηλή αυτοεκτίμηση, θα αναζητά πάντα το σύντροφο που θα της αποδείξει ότι αξίζει, θα της καλύψει τα συναισθηματικά κενά της και θα της χαρίσει την ασφάλεια που έχει ανάγκη. Αν όμως υπήρχε σύντροφος  που θα μπορούσε να καταφέρει κάτι τέτοιο, τότε ίσως η Ωραία Κοιμωμένη θα έπρεπε να είναι το πρότυπό μας. Κοιμηθείτε κορίτσια, ήσυχα ο πρίγκιπας μπορεί να αργήσει 100 χρόνια , αλλά θα φτάσει κάποτε. Και τότε με ένα φιλί θα σας χαρίσει τη ζωή που δεν ζήσατε, που πάντα επιθυμούσατε , που ίσως δεν προσπαθήσατε  γι αυτήν ή τελικά που δεν αξίζατε. Ούτε να το σκέφτεστε! Μόνον εφόσον  στέκεστε στα πόδια σας θα σας επισκεφθεί ο περιβόητος πρίγκιπας!

ΤΕST

Πόσο κτητική είστε;

Συγκεντρώστε τα περισσότερα Α, Β ή Γ και διαπιστώστε το βαθμό κτητικότητάς σας.

1 Όταν κοιτάει άλλη γυναίκα:

Α) το σχολιάζω, αλλά με χιούμορ

Β) το κάνω σκηνή και σε λίγο είμαστε τσακωμένοι.

Γ ) κοιτάω και εγώ άλλο άνδρα.

2 Όταν λείπει και έχει κλειστό το κινητό:

Α) Τον ρωτάω εάν έχει τελειώσει η μπαταρία του

Β) Του αγοράζω άλλο και του ανακοινώνω  ότι δεν του επιτρέπω  να το κλείνει ποτέ.

Γ) Δεν το σχολιάζω ποτέ.

3 Αν μου έλεγε ότι θέλει να πάει διακοπές μόνος του:

Α) Αν ο λόγος δεν ήταν ότι με βαρέθηκε , θα έκανα – με μεγάλη μου χαρά – το ίδιο.

Β)  θα του έλεγα ότι αυτό μόνο σε μία άλλη ζωή θα μπορούσε να συμβεί.

Γ) Μα ήδη έχω κανονίσει να πάω και εγώ μόνη μου αλλά ξέχασα να του το πω!

Αποτελέσματα:

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ Α: Ούτε ίχνος υπερβολικής κτητικότητας . Ξέρετε όχι μόνο να σχετίζεστε αλλά και να αγαπάτε με ισορροπία.

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ Β: Υπερβολική κτητικότητα. Σίγουρα ζείτε αυτή τη σχέση με μεγάλο άγχος και ανασφάλεια, για να μην αναφερθούμε στο σύντροφό σας, που πραγματικά βιώνει τι θα πει: «συναισθηματική κακοποίηση». Γιατί όσο πιο κτητικός είναι κάποιος τόσο πιο πολύ κακοποιεί συναισθηματικά το σύντροφό του και άλλο τόσο φαίνεται να είναι κακοποιημένη και η δική του συναισθηματική ζωή. Ψάξτε τι σας έχει κάνει τόσο κτητικές και φροντίστε τον εαυτό σας πραγματικά. Είτε κάνοντας διακοπές (μόνη ή με το σύντροφό σας) είτε ζητώντας τη γνώμη ενός ειδικού.

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ Γ: Όχι μόνο κτητική δεν είστε, αλλά ίσως ούτε δεσμευμένη μαζί του. Το άλλο άκρο της κτητικότητας είναι η αποφυγή οποιασδήποτε δέσμευσης. Προκειμένου κάποια μέρα να τον χάσετε, προτιμάτε να μην τον νοιώσετε «δικό» σας.

Box

EIMAI KTHMA KAI M’ AΡΕΣΕΙ

Προσοχή! Η άλλη πλευρά του νομίσματος της κτητικότητας είναι να βρίσκεστε στη θέση του «κτήματος»  και όχι σε εκείνη του κτήτορα και επιπλέον να σας αρέσει! Αν συμβαίνει αυτό, ξενασκεφτείτε το. Ισχύει και για εσάς ό,τι ισχύει και για μια υπερβολική κτητική γυναίκα.

Συνεργασία με τον  Μιχάλη Φακίνο, ψυχολόγο.

Περιοδικό ΕΓΩ  1-14/11/2005, Εκδόσεις Λυμπέρη