Μετρο _ Δημητρης Ζερβουδακης

Μετρό 12/11/2009

Ζεϊμπέκικο μπλουζ

Ο Δημήτρης Ζερβουδάκης αφήνει τη μουσική του σφραγίδα στο «Μετρό», με νέα δυνατά τραγούδια ψυχής αλλά και σημαντικές στιγμές της 24χρονης πορείας του.

«Πίσω μην κοιτάς, το δρόμο πάρε της καρδιάς σου, γι’ άλλα λάθη σε άλλο ουρανό». Οι στίχοι του περνούν στο μυαλό κατεβαίνοντας τα ξύλινα σκαλιά που καταλήγουν στην αίθουσα της μουσικής σκηνής στου Γκύζη. Οι νέοι σε πλατεία και μπαρ παραπονιούνται ως επί το πλείστον για την… ακαπνία, ενώ κάποιοι στη συνέχεια της βραδιάς θα «βγουν» και στην… παρανομία μόλις ακουστεί το «Βαριά ποτά, βαριά τσιγάρα» από τον Θεσσαλονικιό τραγουδοποιό. Η είσοδός του στη σκηνή, ήσυχη, χωρίς ναρκισσισμούς, δεν αναζητά το χειροκρότημα, που όμως θα εισπράξει μαζί με την αφοσιωμένη προσοχή του κοινού στα λόγια και στις μουσικές του: γραμμένες με αληθινή και φιλοσοφημένη μαεστρία, κυρίως σε ζεϊμπέκικα ή χασάπικα μπλουζ, που μοναδικά έχει καταθέσει στην ελληνική δισκογραφία, ή ροκ-λαϊκές μπαλάντες, που διαδέχονται η μία την άλλη, αφηγούμενες με το εντελώς προσωπικό του ύφος την καλλιτεχνική του διαδρομή. Μελωδίες αλλά και στίχοι γραμμένοι για να ανακαλυφθούν σαν ταξίδι στην πορεία και όχι για να εκπλήξουν στο πρώτο άκουσμα: «Ελεύθερη πτώση», «Γράμμα στον ποιητή», «Κλείσ’ τα μάτια σου και κοίτα», «Ξωτικά και Νεράιδες»… Η συνθέτις και στιχουργός Σοφία Γεωργατζή θα παίξει κρουστά και κιθάρα, συνοδεύοντας φωνητικά αλλά κι ερμηνεύοντας δικά της κομμάτια, η Μερόπη Βλαχογιάννη θα δώσει το στίγμα της με το ακορντεόν και ο νέος συνθέτης Ευριπίδης Μπέκος θα «γράψει» στο πιάνο.

Αυτό που μένει τελικά «Ό,τι με κεντά, ό,τι με πληγώνει, αυτό με αγαπά, αυτό με δυναμώνει» το τραγούδι που αφήνει τη γεύση του στο δρόμο της επιστροφής, όπως και τα «Ανείπωτα», που όσο και να ειπώνονται, δεν καταργούνται. Κυρίως, όμως, σημειώστε το νέο κομμάτι του Δημήτρη Ζερβουδάκη σε ρυθμό καλαματιανό από το CD που θα κυκλοφορήσει τα Χριστούγεννα: «Θέλω να βγω, να γελάσω, να πιω απ’ της λήθης τη χαρά, μα δεν μπορώ την ψυχή μου να βρω μέσα στα ρηχά νερά…» Φαίνεται ότι είτε στη θεωρία είτε στην πράξη θα μας καθηλώσει για άλλη μία φορά στη σύγχρονη ζερβουδακική «τάξη».

Κρυσταλία Πατούλη

Αθηνόραμα 2009