O Μανόλης Γλέζος για την αυριανή απεργία: Οι πλάτες μας, είναι οι δικές μας πλάτες!
«Η όσο το δυνατόν μεγαλύτερη συμμετοχή, θα επιφέρει τις απαιτούμενες προϋποθέσεις, ώστε να προχωρήσουμε σε μεγαλύτερες κινητοποιήσεις που θα αποτρέψουν την ολοσχερή καταστροφή της χώρας. Και να έχουμε εμπιστοσύνη στον εαυτό μας. Οι πλάτες μας(να το πω έτσι λαϊκά), είναι οι δικές μας πλάτες! Δεν έχουμε άλλες πλάτες. Κι όσες φορές ο ελληνικός λαός στηρίχτηκε στις δικές του πλάτες, κέρδισε. Όσες φορές στηρίχτηκε σε ξένες, έχασε. Αυτό λέει η ιστορία.» Ο ήρωας της Εθνικής Αντίστασης Μανόλης Γλέζος, μιλά στην Κρυσταλία Πατούλη και το tvxs.gr με αφορμή τη γενική απεργία της 20ης Φεβρουαρίου 2013.
Κρ.Π.: Εν όψει της γενικής απεργίας που θα γίνει στις 20 Φεβρουαρίου, θα θέλατε να επισημάνετε κάτι;
Μ.Γλ.: Επισημαίνω το γεγονός, κατ’ αρχήν, ότι ο αγώνας των εργαζομένων είναι η απάντηση στην πολιτική της ηθικής και οικονομικής τους εξόντωσης. Γιατί τονίζω και επιμένω στην ηθική πλευρά του ζητήματος; Διότι υπάρχει ένα αναπάντητο ερώτημα από την πλευρά των Τροϊκανών και της κυβέρνησης που έχει άμεση σχέση με αυτό το πρόβλημα:
Γιατί, ενώ δεν ευθύνεται ο ελληνικός λαός για την κρίση που έχει προκληθεί στο χρηματοπιστωτικό κεφάλαιο, να πρέπει να πληρώσει τα σπασμένα; Πρώτα και κύρια οφείλουν να απαντήσουν σ’ αυτό το ερώτημα, όλοι όσοι υποστηρίζουν την Τρόϊκα, κι αυτοί που εκτελούν τις εντολές της.
Κόψανε μισθούς, κόψανε μεροκάματα, κόψανε συντάξεις, κόψανε επιδόματα όλων των τύπων και των κατηγοριών, έχουμε φτάσει σ’ ένα σημείο απελπιστικό, και δεν εννοούν να δώσουν απάντηση σ’ αυτό το ερώτημα.
Με τα χρήματα που αρπάξανε από το λαό, πήγανε να σώσουνε το χρηματοπιστωτικό κεφάλαιο. 180 δις έχουν πάρει ως τώρα οι τράπεζες για να περισωθούν, και οφείλουν 533 δις, που λένε ότι άρχισαν να τα δίνουν(δεν είναι σίγουρο ακόμα αυτό…), αλλά το ερώτημα εξακολουθεί και παραμένει: Γιατί πρέπει να το πληρώσει ο ελληνικός λαός;
Κρ.Π.: Και η Τρόικα παραδέχτηκε ότι έκανε και λάθος…
Μ.Γλ.: Αυτά όλα τα θεωρώ παρωνυχίδες. Το κύριο θέμα είναι αυτό το ερώτημα.
Γι’ αυτό ο αγώνας των εργαζομένων, είναι δίκαιος! Και όλες οι μορφές του αγώνα, από τις στάσεις εργασίας, μέχρι τις συμβολικές καταλήψεις, θεωρώ ότι είναι αναγκαίες από τη μεριά του εργαζόμενου λαού. Και ειδικά ο εργαζόμενος λαός, πρέπει να κατανοήσει αυτό το πρόβλημα που ανέφερα, για να μπορεί να έχει τα βασικά επιχειρήματα για να προχωρήσει μπροστά.
Κρ.Π.: Γενική απεργία, μίας μόνο μέρας, μπορεί να φέρει αλλαγές; Δεν θα έπρεπε να γίνει απεργία διαρκείας;
Μ.Γλ.: Απ’ ότι φαίνεται, δεν έχει γίνει κατανοητό ως τώρα, όλο το πρόβλημα, όπως το έθεσα πριν. Νομίζουν μερικοί ότι ντε και καλά, είναι κάτι που έρχεται από τη μοίρα. Ότι είναι δηλαδή «τυχερό» μας να πληρώνουμε τη κρίση! Επίσης, πως είναι προδιαγεγραμμένο, το ότι πρέπει να την πληρώσει ο λαός! Και γι’ αυτό ζητούν θυσίες από το λαό.
Για να προβεί κάποιος σε έναν αγώνα, πρέπει πρώτα να γνωρίζει απόλυτα το θέμα. Αν δεν το γνωρίζει, μην περιμένουμε να συνειδητοποιήσει και το πρέπει να κάνει. Δηλαδή, για να αποκτηθεί η απαραίτητη συνείδηση, ώστε να ενεργήσει ο οποιοσδήποτε πολίτης για οποιοδήποτε θέμα, προϋποθέτει οπωσδήποτε γνώση του προβλήματος! Και μάλιστα, ολοκληρωμένη γνώση του προβλήματος.
Αν δεν έχει επίγνωση και αυτογνωσία, και δεν κατέχει ένα πρόβλημα, δεν μπορεί να προχωρήσει.
Γι’ αυτό το λόγο, λέω, ότι αν δεν το κατανοήσουν απόλυτα αυτό το θέμα οι εργαζόμενοι -γι αυτό και το προτάσσω- δεν πρόκειται να αποκτηθεί η απαραίτητη αυτογνωσία και κατά συνέπεια η απαραίτητη κοινωνική συνείδηση, ώστε όλοι μαζί να προβούμε σε μια πανελλαδική απεργία διαρκείας με αίτημα: Σταματήστε, πια, αυτό το κακό!
Κρ.Π.: Δεν θα έπρεπε, όμως, να γίνει μια κινητοποίηση διαρκείας, που να αφορά όχι μόνο τους εργαζόμενους αλλά και τους άνεργους, και όλους εκείνους που αντιμετωπίζουν πρόβλημα επιβίωσης;
Μ.Γλ.: Για να φτάσουμε εκεί, πρέπει να εξετάσουμε δύο όψεις του ίδιου προβλήματος.
Η μία όψη είναι οι ισχυρισμοί της κυβέρνησης. Το περίεργο είναι ότι αναγνωρίζει ότι τα μέτρα είναι επώδυνα. Έχει εξαντλήσει όλο το ελληνικό λεξιλόγιο για να περιγράψει τα επαχθέστατα αυτά μέτρα εναντίον του λαού. Και ως λύση, βρίσκει μία και μοναδική: Τα δάνεια! Τα δάνεια όμως, όπως πριν από 2300 χρόνια, είχε πει ο Μένανδρος, δεν κάνουν τίποτε άλλο, παρά να δημιουργούν δούλους: «Τα δάνεια δούλους τους ελευθέρους ποιεί…».
Κι αυτό είναι γεγονός. Άμα δανείζεσαι, για να βγάλεις το χρέος, πάλι πρέπει να ξαναδανειστείς, και μπαίνεις σε ένα φαύλο κύκλο. Αρκεί να θυμηθούμε, ότι το πρώτο δάνειο που συνήψε η Ελλάδα, το 1824, το ξοφλήσαμε πριν 12 χρόνια! Σκεφτείτε πόσες φορές το έχουμε… ξεχρεώσει!
Λοιπόν, σε σκλαβώνει το δάνειο. Άρα, δεν είναι λύση τα δάνεια.
Η άλλη όψη του ζητήματος είναι: Μας λένε –δήθεν!- ότι δεν έχουμε να κάνουμε προτάσεις, ότι δεν έχουμε άλλες λύσεις. Και εμείς απαντούμε:
Αν λογαριάζεις το χρήμα ως μέσον παραγωγής αγαθών, πέφτεις σε αυτή την κατρακύλα, και δεν πρόκειται να βγεις από αυτό το αδιέξοδο. Εμείς, που θεωρούμε –και είναι η πραγματικότητα- ότι δεν δημιουργεί το χρήμα αξίες αλλά ο εργαζόμενος δημιουργεί αξίες, απαντούμε: Όταν κινητοποιηθεί ο ενεργός πληθυσμός της χώρας, αμέσως θα δημιουργηθουν αξίες.
Αυτοί, κόβουνε τους μισθούς, κόβουν τις συντάξεις, κόβουν τα επιδόματα, και δεν μπορεί ο εργαζόμενος να πάει να αγοράσει οπότε κλείνει η αγορά και αμέσως παρουσιάζονται τα λουκέτα.
Είναι φως φανάρι ότι η εικόνα που παρουσιάζεται στην Ελλάδα, χαρακτηρίζεται από την ανεργία, από τον κλείσιμο των καταστημάτων, και από τις αυτοκτονίες των απελπισμένων που δεν μπορούν να τα βγάλουν πέρα.
Εμείς, οι οποίοι λέμε, ότι εάν αξιοποιήσουμε το εργατικό δυναμικό της χώρας, αν δηλαδή πιστέψουμε στην αρχή, ότι και μόνον ο εργαζόμενος μπορεί να παράγει τα αγαθά, να, η λύση.
Πώς θα γίνει αυτό; Προκαλώ, και έχω τονίσει και το τονίζω και πάλι για όσους έχουν αντίρρηση, σε μία αντιπαράθεση για το πως θα αξιοποίησουμε τις δυνατότητες, πως μπορούμε να βρούμε τα λεφτά, από ένα πρόγραμμα 5 λύσεων:
1. Το πρώτο και το κύριο είναι η εξυγίανση του δημοσιονομικού τομέα. Δηλαδή, ο δημοσιονομικός τομέας έχει τα έσοδα και τα έξοδα.
Στα έσοδα: Πάταξη της φοροδιαφυγής, εξαφάνιση της φοροαπαλλαγής και φοροείσπραξη. Αυτό δεν γίνεται. Λένε ότι το κάνουν, αλλά δεν το κάνουν. Αυτή είναι μία πλευρά.
Από την άλλη πλευρά, των εξόδων, είναι η εξαφάνιση της σπατάλης, που γίνεται με τους πολυθεσίτες, τους αργόμισθους και τους υψηλόμισθους.
Όταν υπάρχει σωστή οικονομία, χρήματα βρίσκονται. Ποια είναι η απόδειξη; Και πέρυσι και φέτος, μας λέγανε ότι δεν έχουμε να πληρώσουμε τους μισθούς και τις συντάξεις εάν δεν πάρουμε τη δόση. Τελικά, τη δόση την πήρανε τον Δεκέμβριο και όχι τον Ιούλιο. Και ρωτάω: Πού τα βρήκαν τα λεφτά;
Λένε ψέματα καθαρά, και δεν δίνουν και όλα τα στοιχεία, επίσης. Αυτά βέβαια τα ψέματα που λένε, τα θεωρώ παρωνυχίδες, γιατί η ουσία είναι ότι δεν υπάρχει ορθολογικός προγραμματισμός, δίκαιος προγραμματισμός, για την εξυγίανση του δημοσιονομικού τομέα. Αυτό είναι το ένα.
2. Το δεύτερο είναι: Ελάτε εδώ οι τράπεζες! Σας έδωσε το κράτος 180 δις. Μήπως πρέπει να αρχίσει η επιστροφή; Αν δεν τον κάνουνε, κοινωνικοποίηση αμέσως των τραπεζών.
3. Τρίτο θέμα, είναι οι οφειλές της Γερμανίας προς την Ελλάδα. Ανέρχονται, σε 162 δις ευρώ, και οι επανορθώσεις και το αναγκαστικό δάνειο, και αν δεχθεί μία σωστή διαπραγμάτευση η Γερμανία –πιστεύω ότι θα δεχτεί όταν καταλάβει ότι η οποιαδήποτε ελληνική κυβέρνηση το απαιτήσει, αφού μπορούμε να προσφύγουμε στα Διεθνή Δικαστήρια και αμέσως μέσα σε 15 μέρες θα έχουμε κερδίσει την υπόθεση.
4. Ο τέταρτος τρόπος είναι ο περιορισμός των εξοπλιστικών προγραμμάτων, με αυτά τα υποβρύχια, τα άρματα μάχης, κλπ. Τονίζω, ότι πρέπει οπωσδήποτε η άμυνα της χώρας να μην μειωθεί στο ελάχιστο, αλλά δεν μπορεί να δίνονται χρήματα για εξοπλιστικά προγράμματα παράλογα, και εκτός οποιουδήποτε συσχετισμού δυνάμεων. Δεν μπορεί δηλαδή, να δίνουμε τα διπλάσια απ’ ότι δίνουν τα άλλα κράτη της Ευρώπης σε εξοπλισμούς.
5. Και το τελευταίο: Εάν παρόλ’ αυτά, χρειαστεί να εξευρεθούν αμέσως χρήματα, θα απευθυνθούμε στο λαό, και θα κάνουμε ένα εσωτερικό δάνειο διπλής μορφής: Εθελοντικό προς το φτωχό λαό, και υποχρεωτικό προς τα υψηλά εισοδήματα. Και το τονίζω, για υποχρεωτικό δάνειο(και όχι κατάσχεση) προς τα υψηλά εισοδήματα (Εδώ, αυτοί που με κατηγορούσαν ότι μιλάω για κατασχέσεις, κατάσχουν τα πάντα!)
Κρ.Π.: Εκτός αυτού, συνεχώς καταστρατηγείται το ελληνικό Σύνταγμα, είτε με επιστρατεύσεις απεργών, είτε με τις πράξεις νομοθετικού περιεχομένου, είτε με την καταπάτηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Δηλαδή, δεν βρισκόμαστε σε ένα σημείο, που εκτός των άλλων, είναι πλέον και η δημοκρατία το ζητούμενο;
Μ.Γλ.: Κατ’ αρχήν δεν μπορούν να μιλάνε οι άνομοι για ανομία! Από τη στιγμή που κατά παράβαση του Συντάγματος, το οποίο μιλά για ισοτιμία όλων των πολιτών, έχουν το μπόνους των 50 εδρών, δεν έχουνε τη δεδηλωμένη. Αφαιρέστε από τη σημερινή πλειοψηφία των τριών κυβερνώντων κομμάτων, πενήντα έδρες, και θα δείτε ότι δεν έχουνε τη δεδηλωμένη. Άρα, ότι νόμους και ότι προεδρικά κι αν κάνουν, είναι παράνομα.
Κρ.Π.λ: Πόσο μάλλον πράξεις νομοθετικού περιεχομένου…
Μ.Γλ.: Αυτοί, λοιπόν, είναι σε ανομία!
Κρ.Π.: Γι αυτό το θέμα που αναφέρατε πριν, ότι ο ελληνικός λαός για να καταφέρει να κάνει μία κινητοποίηση διαρκείας, θα πρέπει πρώτα να αποκτήσει συνείδηση του προβλήματος…
Μ.Γλ.: Ναι, είναι προϋπόθεση η γνώση! Εδώ, όμως, προσπαθούν να παρασύρουν το λαό, δυστυχώς συμπεριλαμβανομένων και πολλών ΜΜΕ, και να τον αποτρέψουν από το να δει την πραγματική αλήθεια.
Κρ.Π.: Σε αυτό οφείλεται, πιστεύεται και η όποια παθητικότητα;
Μ.Γλ.: Φυσικά! Άμα δεν του λες την πραγματικότητα, οπωσδήποτε διολισθαίνει σε οτιδήποτε άλλο…
Κρ.Π.: Γι’ αυτό που έγινε στις Σκουριές, τι έχετε να πείτε;
Μ.Γλ.: Είναι πρώτου μεγέθους προβοκάτσια, εναντίον του λαού. Όποιος κι αν το έχει κάνει, αποπροσανατολίζει έξω από την πραγματικότητα.
Κρ.Π.: Οι κάτοικοι στις Σκουριές έχουν κάνει πάρα πολλές διαμαρτυρίες, για την καταστροφή του περιβάλλοντος, αλλά και για τον κίνδυνο που υπάρχει για την υγεία των κατοίκων από το εργοστάσιο εξόρυξης χρυσού…
Μ.Γλ.: Το λέμε και εμείς αυτό, δεν το κρύβουμε. Ότι αυτή η μορφή εξόρυξης χρυσού είναι αντιπεριβαλλοντική και καταστροφή για τον τόπο.
Κρ.Π.: Πώς, λοιπόν, θα αμυνθεί ο κόσμος εκεί;
Μ.Γλ.: Η βία δεν είναι λύση! Άλλο πράγμα η άμυνα και άλλο πράγμα η βία.
Κρ.Π.: Οπότε, ο μόνος τρόπος, είναι η διαμαρτυρία…
Μ.Γλ.: Όλες οι μορφές διαμαρτυρίας. Η δημιουργικότητα και η φαντασία του λαού είναι καταπληκτική, μπορεί να βρει πολλές μορφές διαμαρτυρίας. Και ήδη, έχουμε πετύχει πάρα πολλά πράγματα. Έχουμε εμποδίσει πάρα πολλά πράγματα και μπορούμε να εμποδίσουμε ακόμα περισσότερο, εάν ενεργήσουμε σωστά.
Κρ.Π.: Κάποια παραδείγματα;
Μ.Γλ.: Τόσα νομοσχέδια έφεραν στη βουλή, με στόχο να εξαντλήσουν και την τελευταία ικμάδα του ελληνικού λαού και τα αποτρέψαμε.
Κρ.Π.: Το 1940 πρώτα δημιουργήθηκε το κίνημα της Εθνικής Αλληλεγγύης και μετά οργανώθηκε το ΕΑΜ(Εθνικό Απελευθερωτικό Μέτωπο) και ο ΕΛΑΣ(Ελληνικός Λαϊκός Απελευθερωτικός Στρατός) και η Εθνική Αντίσταση. Η ιστορία τί μας διδάσκει;
Μ.Γλ.: Ο λαός έχει αρχίσει και το κάνει. Σε όλη την Ελλάδα προσπαθεί να βρει τους τρόπους π.χ. να καταργήσει τους μεσάζοντες των αγροτικών προϊόντων, και γενικά να αντιμετωπίσει όλα τα προβλήματα, και παρόλη τη διαστρέβλωση που γίνεται καθοδηγημένα από την ίδια την κυβέρνηση και από τους Τροϊκανούς, δεν πρόκειται να αλλάξει η ουσία.
Κρ.Π.: Τι θα θέλατε να πείτε στους άνεργους, και κυρίως στους εργαζόμενους για την πανελλαδική γενική απεργία της Τετάρτης;
Μ.Γλ.: Η όσο το δυνατόν μεγαλύτερη συμμετοχή, θα επιφέρει τις απαιτούμενες προϋποθέσεις, ώστε να προχωρήσουμε σε μεγαλύτερες κινητοποιήσεις που θα αποτρέψουν την ολοσχερή καταστροφή της χώρας. Και να έχουμε εμπιστοσύνη στον εαυτό μας. Οι πλάτες μας(να το πω έτσι λαϊκά), είναι οι δικές μας πλάτες! Δεν έχουμε άλλες πλάτες. Κι όσες φορές ο ελληνικός λαός στηρίχτηκε στις δικές του πλάτες, κέρδισε. Όσες φορές στηρίχτηκε σε ξένες, έχασε. Αυτό λέει η ιστορία.-
Crystalia Patouli -------- 