«…Ακου – τίποτε τόσο αμίλητο
Οσο το μιλημένο.
Τόσο μουγγό κι ανόητο και ηττημένο
πώς τα ‘πε όλα τάχαμου
πώς τα ‘βγαλε από μέσα του
ενώ μπορεί να τα ‘βγαλε απλώς απ ‘το μυαλό»..(Μ.Γκανάς)
Πολύ σωστά, στις περισσότερες περιπτώσεις…
Αλλά υπάρχουν και άνθρωποι που ασχολούνται και με το άλλο τους ημισφαίριο που δεν έχει λόγια, αλλά ακριβώς επειδή το «ακούνε», του δίνουν λόγο, και καταφέρνουν να μεταεπικοινωνούν(ξέρει τι σημαίνει αυτό ένας ποιητής άραγε, ακόμα κι αν το κάνει κάποιες φορές άθελά του, και είναι μάλιστα αυτός ο λόγος της επιτυχίας των ποιημάτων του;).
Γιατί ένας τρόπος μεταπεπικοινωνίας όντως είναι και η τέχνη(που χρησιμοποιεί δημιουργικά ως εργαλείο της τον λόγο), όχι πάντα όμως, και δεν είναι ο μόνος.
Γιατί δεν είναι μόνο η τέχνη που έχει καταφέρει κυρίως να δώσει λόγο στο ασυνείδητο.
Υπάρχει και η ψυχολογία που το κατάφερε, και σε πολλές περιπτώσεις, πολύ πιο ειλικρινά, πολύ πιο ουσιαστικά, πολύ πιο αποτελεσματικά, πολύ πιο μεταμορφωτικά, και πολύ πιο γενναία.
Υγ. Περισσότερα στο σεμινάριο «Αφήγηση Ζωής»: https://afigisizois.wordpress.com/2013/10/23/το-σεμινάριο-αφήγηγη-ζωής-γιορτάζει/
Crystalia Patouli -------- 