“Η δύναμη της απώλειας»
και οι μεταμορφώσεις της οδύνης:
η Δημιουργία ως αντίδοτο στις κρίσεις”
της Φωτεινής Τσαλίκογλου
“ “Ο Θεός δεν θα έγραφε ποτέ ένα μυθιστόρημα”. H έλλειψη παροτρύνει τη δημιουργία. Κινεί τα νήματα της ζωής. Τροφοδοτεί τη φαντασία, την επινόηση, το έργο. Είναι ένας κοινός τόπος συνάντησης ποιητών, επιστημόνων, μικρών παιδιών και ενίοτε ατόμων με ψυχικές διαταραχές. Από τη στιγμή που γεννιόμαστε οι απώλειες συνοδεύουν κάθε αποφασιστική στιγμή της ζωής μας. Διαψεύσεις, ασυνέχειες, μυθοποιήσεις και απομυθοποιήσεις ορίζουν τον ψυχικό μας κόσμο, τη σκέψη και τα συναισθήματά μας. Τρέλα, κατάθλιψη και δημιουργία έχουν ένα κοινό πεδίο συνάντησης”.
“ “΄Εχουμε ένα καταφύγιο ενάντια στο θάνατο, να κάνουμε τέχνη πριν από αυτόν”. Η κρίση, όπως μια ασθένεια, μπορεί να οδηγήσει στο θάνατο ή στη θεραπεία. Η απώλεια από μόνη της είναι και μια εμπειρία που μας φέρνει αντιμέτωπους με αναπάντεχες προκλήσεις και επιλογές υποστηρίζει η Φωτεινή Τσαλίκογλου.
Είμαστε όμηροι της απώλειας; Ποιες είναι οι προϋποθέσεις που μετουσιώνουν την αγωνία σε έργο; Σε ποιο βαθμό η αποφυγή του πένθους, που χαρακτηρίζει την εποχή μας, υπονομεύει τη δυνατότητα του καθενός μας να μεταμορφώνει την οδύνη σε δημιουργία; Πώς μπορούμε να κάνουμε την αδυναμία δύναμη την κρίση και την απώλεια πηγή έμπνευσης και δημιουργίας;
————————————————
H Φωτεινή Τσαλίκογλου σπούδασε στο Πανεπιστήμιο της Γενεύης και ειδικεύτηκε στην Κλινική Ψυχολογία. Είναι συγγραφέας και καθηγήτρια ψυχολογίας στο Πάντειο Πανεπιστήμιο, όπου διδάσκει τα μαθήματα “Κλινική ψυχολογία μέσα από τη λογοτεχνία και την Τέχνη” και “Εγκληματολογική Ψυχολογία”.
Αρθρογραφεί στην εφημερίδα “Το Βήμα” και είναι συγγραφέας των έργων: “Σχιζοφρένεια και Φόνος. Αναζητώντας τον Χαμένο Παράδεισο”, “Μυθολογίες βίας και καταστολής”, “O μύθος του επικίνδυνου ψυχασθενή”, “Ψυχο-λογικά, Οι παγίδες του αυτονόητου”, “Η ψυχολογία στην Ελλάδα σήμερα” (επιμέλεια), “Η Ψυχολογία της καθημερινής ζωής: H κουλτούρα του εφήμερου”, “Η Ψυχή στη χώρα των πραγμάτων”, “Μήπως;” (μαζί με την Μαργαρίτα Καραπάνου), “H νεράιδα της Γης” (παραμύθι σε εικονογράφηση Αλέξη Κυριτσόπουλου), “Δεν μ’ αγαπάς, μ’ αγαπάς: Τα παράξενα της μητρικής αγάπης. Τα γράμματα της Μαργαρίτας Λυμπεράκη στην κόρη της Μαργαρίτα Καραπάνου”.
Από τις Εκδόσεις Καστανιώτη κυκλοφορούν τα μυθιστορήματα της “Η κόρη της Ανθής Αλκαίου”, “Ονειρεύτηκα πως είμαι καλά”, “Έρως φαρμακοποιός”, “Εγώ, η Μάρθα Φρόυντ”, “Όλα τα Ναι του κόσμου” (νουβέλα). Το τελευταίο της μυθιστόρημα “Το Χάρισμα της Βέρθας” ήταν υποψήφιο για το βραβείο αναγνωστών 2010 του ΕΚΕΒΙ. Σήμερα είναι υπό έκδοση το βιβλίο της “Το Μέλλον ανήκει στην έκπληξη: 34 Σχόλια για την κρίση κι ένα υστερόγραφο”
—-
Σχόλιο του μπλογκ http://www.afigisizois.wordpress.com
«Κατά τη γνώμη μου, αν δεν έχουμε συνείδηση τι μας συνέβη κατά τα πρώτα στάδια της ζωής μας, όλη η υπόθεση του ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ δεν ειναι ΠΑΡΑ ΜΙΑ ΦΑΡΣΑ. Οι συγγραφείς θέλουν να γράφουν καλή λογοτεχνία, αλλά ΔΕΝ αναζητούν την ασυνείδητη πηγή της δημιουργικότητάς τους, την έντονη επιθυμία τους για έκφραση και επικοινωνία. Οι περισσότεροι φοβούνται μήπως χάσουν την ικανότητά τους. Παρόμοιο φόβο διακρίνω και σε πολλούς ζωγράφους, ακόμα και σε αυτούς που (κατά τη γνώμη μου) στους πίνακές τους εκφράζουν σαφώς τους ασυνείδητους φόβους τους, όπως παραδείγματος χάρη στον Φράνσις Μπέικον, στον Ιερώνυμο Μπος, στον Σαλβαδόρ Νταλί και σε πολλούς ακόμα σουρεαλιστές. Με το έργο τους επιζητούν βέβαια την επικοινωνία, αλλά σε ένα επίπεδο που να υπηρετεί ΤΗΝ ΑΡΝΗΣΗ ΤΩΝ ΕΜΠΕΙΡΙΩΝ ΤΗΣ ΠΑΙΔΙΚΗΣ ΗΛΙΚΙΑΣ – και αυτήν την κατάσταση την ονομαζουν ΤΕΧΝH»
Αλις Μίλερ, «Το σώμα δεν ψεύδεται ποτέ», εκδ. ροές
Crystalia Patouli -------- 