Φοβούνται και τρέμουν, γι’ αυτό φοβίζουν και τρομάζουν! Ένα είδος προβολής είναι, μηχανισμός άμυνας που τον γνωρίζουμε εδώ και πάρα πολλά χρόνια. Σε απλά ελληνικά, οι αρχιχέστες συνηθίζουν να το παίζουν αρχιμπαμπούλες… Το έχουμε άλλωστε εμπεδώσει και από τους κάθε λογής θρασύδειλους φασίστες.
Εγχώριοι και μη, έχουν πέσει με τα μούτρα δήθεν να …συνετίσουν τον οργισμένο -άδικα!- ελληνικό λαό, προσπαθώντας να τον πείσουν ότι «για το καλό του» πρέπει να συνεχίσει να εξαθλιώνεται, να ταπεινώνεται, να καταστρέφεται και κυρίως να εξαρτιέται σαν σκλάβος όλο και πιο πολύ από τους δανειστές και τα ελληνικά τσιράκια τους που παραδόθηκαν, σαν να μην υπάρχει ούτε υπήρξε ποτέ άλλη λύση.
Και οι δήθεν ψύχραιμοι και λογικοί προστάτες του έθνους μας ως άλλοι υπέρμαχοι δοσίλογοί τους, δείχνουν εδώ και μια πενταετία τα δόντια τους για να …κατουρηθούμε πάνω μας και να καθίσουμε σούζα.
Το πέτυχαν σε έναν βαθμό όπως είδαμε μέχρι σήμερα. Με κάποιες αναταράξεις, με κάποιες διαδηλώσεις, με κάποιες απεργίες που στην συντριπτική τους πλειοψηφία κατεστάλησαν βίαια, αν και 3 φορές όταν οι διαμαρτυρίες είχαν διάρκεια ανάγκασαν να πέσει η όποια κυβέρνησή τους υπήρχε εκείνη τη στιγμή.
Όπως όμως έχει τονίσει και η ιστορικός Τασούλα Βερβενιώτη, χρειάζονται περίπου 5 χρόνια για μια κοινωνία ώστε να διαχειριστεί μία σοβαρή μετάβαση –πόσο μάλλον ανάλογης ακραίας κρίσης. Πέρασαν τα πέντε χρόνια και ο κόσμος πια συνειδητοποίησε στο πετσί του πως όλα όσα τον φόβιζαν ότι θα γίνουν εν απουσία τους, έγιναν και παράγιναν με τους ίδιους στην εξουσία!
Έξι και παραπάνω εκατομμύρια είναι στα όρια ή κάτω από τα όρια της φτώχειας, εκατομμύρια οι άνεργοι και οι ανασφάλιστοι… Σε ποιους έχουν λοιπόν το θράσος ακόμα να απευθύνονται; Στους βολεμένους τους, μην τυχόν χάσουν τη βόλεψή τους;
Ποιοι μιλάνε για ασφάλεια, για σύνεση, για ψυχραιμία, για σταθερότητα με παρανομαστή τον τρόμο; Αυτοί που γνώριζαν από τότε (επαναλαμβάνω για άλλη μια φορά γιατί υπάρχει και το γενικευμένο αλτσχάιμερ που μας κατατρώει) από την αρχή της Ολυμπιάδας, ότι: Έρχεται η κρίση μετά τη λήξη της;
Πού ήταν τότε να προετοιμάσουν τον ελληνικό λαό; Που ήταν για να κάνουν τις απαραίτητες μεταρρυθμίσεις και να δημιουργήσουν την ασφαλιστική δικλείδα για την αντιμετώπισή της εκ των προτέρων; Πού την βρίσκουν τόση χυδαιότητα να μοστράρονται καθημερινά στα κανάλια τους με ανεκδιήγητη ακόμα έπαρση; Πόση ψυχοπαθολογία κουβαλάνε αυτοί οι τύποι χωρίς καμία τσίπα;
«Όλα τα γνώριζαν και κοιτούσαν μόνο τι θα φάνε», αυτή είναι η δήλωση κορυφαίου Έλληνα οικονομολόγου που ζει στην Αμερική, όπως την κατέθεσε από το 2002, ο οποίος μάλιστα από τότε συμβούλευε να βγάλουν όλοι τα χρήματά τους στο εξωτερικό και ει δυνατόν να φύγουν από την Ελλάδα τρέχοντας, διότι η όπως χαρακτηριστικά φώναζε «Η Ελλάδα τελείωσε!».
Λοιπόν, η ελληνική ελίτ με τις κυβερνητικές μαριονέτες της –ξένες και ντόπιες- καθάρισαν από τότε μόνο για πάρτη τους, και εδώ και πέντε χρόνια συνεχίζουν να καθαρίζουν με την τρομολαγνία.
Τρομολάγνοι μόνο για τομάρι τους, που φυλάνε τα πόδια των Αγορών -και των εξαρτημένων από αυτέ-, στηρίζοντας το Πρώτο Πραξικόπημά τους στην Ιστορία –όπως είπε ο Στέλιος Κούλογλου– που εξελίσσεται στην Ελλαδίτσα με καταστροφικές συνέπειες για όλους -που τις ζούμε!.
Αυτά τα πέντε χρόνια της χυδαίας αυτής πολιτικής, οικονομικής, και κοινωνικής τους δημιουργίας, όμως, κάποιοι από εμάς αντίθετα διαλέξαμε να εργαστούμε χωρίς χρήματα και ανασφάλιστοι, να ερευνήσουμε, να αμφισβητήσουμε, να αντισταθούμε στον φόβο, να διαμαρτυρηθούμε, να διαχειριστούμε τις αμέτρητες απώλειες, να ακούσουμε, να διαβάσουμε, να δημιουργήσουμε, να επικοινωνήσουμε, να σκεφτούμε, να αναλύσουμε να συνθέσουμε, να πράξουμε, να ξεκαθαρίσουμε και μάλιστα με αποδείξεις:
Ότι συμβαίνει στη χώρα μας, αφορά όλη την Ευρώπη και τον κόσμο, και μέχρι σήμερα η αντιμετώπιση, αυτού του Πραξικοπήματος των Αγορών, είναι ακριβώς η αντίθετη από αυτήν που θα έπρεπε να είναι για να υπάρξει λύση.
Αυτό ακριβώς δείχνουν ξεκάθαρα και τα αποτελέσματα και της Έρευνας για την Κρίση, που διεξήχθει από το 2010 μέχρι και το 2014, από τις απαντήσεις 180 ανθρώπων των Γραμμάτων, των Επιστημών και των Τεχνών, με βάση το ερώτημα «Ποιες αιτίες μας έφεραν ως εδώ, και κυρίως τι πρέπει να κάνουμε;»
Και αυτό που πρέπει να κάνουμε είναι να αλλάξουμε τον ίδιο τον πολιτισμό μας, πόσω δε μάλλον τους πολιτικούς που μάς κυβέρνησαν όλα αυτά τα χρόνια και την πολιτική τους που δημιούργησε αυτήν την ανιστόρητη κρίση.
Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι με την πολιτική «Μέρκελ και (της ελληνικής και ξένης) ΣΙΑ», μπαίνουμε όλο και βαθύτερα στο τούνελ αυτής της δομικής κρίσης που μαστίζει όλο τον πλανήτη.
Και κρίση ίσον αλλαγή, γι’ αυτό και εάν δεν γίνει αυτή η αλλαγή του πολιτισμού μας, εάν δεν σηκώσει κεφάλι η πολιτική (δηλαδή οι ενεργοί πολίτες) και αφήσει τις αγορές να καθορίζουν τις τύχες μας, δεν έχουμε καμία ελπίδα, ούτε σαν Ελλάδα, ούτε σαν Ευρώπη, και κυρίως ούτε καν σαν ανθρωπότητα.
Μελέτες έχουν γίνει και από τη δεκαετία του 1970 και όλα αυτά τα καταδεικνύουν, όπως καταδεικνύουν και ότι όλοι οι μεγάλοι ηγέτες τα ήξεραν και τα ξέρουν. Όμως προτίμησαν και προτιμούν να διαλύσουν την κοινωνία και να καταστρέψουν τον πλανήτη, παρά να αλλάξουν οι ίδιοι.
Επειδή δεν πρόκειται λοιπόν να αλλάξουν αυτοί, αλλάζουμε εμείς.
Διότι, εξαθλίωσαν και ατίμωσαν μια ολόκληρη χώρα. Την έβγαλαν στο σφυρί. Έστειλαν παιδάκια σε ιδρύματα. Έσπρωξαν εκατομμύρια στον ΟΑΕΔ. Κλώτσησαν χιλιάδες στα παγκάκια και στα σκουπίδια. Έσυραν χιλιάδες στον τάφο και χιλιάδες στις φυλακές και στα κρατητήρια. Τρομοκράτησαν, βασάνισαν και κακοποίησαν εκατομμύρια πολίτες και τους άφησαν να ζουν με ψίχουλα χωρίς να έχουν τα βασικά για την επιβίωσή τους και για την υγεία τους. Ανάγκασαν τους νέους -και όχι μόνο- να τραπούν σε άτακτη φυγή προς το εξωτερικό. Προκάλεσαν την κατάθλιψη και τον εκφασισμό σε ένα ολόκληρο έθνος.
Αλλά δεν υπολόγισαν ότι όλοι αυτοί ακόμα και σέρνοντας θα πάνε σύντομα να ξαναψηφίσουν…
Το μόνο που έχουν πια να φοβηθούν οι Έλληνες που άντεξαν αλλά δεν αντέχουν πλέον όλα αυτά, είναι μόνο το νοσηρό κατσίκωμα των τρομοκρατών αρχιχέστηδων καταστροφέων τους στην εξουσία, που μόνο μέλημά τους είναι η γεμάτη ευρώ τσέπη τους, που τρέμουν μην αρχίσει να αδειάζει.
[…] Κανείς δεν καλοσορίζει τις κρίσεις. Είναι επικίνδυνες, είναι επώδυνες, είναι αιματηρές, είναι άδικες. Θύματα είναι κυρίως οι αθώοι, οι πιο ευάλωτοι, οι αδύναμοι, οι ανίδεοι και λιγότερο εκείνοι που οδήγησαν το σύστημα στα άκρα. Είναι τόση η δύναμη των κατεστημένων, των συνηθειών, των ισορροπιών, που μόνο αν αυτό που ζεις έχει γίνει πιο αφόρητο από τον φόβο της αλλαγής αποτολμάς ανατροπές, επαναστάσεις, καινοτομίες […]
Χάρις Κατάκη, Το ημερολόγιο ενός θεραπευτή, εκδόσεις Πατάκη
ΥΓ: Καλή χρονιά, με νίκη της κοινωνίας και όχι των αγορών και των «πολιτικών» τους!
Κρυσταλία Πατούλη, δημοσιογράφος – σύμβουλος ανθρωπίνων σχέσεων
Crystalia Patouli -------- 
Διαχρονικό το «λύκος στα πρόβατα»
Μου αρέσει!Μου αρέσει!