Εδώ και λίγο καιρό, εξ αιτίας της διαμαρτυρίας μου σε αστυνομικούς για κακοποίηση ενός μετανάστη που είχαν ήδη συλλάβει, βρίσκομαι αντιμέτωπος με βαριές κατηγορίες.
Σκοπός αυτού του κειμένου δεν είναι η εξιστόρηση της προσωπικής μου ταλαιπωρίας και οι πολιτικές της προεκτάσεις. Έχει ήδη δημοσιευθεί και αναπαραχθεί σε αρκετά έντυπα και ηλεκτρονικά μέσα καθώς και στο διαδίκτυο.
Στο πλαίσιο αυτής της προσωπικής μου ταλαιπωρίας, είχαμε θέσει από την αρχή σα στόχο, με το δικηγόρο μου, και προφανώς τους συντρόφους και τους φίλους που με στηρίζουν, τη μεγαλύτερη δυνατή δημοσιοποίηση. Τη δημοσιοποίηση του αίσχους σαν πρώτη απάντηση από τη μεριά μας.
Έχω όμως τη χαρά και την υποχρέωση να αναφερθώ και σε κάποιους ανθρώπους που με τη συμβολή τους, η ιστορία αυτή έχει φτάσει πολύ μακριά.
Εντελώς ξαφνικά λοιπόν, παραμονή Χριστουγέννων, διαβάζω σε κάποια εφημερίδα, πως έχει φτιαχτεί ένα σάιτ που μαζεύει υπογραφές «Υπέρ Πέτρου Καπετανόπουλου». Αιφνιδιάζομαι. Μπαίνω στο σάιτ και μάλιστα έχουν μαζευτεί οι πρώτες 150 υπογραφές. Παθαίνω πλάκα! Ποιοι είναι τούτοι εδώ που εν αγνοία μου…
Διαβάζω παρακάτω: Μηνύματα. Συμπαράστασης. Αλληλεγγύης. Βουρκώνω. Αλλά έχω και τις ενστάσεις μου. Βρε ποιοι είναι τούτοι εδώ που το έστησαν; Συνεχίζω να διαβάζω και ξαναβουρκώνω.
Μέσω του μέιλ κάνω την επαφή. Η πρώτη μου κουβέντα -προς την άγνωστή μου ως τότε, δημοσιογράφο και σύμβουλο ψυχικής υγείας Κρυσταλία Πατούλη, στο τηλέφωνο, ήταν ευγενικά επιθετική: «μα καλά δε μπορούσατε να με ρωτήσετε πριν»;
Με βούτηξε απ’ τα μούτρα: «άκουσε να σου πω, αυτό που έγινε μ’ εσένα ξεπερνάει κι εσένα κι εμάς. Είμαστε Έλληνες πολίτες που διαμαρτύρονται για αυτό που έχει συμβεί. Έχεις καμιά διαφωνία με το κείμενο;».
«Όχι βρε παιδί μου, αλλά…»
«Καλά, αφού δεν έχεις συνεχίζουμε»!
Συνεχίζουμε λοιπόν…
Έρχονται καταιγιστικά υπογραφές και συγκλονιστικά μηνύματα απ’ όλη την Ελλάδα, αλλά και από το εξωτερικό.
Από παλιούς συμφοιτητές, που έχω να μάθω νέα τους είκοσι χρόνια. Από κάποιους έχοντες δημόσιο λόγο -όχι πολλούς, αλλά γι’ αυτό σημαντικούς. Από ανθρώπους γνωστούς, αλλά ως επί το πλείστον άγνωστους σε μένα. Που θέλω πια να τους κάνω όλους φίλους. Φίλους κανονικούς, όχι σαν του φέισμπουκ. Να πάω στην Κατερίνη ή στη Λάρισα και να πιω ένα τσίπουρο μαζί τους.
Γνώρισα από κοντά την Κρυσταλία. Τον άνθρωπο που έστησε το σάιτ και πήρε την πρωτοβουλία. Έναν άνθρωπο παθιασμένο, που παράτησε τα πάντα επί μέρες, που έκανε 48ωρα αγρύπνιας με τσιγάρα και καφέ πάνω στον υπολογιστή, για να δουλεύει και να συντονίζει την ομάδα της, ώστε να φτάσει η διαμαρτυρία πολύ μακριά.
Επειδή έχει μια πίστη που τη βροντοφωνάζει: Δεν είσαι αυτό που λες, αλλά αυτό που κάνεις. Και επειδή πίστεψε στο σημαντικό αυτής της ιστορίας -στο να διαμαρτύρεσαι για τη κακοποίηση ενός ανθρώπου…
Ένα πολύ μεγάλο ευχαριστώ λοιπόν στην Κρυσταλία. Και στον Μιχάλη Καβουριάρη, στον Γιάννη Προβελέγγιο, στην Laura Weikel, στους μεταφραστές Christine Cooreman, Ρένια Πουρνάρα, Eλένη Δουμίτσα, Κρίτων Ηλιόπουλο, όπως και τον μεταφραστή από το jungle-report.blogspot.com, αλλά και την Πόπη, που εργάζονται πυρετωδώς μαζί της – λόγω της ημερομηνίας κατάθεσης της λίστας υπογραφών στην Εισαγγελία.
Κάθε ιστορία βγάζει «ηθικόν δίδαγμα». Εγώ, με την «Επιτροπή Αλληλεγγύης» θα συνεχίσουμε να μαζεύουμε υπογραφές στο δρόμο και στους εργασιακούς χώρους, με τον παραδοσιακό τρόπο: στιλό, χαρτί, τζίφρα. Το κίνημα, μέσω διαδικτύου. Προφανώς κάθε διαδικασία έχει τη σπουδαιότητά της και αλληλοσυμπληρώνονται.
Το ηθικόν δίδαγμα που εγώ εξάγω, δεν έχει να κάνει με τη διαδικασία, αλλά με την ουσία:
μη φοβόμαστε τίποτα, εκεί έξω έχει πολλούς, προφανώς αγνώστους σε μας που είναι μαζί μας, δίπλα μας. Και όπως λέει η φίλη μου η Μέλπω «είμαστε πολλοί, θα γίνουμε περισσότεροι και στο τέλος θα νικήσουμε».-
Πέτρος Καπετανόπουλος
***
Σημείωση – υπενθύμιση από το κίνημα διαμαρτυρίας:
Οι πρώτες υπογραφές από τις 22/12/12 έως και τις 6/1/13 το πρωί, κατατέθηκαν με υπόμνημα στην Εισαγγελία. Για ότι νεώτερο, θα ενημερώνουμε στο yperkapetanopoulou.wordpress.com. Εν τω μεταξύ, συνεχίζεται ακατάπαυστα η συλλογή υπογραφών. Διαδίδουμε και ζητάμε συμπαράσταση και από το εξωτερικό…
Sign the petition – Firmen aqui la protesta – Firmare la protesta qui – Υπογράψτε τη διαμαρτυρία:
- Εάν δεν έχετε υπογράψει ήδη, συμπληρώστε την παρακάτω φόρμα
***
Δεύτερος εναλλακτικός τρόπος, εάν δεν έχετε υπογράψει ήδη: Κάνετε κλικ στον επόμενο σύνδεσμο για να υπογράψετε τη διαμαρτυρία μέσω του avaaz.org «In Greece, being a citizen and a human being is a felony!»
***
***
***
- ΟΙ ΥΠΟΓΡΑΦΕΣ
- Με λένε Πέτρο Καπετανόπουλο
- ΜΗΝΥΜΑΤΑ ΣΥΜΠΑΡΑΣΤΑΣΗΣ ΚΑΙ ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΑΣ
- ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΤΟΥ Π. ΚΑΠΕΤΑΝΟΠΟΥΛΟΥ
- Ελλιπή στοιχεία που λάβαμε σε μορφή ιμέιλ ή σχολίων
***
«Κανένας μόνος του.»
Για το Κίνημα Υπογραφών
Στο Κείμενο Διαμαρτυρίας με αφορμή την υπόθεση του πολίτη Πέτρου Καπετανόπουλου, και στην απόφασή μου (22/12/12) να δημιουργήσω το συγκεκριμένο κίνημα συλλογής υπογραφών, το οποίο συνεχίζεται με τη συμπαράσταση χιλιάδων πολιτών από την Ελλάδα και το εξωτερικό, όπως και στην δημοσιογραφική – ποιοτική έρευνα για την ελληνική – ευρωπαϊκή – παγκόσμια κρίση που ξεκίνησα από το 2010, με τη συμμετοχή πάνω από 150 προσώπων από το χώρο των γραμμάτων και των τεχνών, αλλά και γενικά στα άρθρα μου, εκφράζονται κρυστάλλινα… η στάση και η θέση μου σχετικά με την σημασία του κοινωνικού – πολιτικού ακτιβισμού και της έμπρακτης παρέμβασης εναντίον των όποιων κατάφορων αδικιών, και όχι μόνο, συμβαίνουν εδώ και πολύ καιρό στη χώρα μας που καταστρέφεται από πολιτικά εγκλήματα όσο και από την αδιαφορία μεγάλου μέρους των πολιτών της.
Προς την ίδια κατεύθυνση, συνεχίζω με τη δημιουργία και ενός ιστότοπου γενικής ενημέρωσης για όλα τα ενεργά κινήματα υπογραφών (http://kinimaypografon.wordpress.com/), που μπορεί να αποβεί χρήσιμο σε όσους επιθυμούν να ενημερώνουν, να ενημερώνονται και φυσικά να συμμετέχουν, όπως για παράδειγμα στο κινήμα συμπαράστασης για το 18 ΑΝΩ, λόγω των στοχευμένων επιθέσεων που δέχεται, όπως και σε άλλα που δημιουργήθηκαν με γνώμονα την αλληλεγγύη… λέξη που ξεχάστηκε για πολλά χρόνια, και τώρα πλέον βρισκόμαστε υποχρεωμένοι να ξανά-ανακαλύψουμε.
Με λίγα λόγια: «Κανένας μόνος του».