Η Έρευνα για την Κρίση (2010-2014), εκδ. Κέδρος. Της Κρυσταλίας Πατούλη

Οι εκδόσεις Κέδρος και το Floral σάς προσκαλούν σε συζήτηση για τα αποτελέσματα της «Έρευνας για την κρίση (2010-2014)» της Κρυσταλίας Πατούλη με αφορμή το ομώνυμο βιβλίο που μόλις κυκλοφόρησε, την Δευτέρα 15 Δεκεμβρίου 2014, στις 8 μ.μ. στο Floral Bookstore στα Εξάρχεια* *Περισσότερα: https://afigisizois.wordpress.com/2014/10/01/h-%CE%AD%CF%81%CE%B5%CF%85%CE%BD%CE%B1-%CE%B3%CE%B9%CE%B1-%CF%84%CE%B7%CE%BD-%CE%BA%CF%81%CE%AF%CF%83%CE%B7-%CF%84%CE%B7%CF%82-%CE%BA%CF%81%CF%85%CF%83%CF%84%CE%B1%CE%BB%CE%AF%CE%B1%CF%82-%CF%80/

(en français / in english)

Η Έρευνα για την Κρίση (2010-2014) Εκδόσεις κέδρος, με βάση το ερώτημα: «Ποιές αιτίες μας έφεραν ως εδώ, και κυρίως τί πρέπει να κάνουμε; 

182 πρόσωπα των γραμμάτων, των επιστημών και των τεχνών, από το 2010 μέχρι σήμερα, συμμετείχαν στην ακτιβιστική Έρευνα για την κρίση με βάση το ερώτημα «Ποιες αιτίες μας έφεραν ως εδώ, και κυρίως τι πρέπει να κάνουμε;». Όλες οι απαντήσεις  μέχρι στιγμής, δημοσιεύτηκαν στο tvxs.gr, δημιουργώντας έναν δημόσιο διάλογο άνω των 290 άρθρων και συνεντεύξεων με επιπλέον υποερωτήματα ανάλογα και με την τρέχουσα επικαιρότητα. Τα αποτελέσματα της εν λόγω έρευνας μόλις κυκλοφόρησαν σε βιβλιο από τις εκδόσεις Κέδρος.

Η Κρυσταλία Πατούλη, δημοσιογράφος – σύμβουλος Ψ.Υ., ήρθε σε επαφή γι’ αυτήν την ακτιβιστική έρευνα, με φορείς, συλλόγους, ενώσεις και εκδοτικούς οίκους, για να επικοινωνήσει με όσο το δυνατόν περισσότερα πρόσωπα από το χώρο των γραμμμάτων, των επιστημών και των τεχνών που διαμένουν και εργάζονται στην Ελλάδα και στο εξωτερικό, προσκαλώντας όσους επιθυμουν να συμμετέχουν και με ανοιχτή πρόσκληση από το 2011.

Τα έσοδα της έκδοσης θα διατεθούν στο ΚΕΘΕΑ, που συμβάλλει καθοριστικά εδώ και δεκαετίες στην επίλυση κρίσεων προς την ανεξαρτητοποίηση και στη ΜΕΡΙΜΝΑ που συμβάλλει στην αντιμετώπιση των απωλειών στη ζωή των παιδιών και των οικογενειών τους.

Διαβάστε επίσης (in greek – στα ελληνικά / en français / in english) τα ενδεικτικά αποτελέσματα της έρευνας για τις αιτίες και τις λύσεις της κρίσης : ΕΔΩ ή: http://tvxs.gr/news/ellada/ereyna-aities-kai-lyseis-tis-krisis

Στην έρευνα συμμετείχαν οι:

Lamarque Jose Manuel, Roth Karl Heinz, Ακρίβος Κώστας, Αντωνόπουλος Άγγελος, Αντωνόπουλος Αλέξανδρος, Αραπάκης Νίκος, Αρλέτα, Αρμένης Γιώργος, Βαγενά Άννα, Βαγενάς Νάσος, Βαλαωρίτης Νάνος, Βάσσης Λαοκράτης, Βερβενιώτη Τασούλα, Βεργόπουλος Κώστας, Βλαβιανός Χάρης, Βλαχόπουλος Σπύρος, Βόγλης Γιάννης, Γαλάνη Δήμητρα, Γέρου Κάτια, Γεωργοσοπούλου Αρετή, Γιανναράς Χρήστος, Γκαϊφύλλιας Θανάσης, Γκιζέλης Γρηγόρης, Γλέζος Μανώλης, Γράψας Φίλιππος, Γρηγοράκης Γιάννης, Γρηγοριάδης Θεόδωρος, Δαββέτας Νίκος, Δανάλης Συράκος, Δημητρίου Ανδρέας, Δημητρίου Σωτήρης (ανθρωπολόγος), Δημητρίου Σωτήρης (συγγραφέας), Διαμαντής Αντώνης, Διαμαντόπουλος Θανάσης, Δούρου Ρένα, Δραμαλή Έφη, Ελευθερίου Μάνος, Ερηνάκης Νίκος, Ευθυμιόπουλος Ηλίας, Ευσταθία (τραγουδοποιός), Ζαχαρίας Μάνος, Ζένιος Σταύρος, Ζερβουδάκης Δημήτρης, Ζήρας Αλέξης, Ζιώγα Ελένη, Ζουγανέλης Γιάννης, Ζούδιαρης Nίκος, Ζούδιαρης Νίκος, Ζούλιας Πέτρος, Ήφαιστος Παναγιώτης, Θεοδωράκης Μίκης, Θεοδωρόπουλος Βαγγέλης, Ιωαννίδης Αλκίνοος, Ιωάννου Γιάννης, Καζάκης Δημήτρης, Καζάκος Κώστας, Καλογερόπουλος Νίκος, Καλπούζος Γιάννης, Καραγιάννης Μάκης, Καρακατσάνης Θύμιος, Καραποστόλης Βασίλης, Καρασούλος Παρασκευάς, Καρατζάς Nίκος, Κάσδαγλης Χριστόφορος, Κατάκη Χάρις, Καφετζής Τάκης, Κολέμπας Γιώργος, Κονιόρδου Λυδία, Κοντογιώργης Γιώργος, Κοντολέων Μάνος, Κοροβέσης Περικλής, Κοροβίνης Θωμάς, Κούλογλου Στέλιος, Κουμανταρέας Μένης, Κούνδουρος Νίκος, Κουνενής Νίκος, Κούτρας Γιάννης, Κουτρούκης Θεόδωρος, Κουτσομύτης Kώστας, Λάμπος Κώστας, Λεμπέση Κάτια, Λίλλης Γιώργος, Λουδοβίκος των Ανωγείων, Μάινας Στέλιος, Μακεδόνας Κώστας, Μακρυδημήτρης Αντώνης, Μάνου Αφροδίτη, Μαραγκόπουλος Άρης, Μάρκαρης Πέτρος, Μαρκόπουλος Γιώργος, Μάτσα Κατερίνα, Μαυρουδής Ευάγγελος, Μαυρουδής Νότης, Μαχαιρίτσας Λαυρέντης, Μεντή Νένα, Μεράντζας Γιώργος, Μητσιάς Μανώλης, Μήτσου Ανδρέας, Μικρούτσικος Θάνος, Μίσσιος Χρόνης, Μιχαηλίδης Τεύκρος, Μιχαλακόπουλος Γιώργος, Μιχαλοπούλου Αμάντα, Μουρσελάς Κώστας, Μπέζος Γιάννης, Μπέικου Μαρία, Μπέλου Μαρία, Μπεχράκης Γιάννης, Μπίλλας Γιάννης, Μποντίλα Μαρία, Μπρέμπου Γωγώ, Μυριβήλη Λενιώ, Νασίκας Κώστας, Νίνα Ελένη, Νοταράς Γεράσιμος, Ντάρας Κώστας, Ξαρχάκος Σταύρος, Ξενάριος Γιώργος, Οικονομίδης Φοίβος, Παναγιωτάκης Γιώργος, Παναγιωτοπούλου Άννα, Πανσέληνος Αλέξης, Παπαδημητρίου Ζήσης, Παπαδημητρίου Μάνια, Παπαδόπουλος Λάκης, Παπαδόπουλος Σπύρος, Παπαθεοδώρου Βασίλης, Παπακωνσταντίνου Μίρκα, Παπαμιχάλης Χρήστος, Πασπαλά Έλλη, πατήρ Φιλόθεος Φάρος, Πελασγός Στέλιος, Πέτρουλα Δήμητρα, Πήττας Γιώργος, Πιταράκης Λευτέρης, Πουλικάκος Δημήτρης, Πουλόπουλος Χαράλαμπος, Ραπτόπουλος Βαγγέλης, Ρασούλης Μανώλης, Ρεμπούτσικα Ευανθία, Ρέππα Ειρήνη, Ρήγος Κωνσταντίνος, Ρικάκη Λουκία, Ροζάνης Στέφανος, Ρόμβος Τέος, Ρώπα Χρύσα, Σαββίδης Παντελής, Σεραφείμ Σίλας, Σηφακάκη Κατίνα, Σκιαδαρέση Μαρία, Σκιαδαρέσης Γεράσιμος, Σκρουμπέλος Θανάσης, Σταμάτης Αλέξης, Σταυρακοπούλου Σωτηρία, Στεφόπουλος Γιάννης, Σφακιανάκης Άρης, Σφυρίδης Περικλής, Τατσόπουλος Πέτρος, Τέντα – Λατίφη Κατίνα, Τερζάκης Φώτης, Τερζόπουλος Θόδωρος, Τζούμας Κωνσταντίνος, Τομπάζος Σταύρος, Τσακίρογλου Νικήτας, Τσακνής Διονύσης, Τσαλίκογλου Φωτεινή, Τσουκαλάς Κωνσταντίνος, Υφαντής Γιάννης, Φαραντούρη Μαρία, Φόνσου Άννα, Φραγκουδάκη Άννα, χαϊνης Αποστολάκης Δημήτρης, Χατζάκης Σωτήρης, Χατζηδάκης Κωστής, Χατζηκωνσταντίνου Γιώργος, Χειμωνάς Θανάσης, Χρυσόγονος Κώστας, Ψαριανός Γρηγόρης, Ψαρρού Νέλλη

Προσκλήσεις – κριτικές – παρουσιάσεις – συνεντεύξεις:

Παρουσιάσεις – Κριτικές (9)

Συνεντεύξεις (4)

Εκδηλώσεις – συζητήσεις:

Εκπομπές με θέμα την Έρευνα για την Κρίση 2010-2014 εκδόσεις Κέδρος (5)


Μέχρι στιγμής, συμμετείχαν στην έρευνα απαντώντας την ερώτηση «Ποιές αιτίες μας έφεραν ως εδώ, και κυρίως τί πρέπει να κάνουμε;» οι εξής:

  1. Κώστας Ακρίβος
  2. Αρλέτα
  3. Άγγελος Αντωνόπουλος
  4. Αλέξανδρος Αντωνόπουλος
  5. Χαϊνης Δημήτρης Αποστολάκης
  6. Νίκος Αραπάκης
  7. Γιώργος Αρμένης
  8. Άννα Βαγενά
  9. Νάσος Βαγενάς
  10. Νάνος Βαλαωρίτης
  11. Λαοκράτης Βάσσης
  12. Τασούλα Βερβενιώτη
  13. Κώστας Βεργόπουλος
  14. Χάρης Βλαβιανός
  15. Γιάννης Βόγλης
  16. Δήμητρα Γαλάνη
  17. Κάτια Γέρου
  18. Αρετή Γεωργοσοπούλου
  19. Χρήστος Γιανναράς
  20. Θανάσης Γκαϊφύλλιας
  21. Γρηγόρης Γκιζέλης
  22. Μανώλης Γλέζος
  23. Φίλιππος Γράψας
  24. Γιάννης Γρηγοράκης
  25. Θεόδωρος Γρηγοριάδης
  26. Νίκος Δαββέτας
  27. Συράκος Δανάλης
  28. Σωτήρης Δημητρίου (ανθρωπολόγος)
  29. Σωτήρης Δημητρίου (συγγραφέας)
  30. Αντώνης Διαμαντής
  31. Θανάσης Διαμαντόπουλος
  32. Ρένα Δούρου
  33. Έφη Δραμαλή
  34. Μάνος Ελευθερίου
  35. Νίκος Ερηνάκης
  36. Ευσταθία
  37. Ηλίας Ευθυμιόπουλος
  38. Μάνος Ζαχαρίας
  39. Δημήτρης Ζερβουδάκης
  40. Αλέξης Ζήρας
  41. Ελένη Ζιώγα
  42. Γιάννης Ζουγανέλης
  43. Nίκος Ζούδιαρης
  44. Πέτρος Ζούλιας
  45. Παναγιώτης Ήφαιστος
  46. Μίκης Θεοδωράκης
  47. Αλκίνοος Ιωαννίδης
  48. Δημήτρης Καζάκης
  49. Κώστας Καζάκος
  50. Νίκος Καλογερόπουλος
  51. Γιάννης Καλπούζος
  52. Θύμιος Καρακατσάνης
  53. Βασίλης Καραποστόλης
  54. Παρασκευάς Καρασούλος
  55. Nίκος Καρατζάς
  56. Χάρις Κατάκη
  57. Τάκης Καφετζής
  58. Αντώνης Καφετζόπουλος
  59. Γιώργος Κολέμπας
  60. Γιώργος Κοντογιώργης
  61. Μάνος Κοντολέων
  62. Περικλής Κοροβέσης
  63. Θωμάς Κοροβίνης
  64. Στέλιος Κούλογλου
  65. Μένης Κουμανταρέας
  66. Νίκος Κούνδουρος
  67. Νίκος Κουνενής
  68. Γιάννης Κούτρας
  69. Kώστας Κουτσομύτης
  70. Κώστας Λάμπος
  71. Γιώργος Λίλλης
  72. Λουδοβίκος των Ανωγείων
  73. Στέλιος Μάινας
  74. Κώστας Μακεδόνας
  75. Γιάννης Μακριδάκης
  76. Αντώνης Μακρυδημήτρης
  77. Αφροδίτη Μάνου
  78. Άρης Μαραγκόπουλος
  79. Πέτρος Μάρκαρης
  80. Γιώργος Μαρκόπουλος
  81. Κατερίνα Μάτσα
  82. Ευάγγελος Μαυρουδής
  83. Νότης Μαυρουδής
  84. Λαυρέντης Μαχαιρίτσας
  85. Νένα Μεντή
  86. Γιώργος Μεράντζας
  87. Μανώλης Μητσιάς
  88. Θάνος Μικρούτσικος
  89. Χρόνης Μίσσιος
  90. Γιώργος Μιχαλακόπουλος
  91. Αμάντα Μιχαλοπούλου
  92. Γιάννης Μπέζος
  93. Μαρία Μπέϊκου
  94. Μαρία Μπέλου
  95. Γιάννης Μπεχράκης
  96. Γιάννης Μπίλλας
  97. Γωγώ Μπρέμπου
  98. Κώστας Μουρσελάς
  99. Κώστας Νασίκας
  100. Ελένη Νίνα
  101. Γεράσιμος Νοταράς
  102. Κώστας Ντάρας
  103. Γιώργος Ξενάριος
  104. Φοίβος Οικονομίδης
  105. Άννα Παναγιωτοπούλου
  106. Ζήσης Παπαδημητρίου
  107. Μάνια Παπαδημητρίου
  108. Λάκης Παπαδόπουλος
  109. Σπύρος Παπαδόπουλος
  110. Μίρκα Παπακωνσταντίνου
  111. Χρήστος Παπαμιχάλης
  112. Έλλη Πασπαλά
  113. Στέλιος Πελασγός
  114. Δήμητρα Πέτρουλα
  115. Γιώργος Πήττας
  116. Λευτέρης Πιταράκης
  117. Δημήτρης Πουλικάκος
  118. Χαράλαμπος Πουλόπουλος
  119. Βαγγέλης Ραπτόπουλος
  120. Μανώλης Ρασούλης
  121. Ευανθία Ρεμπούτσικα
  122. Ειρήνη Ρέππα
  123. Κωνσταντίνος Ρήγος
  124. Λουκία Ρικάκη
  125. Στέφανος Ροζάνης
  126. Τέος Ρόμβος
  127. Χρύσα Ρώπα
  128. Παντελής Σαββίδης
  129. Σίλας Σεραφείμ
  130. Μαρία Σκιαδαρέση
  131. Γεράσιμος Σκιαδαρέσης
  132. Θανάσης Σκρουμπέλος
  133. Αλέξης Σταμάτης
  134. Σωτηρία Σταυρακοπούλου
  135. Γιάννης Στεφόπουλος
  136. Άρης Σφακιανάκης
  137. Περικλής Σφυρίδης
  138. Πέτρος Τατσόπουλος
  139. Θόδωρος Τερζόπουλος
  140. Κωνσταντίνος Τζούμας
  141. Νικήτας Τσακίρογλου
  142. Διονύσης Τσακνής
  143. Φωτεινή Τσαλίκογλου
  144. Κωνσταντίνος Τσουκαλάς
  145. Γιάννης Υφαντής
  146. Μαρία Φαραντούρη
  147. Πατήρ Φιλόθεος Φάρος
  148. Άννα Φόνσου
  149. Σωτήρης Χατζάκης
  150. Κωστής Χατζηδάκης
  151. Γιώργος Χατζηκωνσταντίνου
  152. Θανάσης Χειμωνάς
  153. Έλενα Χουζούρη
  154. Ντίνος Χριστιανόπουλος
  155. Γρηγόρης Ψαριανός
  156. Νέλλη Ψαρρού
  157. Jose Manuel Lamarque
  158. Karl Heinz Roth

Ειδικότερα και για την Κύπρο, συμμετέχουν στην έρευνα οι εξής:

  1. Σταύρος Ζένιος: Στην Κύπρο έχουμε δημιουργήσει την τέλεια κρίση χρέους
  2. Ανδρέας Δημητρίου: H κατάσταση στην Κύπρο είναι τραγική
  3. Γ. Ιωάννου: Το όραμα της ΕΕ υποκαταστάθηκε από μια Λέσχη Μονεταριστική
  4. Σταύρος Τομπάζος: Να εφαρμοστούν εναλλακτικές πολιτικές απεμπλοκής από το μνημόνιο

Παράλληλα, με βάση το ερώτημα της έρευνας “Τί πρέπει να κάνουμε”, εκτός από τα πρόσωπα που αναφέρθηκαν παραπάνω, πολλά από αυτά δίνοντας επίσης πλήθος άλλων άρθρων και συνεντεύξεων με επιπλέον υποερωτηματα ανάλογα με την επικαιρότητα, απάντησαν (π.χ. με αφορμή τις εκλογές 2012, τα προβλήματα δικαιοσύνης, τα εργασιακά, τις ευρωεκλογές, την άνοδο της ακροδεξιάς και του εθνικισμού, κλπ.) και οι εξής, επίσης:

  1. Αλέξης Πανσέληνος
  2. Ανδρέας Μήτσου
  3. Βασίλης Παπαθεοδώρου
  4. Γιώργος Παναγιωτάκης
  5. Θεόδωρος Κουτρούκης
  6. Λ. Κονιόρδου – Λ. Μυριβήλη – Κ. Λεμπέση
  7. Τεύκρος Μιχαηλίδης
  8. Χριστόφορος Κάσδαγλης
  9. Μαρία Μποντίλα
  10. Βαγγέλης Θεοδωρόπουλος
  11. Σπύρος Βλαχόπουλος
  12. Κώστας Χρυσόγονος
  13. Μάκης Καραγιάννης
  14. Κατίνα Τέντα – Λατίφη
  15. Κατίνα Σηφακάκη
  16. Φώτης Τερζάκης
  17. Άννα Φραγκουδάκη

Επιπλέον άρθρα με βάση την έρευνα:


Διαβάστε επίσης άρθα δημοσιευμένα στα πλαίσια της έρευνας:


Όλες οι απαντήσεις του “Τί να κάνουμε;” δημοσιευμένες στο τvxs ΕΔΩ. Ο δημόσιος διάλογος με αφορμή την εν λόγω έρευνα συνεχίζεται για όσους επιθυμούν να συμμετέχουν και επίσης για όσους θέλουν να προσθέσουν κάτι στις απόψεις τους σχετικά με την επικαιρότητα. Επικοινωνία: cpatouli@yahoo.gr


Ακολουθούν τα δημοσιευμένα άρθρα στο tvxs.gr στα πλαίσια του δημοσίου διαλόγου που διαμορφώθηκε με βάση την έρευνα για τα αίτία και τις λύσεις (Τί να κάνουμε;) της κρίσης:

09:35 | 22 Ιουν. 2014
[…] Άλλη δικαιοσύνη σήμερα δεν υπάρχει στην οποία μπορούν οι λαοί να προσφύγουν:  σε τέτοιες στιγμές το επαναστατικό δίκαιο έχει τον λόγο. Το δυστύχημα είναι όμως ότι οι άνθρωποι δεν στρέφουν…
07:48 | 13 Ιουν. 2014
[…] οι αλαζονικά θεωρούμενοι και αυτοανακηρυγμένοι νικητές θα είναι οι πραγματικοί ηττημένοι! Κι αυτούς που σήμερα τους λένε χαμένους και ηττημένους, αυτοί θα είναι οι νικητές, σύμφωνα με όλα τα…
08:45 | 11 Ιουν. 2014
[…] Κάπως έτσι μας κρατούν δέσμιους τα μέσα μαζικής ενημέρωσης, μέσω των οποίων ασκείται η πραγματική εξουσία στις αρχές του 21ου αιώνα […] Με τρεις στιγμές ιστορικής σημασίας έχω χαρεί βαθιά τα…
07:03 | 29 Μάιος. 2014
[…] η θεοποίηση του χρήματος και η γιγάντωση της οικονομικής εξουσίας, μέσω των συγκεντρώσεων, των συγχωνεύσεων, των εξαγορών και της καρτελοποίησης των μεγάλων επιχειρήσεων, με παράλληλη ενίσχυση…
09:34 | 25 Μάιος. 2014
Ο Σαμαράς και το Πασόκ έφτιαξαν τη Χρυσή Αυγή με την πολιτική τους. Και λένε να ψηφίσουμε αυτούς που δημιούργησαν τους άλλους; Και τώρα βρισκόμαστε ανάμεσα σε αυτούς και τους άλλους… Δηλαδή ανάμεσα…
16:23 | 24 Μάιος. 2014
Έχω γεννηθεί στις Γλαφυρές Μαγνησίας, τελείωσα το Α΄ Γυμνάσιο Αρρένων Βόλου, εργάζομαι στο Γυμνάσιο Ιωλκού και είμαι απ΄ αυτούς  που θα ήθελαν να δουν στην Α΄ Εθνική και τον Ολυμπιακό Βόλου και…
07:51 | 21 Μάιος. 2014
Όταν την ελπίδα την προσωποποιείς, ήδη έχεις γίνει φασίστας. Όταν ψηφίζεις για το τομάρι σου και μόνο, τότε ήδη έχεις γίνει φασίστας. Όταν για χρόνια έκανες το ίδιο στο παρελθόν, τότε ήδη ήσουν από…
13:24 | 18 Μάιος. 2014
[…] Η συντριβή των δυο κομμάτων εξουσίας, αλλά κυρίως της λογικής που αυτά εκφράζουν, είναι μονόδρομος. Ήρθε η ώρα να ανακαλύψουμε πάλι την πολιτική, να δούμε πολιτικούς οι οποίοι θα εκφράζουν τη…
07:04 | 15 Μάιος. 2014
[…] Η αλλαγή στο όνομα μιας δημοκρατικής Ελλάδας και μιας Ευρώπης των λαών και των πολιτών δεν θα επέλθει, όσο οι ίδιοι οι πολίτες εκχωρούν τα αναφαίρετα δικαιώματά τους σε  πολιτικές δυνάμεις…
09:42 | 11 Μάιος. 2014
Κάθε κόμμα και κάθε πολιτικός μπορεί να έχει στοιχεία θετικά που καταφέρνουν να γοητεύσουν έναν πολίτη. Το ζήτημα όμως δεν είναι τα μεμονωμένα αυτά στοιχεία που ενίοτε χρησιμοποιούνται υποκριτικά για…
09:07 | 01 Μάιος. 2014
«[…] Αν τα συνδικάτα συνεχίσουν να επικεντρώνονται στη διατήρηση συντεχνιακών επιδιώξεων και μικροσυμφερόντων… Αν δεν φροντίσουν να παρέχουν χρήσιμες υπηρεσίες προστιθέμενης αξίας προς τα μέλη τους…
07:36 | 23 Απρ. 2014
H επιδείνωση της οικονομικής κρίσης τους τελευταίους μήνες εξανάγκασε τους ιθύνοντες των μητροπολιτικών κέντρων λήψης αποφάσεων να μιλήσουν επιτέλους για «συστημική» κρίση, αποφεύγοντας ωστόσο και…

09:47 | 20 Απρ. 2014
«Όταν ήρθε -τον 19ο αιώνα- η αστική τάξη πραγμάτων, η λεγόμενη νεωτερικότητα*, η ενιαία -μέχρι τότε- υπόσταση του ανθρώπου, άρχισε να διαχωρίζεται. Ο πρώτος διαχωρισμός, ήταν στο άτομο και στον…
13:36 | 10 Απρ. 2014
[…] για άλλη μια φορά η έννοια της ασφάλειας τινάζεται στον αέρα!  Και από την άλλη, τραυματίζεται η συνοχή του κοινωνικού ιστού […] αυτό που συνέβη είναι τραγικό, κυρίως επειδή μιλάμε…
08:11 | 10 Απρ. 2014
Σιωπηροί ή όχι, συνένοχοι ή όχι και συνυπεύθυνοι ή όχι, γι’ αυτήν την χωρίς τέλος «πολιτιστική» όσο και «δημοκρατική» ζούγκλα, οπισθοχωρούμε όλοι μαζί ολοταχώς εδώ και 4 χρόνια στις …σπηλιές, μάλλον…
07:48 | 10 Απρ. 2014
[…] Όταν δεσμεύεται η χώρα να πληρώνει στους δανειστές 5,25%, για το χρέος κάθε χρόνο και η ανάπτυξη παραμένει σε αρνητικούς ρυθμούς, τότε η χώρα εγκαθίσταται οριστικά σε αιώνια ύφεση και σε αιώνια…
12:05 | 06 Απρ. 2014
Η κοινωνία, τα τελευταία χρόνια της οικονομικής χρεοκοπίας και της κοινωνικής κρίσης, έχει συγκροτήσει, μέσα από τις αντιστάσεις της, μια σειρά από νέες λειτουργίες και δομές των από τα κάτω: λαϊκές…
14:07 | 03 Απρ. 2014
[…] Ο ρατσιστικός τρόπος σκέψης καθίσταται ιδιαίτερα επικίνδυνος όταν  συναρθρώνεται με την πολιτική. Γι’ αυτό, η καταπολέμηση της ρατσιστικής φασιστικής νοοτροπίας δεν αφορά μόνον τα πιθανά…
08:56 | 01 Απρ. 2014
[…] Η αντίληψη του Τόνι Νέγκρι ουσιαστικά δίνει το αναγκαίο υπόστρωμα για να αντιληφθούμε τον φασισμό ως πολιτική και ιδεολογική κίνηση άρνησης της ίδιας της ζωής […] Για να μην ζήσουμε πάλι την…
22:00 | 29 Μαρ. 2014
Ένα από τα πιο χαρακτηριστικά προβλήματα που έχουν σημαδέψει την πορεία του ελληνικού εργατικού συνδικαλισμού την τελευταία εικοσαετία είναι η σταδιακή μείωση της συνδικαλιστικής πυκνότητας, δηλ. του…
11:59 | 28 Μαρ. 2014
Δέκα έφηβοι μεταξύ 13-17 ετών, από διάφορες περιοχές της Αθήνας, αποκαλύπτουν τι σημαίνει γι’ αυτούς οικονομική κρίση. Ο λόγος τους απρόβλεπτος, αποκαλυπτικός, σκληρός αλλά και ευαίσθητος… αποτελεί…
11:22 | 24 Μαρ. 2014
[…] Επιτήδειοι Έλληνες, εκμεταλλεύονται στο έπακρο τις ανάγκες των Ελλήνων μεταναστών, ειδικά εκείνων που δεν γνωρίζουν την γλώσσα. Τους βάζουν να δουλέψουν σε εστιατόρια, όλη μέρα στην κουζίνα,…
09:18 | 20 Μαρ. 2014
[…] Τα παιδιά των δημοσίων σχολείων ζωγράφισαν αυτά που τους στερεί η κρίση, τους «κλέφτες» που τους πήραν τα λεφτά, τους «κακούς» που θέλουν να μας βλάψουν, τις «στεναχωρημένες οικογένειες» τους…
07:48 | 18 Μαρ. 2014
Σε δύο μήνες θα διεξαχθούν οι δημοτικές εκλογές, σε συνθήκες βαθιάς ύφεσης. Οι τρέχουσες τάσεις δείχνουν πως για αρκετά χρόνια ακόμη οι στρόφιγγες της χρηματοδότησης και των ιδίων πόρων της τοπικής…
10:31 | 16 Μαρ. 2014
Το ερώτημα αν ο άνθρωπος γενικά γεννιέται εγωιστής ή διαμορφώνεται κοινωνικά σαν τέτοιος, απασχολεί σε μεγάλο βαθμό το σύγχρονο κίνημα του κοινοτισμού.  Όπως το έχει διατυπώσει ο Χάρης Ναξάκης[…
09:06 | 01 Μαρ. 2014
[…] Η έλλειψη ουσιαστικής πολιτικής στράτευσης ειρηνικού χαρακτήρα έχει μετατρέψει τους πολίτες αναγκαστικά σε καταναλωτές πολιτικών ειδήσεων. Έτσι, η ελληνική κοινωνία π.χ. παρουσιάζει την εικόνα…
08:02 | 14 Φεβ. 2014
Το νερό ως φυσικό αγαθό απαραίτητο για όλες τις μορφές ζωής και ιδίως τον άνθρωπο Στο νερό(Η2Ο) και τα στοιχεία του Υδρογόνο και Οξυγόνο βασίζεται όλος ο πλούτος της βιοποικιλότητας και της…
10:59 | 05 Φεβ. 2014
Πριν λίγους μήνες, προς το τέλος του καλοκαιριού, εμφάνισα ένα πρόβλημα υγείας. Tην περιπέτειά μου αυτή την κατέγραψα και τη δημοσίευσα εδώ. Όσοι έτυχε να διαβάσουν αυτό που είχα γράψει, θα θυμούνται…
07:41 | 29 Ιαν. 2014
Σύμφωνα με το άρθ. 6 του νόμου 2946/2001που ορίζει τις προϋποθέσεις τοποθέτησης επιγραφών, «οι επιγραφές με τις οποίες προσδιορίζεται η θέση, η διεύθυνση, η ιδιότητα ή η επαγγελματική δραστηριότητα…
07:50 | 28 Ιαν. 2014
[…] Με βάση τα σημερινά δεδομένα, κοντά 19% των Γερμανών, περίπου 23 εκατομμύρια άνθρωποι, ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας. Αξίζει να σημειωθεί ότι ο μέσος όρος των συντάξεων είναι 700 Ευρώ το…
08:10 | 12 Δεκ. 2013
[…] Για την επιτυχία της αντίστασης στην σημερινή λαίλαπα, θα πρέπει όλα τα επιμέρους αιτήματα των κοινωνικών κατηγοριών να εντάσσονται σε ένα συνολικό όραμα διαφορετικής κοινωνίας, προκειμένου να…
11:41 | 08 Δεκ. 2013
Φαίνεται πως εμείς, ο ελληνικός λαός, είμαστε ανεπίδεκτοι μαθήσεως. ‘Ισως γιατί από την ίδρυση του νεοελληνικού κράτους, αλλά και προηγούμενα, έχουμε ενσωματωθεί πλήρως στη λογική του συστήματος των…
10:09 | 07 Δεκ. 2013
[…] Η επιβίωση του συστήματος δεν οφείλεται πλέον στην δήθεν ιδεολογική του υπεροχή, την εσωτερική του δυναμική και στην ικανότητά του να παράγει κοινωνικό πλούτο, αλλά στις στρατηγικές…
09:45 | 23 Νοε. 2013
[…] Τρεις γενιές αναμονής. Χιλιάδες άνθρωποι λες και στέκουν στην ουρά της δημόσιας υπηρεσίας του μέλλοντος. Ένα έθνος που αναμένει, κουράζεται, στέκει να ξαποστάσει, και είναι ακριβώς σ’αυτή του…
07:15 | 21 Νοε. 2013
[…] έναν χρόνο μετά το θάνατό του, βλέπω όσα μας άφησε ως παρακαταθήκη, αυτός ο Έλληνας φιλόσοφος και ποιητής της ζωής, σαν ένα ανεκτίμητο θησαυρό, που κρύβει όχι μόνο τη μοναδική διέξοδο από την…
06:40 | 15 Οκτ. 2013
[…] Ελπίζω πλέον να μας φωτίσει η γλώσσα να μιλάμε και να γράφουμε καθαρά, αλλιώς θα δούμε κι άλλα «κράματα ενιαυτών», όπως λέει ο Ανδρέας Εμπειρίκος. Μέχρι τότε, η μόνη ελευθερία που μας μένει…
07:00 | 10 Οκτ. 2013
[…] Είναι εμφανές ότι η επιλογή της Χ.Α. από μέρος του εκλογικού σώματος δεν συμβαδίζει με την ιδεολογία του. Συνομολογεί, όμως, ότι η κοινωνία στο σύνολό της δεν έχει ακόμη αντιληφθεί ότι το…
07:40 | 08 Οκτ. 2013
«Μέχρι τώρα η καπιταλιστική οικονομία στηρίζεται σε δύο βασικούς τομείς: στον κρατικό τομέα και στον ιδιωτικό. Υπάρχει όμως και ένας τρίτος τομέας, που στη χώρα μας τον συναντούμε είτε με τον θεσμικό…
11:14 | 04 Οκτ. 2013
Φέτος το καλοκαίρι, παρεξηγήθηκα από μερίδα συντρόφων στο Αντιρατσιστικό Φεστιβάλ, όταν καταφέρθηκα εναντίον της έννοιας της φυλακής ακόμα κι αν πρόκειται για τον κολασμό ανθρώπων που διαφωνώ κάθετα…
06:22 | 30 Σεπ. 2013
[…] Μπαίνουμε στο πιο καθοριστικό σημείο του πολέμου. Πλέον, δεν υπάρχουν μυστικά όπλα, φοβερά και τρομερά σχέδια που θα μπορούσαν να κρίνουν καθοριστικά την εξέλιξή του. Όλα είναι στο φως. Αυτό…
06:50 | 26 Σεπ. 2013
[…] Μα το λέει και ο Ηράκλειτος: Κι αυτοί που κοιμούνται είναι συνεργοί σε όσα γίνονται στον κόσμο. Συνεργοί, όπως λέμε «συνεργός στο έγκλημα»! Δηλαδή, κι αυτοί που μπορεί να πουν, εγώ κοιμόμουνα…
08:23 | 01 Σεπ. 2013
[…] Καθήκον της διανόησης είναι η υπενθύμιση και υποστήριξη «οικουμενικών αξιών», σε  μια εποχή που η εμπορευματοποίηση των πάντων, στο όνομα του χρήματος και της νομής της εξουσίας, απειλεί…
06:20 | 28 Αυγ. 2013
Οι σημερινοί μας πολιτικοί «ηγέτες» και τα κόμματα εξουσίας κάνουν πως δε βλέπουν ότι η ελληνική κρίση είναι η «εξτρέμ» έκφραση της παγκόσμιας κρίσης, στην οποία βρίσκεται το καπιταλιστικό σύστημα…
06:39 | 26 Αυγ. 2013
Μαζική ανεργία, επισφαλείς συνθήκες εργασίας, κοινωνική απαλλοτρίωση και προϊούσα αποδόμηση των δημοκρατικών δικαιωμάτων σκεπάζουν σαν μαύρα σύννεφα το ουρανό της Ευρώπης. Με την εμφάνιση της…
06:32 | 23 Αυγ. 2013
Σε έναν κόσμο χτισμένο στα θεμέλια της ακόρεστης πλεονεξίας, σε έναν κόσμο που ενισχύει διαρκώς την ύβρη, με το περιβάλλον σε διαρκή οπισθοχώρηση από την επιθετική βαρβαρότητα της ανθρώπινης…
07:59 | 04 Αυγ. 2013
[…] Ότι οι δικοί μας νεοναζί στον τρόπο που φέρονται και στολίζονται, είναι βουντουιστές, είναι φανερό. Πάνε να κλέψουν τη δύναμη των άλλοτε σφαγέων τους και νυν πάλι καταπιεστών με μαγικές…
10:05 | 01 Αυγ. 2013
[…] Ακούω/διαβάζω διάφορες απόψεις τον τελευταίο καιρό, οι οποίες συνηγορούν υπέρ ενός ενιαίου αντιναζιστικού μετώπου. Λένε όσοι διακινούν αυτές τις απόψεις, ότι πρέπει όλοι, ανεξαρτήτως…
06:31 | 12 Ιουλ. 2013
Αυτή τη στιγμή, κυκλοφορεί ανάμεσά μας μία τίγρη που λέγεται άγνοια. Κι αυτή η άγνοια θα μας φάει. Τα άρθρα των ελληνικών εφημερίδων αρχίζουν να μοιάζουν ολοένα πιο ανεδαφικά και παιδικά. Σαν να…
06:51 | 02 Ιουλ. 2013
Η κρίση της οικονομικής λειτουργίας, της χαρακτηριστικής λειτουργίας του βιομηχανικού πολιτισμού, αποτελεί την άμεσα ορατή ένδειξη αποδόμησης του όλου συστήματος. Άρα βρισκόμαστε στην ιστορική καμπή…
16:16 | 24 Ιουν. 2013
Αυτό που διαπιστώνω, είναι πως προχωρούμε σε έναν αιώνιο πόλεμο, όπως τον περιέγραψε ο Όργουελ στο 1984. Ο οποίος πόλεμος, δεν θα είναι αναγκαστικά πραγματικός, όπως έχουμε μάθει να τον εννοούμε. Με…
08:20 | 22 Ιουν. 2013
Zoύμε πλέον, μέσα σε «νομότυπα» Άουσβιτς, αναοργανωμένα κατά νέο ιδιότυπο τρόπο […] Αυτή τη στιγμή, πραγματοποιείται μια γενοκτονία -με το γάντι, τρόπος του λέγειν- υπό την επίφαση μιας δήθεν…
10:01 | 20 Ιουν. 2013
Ζούμε την απόλυτη κατάρρευση. Δεν θα μείνει κανείς όρθιος! Πιστεύω, ότι οποιοδήποτε οικονομικό πρόγραμμα, δεν είναι κοινωνικά κατασκευασμένο. Δηλαδή, δεν το έχει παράξει ως ανάγκη η κοινωνία. «…
07:19 | 17 Ιουν. 2013
[…] Εδώ, γίνεται κάτι πολύ πιο σοβαρό, και είναι αυτό που οι θεωρητικοί θα λέγανε: «δημοκρατία, χωρίς Δήμο», ή «κοινωνία, χωρίς ανθρώπους», ή «έθνη, χωρίς εθνότητα». Δείτε, τα πράγματα εξελίσσονται…
06:36 | 17 Ιουν. 2013
Από πότε το ξεπούλημα ή το κλείσιμο αποτελούν μεταρρυθμιστική ικανότητα; […] Μέχρι και την παραμονή του κλεισίματος, η κυβέρνηση διόριζε. Την επομένη επικαλέσθηκε δικές της ατασθαλίες για να…
08:45 | 10 Ιουν. 2013
[…] έχουμε ένα τεράστιο στοιχείο υπεροχής. Αποτελούμε την συμπαγή μάζα του λ α ο ύ!  Και ως γνωστό ο λαός δεν μπορεί να αγνοηθεί, να μπεί στο περιθώριο, ή να προσπεραστεί […] Γιατί σώνει και…
07:25 | 24 Μάιος. 2013
«Ο κόσμος να αγωνιστεί! Πρέπει ν’ αγωνιστεί! Να διεκδικήσει! Μαζί οι λαοί, θα δείξουνε έναν δρόμο! Κάτι το οποίο, πρέπει να μετουσιωθεί σε όραμα, που θα εκφράσουν οι νεώτεροι πολιτικοί […] Αυτό…
06:17 | 23 Μάιος. 2013
[…] πρέπει να πολεμήσουμε το φασισμό σε όλες του τις πλευρές και απ’ την αρχή και συνεχώς και με μετωπική σύγκρουση! Όχι με υπεκφυγές. Όχι να πηγαίνουν στας ελληνικάς καλένδας οι αντιρατσιστικοί…
05:36 | 20 Μάιος. 2013
[…] Η διεθνής και η τοπική ελίτ, στα πλαίσια του παγκοσμιοποιημένου καπιταλισμού δε χρειάζεται πια να διατηρήσει το κοινωνικό κράτος που είχε προωθήσει η σοσιαλδημοκρατία το προηγούμενο μισό αιώνα…
07:40 | 13 Μάιος. 2013
Μπορεί να κατέβη όλη η κοινωνία ενώπιον του κυβερνείου ή της βουλής για να διαδηλώσει την αντίθεσή της στην ακολουθούμενη πολιτική ή στη διαφθορά, ή να το δηλώσει με το μέσον των δημοσκοπήσεων. Το…
06:15 | 13 Μάιος. 2013
Επιτέλους να φορολογηθούν εκείνοι που φοροδιαφεύγουν και επίσης να εξαφανιστεί, να διαγραφεί αυτό το μικροαστικό όνειρο, το γελοίο, η δια βίου εξασφάλιση στη θηλή του κράτους! Εγώ χωρίζω την Ελλάδα…
08:40 | 11 Μάιος. 2013
Η χώρα μας βρίσκεται ανάμεσα σε δύο συμπληγάδες. Η μία είναι η Γερμανία, η οποία φτάνει μέχρι εδώ με το μνημόνιο. Τώρα η Γερμανία θα τρίβει τα χέρια της, όσο βλέπει ότι γίνονται βαρβαρότητες εδώ πέρα…
08:12 | 07 Μάιος. 2013
Παραδειγματική η αποτυχία της Ευρώπης. Με την σημερινή πολιτική της, έχει καταντήσει «ο ηλίθιος του παγκόσμιου χωριού». Καμία άλλη περιοχή του πλανήτη δεν έχει εγκατασταθεί με δική της επιλογή τόσο…
06:25 | 01 Μάιος. 2013
Στα ερείπια του κτιρίου που κατέρρευσε την περασμένη Τετάρτη στα περίχωρα της Ντάκα, βρήκαν το θάνατο τουλάχιστον 381 εργαζόμενοι. Άλλοι 279 ήταν βαριά τραυματισμένοι και 1.041 ελαφρά από τους 3.500…
06:20 | 01 Μάιος. 2013
Ποιος θυμάται την Πρωτομαγιά του 2010; Παρά το μούδιασμα που είχε προκαλέσει το πρωθυπουργικό διάγγελμα του Καστελόριζου, με το οποίο η χώρα έμπαινε στον αστερισμό του Μνημονίου, λίγοι ακόμη…
06:10 | 26 Απρ. 2013
Είναι τρομερό. Είναι λυπηρό. Έχουμε χάσει το δικαίωμα να είμαστε αισιόδοξοι και να ελπίζουμε […] Και το πιο περίεργο είναι, ότι για όλη αυτή την κατάσταση δεν έχει γίνει κάτι, κάτι πολύ μεγάλο, να…
06:06 | 25 Απρ. 2013
[…] η οικονομία του τόπου εξαρτάται από τα περιοριστικά μέτρα στη διακίνηση κεφαλαίων […] να δημιουργηθεί ένα είδος μεγάλης bad bank στην οποία να μεταφερθούν όλα τα επισφαλή δάνεια: ένα μέρος…
06:28 | 24 Απρ. 2013
[…] έχω την εντύπωση ότι η Ευρώπη θα διαλυθεί και μάλλον θα βρεθούμε και τυχεροί γιατί δεν θα υπάρχει κανείς να μας ζητήσει τα δανεικά πίσω. Κι αν κάποιος το ζητήσει θα το πατσίσουμε με το κατοχικό…
09:45 | 21 Απρ. 2013
[…] τα βλέπω μαύρα τα πράγματα. Γιατί είναι πολίτικό θέμα. Είναι μία απόφαση που θα την πάρουνε πολιτικοί. Κι αυτό είναι το δυστύχημα, αν σκεφτείς τι πολιτικούς έχουμε […] Η τέχνη θα μας σώσει! Η…
06:18 | 19 Απρ. 2013
[…] εάν οι όποιες κυβερνήσεις μας δεν ενεργήσουν διπλωματικά σωστά, και δεν πάμε στη Χάγη πριν αποκτήσουμε σοβαρή υποστήριξη κυρίως από τους Αγγλοσάξωνες, οι οποίοι ήταν και υπεύθυνοι που δεν…
06:11 | 12 Απρ. 2013
[…] το τραγικό που συνέβη μεταπολιτευτικά, είναι ότι φτάσαμε να περιορίσουμε το οικονομικό μέγεθος της χώρας στην περιουσία κάποιων μεγάλων οικογενειών, και «οίκων». Διότι πιστεύω ότι σ’ αυτή τη χώρα…
06:11 | 09 Απρ. 2013
Με το «Ντοκουμέντο», θελήσαμε να καταγραφεί η απορία, η αμηχανία, η οργή μας και οι σκέψεις μας για τα όσα συμβαίνουν. Μπορεί ο κόσμος ν’ αλλάξει; Μπορεί να σκεφτεί διαφορετικά; […] Πηγαίναμε και…
07:39 | 06 Απρ. 2013
Στην Κύπρο έχουμε δημιουργήσει την τέλεια κρίση χρέους. Είναι η τέλεια καταιγίδα από πλευράς κρίσης χρέους: Υψηλό χρέος νοικοκυριών, επιχειρήσεων, δημόσιου τομέα, και από πάνω ήρθε και μία μεγάλη…
07:41 | 04 Απρ. 2013
Κατ’ αρχάς νομίζω ότι κανένας δεν διαφωνεί ότι η κατάσταση είναι τραγική. Ο κόσμος έχει την αίσθηση ότι βρισκόμαστε μπροστά σε μία πολύ μεγάλη καταστροφή της οικονομίας μας που θα τραυματίσει και θα…
06:43 | 03 Απρ. 2013
[…] το αρχικό περιεχόμενο του οράματος της Ευρωπαϊκής ενοποίησης, έχει εξαφανιστεί, ιδίως μετά τη δημιουργία του eurogroup […] υποκαταστάθηκε από μια Λέσχη Μονεταριστική, η οποία έγινε…
22:45 | 30 Μαρ. 2013
«Τί πρέπει να κάνουμε; Γενική απεργία διαρκείας με οργάνωση από τα κάτω, πολιτική ανυπακοή, αποκέντρωση, ενεργειακή και διατροφική αυτονομία, δίκτυα ανταλλαγών και αλληλεγγύης, οργάνωση δομών…
08:40 | 29 Μαρ. 2013
[…] Κανονικά, η Γερμανία θα έπρεπε να αποχωρήσει από την Ευρωπαϊκή Ένωση! Το μεγαλύτερο πρόβλημα της Ευρώπης σήμερα είναι η Γερμανία. Δεν είναι η Κύπρος ή οι άλλες χώρες του Νότου, αλλά η Γερμανία…
07:00 | 28 Μαρ. 2013
«Η Ελλάδα θυμίζει Γερμανία του ’30 την εποχή της ανόδου των ληστρικών ομάδων των ΕΣ ΕΣ. Η κυβέρνηση και η αστυνομία δείχνει ότι τα αγνοεί όλα αυτά. Και τι κάνει; Δέρνει αυτούς οι οποίοι κάνουν…
07:15 | 21 Μαρ. 2013
«Σήμερα, έχουμε φτάσει στο εξής σημείο: Δεν υπάρχουν άνθρωποι για να επανδρώσεις αυτή τη χώρα, που από τη μια να έχουν όλα αυτά τα στοιχεία των ικανοτήτων για τις ευθύνες που μπορούν να αναλάβουν,…
07:57 | 07 Μαρ. 2013
Η καθημερινότητα των πολιτών βάδιζε πάνω σε μια κλωστή! Θαρρείς και κάποιος μας είχε δώσει …ουσίες και ακολουθούσαμε μια πορεία σχετικής ευδαιμονίας, δίχως τις κοινωνικές βάσεις ώστε να…
09:26 | 03 Μαρ. 2013
«Πολλοί δεν γνωρίζουν, ότι οι Έλληνες, όπως και κάποιοι άλλοι Μεσογειακοί λαοί, ανήκουν στην κουλτούρα της ντροπής κατά την ορολογία των κοινωνικών ανθρωπολόγων(Shame culture) γι΄ αυτό και αποδίδουν…
07:29 | 01 Μαρ. 2013
[…] Αν φταίει κάτι, πάνω από όλα, είμαστε εμείς! Γίνεται χαμός, κι εμείς είμαστε με μηδέν αντανακλαστικά σε όλα! Περνάνε μνημόνια, γίνεται χαμός, καταφέρνουμε να μαζευόμαστε, όσοι καταφέρνουμε να…
07:20 | 28 Φεβ. 2013
[…] Οι Έλληνες, συμπεριφέρονται σα να βρίσκονται σε κατακτημένη χώρα και όχι σαν να είναι πολίτες μιας ελεύθερης χώρας. Και τα κόμματα, και τα συνδικάτα, και όλοι! […] Ναι, έχουμε ναυαγήσει! Και…
07:20 | 12 Φεβ. 2013
Αυτή είναι η δικτατορία που μας έχει διαβρώσει τελείως. Αυτή η δικτατορία του light, έριξε το συναισθηματικό IQ μας. Γι’ αυτό μέχρι τώρα κοιτούσαμε μόνο την πάρτη μας. Γιατί, συναισθηματικό IQ…
07:00 | 11 Φεβ. 2013
Όταν λέω ότι η χώρα σχεδόν «θα» καταρρεύσει, δεν είναι ότι αρνιέμαι πως είναι ήδη σε άθλια κατάσταση. Απλώς υπάρχει αθλιότερη. Και ότι βάση προγραμματισμού και σχεδίου, μας οδηγούν στην αθλιότερη….
08:16 | 10 Φεβ. 2013
Εάν σήμερα υπάρχει μια ωρολογιακή βόμβα στα θεμέλια της Ευρώπης, αυτή δεν είναι η δήθεν καθυστέρηση στην εφαρμογή των νεοφιλελεύθερων «μεταρρυθμίσεων», αλλά η έκταση της ανεργίας, που υπερβαίνει τα…
09:32 | 02 Φεβ. 2013
[…] όλ’ αυτά, πέρα από το ζήτημα συνταγματικότητας, αυτό καθ’ αυτό, το οποίο θίγουν και γεννούν, δημιουργούν και ένα κλίμα ανασφάλειας […] Η Δημοκρατία, δεν είναι μόνο το να ψηφίζουμε κάθε 4…
09:00 | 31 Ιαν. 2013
Ο εγγυητής του Συντάγματος, είναι η ελληνική κοινωνία. Αν η ελληνική κοινωνία δεν αντιδράσει, η συστηματική παραβίαση του Συντάγματος θα συνεχιστεί και θα διευρυνθεί […] Ο Καθηγητής Συνταγματικού…
07:32 | 29 Ιαν. 2013
[…] Αυτοί είναι που πληρώνουν το τίμημα! Για όνομα του Θεού! Εγώ ουρλιάζω! Είναι κάτι το απίστευτο! Αυτοί οι άνθρωποι, είναι, ουσιαστικά, η κατηγορία των μεγάλων ορφανών! Αυτοί είναι, ορφανοί από…
06:34 | 28 Ιαν. 2013
[…] Εξελιχθήκαμε με μία λογική θυλάκων! Το βλέπετε και σήμερα, αυτό, μπροστά σας. Ε, αυτό, έκανε μεγάλη ζημιά, και δημιούργησε μία αντίφαση η οποία μάς έκανε μεγάλο κακό, με την εξής έννοια: Ενώ…
09:35 | 20 Ιαν. 2013
«…Όλοι αυτοί της συγκυβέρνησης, οι 156, πόσοι είναι, δεν υπάρχει ένας που να μη μπορεί να κοιμηθεί το βράδυ, απ’ αυτό που συμβαίνει; Πώς κοιμούνται ήσυχοι; Δεν μπορώ να το διανοηθώ! Δεν υπάρχει…
07:15 | 18 Δεκ. 2012
«Η ανάρμοστη σχέση της χώρας μας με την Ευρώπη και ειδικά την Γερμανία, αντί να γίνεται αρμοστή, αποβαίνει σήμερα ακόμη πιο ανάρμοστη και η ευθύνη γι’ αυτό ανάγεται πολύ περισσότερο στον ισχυρό πόλο…
11:58 | 16 Δεκ. 2012
«Αυτά που συμβαίνουν στην Ελλάδα, μιλάνε, ίσως, για την μελλοντική ιστορία της Ευρώπης. Δεν είναι δυνατόν να απομονωθεί το θέμα των ριζικών, των δομικών συμπτωμάτων που οδηγούν την Ελλάδα σε…
17:53 | 11 Δεκ. 2012
Δεν πιστεύω ότι στο πλαίσιο του καπιταλιστικού τρόπου οργάνωσης της οικονομίας, είναι δυνατόν να ξεπεράσουμε αυτά τα προβλήματα. Μα, θα μου πείτε, τί εναλλακτικές λύσεις υπάρχουν;  Αυτή τη…
07:44 | 07 Δεκ. 2012
…Αλήθεια, τόσο δύσκολο είναι να αντιμετωπιστούν αυτά τα ανθρωποειδή που νομίζουν την κοινωνία τσιφλίκι τους και αλωνίζουν ένοπλοι χτυπώντας και προπηλακίζοντας όποιον επιλέξουν κάθε φορά; Φοβάμαι…
07:25 | 04 Δεκ. 2012
«…η οικονομική κρίση και η θέση της χώρας μας σε καθεστώς επιτήρησης από τους πιστωτές της, βρήκε ήδη αποδυναμωμένο το συνδικαλιστικό κίνημα την ώρα της «μητέρας των μαχών» κατά του Μνημονίου. Ας…
07:14 | 30 Νοε. 2012
Πρέπει να αναζητήσουμε την ταυτότητά μας που χάνεται και να επαναπροσδιορίσουμε τον ρόλο μας στον κόσμο και στην Ευρώπη» ο Καθηγητής Οικονομικής Θεωρίας Γιώργος Χατζηκωνσταντίνου, απαντά στην…
07:07 | 26 Νοε. 2012
Με αφορμή τη συνδιάσκεψη για το κλίμα στη Ντόχα του Κατάρ: Η ιστορία αρχίζει πριν από 20 και πλέον χρόνια, με το που έγινε ευρέως γνωστό ότι οι εκπομπές του διοξειδίου του άνθρακα(CO2) από τις…
13:49 | 22 Νοε. 2012
«[…] χρειάζεται επίσης να προασπιστούμε το κράτος πρόνοιας, τη δημόσια δωρεάν υγεία και εκπαίδευση, τα ατομικά και κοινωνικά δικαιώματα και την κοινωνική δικαιοσύνη» ο διδάκτωρ κοινωνικών…
08:12 | 22 Νοε. 2012
Εισαγωγικά: σε πολλά ΜΜΕ προβάλλονται τελευταία διάφορες περιπτώσεις νέων που προσπαθούν, λόγω κρίσης και ανεργίας στις πόλεις, να εγκατασταθούν στην περιφέρεια της χώρας. Αυτά τα μεμονωμένα…
07:19 | 21 Νοε. 2012
«Έχω πει επανειλημμένως ότι αυτή η υπόθεση του χρέους της Γερμανίας προς την Ελλάδα, πρέπει να περάσει στα χέρια του ελληνικού λαού. Πρέπει να δημιουργηθούν οργανώσεις σε ολόκληρη την Ελλάδα, οι…
11:41 | 19 Νοε. 2012
Παγκόσμια μέρα κατά της παιδικής κακοποίησης σήμερα. Πόσο σημαντικό είναι αυτό; Πόσο σημαντικό είναι να μην πονάμε (ψυχικά ή σωματικά) τα παιδιά; Όσο σημαντικό είναι οτιδήποτε μας πονάει αυτή τη…
06:55 | 08 Νοε. 2012
Η καλύτερη κοινωνία είναι μια κοινωνία αλληλεγγύης, συντροφικότητας, συλλογικότητας, και όχι μια κοινωνία αποκλεισμών.» ο διδάκτωρ κοινωνικών επιστημών και διευθυντής του ΚΕΘΕΑ (Κέντρο Θεραπείας…
07:28 | 06 Νοε. 2012
Ο τυφώνας «Σάντι» ξεκίνησε στα μέσα του Οκτώβρη στην ανατολική Καραϊβική, σαν βαρομετρικό χαμηλό. Οι υψηλές θερμοκρασίες των θαλάσσιων υδάτων έδωσε μεγάλη δυναμική στο σύστημα και στις 24 Οκτώβρη…
16:48 | 03 Νοε. 2012
«Δεν έχει ανάγκη αυτή τη στιγμή η κοινωνία μας από στείρο και τυφλό μίσος. Έχει ανάγκη από ανθρώπους που μέσα από συλλογικότητες θα μπορέσουν να προσφέρουν» ο συνθέτης, στιχουργός και ερμηνευτής…
01:13 | 28 Οκτ. 2012
…Γελάει η ιστορία με μας, γιατί τώρα όσο ποτέ άλλοτε, το πατριωτικό μας καθήκον επιβάλλει το «Εμείς» υπεράνω κάθε είδους «Εγώ». Κι αν δεν το αντιληφθούμε, τότε «Ναι» στις παρελάσεις των μαθητών που…
06:47 | 25 Οκτ. 2012
«Μόνος σου τίποτε δεν κάνεις σ’ αυτή τη ζωή. Και μόνος σου ποτέ δεν είσαι. Αυτό είναι το κέρδος, αυτό το τίμημα κι αυτή η μόνη υπαρκτή διέξοδος από την ανθρωπιστική (με την κυριολεκτική έννοια του…
19:24 | 23 Οκτ. 2012
Τηρώντας μια μακρά παράδοση ανθρώπινης ευαισθησίας και αντικειμενικότητας, που περιλάμβανε την απονομή του Νόμπελ Ειρήνης σε προσωπικότητες εμβληματικές, νηφάλιες και στρατευμένες στην ιδέα της…
06:20 | 20 Οκτ. 2012
[…] Είμαστε μια κοινωνία από διαφθορείς και διεφθαρμένους […] Και είμαστε υποχρεωμένοι ως πολίτες, να είμαστε μάχιμοι ή να γίνουμε μάχιμοι, για την ανατροπή της διαφθοράς. Πιστεύω, ότι από το…
06:40 | 19 Οκτ. 2012
Το άρθρο «Τί πρέπει να κάνουμε ενόψει της περικύκλωσης της Βουλής;» που δημοσιεύτηκε πριν έναν περίπου χρόνο στην Ελλάδα, στα πλαίσια της ακτιβιστικής Έρευνας για την Κρίση που δημοσιεύεται στο tvxs…
18:11 | 13 Οκτ. 2012
[…] Να πολιτευτούμε επί της ουσίας. Η παρουσία μας, δηλαδή, να είναι επί της ουσίας, και να μην χρησιμοποιούμε κορώνες δεξιά και αριστερά, και να μην κάνουμε όλοι, δήθεν, ότι είμαστε πάρα πολύ…
05:08 | 12 Οκτ. 2012
[…] Σημασία έχει για μένα η ενότητα. Αυτό είναι το τελικό σύνθημα που μπορώ να πω: Να ενώσουμε τα χέρια, και όλοι μαζί να βγούμε να διεκδικήσουμε. Δεν θα μας χαρίσει κανένας, τίποτα…
06:03 | 11 Οκτ. 2012
[…] Με όρους μαγκιάς δεν θα τελεσφορήσει ένας αγώνας. Με όρους πολιτικής, στη σωστή της βάση, με τελικό στόχο την αμφισβήτηση του ίδιου του συστήματος. Έτσι μόνο μπορούμε να προχωρήσουμε» ο συνθέτης…
07:18 | 08 Οκτ. 2012
Όταν κάποτε η άγνοια που προέκυψε από την απώθηση της παιδικής ηλικίας εξαλειφθεί και η ανθρωπότητα ξυπνήσει από το λήθαργό της, θα μπορέσει να αναστείλει αυτή την παραγωγή του κακού…» Άλις Μίλερ….
03:09 | 08 Οκτ. 2012
Οι Έλληνες ξεσηκώνονται και διεκδικούν, όπως αυτό είναι αυτονόητο και επιβάλλεται σε πολίτες μιας κοινωνίας, που έχει περιέλθει στα πρόθυρα κατάρρευσης και αποσύνθεσης. Όπως ακριβώς κάνουν και οι…
03:52 | 07 Οκτ. 2012
[…] φτάνουμε σε ένα σημείο και αντιλαμβανόμαστε ό,τι δεν είναι μόνο οικονομικό το πρόβλημά μας. Το πρόβλημα του λαού μας, είναι πρόβλημα ελευθερίας. Είναι πρόβλημα ανεξαρτησίας, εθνικής…
07:15 | 06 Οκτ. 2012
Υπάρχει η ανάγκη για τη δημιουργία ενός νέου ανθρωπολογικού τύπου, διότι δεν είναι δυνατό να δημιουργηθεί μια αυτόνομη δημοκρατική και οικολογική κοινωνία η οποία θα βασίζεται στο σημερινό άνθρωπο….
06:05 | 02 Οκτ. 2012
Ο κ. Κολέμπας στο άρθρο του «Χρειάζεται επειγόντως να αναπτυχθεί ένας ουσιαστικός δημόσιος διάλογος» που δημοσιεύτηκε πρόσφατα, στα πλαίσια της ακτιβιστικής Έρευνας για την Κρίση που δημοσιεύεται στο…
17:08 | 01 Οκτ. 2012
[…] Πρέπει να αλλάξουμε νου΄ να αλλάξουμε νου. Ή απλά, να τον  ξυπνήσουμε. Να απορρίψουμε όλα εκείνα τα κοινωνικά και πολιτικά  ταμπού που μας έχουν επιβληθεί. Η κοινωνία  δε θέλει…
16:35 | 28 Σεπ. 2012
Ο εχθρός δεν είναι μόνο εξωτερικός. Δεν φταίνε μόνο τα ξένα κράτη, δεν φταίνε μόνο οι τοκογλύφοι δανειστές, δεν φταίνε μόνο οι πολιτικοί (που φταίνε ούτως ή άλλως για το αντιδημοκρατικό μας σύστημα…
17:17 | 27 Σεπ. 2012
[…] τη δημοκρατικότητά σου, καλείσαι να την αποδείξεις στις άγριες εποχές! Όταν είναι όλα ευνομούμενα και καλά, δεν τρέχει κάστανο, κανένας δεν σου λέει τίποτα. Το αν παραμένεις όμως, μια δημοκρατική…
05:30 | 27 Σεπ. 2012
[…] ο Έλληνας, θα πρέπει πια, να μάθει να ελέγχει την εξουσία του! Δεν γίνεται! Όποιος έχει το μέλι στα δάχτυλά του, το γλύφει και θα το γλύφει. Εάν, λοιπόν, δεν βρεθεί ένας τρόπος, που να…
09:31 | 26 Σεπ. 2012
Είμαστε μια ευπαθής χώρα, όπως κάθε χώρα που καταναλώνει χωρίς να παράγει, όπως κάθε χώρα που ζει με δανικά, όπως κάθε χώρα που η κομπίνα και η συναλλαγή είναι καθεστώς. Δυστυχώς όλα όσα συμβαίνουν…
19:20 | 23 Σεπ. 2012
    Εξαήμερη εργασία σε συνδυασμό με κατοχυρωμένο δικαίωμα ενδεκάωρης ανάπαυσης ζητά η τερατόικα από την κυβέρνηση, πράγμα που αναμφίβολα θα σόκαρε και αυτόν τον μεγάλο Κάρολο Ντίκενς…
19:00 | 23 Σεπ. 2012
O Γιώργος Κολέμπας, αναπτύσσει τα θέματα: Παγκοσμιοποίηση – αποανάπτυξη – οικουμενικότητα – τοπικοποίηση, στα πλαίσια της ακτιβιστικής Έρευνας για την Κρίση της Κρυσταλίας Πατούλη, που δημοσιεύεται…
03:03 | 21 Σεπ. 2012
Ποιές αιτίες μας έφεραν ως εδώ και κυρίως τί πρέπει να κάνουμε;» είναι το αντικείμενο της ακτιβιστικής Έρευνας για την Κρίση της Κρυσταλίας Πατούλη,  ερωτήματα στα οποία δίνουν τη δική τους…
06:10 | 20 Σεπ. 2012
Αντισταθείτε! Δεν μπορώ να πω τίποτε άλλο. Αντισταθείτε, ο καθένας με το προσωπικό του «οπλισμό». Πρέπει να αντισταθούμε σε όλα αυτά που βλέπουμε γύρω μας. Πρέπει να ψάξουμε οξυγόνο να ανασάνουμε……
21:10 | 11 Σεπ. 2012
[…] με ρώτησαν: «Οι έλληνες τα έκαναν όλα αυτά;». «Όχι οι έλληνες, οι φασίστες…» τους είπα, «…παντού υπάρχουν φασίστες. Όχι Έλληνες. Αυτοί δεν ήταν Έλληνες. Αυτοί ήταν φασίστες. Άλλο πράμα…», η…
06:36 | 10 Σεπ. 2012
[…] Ουδέποτε στην οικονομική ιστορία δεν έχει εγκαθιδρυθεί εκ των άνω παρόμοιο αδιέξοδο και μάλιστα σε τόσο μεγάλη κλίμακα. Και η βαθύτερη εξήγηση του «μυστηρίου» βρίσκεται στο αδιέξοδο στο οποίο…
10:59 | 06 Σεπ. 2012
[…] η απομυθοποίηση του καπιταλισμού και της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας, μπορεί να μας πείσει πιο εύκολα πια, ότι η εκχώρηση της αντιπροσώπευσης και η διαμεσολάβηση από τους επαγγελματίες…
13:00 | 05 Σεπ. 2012
«Θα γυρίσουμε πολύ πίσω… Γιατί, η πολιτική, δεν μπορεί να αποκτήσει ξανά τα σκήπτρα απέναντι στο μεγάλο κεφάλαιο, εάν δεν γίνει πολύ μεγάλη σύγκρουση με απροσμέτρητες συνέπειες. Αυτό πιστεύω. […]…
00:33 | 02 Σεπ. 2012
«Για μένα η λύση θα βρεθεί, μόνον εάν ομονοήσουμε. Δηλαδή, δεν υπάρχουν ατομικές λύσεις για να ξεπεράσεις την κρίση. Υπάρχουν λύσεις βαθύτερες, που θέλουν περισσότερο χρόνο, πιο δύστοκες και…
23:32 | 01 Σεπ. 2012
Η Σωτηρία Σταυρακοπούλου, συγγραφέας και επίκουρη καθηγήτρια στο Τμήμα Φιλολογίας της Φιλοσοφικής Σχολής του Α.Π.Θ, απαντά στην Κρυσταλία Πατούλη, με βάση το ερώτημα «Ποιές αιτίες μας έφεραν ως εδώ…
14:40 | 30 Αυγ. 2012
Ο Χιώτης ακτιβιστής, ερευνητής και πολιτικογράφος, λογοτέχνης, αλλά και ιστορικός συγραφέας Γιάννης Μακριδάκης, με μαχητικό πολιτικό λόγο που καταγράφεται στα πολιτικά του άρθρα -που τα περισσότερα…
17:16 | 29 Αυγ. 2012
[…] πιστεύω, ότι οι άνθρωποι που μας κυβερνάνε δεν έχουν καμία πρόθεση να κάνουν τίποτα! Καμία! Δεν μπορώ να μπω στην ψυχολογία αυτών των ανθρώπων, αλλά είναι σαφές ότι μας κοροϊδεύουν. […] Όλη…
02:34 | 24 Αυγ. 2012
Θεωρώ ότι είμαστε, λίγο, σαν πρόβατα επί σφαγή, χωρίς ιδιαίτερες αντιστάσεις. Πορευόμαστε σε μια καταστροφή και έχουμε αφεθεί στη μοίρα μας» ο ηθοποιός Γεράσιμος Σκιαδαρέσης, μιλά στην Κρυσταλία…
02:44 | 23 Αυγ. 2012
Οι αιτίες που μας έφεραν ως εδώ και κυρίως «τι πρέπει να κάνουμε;» είναι το αντικείμενο της ακτιβιστικής Έρευνας για την Κρίση της Κρυσταλίας Πατούλη -από τον Αύγουστο του 2010 μέχρι σήμερα-…
11:50 | 21 Αυγ. 2012
Ας έρθουν να τα πάρουν όλα… Έτσι καταλαβαίνει ο Έλληνας. Δεν καταλαβαίνει αλλιώς» η ηθοποιός Χρύσα Ρώπα, μιλά στην Κρυσταλία Πατούλη, με βάση το ερώτημα «Ποιές αιτίες μας έφεραν ως εδώ και κυρίως τί…
12:15 | 19 Αυγ. 2012
«[…] νιώθω πολύ αγανακτισμένη, πολύ απελπισμένη και δεν είμαι σε θέση κριτικής, αλλά σε θέση πράξης. Πιστεύω ότι είναι η ώρα της πράξης […]» η ηθοποιός Μίρκα Παπακωνσταντίνου, μιλά στην Κρυσταλία…
07:20 | 16 Αυγ. 2012
Το e-mail είχε πρωτοκυκλοφορήσει πριν από αρκετά χρόνια. «100 λόγοι που είμαστε Έλληνες» ή «Γουστάρουμε που είμαστε Έλληνες, γιατί…», κάπως έτσι ήταν ο τίτλος του. Ακολουθούσαν μετά εκατό φράσεις…
07:56 | 03 Αυγ. 2012
Ζούμε μέρες θανάτου! Και έχει σημασία να πούμε «όχι» στο καμουφλάζ του πόνου, «όχι» στον κατευνασμό, «όχι» στην συγκάλυψη. Διότι αν  αντέξουμε να διαχειριστούμε όλες αυτές τις απώλειες, αντί να…
09:21 | 31 Ιουλ. 2012
Η σημερινή πολιτική κατάσταση, η οποία υπάρχει αυτή τη στιγμή, δεν είναι πολιτική κατάσταση. Θα ‘λεγα ότι είναι άσυλο ανιάτων. Είναι οτιδήποτε άλλο, εκτός από πολιτική κατάσταση. Δεν κάνω τον…
22:50 | 14 Ιουλ. 2012
Σε μια εποχή που τα αδιέξοδα του πλανήτη έχουν πια συνδεθεί με τις δικές μας προσωπικές και συλλογικές επιλογές, όλα τα διλήμματα, όλες οι διχογνωμίες, όλες οι αντιφατικές αντιλήψεις που μας…
07:06 | 10 Ιουλ. 2012
Το θέαμα είναι θλιβερό και θα πρέπει να το αντιμετωπίσουμε αμέσως και δραστικά. Όμως την ίδια στιγμή θα πρέπει να αγωνιστούμε για να μη δούμε χειρότερα. Κι αυτό δεν μπορεί να γίνει αν καταγγέλλουμε…
01:34 | 08 Ιουλ. 2012
Δεν έχουμε φτάσει ακόμα στον πάτο της κρίσης. Κατρακυλάμε. Διαρκώς κατρακυλάμε […] Πρέπει, λοιπόν, να περιμαζέψουμε την ψυχή μας, να ανακτήσουμε όλα τα αξιακά μας στοιχεία, να κρατηθούμε απ’ την ψυχή…
01:00 | 07 Ιουλ. 2012
…το μπάχαλο δεν ξεκίνησε από τη μεταπολίτευση. Προσωπικά, με εκνευρίζει αυτός ο αφορισμός που λέγεται ότι «το μεταπολιτευτικό κράτος κατέρρευσε». Ποιό μεταπολιτευτικό κράτος κατέρρευσε; Το…
14:52 | 05 Ιουλ. 2012
Η Ευρώπη, ο κόσμος σήμερα, βαδίζουν προς το πουθενά, ενώ η Αγγλία ενδιαφέρεται να εγκλείσει τους Έλληνες εντός Ελλάδος, σαν να μεταβάλλεται η χώρα μας σε τόπο σωφρονιστηρίου. Συγχρόνως, η ύφεση…
12:34 | 29 Ιουν. 2012
Το συμβόλαιο των κοινωνικών εταίρων (μαζί με το παρελκόμενο πλέγμα κοινωνικών κι συλλογικών εργασιακών θεσμών), όπως το βιώσαμε την τελευταία εικοσαετία φαίνεται πως εκπνέει πλήρες ημερών», ο…
11:48 | 28 Ιουν. 2012
Κατά τη διάρκεια μίας συνάντησης στο σπίτι του, στο Μετς, ο αγωνιστής της Αντίστασης και πολυβραβευμένος στην Ελλάδα και στο εξωτερικό, σκηνοθέτης του κινηματογράφου και του θεάτρου, Νίκος Κούνδουρος…
07:15 | 19 Ιουν. 2012
Ο κόσμος που ψήφισε ΝΔ συνειδητά, αφελώς ή κατ’ αντίδραση, έχει να παραλάβει κάτι μπουγιουρντί από τις εφορίες… απίστευτου κάλους, τις επόμενες μέρες. Και, αυτοί οι ίδιοι, θα μας πούνε μετά τι θα…
23:09 | 17 Ιουν. 2012
Θα δει, σύντομα και ξεκάθαρα, ο καθένας από αυτούς που τους ψήφισε, ότι δεν είναι μόνο αυτές οι γυαλισμένες φάτσες τους που βγαίνουν στην τηλεόραση, αλλά είναι και τα χέρια τους που είναι βουτηγμένα…
20:50 | 17 Ιουν. 2012
Το δράμα το οποίο ζούμε, αυτή τη στιγμή, είναι ένα δράμα κατάρρευσης του Ευρωπαϊκού πνεύματος των λαών και της διαφωτιστικής γενικής θέλησης όπως την διακύρηξε ο Ζαν Ζακ Ρουσσώ, και οι υπόλοιποι…
07:21 | 17 Ιουν. 2012
…να μην  φοβόμαστε, και να συγκρουστούμε με τους όλους εκείνους που θέλουν να πάνε την κοινωνία πίσω. Να είμαστε έτοιμοι για ρήξεις και ανατροπές σε όλα…
10:36 | 16 Ιουν. 2012
Πρέπει να κάμομε μια παληκαριά ενηλικίωσης. Απ΄αυτήν θα προκύψει ένα καινούργιο Αφήγημα. Το ρίσκο πρέπει να ναι σοκαριστικό, πρωτότυπο, καθοριστικό, παράτολμο, να εξάπτει την περιέργεια  και να…
06:10 | 15 Ιουν. 2012
Τα ΜΜΕ ευθύνονται για την κατάντια μας, όσο και ο δικομματισμός…», ο συγγραφέας Βαγγέλης Ραπτόπουλος, μιλά στην Κρυσταλία Πατούλη,  για την ελληνική κοινωνικοπολιτικοοικονομική κρίση, με…
06:40 | 14 Ιουν. 2012
Από το συναίσθημα πας στη λογική και όχι από τη λογική στο συναίσθημα. Κι αυτό πάνε να το μπλοκάρουν, σήμερα, με το να λένε, ότι πρέπει να απαξιώσουν οι άνθρωποι τον θυμό τους. Γι’ αυτούς το μόνο…
11:00 | 10 Ιουν. 2012
Πρέπει να συνεργαστούμε ως Έλληνες πέρα από τις οποιεσδήποτε διαφορές, που σαφώς υπάρχουν. Διότι, επιμένω, ζούμε σε πόλεμο. Κανονικό παγκόσμιο πόλεμο, που ανάλογα με την αντοχή του το κάθε κράτος,…
06:17 | 07 Ιουν. 2012
Με αφορμή τις επερχόμενες κρίσιμες εκλογές τις 17ης Ιουνίου, ο Γάλλος δημοσιογράφος φιλέλληνας Jose Manuel Lamarque, που έχει δημιουργήσει το http://www.helpthegreekpeople.blogspot.com, με άρθρα που…
01:47 | 03 Ιουν. 2012
Πατρίδα, είναι τα 10 εκατομμύρια Έλληνες! Και αυτοί καταστρέφονται! Καταστρέφονται, και δεν υπάρχει επιστροφή μέσω του μνημονίου! Αυτό το μνημόνιο, πρέπει να ακυρωθεί!» ο συνθέτης και πρώην Υπουργός…
20:27 | 30 Μάιος. 2012
Τούτη τη στιγμή αυτό που υπάρχει στην κοινωνία είναι ένας τεράστιος φόβος, από όλες τις μεριές. Οι αγορές από τη μία πλευρά φοβούνται για το τι θα ψηφίσει ο ελληνικός λαός, και ο λαός φοβάται τις…
23:48 | 24 Μάιος. 2012
Ευτυχώς που έγιναν και εκλογές, και είδαμε ότι δεν τα φάγαμε όλοι μαζί. Τα φάγανε ένα 13 και ένα 18%. Οι οποίοι δυστυχώς είναι λίγοι για να φάνε τόσα πολλά. Δυστυχώς. Τόσοι λίγοι, φάγανε τόσα πολλά…
06:48 | 19 Μάιος. 2012
Όλα δείχνουν ότι αναζωπυρώνεται η αρχέγονη διαμάχη μεταξύ δεξιάς και αριστεράς, όχι όμως με τους όρους, την ορολογία και τον τρόπο που την γνωρίσαμε καθ’ όλη τη διάρκεια της μεταπολίτευσης, αλλά με…
00:19 | 17 Μάιος. 2012
Τις πταίει; Με το άρθρο αυτό, μέσα από τις σελίδες των Καιρών, έκανε το ντεμπούτο του στην ελληνική πολιτική σκηνή ο Χαρίλαος Τρικούπης, κατηγορώντας ευθέως το παλάτι για την πολιτική κακοδαιμονία…
20:52 | 16 Μάιος. 2012
Ο παραστασιακός κανόνας στην τραγωδία είναι εντελώς διαφορετικός από τα άλλα ήδη θεάτρου: Η τραγωδία στο θέατρο αντιμετωπίζεται με υπαρξιακό δέος. Με βαθύ σέβας απέναντι στο δράμα που…
21:27 | 08 Μάιος. 2012
Με τις εκλογές της 6ης Μαΐου η κρίση ολοκληρώθηκε. Από την οικονομική και κοινωνική κρίση, περάσαμε στην πολιτική και όλα δείχνουν πως το πολιτικό σύστημα της Ελλάδας κατέρρευσε…» ο συγγραφέας και…
23:39 | 06 Μάιος. 2012
Πιστεύω ότι πρέπει να πάμε σε νέες εκλογές και ο λαός πρέπει, αυτή τη φορά, να δώσει καθαρή εντολή για τη δημιουργία μιας αριστερής κυβέρνησης […] Μία αριστερή διακυβέρνηση μπορεί να αναμορφώσει τα…
20:42 | 06 Μάιος. 2012
Ο Καθηγητής Πολιτικής επιστήμης, Γιώργος Κοντογιώργης, σχολιάζει τα -μέχρι στιγμής- αποτελέσματα των Ελληνικών Βουλευτικών εκλογών 2012, στην Κρυσταλία Πατούλη, συμμετέχοντας στην ακτιβιστική Έρευνα…
07:39 | 05 Μάιος. 2012
«Είναι το ιστορικό momentum της αριστεράς. Ας μην πάει χαμένη αυτή η μεγάλη ευκαιρία..» Ο σκηνοθέτης Θόδωρος Τερζόπουλος, με αφορμή τις επερχόμενες εκλογές της 6ης Μαϊου, μιλά στην Κρυσταλία Πατούλη…
04:11 | 05 Μάιος. 2012
Με αφορμή τις επερχόμενες εκλογές της 6ης Μαϊου, στην ενότητα «Ξέρω τι να ψηφίσω;» του tvxs.gr, πρόσωπα των γραμμάτων, της διανόησης και της τέχνης, μιλούν στην Κρυσταλία Πατούλη εκφράζοντας τις…
13:06 | 04 Μάιος. 2012
Αυτή είναι η πιο ανεξέλεγκτη προεκλογική περίοδος και σε επίπεδα λάσπης που εκτοξεύονται συνέχεια με τον ανεμιστήρα δεξιά και αριστερά και κυρίως με το αποτέλεσμα, το οποίο έχει γίνει ένας απίστευτος…
07:44 | 04 Μάιος. 2012
Αυτή την Κυριακή θέλω να εξεγερθώ. Είναι ανοησία να εξεγείρεσαι στις εκλογές και να κρατάς τους σφυγμούς σου χαμηλά όλο τον υπόλοιπο καιρό. Αυτή τη φορά όμως, θέλω να εξεγερθώ και εκεί. Για όσους…
06:59 | 04 Μάιος. 2012
Με αφορμή τις επερχόμενες εκλογές της 6ης Μαϊου, στην ενότητα «Ξέρω τι να ψηφίσω;» του tvxs.gr, πρόσωπα των γραμμάτων, της διανόησης και της τέχνης, μιλούν στην Κρυσταλία Πατούλη εκφράζοντας τις…
18:50 | 03 Μάιος. 2012
Με αφορμή τις επερχόμενες εκλογές της 6ης Μαϊου, στην ενότητα “Ξέρω τι να ψηφίσω;” του tvxs.gr, πρόσωπα των γραμμάτων, της διανόησης και της τέχνης, μιλούν στην Κρυσταλία Πατούλη εκφράζοντας τις…
18:33 | 03 Μάιος. 2012
Με αφορμή τις επερχόμενες εκλογές της 6ης Μαϊου, τρεις υποψήφιες των Οικολόγων Πράσινων, η σκηνοθέτις Λυδία Κονιόρδου, η Κοινωνική Ανθρωπολόγος Λενιώ Μυριβήλη και η εκδότρια Κάτια Λεμπέση, εκφράζουν…
07:45 | 03 Μάιος. 2012
Η συμβουλή του θείου μου: «Πρόσεχε κακομοίρη μου! Να μην λες πέρα δώθε τι ψηφίζεις». Αυτή τη συμβουλή μου έδινε πριν από κάθε εκλογική αναμέτρηση ένας θείος μου, ο οποίος είχε τραβήξει πολλά επειδή…
07:29 | 03 Μάιος. 2012
Η αποχή, το λευκό και το άκυρο, πηγαίνουν κατά κύριο λόγο στο πρώτο κόμμα. Αυτό δηλαδή που θέλεις να καταψηφίσεις. Ο εκλογικός νόμος νοθεύει την άρνησή σου και την κάνει κατάφαση. Δηλαδή και η αποχή…
07:01 | 03 Μάιος. 2012
Με αφορμή τις επερχόμενες εκλογές της 6ης Μαϊου, στην ενότητα «Ξέρω τι να ψηφίσω;» του tvxs.gr, πρόσωπα των γραμμάτων, της διανόησης και της τέχνης, μιλούν στην Κρυσταλία Πατούλη εκφράζοντας τις…
19:25 | 02 Μάιος. 2012
Με αφορμή τις επερχόμενες εκλογές της 6ης Μαϊου, στην ενότητα «Ξέρω τι να ψηφίσω;», πρόσωπα των γραμμάτων, της διανόησης και της τέχνης, μιλούν στην Κρυσταλία Πατούλη εκφράζοντας τις απόψεις, τις…
07:07 | 02 Μάιος. 2012
Η τρέχουσα κρίση, βαθιά και πολυπλόκαμη, πέρα από τα οικονομικά αδιέξοδα, τις κοινωνικές ρήξεις και τις πολιτικές ανακατατάξεις που έχει προκαλέσει, μοιάζει να έχει ανατρέψει έναν καθιερωμένο επί…
07:05 | 02 Μάιος. 2012
Προσπερνάω συνοπτικά τους άχρηστους και ανούσιους προλόγους και μπαίνω κατευθείαν στο θέμα: Θα ψηφίσω αριστερά. Και για να γίνω πιο συγκεκριμένος, θα ψηφίσω είτε ΣΥΡΙΖΑ, είτε ΔΗΜΑΡ, είτε ΟΙΚΟΛΟΓΟΥΣ…
22:10 | 01 Μάιος. 2012
Με αφορμή τις επερχόμενες εκλογές της 6ης Μαϊου, στην ενότητα «Ξέρω τι να ψηφίσω;» του tvxs.gr, πρόσωπα των γραμμάτων, της διανόησης και της τέχνης, μιλούν στην Κρυσταλία Πατούλη εκφράζοντας τις…
07:50 | 01 Μάιος. 2012
Ο κοινοβουλευτισμός και κάθε σύστημα αντιπροσώπευσης έχει σπάσει. Δεν χρειάζεται καν να μαζέψουμε τα κομμάτια του, θα τα απορροφήσει το έδαφος και θα γεννήσει άνθη. Στο σημείο που βρισκόμαστε…
06:29 | 01 Μάιος. 2012
Με αφορμή τις επερχόμενες εκλογές της 6ης Μαϊου, στην ενότητα «Ξέρω τι να ψηφίσω;» του tvxs.gr, πρόσωπα των γραμμάτων, της διανόησης και της τέχνης, μιλούν στην Κρυσταλία Πατούλη εκφράζοντας τις…
07:04 | 30 Απρ. 2012
Με αφορμή τις επερχόμενες εκλογές της 6ης Μαϊου, στην ενότητα «Ξέρω τι να ψηφίσω;», πρόσωπα των γραμμάτων, της διανόησης και της τέχνης, μιλούν στην Κρυσταλία Πατούλη εκφράζοντας τις απόψεις, τις…
08:15 | 29 Απρ. 2012
Πιστεύω ότι όπως και στη Γαλλία και γενικότερα σ’ όλες τις χώρες της Ευρώπης, τα κόμματα που έχουν δεθεί βαθιά και έχουν υποστηρίξει τον Γαλλογερμανικό άξονα, τον λεγόμενο Μερκοζί, αυτή την «…
00:21 | 29 Απρ. 2012
Με αφορμή τις επερχόμενες εκλογές της 6ης Μαϊου, στην ενότητα «Ξέρω τι να ψηφίσω;» του tvxs.gr, πρόσωπα των γραμμάτων, της διανόησης και της τέχνης, μιλούν στην Κρυσταλία Πατούλη εκφράζοντας τις…
20:30 | 28 Απρ. 2012
Αισθανόμαστε ότι έχουμε χρέος ως πολίτες αυτής της χώρας, να απευθυνθούμε στους συμπολίτες μας, να τους διατυπώσουμε τη γνώμη μας και να τους καλέσουμε να συνειδητοποιήσουν ότι το ελληνικό πρόβλημα…
12:00 | 27 Απρ. 2012
Με αφορμή τις επερχόμενες εκλογές της 6ης Μαϊου, στην ενότητα «Ξέρω τι να ψηφίσω;», πρόσωπα των γραμμάτων, της διανόησης και της τέχνης, μιλούν στην Κρυσταλία Πατούλη εκφράζοντας τις απόψεις, τις…
10:16 | 26 Απρ. 2012
Με αφορμή τις επερχόμενες εκλογές της 6ης Μαϊου, στην ενότητα «Ξέρω τι να ψηφίσω;», πρόσωπα των γραμμάτων, της διανόησης και της τέχνης, μιλούν στην Κρυσταλία Πατούλη εκφράζοντας τις απόψεις, τις…
06:05 | 25 Απρ. 2012
Με αφορμή τις επερχόμενες εκλογές της 6ης Μαϊου, στην ενότητα «Ξέρω τι να ψηφίσω;», πρόσωπα των γραμμάτων, της διανόησης και της τέχνης, μιλούν στην Κρυσταλία Πατούλη εκφράζοντας τις απόψεις, τις…
07:01 | 23 Απρ. 2012
Με αφορμή τις επερχόμενες κρίσιμες εκλογές, προσωπικότητες των γραμμάτων, της διανόησης και των τεχνών, απαντούν στην Κρυσταλία Πατούλη για την ενότητα «Ξέρω τί να ψηφίσω;», καταθέτοντας…
08:00 | 11 Απρ. 2012
Όλα ξεκίνησαν από την πρωτοβουλία δημοσίευσης δύο Ανοιχτών Επιστολών του Έλληνα συγγραφέα Γιάννη Μακριδάκη (1) στο εξωτερικό (Η Ευρώπη στα πρόθυρα της δικτατορίας και Ελλάδα. Tο πρώτο θύμα της…
12:06 | 04 Απρ. 2012
Χαΐνης Δ. Αποστολάκης (αυτόκλητος και αυθαίρετος εκπρόσωπος των Ελλήνων καλλιτεχνών). Απάντηση (- Τοποθέτηση – Κάλεσμα) στον κ. Jose Manouel Lamarque με αφορμή το άρθρο του με τίτλο «Ή Ελλάδα χωρίς…
13:35 | 01 Απρ. 2012
Ενώ η Ευρώπη βιώνει μια κρίση χωρίς προηγούμενο, όπου έθνη όπως η Ισπανία ξυπνούν εμβρόντητα και φωνές ακούγονται υπέρ του ελληνικού λαού, γιατί δεν ακούγεται καμιά φωνή στην Ελλάδα; Γιατί ένας…
06:42 | 26 Μαρ. 2012
Επαναστατήσαμε, για να απελευθερωθούμε από τους Οθωμανούς, και υποβληθήκαμε σε ένα κράτος εσωτερικής κατοχής που το ενορχηστρώνουν οι ολιγαρχικές συμμορίες». Ο Γιώργος Κοντογιώργης, Καθηγητής…
08:18 | 24 Μαρ. 2012
Με αφορμή, την εκδήλωση αυτή την Κυριακή στις 25 Μαρτίου 2012, που θα γίνει στο Gazarte με καλεσμένο τον Καθηγητή φιλοσοφίας Χρήστο Γιανναρά, η Λίνα Νικολακοπούλου, αποκαλύπτει στην Κρυσταλία Πατούλη…
08:35 | 20 Μαρ. 2012
Ο Εκδότης Νίκος Καρατζάς, ένας από τους βασικούς πρωτεργάτες της αυριανής Δια-μαρτυρίας – 21 Μαρτίου Παγκόσμιας Ημέρας Ποίησης, που θα ξεκινήσει στις 12μμ έξω από το Βιβλιοπωλείο Ιανός, Σταδίου 24,…
07:30 | 29 Φεβ. 2012
Οι αιτίες που μας έφεραν ως εδώ και κυρίως «τι πρέπει να κάνουμε;» είναι το αντικείμενο της ακτιβιστικής Έρευνας για την Κρίση της Κρυσταλίας Πατούλη -από τον Αύγουστο του 2010 μέχρι σήμερα-…
04:41 | 19 Φεβ. 2012
Τον τελευταίο καιρό, πολλοί έβαλαν για πρώτη φορά στο λεξιλόγιό τους τη λέξη «συστημική». Και παρόλο που ο καθένας εννοεί μάλλον κάτι διαφορετικό –αναλόγως την ειδικότητά του- είναι ένα ενδιαφέρον…
07:05 | 12 Φεβ. 2012
Φταίνε οι άλλοι, φταίμε κι εμείς. Δεν είναι όμως τώρα η ώρα για τέτοιου είδους ανασκοπήσεις. Μπορούμε ίσως να συμφωνήσουμε στο ότι πιθανώς εμείς να φταίμε και περισσότερο, γιατί απορροφηθήκαμε από το…
09:44 | 09 Φεβ. 2012
Οι αιτίες που μας έφεραν ως εδώ και κυρίως «τι πρέπει να κάνουμε;» είναι το αντικείμενο της ακτιβιστικής Έρευνας για την Κρίση της Κρυσταλίας Πατούλη -από τον Αύγουστο του 2010 μέχρι σήμερα-…
00:28 | 02 Φεβ. 2012
Ζούμε σ’ ένα σύστημα ανήθικο, παράλογο, αφύσικο και παραπλανητικό» ο Χρόνης Μίσσιος, σ’ αυτό το δεύτερο και τελευταίο μέρος της συνέντευξης, μιλά στην Κρυσταλία Πατούλη, συμμετέχοντας στην Έρευνα για…
14:37 | 22 Ιαν. 2012
Ο συγγραφέας Γιάννης Μακριδάκης, δίνει συνέντευξη στην Κρυσταλία Πατούλη, συμμετέχοντας στην ακτιβιστική Έρευνα για την Κρίση που δημοσιεύεται στο tvxs από το 2010, και με αφορμή το μυθιστόρημά του «…
12:34 | 31 Δεκ. 2011
Οι αιτίες που μας έφεραν ως εδώ και κυρίως «τι πρέπει να κάνουμε;» είναι το αντικείμενο της ακτιβιστικής Έρευνας για την Κρίση της Κρυσταλίας Πατούλη -από τον Αύγουστο του 2010 μέχρι σήμερα-…
04:14 | 28 Δεκ. 2011
O Κώστας Βεργόπουλος, καθηγητής Πολιτικής Οικονομίας στο Πανεπιστημίου VIII του Παρισιού, στα πλαίσια της ακτιβιστικής έρευνας για την κρίση που δημοσιεύεται στο tvxs, εξηγεί στην Κρυσταλία Πατούλη…
13:31 | 26 Δεκ. 2011
Οι αιτίες που μας έφεραν ως εδώ και κυρίως «τι πρέπει να κάνουμε;» είναι το αντικείμενο της ακτιβιστικής Έρευνας για την Κρίση της Κρυσταλίας Πατούλη -από τον Αύγουστο του 2010 μέχρι σήμερα-…
12:29 | 20 Δεκ. 2011
[…] Όλοι δείχνουν παγωμένοι, σχεδόν ακίνητοι, βουτηγμένοι στο φόβο, στην καρδιά του θρήνου και του πένθους, που δυστυχώς δείχνει ότι θα κρατήσει πολύ. Αυτή τη μακρά περίοδο πένθους, λοιπόν,…
07:30 | 19 Δεκ. 2011
Συγγραφέας, ποιητής και ένας από τους σημαντικότερους έλληνες στιχουργούς ο Μάνος Ελευθερίου, μιλά στην Κρυσταλία Πατούλη, στα πλαίσια της ακτιβιστικής έρευνας για την κρίση, για τα παράλογα χρόνια…
11:11 | 21 Νοε. 2011
Οι αιτίες που μας έφεραν ως εδώ και κυρίως «τι πρέπει να κάνουμε;» είναι το αντικείμενο της ακτιβιστικής Έρευνας για την Κρίση της Κρυσταλίας Πατούλη -από τον Αύγουστο του 2010 μέχρι σήμερα-…
13:24 | 14 Νοε. 2011
Οι αιτίες που μας έφεραν ως εδώ και κυρίως «τι πρέπει να κάνουμε;» είναι το αντικείμενο της ακτιβιστικής έρευνας για την κρίση της Κρυσταλίας Πατούλη -από τον Αύγουστο του 2010 μέχρι σήμερα-…
19:25 | 29 Οκτ. 2011
Eνώ τα προβλήματα όσο και οι εντάσεις – αντιπαραθέσεις στη χώρα, όλο και μεγαλώνουν, η ιστορικός Τασούλα Βερβενιώτη, στην συνέντευξη που δίνει στην Κρυσταλία Πατούλη, στα πλαίσια της Έρευνας για την…
09:33 | 27 Οκτ. 2011
Οι αιτίες που μας έφεραν ως εδώ και κυρίως «τι πρέπει να κάνουμε;» είναι το αντικείμενο της ακτιβιστικής έρευνας για την κρίση της Κρυσταλίας Πατούλη -από τον Αύγουστο του 2010 μέχρι σήμερα-…
12:29 | 25 Οκτ. 2011
Οι αιτίες που μας έφεραν ως εδώ και κυρίως «τι πρέπει να κάνουμε;» είναι το αντικείμενο της ακτιβιστικής έρευνας για την κρίση της Κρυσταλίας Πατούλη -από τον Αύγουστο του 2010 μέχρι σήμερα-…
20:13 | 20 Οκτ. 2011
Οι αιτίες που μας έφεραν ως εδώ και κυρίως «τι πρέπει να κάνουμε;» είναι το αντικείμενο της ακτιβιστικής έρευνας για την κρίση της Κρυσταλίας Πατούλη -από τον Αύγουστο του 2010 μέχρι σήμερα-…
23:35 | 06 Οκτ. 2011
[…] Εφόσον δεν έχω τον έλεγχο οπουδήποτε αλλού, έχω τον έλεγχο πάνω στον εαυτό μου. Οπότε είναι μία ύστατη λύση – διαφυγή, και ύστατος έλεγχος στο αδιέξοδο. Ελέγχω τον εαυτό μου και τον σκοτώνω….
14:32 | 05 Οκτ. 2011
Οι αιτίες που μας έφεραν ως εδώ και κυρίως «τι πρέπει να κάνουμε;» είναι το αντικείμενο της ακτιβιστικής έρευνας για την κρίση της Κρυσταλίας Πατούλη -από τον Αύγουστο του 2010 μέχρι σήμερα-…
13:25 | 04 Σεπ. 2011
Οι αιτίες που μας έφεραν ως εδώ και κυρίως «τι πρέπει να κάνουμε;» είναι το αντικείμενο της ακτιβιστικής έρευνας για την κρίση της Κρυσταλίας Πατούλη -από τον Αύγουστο του 2010 μέχρι σήμερα-…
13:02 | 22 Αυγ. 2011
Οι αιτίες που μας έφεραν ως εδώ και κυρίως «τι πρέπει να κάνουμε;» είναι το αντικείμενο της ακτιβιστικής έρευνας για την κρίση της Κρυσταλίας Πατούλη -από τον Αύγουστο του 2010 μέχρι σήμερα-…
09:29 | 31 Ιουλ. 2011
Οι αιτίες που μας έφεραν ως εδώ και κυρίως «τι πρέπει να κάνουμε;» είναι το αντικείμενο της ακτιβιστικής έρευνας για την κρίση της Κρυσταλίας Πατούλη -από τον Αύγουστο του 2010 μέχρι σήμερα-…
08:58 | 28 Ιουλ. 2011
Την Κυριακή της 26ης Ιουνίου, στην Καθημερινή, και πιο συγκεκριμένα στο ένθετο Τέχνες, σ’ ένα άρθρο σχετικό με τους Αγανακτισμένους και τις συγκεντρώσεις τους στην πλατεία Συντάγματος, δημοσιεύτηκε…
10:33 | 27 Ιουλ. 2011
Οι αιτίες που μας έφεραν ως εδώ και κυρίως «τι πρέπει να κάνουμε;» είναι το αντικείμενο της ακτιβιστικής έρευνας για την κρίση της Κρυσταλίας Πατούλη -από τον Αύγουστο του 2010 μέχρι σήμερα-…
03:12 | 15 Ιουν. 2011
Τί πρέπει να κάνουμε στις 15/6/11 ενόψει της περικύκλωσης της Βουλής; Απαντά ο Γιώργος Κοντογιώργης, Καθηγητής Πολιτικής Επιστήμης, στα πλαίσια της ακτιβιστικής Έρευνας για την Κρίση της…
08:11 | 13 Ιουν. 2011
Οι αιτίες που μας έφεραν ως εδώ και κυρίως «τι πρέπει να κάνουμε;» είναι το αντικείμενο της ακτιβιστικής έρευνας για την κρίση της Κρυσταλίας Πατούλη -από τον Αύγουστο του 2010 μέχρι σήμερα-…
09:02 | 08 Ιουν. 2011
Ιστορία μιας ξεχασμένης αγανακτισμένης γενιάς των 15 χιλιάδων δραχμών το μήνα που περπατάει αγανακτισμένα δίπλα στην γενιά των 500 ευρώ της πλατείας Συντάγματος, και σε όλους τους εξεγερμένους,…
10:28 | 04 Ιουν. 2011
Α) Το πλαίσιο του διακυβεύματος. Μην τρέφουμε αυταπάτες. Οι διαδηλώσεις και οι συγκεντρώσεις διαμαρτυρίας στους δρόμους και στις πλατείες είναι αδιέξοδες, διότι δεν αίρουν την αιτία του προβλήματος…
06:56 | 02 Ιουν. 2011
MAZI στις πλατείες! Real-democracy.gr, aganaktismenoi.gr, aganaktismenoi.com, μέλη σε διάφορα μπλογκ, facebook, twitter, και όποιοι άλλοι, νομίζω ότι χρειάζεται να εστιάσουν κυρίως στη λέξη ενότητα…
08:08 | 30 Μάιος. 2011
Οι αιτίες που μας έφεραν ως εδώ και κυρίως «τι πρέπει να κάνουμε;» είναι το αντικείμενο της ακτιβιστικής έρευνας για την κρίση της Κρυσταλίας Πατούλη -από τον Αύγουστο του 2010 μέχρι σήμερα-…
11:34 | 23 Μάιος. 2011
Οι αιτίες που μας έφεραν ως εδώ και κυρίως «τι πρέπει να κάνουμε;» είναι το αντικείμενο της ακτιβιστικής έρευνας για την κρίση της Κρυσταλίας Πατούλη -από τον Αύγουστο του 2010 μέχρι σήμερα-…
09:52 | 17 Μάιος. 2011
Οι αιτίες που μας έφεραν ως εδώ και κυρίως «τι πρέπει να κάνουμε;» είναι το αντικείμενο της ακτιβιστικής έρευνας για την κρίση της Κρυσταλίας Πατούλη -από τον Αύγουστο του 2010 μέχρι σήμερα-…
08:55 | 26 Απρ. 2011
Οι αιτίες που μας έφεραν ως εδώ και κυρίως «τι πρέπει να κάνουμε;» είναι το αντικείμενο της ακτιβιστικής έρευνας για την κρίση της Κρυσταλίας Πατούλη -από τον Αύγουστο του 2010 μέχρι σήμερα-…
06:53 | 21 Απρ. 2011
Οι αιτίες που μας έφεραν ως εδώ και κυρίως «τι πρέπει να κάνουμε;» είναι το αντικείμενο της ακτιβιστικής έρευνας για την κρίση της Κρυσταλίας Πατούλη -από τον Αύγουστο του 2010 μέχρι σήμερα-…
11:40 | 15 Απρ. 2011
Οι αιτίες που μας έφεραν ως εδώ και κυρίως «τι πρέπει να κάνουμε;» είναι το αντικείμενο της ακτιβιστικής έρευνας για την κρίση της Κρυσταλίας Πατούλη -από τον Αύγουστο του 2010 μέχρι σήμερα- όπου…
08:48 | 13 Απρ. 2011
Οι αιτίες που μας έφεραν ως εδώ και κυρίως «τι πρέπει να κάνουμε;» είναι το αντικείμενο της ακτιβιστικής έρευνας για την κρίση της Κρυσταλίας Πατούλη -από τον Αύγουστο του 2010 μέχρι σήμερα- όπου…
10:42 | 12 Απρ. 2011
Οι αιτίες που μας έφεραν ως εδώ και κυρίως «τι πρέπει να κάνουμε;» είναι το αντικείμενο της ακτιβιστικής έρευνας για την κρίση της Κρυσταλίας Πατούλη -από τον Αύγουστο του 2010 μέχρι σήμερα- όπου…
06:26 | 11 Απρ. 2011
Οι αιτίες που μας έφεραν ως εδώ και κυρίως «τι πρέπει να κάνουμε;» είναι το αντικείμενο της ακτιβιστικής έρευνας για την κρίση της Κρυσταλίας Πατούλη -από τον Αύγουστο του 2010 μέχρι σήμερα- όπου…
02:21 | 07 Απρ. 2011
Οι αιτίες που μας έφεραν ως εδώ και κυρίως «τι πρέπει να κάνουμε;» είναι το αντικείμενο της ακτιβιστικής έρευνας για την κρίση της Κρυσταλίας Πατούλη -από τον Αύγουστο του 2010 μέχρι σήμερα- όπου…
07:00 | 06 Απρ. 2011
Οι αιτίες που μας έφεραν ως εδώ και κυρίως «τι πρέπει να κάνουμε;» είναι το αντικείμενο της ακτιβιστικής έρευνας για την κρίση της Κρυσταλίας Πατούλη -από τον Αύγουστο του 2010 μέχρι σήμερα- όπου…
11:09 | 04 Απρ. 2011
Οι αιτίες που μας έφεραν ως εδώ και κυρίως «τι πρέπει να κάνουμε;» είναι το αντικείμενο της ακτιβιστικής έρευνας για την κρίση της Κρυσταλίας Πατούλη -από τον Αύγουστο του 2010 μέχρι σήμερα- όπου…
07:37 | 01 Απρ. 2011
Οι αιτίες που μας έφεραν ως εδώ και κυρίως «τι πρέπει να κάνουμε;» είναι το αντικείμενο της ακτιβιστικής έρευνας για την κρίση της Κρυσταλίας Πατούλη -από τον Αύγουστο του 2010 μέχρι σήμερα- όπου…
11:09 | 30 Μαρ. 2011
Οι αιτίες που μας έφεραν ως εδώ και κυρίως «τι πρέπει να κάνουμε;» είναι το αντικείμενο της ακτιβιστικής έρευνας για την κρίση της Κρυσταλίας Πατούλη -από τον Αύγουστο του 2010 μέχρι σήμερα- όπου…
06:36 | 29 Μαρ. 2011
Οι αιτίες που μας έφεραν ως εδώ και κυρίως «τι πρέπει να κάνουμε;» είναι το αντικείμενο έρευνας της Κρυσταλία Πατούλη – ερωτήματα στα οποία δίνουν τη δική τους απάντηση γνωστές προσωπικότητες της…
06:35 | 28 Μαρ. 2011
Οι αιτίες που μας έφεραν ως εδώ και κυρίως «τι πρέπει να κάνουμε;» είναι το αντικείμενο της ακτιβιστικής έρευνας για την κρίση της Κρυσταλίας Πατούλη -από τον Αύγουστο του 2010 μέχρι σήμερα- όπου…
11:46 | 25 Μαρ. 2011
Οι αιτίες που μας έφεραν ως εδώ και κυρίως «τι πρέπει να κάνουμε;» είναι το αντικείμενο της ακτιβιστικής έρευνας για την κρίση της Κρυσταλίας Πατούλη -από τον Αύγουστο του 2010 μέχρι σήμερα- όπου…
07:28 | 23 Μαρ. 2011
Οι αιτίες που μας έφεραν ως εδώ και κυρίως «τί πρέπει να κάνουμε;» είναι το αντικείμενο της ακτιβιστικής έρευνας για την κρίση της Κρυσταλίας Πατούλη -από τον Αύγουστο του 2010 μέχρι σήμερα-…
10:14 | 22 Μαρ. 2011
Οι αιτίες που μας έφεραν ως εδώ και κυρίως «τι πρέπει να κάνουμε;» είναι το αντικείμενο της ακτιβιστικής έρευνας για την κρίση της Κρυσταλίας Πατούλη -από τον Αύγουστο του 2010 μέχρι σήμερα-…
12:08 | 21 Μαρ. 2011
Οι αιτίες που μας έφεραν ως εδώ και κυρίως «τι πρέπει να κάνουμε;» είναι το αντικείμενο της ακτιβιστικής έρευνας για την κρίση της Κρυσταλίας Πατούλη -από τον Αύγουστο του 2010 μέχρι σήμερα-…
03:30 | 17 Μαρ. 2011
Από το tvxs.gr, μέσω αυτής της έρευνας που ξεκίνησε ακτιβιστικά από τον Αύγουστο του 2010, η Κρυσταλία Πατούλη, απευθύνουμε και επίσημα το συγκεκριμένο ερώτημα Ποιές αιτίες μας έφεραν ως εδώ και…
07:31 | 10 Μαρ. 2011
Οι αιτίες που μας έφεραν ως εδώ και κυρίως «τι πρέπει να κάνουμε;» είναι το αντικείμενο της ακτιβιστικής έρευνας για την κρίση της Κρυσταλίας Πατούλη -από τον Αύγουστο του 2010 μέχρι σήμερα-…
11:58 | 28 Φεβ. 2011
Οι αιτίες που μας έφεραν ως εδώ και κυρίως «τι πρέπει να κάνουμε;» είναι το αντικείμενο της ακτιβιστικής έρευνας για την κρίση της Κρυσταλίας Πατούλη -από τον Αύγουστο του 2010 μέχρι σήμερα-…
08:43 | 25 Φεβ. 2011
Οι αιτίες που μας έφεραν ως εδώ και κυρίως «τί πρέπει να κάνουμε;» είναι το αντικείμενο της ακτιβιστικής έρευνας για την κρίση της Κρυσταλίας Πατούλη -από τον Αύγουστο του 2010 μέχρι σήμερα-…
10:34 | 24 Φεβ. 2011
Οι αιτίες που μας έφεραν ως εδώ και κυρίως «τι πρέπει να κάνουμε;» είναι το αντικείμενο της ακτιβιστικής έρευνας για την κρίση της Κρυσταλίας Πατούλη -από τον Αύγουστο του 2010 μέχρι σήμερα-…
11:03 | 21 Φεβ. 2011
Οι αιτίες που μας έφεραν ως εδώ και κυρίως «τί πρέπει να κάνουμε;» είναι το αντικείμενο της ακτιβιστικής έρευνας για την κρίση της Κρυσταλίας Πατούλη -από τον Αύγουστο του 2010 μέχρι σήμερα-…
10:09 | 19 Φεβ. 2011
Οι αιτίες που μας έφεραν ως εδώ και κυρίως «τι πρέπει να κάνουμε;» είναι το αντικείμενοτης ακτιβιστικής έρευνας για την κρίση της Κρυσταλίας Πατούλη -από τον Αύγουστο του 2010 μέχρι σήμερα- ερωτήματα…
08:08 | 18 Φεβ. 2011
Οι αιτίες που μας έφεραν ως εδώ και κυρίως «τι πρέπει να κάνουμε;» είναι το αντικείμενο της ακτιβιστικής έρευνας για την κρίση της Κρυσταλίας Πατούλη -από τον Αύγουστο του 2010 μέχρι σήμερα-…
11:38 | 16 Φεβ. 2011
Οι αιτίες που μας έφεραν ως εδώ και κυρίως «τί πρέπει να κάνουμε;» είναι το αντικείμενο της ακτιβιστικής έρευνας για την κρίση της Κρυσταλίας Πατούλη -από τον Αύγουστο του 2010 μέχρι σήμερα-…
11:58 | 15 Φεβ. 2011
Οι αιτίες που μας έφεραν ως εδώ και κυρίως «τι πρέπει να κάνουμε;» είναι το αντικείμενο της ακτιβιστικής έρευνας για την κρίση της Κρυσταλίας Πατούλη -από τον Αύγουστο του 2010 μέχρι σήμερα-…
12:26 | 14 Φεβ. 2011
Οι αιτίες που μας έφεραν ως εδώ και κυρίως «τι πρέπει να κάνουμε;» είναι το αντικείμενο της ακτιβιστικής έρευνας για την κρίση της Κρυσταλίας Πατούλη -από τον Αύγουστο του 2010 μέχρι σήμερα-…
08:03 | 09 Φεβ. 2011
Οι αιτίες που μας έφεραν ως εδώ και κυρίως «τί πρέπει να κάνουμε;» είναι το αντικείμενο της ακτιβιστικής έρευνας για την κρίση της Κρυσταλίας Πατούλη -από τον Αύγουστο του 2010 μέχρι σήμερα-…
07:29 | 08 Φεβ. 2011
Οι αιτίες που μας έφεραν ως εδώ και κυρίως «τι πρέπει να κάνουμε;» είναι το αντικείμενο έτης ακτιβιστικής έρευνας για την κρίση της Κρυσταλίας Πατούλη -από τον Αύγουστο του 2010 μέχρι σήμερα-…
08:07 | 07 Φεβ. 2011
Οι αιτίες που μας έφεραν ως εδώ και κυρίως «τι πρέπει να κάνουμε;» είναι το αντικείμενο της ακτιβιστικής έρευνας για την κρίση της Κρυσταλίας Πατούλη -από τον Αύγουστο του 2010 μέχρι σήμερα-…
08:54 | 04 Φεβ. 2011
Οι αιτίες που μας έφεραν ως εδώ και κυρίως «τί πρέπει να κάνουμε;» είναι το αντικείμενο της ακτιβιστικής έρευνας για την κρίση της Κρυσταλίας Πατούλη -από τον Αύγουστο του 2010 μέχρι σήμερα-…
08:27 | 03 Φεβ. 2011
Οι αιτίες που μας έφεραν ως εδώ και κυρίως «τι πρέπει να κάνουμε;» είναι το αντικείμενο της ακτιβιστικής έρευνας για την κρίση της Κρυσταλίας Πατούλη -από τον Αύγουστο του 2010 μέχρι σήμερα-…
08:00 | 02 Φεβ. 2011
Οι αιτίες που μας έφεραν ως εδώ και κυρίως «τί πρέπει να κάνουμε;» είναι το αντικείμενο της ακτιβιστικής έρευνας για την κρίση της Κρυσταλίας Πατούλη -από τον Αύγουστο του 2010 μέχρι σήμερα-…
08:39 | 01 Φεβ. 2011
Οι αιτίες που μας έφεραν ως εδώ και κυρίως «τι πρέπει να κάνουμε;» είναι το αντικείμενο της ακτιβιστικής έρευνας για την κρίση της Κρυσταλίας Πατούλη -από τον Αύγουστο του 2010 μέχρι σήμερα-…
18:02 | 31 Ιαν. 2011
Απαντούν οι Σωτήρης Χατζάκης, Γρηγόρης Ψαριανός, Χρήστος Γιανναράς, Στέλιος Κούλογλου, Nίκος Καρατζάς, Στέφανος Ροζάνης, Χρόνης Μίσσιος, Γρηγόρης Γκιζέλης, Ειρήνη Ρέππα, Πέτρος Τατσόπουλος, Θύμιος…
08:51 | 31 Ιαν. 2011
Οι αιτίες που μας έφεραν ως εδώ και κυρίως «τί πρέπει να κάνουμε;» είναι το αντικείμενο της ακτιβιστικής έρευνας για την κρίση της Κρυσταλίας Πατούλη -από τον Αύγουστο του 2010 μέχρι σήμερα-…
07:51 | 28 Ιαν. 2011
Οι αιτίες που μας έφεραν ως εδώ και κυρίως «τί πρέπει να κάνουμε;» είναι το αντικείμενο της ακτιβιστικής έρευνας για την κρίση της Κρυσταλίας Πατούλη -από τον Αύγουστο του 2010 μέχρι σήμερα-…
11:40 | 27 Ιαν. 2011
Οι αιτίες που μας έφεραν ως εδώ και κυρίως «τι πρέπει να κάνουμε;» είναι το αντικείμενο της ακτιβιστικής έρευνας για την κρίση της Κρυσταλίας Πατούλη -από τον Αύγουστο του 2010 μέχρι σήμερα-…
10:53 | 26 Ιαν. 2011
Οι αιτίες που μας έφεραν ως εδώ και κυρίως «τι πρέπει να κάνουμε;» είναι το αντικείμενο της ακτιβιστικής έρευνας για την κρίση της Κρυσταλίας Πατούλη -από τον Αύγουστο του 2010 μέχρι σήμερα-…
10:14 | 25 Ιαν. 2011
Οι αιτίες που μας έφεραν ως εδώ και κυρίως «τι πρέπει να κάνουμε;» είναι το αντικείμενο της ακτιβιστικής έρευνας για την κρίση της Κρυσταλίας Πατούλη -από τον Αύγουστο του 2010 μέχρι σήμερα-…
08:36 | 24 Ιαν. 2011
Οι αιτίες που μας έφεραν ως εδώ και κυρίως «τι πρέπει να κάνουμε;» είναι το αντικείμενο της ακτιβιστικής έρευνας για την κρίση της Κρυσταλίας Πατούλη -από τον Αύγουστο του 2010 μέχρι σήμερα-…
09:32 | 21 Ιαν. 2011
Οι αιτίες που μας έφεραν ως εδώ και κυρίως «τί πρέπει να κάνουμε;» είναι το αντικείμενο της ακτιβιστικής έρευνας για την κρίση της Κρυσταλίας Πατούλη -από τον Αύγουστο του 2010 μέχρι σήμερα-…
07:44 | 20 Ιαν. 2011
Οι αιτίες που μας έφεραν ως εδώ και κυρίως «τί πρέπει να κάνουμε;» είναι το αντικείμενο της ακτιβιστικής έρευνας για την κρίση της Κρυσταλίας Πατούλη -από τον Αύγουστο του 2010 μέχρι σήμερα-…
07:42 | 19 Ιαν. 2011
Οι αιτίες που μας έφεραν ως εδώ και κυρίως «τι πρέπει να κάνουμε;» είναι το αντικείμενο της ακτιβιστικής έρευνας για την κρίση της Κρυσταλίας Πατούλη -από τον Αύγουστο του 2010 μέχρι σήμερα-…
07:35 | 18 Ιαν. 2011
Οι αιτίες που μας έφεραν ως εδώ και κυρίως «τι πρέπει να κάνουμε;» είναι το αντικείμενο της ακτιβιστικής έρευνας για την κρίση της Κρυσταλίας Πατούλη -από τον Αύγουστο του 2010 μέχρι σήμερα-…
08:07 | 17 Ιαν. 2011
Οι αιτίες που μας έφεραν ως εδώ και κυρίως «τι πρέπει να κάνουμε;» είναι το αντικείμενο της ακτιβιστικής έρευνας για την κρίση της Κρυσταλίας Πατούλη -από τον Αύγουστο του 2010 μέχρι σήμερα-…
07:31 | 14 Ιαν. 2011
Οι αιτίες που μας έφεραν ως εδώ και κυρίως «τί πρέπει να κάνουμε;» είναι το αντικείμενο της ακτιβιστικής έρευνας για την κρίση της Κρυσταλίας Πατούλη -από τον Αύγουστο του 2010 μέχρι σήμερα- -…
07:35 | 13 Ιαν. 2011
Οι αιτίες που μας έφεραν ως εδώ και κυρίως «τι πρέπει να κάνουμε;» είναι το αντικείμενο της ακτιβιστικής έρευνας για την κρίση της Κρυσταλίας Πατούλη -από τον Αύγουστο του 2010 μέχρι σήμερα-…
12:01 | 04 Ιαν. 2011
Οι αιτίες που μας έφεραν ως εδώ και κυρίως «τί πρέπει να κάνουμε;» είναι το αντικείμενο της ακτιβιστικής έρευνας για την κρίση της Κρυσταλίας Πατούλη -από τον Αύγουστο του 2010 μέχρι σήμερα, με…

Δημόσιος διάλογος tvxs – Τί πρέπει να κάνουμε;

Δείτε επίσης: Συμμετοχή στην Έρευνα: «Αφηγήσεις ζωής στην κρίση»

Xρόνης Μίσσιος: Δε γουστάρω συγκεντρωτισμό, δε γουστάρω αυτά τα πράγματα!

missios_xronis
15:11, 20 Νοε 2012 | Κρυσταλία Πατούλη | tvxs.gr/node/82922

«Για πρώτη φορά, ζω σε μια κοινωνία, η οποία δείχνει να ‘χει πάθει εγκεφαλικό! Δεν αντιδρά με τίποτα!», δήλωνε πριν από περίπου ένα χρόνο στο tvxs.gr και την Κρυσταλλία Πατούλη, ο Χρόνης Μίσσιος. Ο αντιστασιακός, αγωνιστής της Αριστεράς και συγγραφέας άφησε την τελευταία του πνοή σε ιδιωτικό νοσηλευτήριο της Αθήνας, έπειτα από πολύχρονη μάχη με τον καρκίνο.

Ο συγγραφέας του «Καλά εσύ σκοτώθηκες νωρίς» είχε μιλήσει τον περασμένο Φεβρουάριο στην Κρυσταλία Πατούλη, για τη σημερινή κατάσταση της χώρας, συμμετέχοντας στην ακτιβιστική Έρευνα για την Κρίση που δημοσιεύεται στο tvxs από το 2010.

Στο πρώτο μέρος της συνέντευξής του τόνιζε, μεταξύ άλλων: «πρέπει να αντιληφθούμε ποια είναι η ουσία και το νόημα της ζωής! Δηλαδή, δεν γίνεται αντί να ζούμε, να προσπαθούμε να επιβιώσουμε!» και προτείνοντας «να πάρουμε τα βουνά, να ξαναεποικήσουμε την Ελλάδα».

Xρόνης Μίσσιος: H κοινωνία δείχνει να έχει πάθει εγκεφαλικό!

«Η κρίση που περνάμε, είναι πολυεπίπεδη, δεν είναι μονάχα οικονομική. Oυσιαστικά είναι κρίση αξιών και χρεοκοπίας του λογοκρατούμενου και τεχνοκρατικού πολιτισμού μας. Τους κινδύνους για την οικολογική κρίση, πια, του πλανήτη, δεν τους αμφισβητεί κανείς, και όλο και περισσότεροι άνθρωποι συνειδητοποιούν την ανάγκη να στρατευτούν σε τέτοιου είδους προσπάθειες για να σώσουν ή να βελτιώσουν το περιβάλλον. Αυτό, όμως, είναι το ένα μέρος: Ο περιβαλλοντολογικός ακτιβισμός. Διότι στην πραγματικότητα υπάρχουν δύο περιβάλλοντα:

Το ένα είναι το φυσικό περιβάλλον και το άλλο είναι το κοινωνικό περιβάλλον, το ανθρώπινο περιβάλλον.

Το πρόβλημα προκύπτει από το γεγονός, ότι το ανθρώπινο περιβάλλον είναι οργανωμένο κατά τέτοιο τρόπο και δρα κατά τέτοιο τρόπο, ώστε καταστρέφει το φυσικό περιβάλλον. Συνεπώς για να διατυπώσουμε ένα οικολογικό αίτημα, που θα σημαίνει την σωτηρία του πλανήτη και συνεπώς της ζωής πάνω σε αυτόν, πρέπει να προσπαθήσουμε να δούμε πως θα ανατρέψουμε τις πρακτικές που οδηγούν στην καταστροφή του και πως θα οδηγηθούμε σ’ έναν βαθύτερο κοινωνικό μετασχηματισμό, ο οποίος θα αποκαταστήσει τη φυσική σχέση του ανθρώπου με τη φύση.

Αυτό σημαίνει, μια εξανάσταση της ανθρώπινης συνείδησης, σημαίνει μια καθημερινή απόκρουση της βαρβαρότητας του συστήματος και μιας διαφορετικής τοποθέτησης στη συμπεριφορά του ανθρώπου απέναντι σε αυτά τα προβλήματα. Και αυτό είναι πάρα πολύ δύσκολο. Γιατί αυτή τη κουλτούρα, ότι ο άνθρωπος είναι ο κυρίαρχος του πλανήτη, και ότι ο Θεός έπλασε τον άνθρωπο και τον διόρισε κυρίαρχο του πλανήτη και του είπε ότι: «όλα αυτά είναι δικά σου», την κουβαλάμε από τα γεννοφάσκια μας!

Πρέπει να απαλλαχτούμε από τις θεωρίες του ανθρωποκεντρισμού, όπως και από τις αφελείς θεωρίες της θρησκείας και όλων αυτών των πραγμάτων. Αλλά κυρίως, πρέπει να αντιληφθούμε ποια είναι η ουσία και το νόημα της ζωής! Δηλαδή, δεν γίνεται αντί να ζούμε, να προσπαθούμε να επιβιώσουμε!

Κάθε πλάσμα έρχεται στον κόσμο με δικαιώματα, με δυνατότητες, να ζήσει τη ζωή του, να χαρεί, να είναι χορτάτο, να καλύπτει τις ανάγκες του, κλπ. Αλλά ο άνθρωπος έρχεται σ’ έναν κόσμο, όπου εκτός από τους πορφυρογέννητους, δεν ξέρει που πάει και τι κάνει, και πώς να ζήσει.

Ταυτόχρονα αυτή η ολιστική οικολογία- οικολογική αντίληψη, η οποία δεν ασκείται μόνο σ’ έναν οικολογικό ακτιβισμό αλλά βλέπει και θέλει και παλεύει να αναστρέψει τις καταστροφικές δομές του συστήματος και να εδραιώσει έναν καινούριο πολιτισμό, είναι σημαντική γιατί είναι η μόνη διαδικασία η οποία απαιτεί όχι την υπακοή ή την υποταγή των ανθρώπων σε μια πίστη ή σε μια ιδεολογία αλλά απαιτεί την αφύπνιση της συνείδησής του και την κατανόηση του νοήματος της ζωής.
Η ζωή είναι ένα χάρισμα. Είναι ένα χάρισμα που μας δίνεται μια φορά. Μια φορά! Και πρέπει να το χαρούμε, πρέπει να το δωρίσουμε, πρέπει να το ζήσουμε!

Η οικολογία μάς απαλλάσσει, επίσης, και από το άγχος του θανάτου. Ξέρουμε, ότι αυτό το δώρο, είναι με ημερομηνία λήξεως, και συνεπώς πρέπει να το χαρούμε και όχι να το σπαταλάμε μέσα σε βάσανα. Τι είναι αυτά τα πράγματα; Που κατάντησαν τη ζωή μας σήμερα;

Οι άνθρωποι δεν προλαβαίνουν να σκεφτούνε, δυστυχώς, να καταλάβουν, τι σημαίνει ζωή. Τρέχουν, τρέχουν, τρέχουν, κι όταν φτάνει το ηλιοβασίλεμα, αντί να κλαίνε γιατί πέρασε άλλη μια μέρα, και συνεπώς άλλο ένα βήμα προς το θάνατο, χαίρονται. Χαίρονται! Γιατί η μέρα τους ήταν φορτωμένη με οδύνη, με άγχος, με κυνηγητό, με προβλήματα, με όλα αυτά.

Η οικολογία είναι επαναστατική, με την έννοια ότι στοχεύει να καταργήσει όλες τις αρνητικές δομές της κοινωνίας. Είναι η μόνη επανάσταση, θα λέγαμε, η οποία δε φέρει εξουσία και δεν εδραιώνει καμία εξουσία. Και ξέρουμε από την ιστορία ότι και τα πιο ωραία, τα πιο όμορφα, τα πιο ρομαντικά όνειρα των επαναστατών, σκοτώθηκαν από την εξουσία. Αυτή ήταν η αιτία της καταστροφής. Αυτή είναι η αιτία που μετατρέπει τα όνειρα σε εφιάλτη.

Είναι δυνατόν να μιλάμε για οικολογία και για πράσινη ανάπτυξη και να έχουμε την εκμετάλλευση του ανθρώπου από άνθρωπο;

Μιλάω για την κυβέρνηση και για την πράσινη ανάπτυξη! Σ’ αυτή την πράσινη ανάπτυξη, λοιπόν, από τους πρώτους μετόχους είναι οι εταιρίες της BP, από τους πρώτους επενδυτές σ’ αυτή την ιστορία. Δηλαδή είναι αυτός ο φαύλος κύκλος που έλεγε ο Ελύτης, ότι με έναν ανθρωποκεντρικό – τεχνοκρατικό πολιτισμό προσπαθούμε να διορθώνουμε τις ζημιές που έκανε ένας ανθρωποκεντρικός- τεχνοκρατικός πολιτισμός. Αυτός είναι ο φαύλος κύκλος.

Και τι θα πει ανάπτυξη, κι ως που πάει αυτή η ανάπτυξη τέλος πάντων; Αυτή η γραμμή που πάει; Έχει κανένα τέλος; Έχει κανένα τέρμα αυτή η γραμμή; Περάσαμε τη βιομηχανική επανάσταση, περάσαμε την επανάσταση την ηλεκτρονική, και το όφελος του ανθρώπου ποιό; Η ποιότητα της ζωής του, το νόημα της ζωής του έχει χαθεί, έχει αλλοτριωθεί! Η ζωή είναι αλλού και ο άνθρωπος ο σημερινός είναι αλλού! Οι περισσότεροι άλλα ζητούν κι άλλα ζούνε, άλλα επιθυμούν και άλλα πραγματοποιούν μέσα στην κοινωνία.

Είμαστε πια μια κοινωνία σχιζοφρενών. Από τη μια ένας αφύσικος πολιτισμός και από την άλλη η οντότητά μας σαν άνθρωποι. Είμαστε ψυχασθενείς. Απλώς ο καθένας νομίζει ότι ο άλλος είναι, κι όχι ο ίδιος!

Αν θέλουμε λοιπόν να οραματιστούμε ένα ανθρώπινο μέλλον, οφείλουμε κατ’ αρχήν να το οραματιστούμε σε ανθρώπινα μέτρα. Αυτές οι χαβούζες που λέγονται πόλεις εξαφανίζουν τον άνθρωπο.

Θα κάνω μια παρένθεση: πήγα κάποτε στην Ιταλία και μπήκα σε μία από αυτές τις τεράστιες εκκλησίες που έχουνε. Στάθηκα μέσα σ’ αυτό το πράγμα και χάθηκα πραγματικά. και ένιωσα έτσι, ανύπαρκτος. Αυτόματα σκέφτηκα κι ένα δικό μας, ένα εκκλησάκι σ’ ένα λοφίσκο, που μπαίνεις μέσα και ακουμπάς το Θεό ρε παιδί μου! Εκεί εκμηδενίζουν εντελώς τον άνθρωπο. Ενώ, αντίθετα, μπαίνεις σ’ σ’ ένα ερημοκλήσι και βλέπεις τον Παντοκράτορα από πάνω να σου χαμογελάει, να απλώσεις το χέρι να τον πιάσεις!

Δηλαδή, ο άνθρωπος ο οποίος θέλει να επικοινωνήσει, ανεξάρτητα αν πιστεύει στον Θεό ή δεν πιστεύει στο Θείο, κλπ. Όσο υπάρχουν άνθρωποι -κι αυτοί λιγοστεύουν ολοένα και περισσότερο και αντικαθίστανται από τους μεταλλαγμένους- θα νιώθουνε αυτή την ανάγκη μιας διαφορετικής επικοινωνίας. Πολλές φορές όταν είμαι «φορτωμένος» και έχει Πανσέληνο βγαίνω στην βεράντα εδώ έξω ανοίγω τα χέρια μου -όπως όταν σταύρωσαν τον Χριστό- κι ανοίγω το στόμα μου και προσπαθώ να… καταπιώ το φεγγάρι. Στέκω, έτσι, πέντε με δέκα λεπτά, και κάποια στιγμή χάνομαι, σταματάω μόνος μου, γιατί δεν ξέρω αν θα γυρίσω πίσω…

Εδώ κάτω έχω και μια ροδιά (αγαπάω πολύ τις ροδιές) η οποία, κάποια μέρα μου αρρώστησε. Πήγα στον Γεωπόνο, πήρα φάρμακα, πήρα τούτο, πήρα τ’ άλλο, την ράντισα, τίποτα! Η ροδιά κάθε μέρα και χειρότερα. Ήταν Πανσέληνος. Την σκεφτόμουνα κι ήμουν στενοχωρημένος. Κατέβηκα τα σκαλοπάτια, κι έκατσα σε μια πέτρα δίπλα της και άρχισα να της λέω πόσο πολύτιμη είναι για μένα, πόσο την αγαπάω, να την χαϊδεύω, να της μιλάω τρυφερά κλπ. Από την άλλη μέρα η ροδιά άρχισε να γίνεται καλύτερα. Έγιανε, και τον Σεπτέμβρη πέταξε και εκτός εποχής, πια, δυο τεράστια ρόδια. Τώρα, δεν ξέρω αν τα φάρμακα βοήθησαν, επίσης, αλλά εγώ αλλιώς το εισέπραξα και αλλιώς το ένιωσα.

Είναι δύσκολο να ανοίξουμε μια διέξοδο μέσω μιας οικολογικής επανάστασης. Και γιατί είναι δύσκολο; Από την δεκαετία του ’60 ο Μαρκούζε είχε επισημάνει, ότι αυτό το απεχθές κοινωνικό σύστημα δεν βρίσκεται πια έξω από τον άνθρωπο, αλλά έχει ενσωματωθεί μέσα στον άνθρωπο και έχει υποχρεώσει τον άνθρωπο να το αναπαράγει συνεχώς. Αυτό τι λέει;

Αυτό λέει, ότι υποχρεωτικά, έχουμε μια μετάλλαξη της συνείδησης, μια μεταφορά της, από την αυτονομία της αναζήτησης του καλού ή της ζωής, σε μια πρακτική η οποία αναπαράγει το σύστημα. Μας έχουν υποχρεώσει να παίρνουμε αυτοκίνητα, μας υποχρεώνουν να παίρνουμε κινητά, μας υποχρεώνουν να κάνουμε τούτο, ή το άλλο. Έχουν οργανώσει έτσι τη ζωή, ώστε δεν μπορούμε να διαφύγουμε.

Γι’ αυτό είναι πολύ δύσκολη μια επανάσταση της οικολογίας. Γιατί πρέπει να απαλλαγεί ο άνθρωπος, να ξεράσει από μέσα του, όλο το σύστημα, να μπορέσει να απελευθερωθεί και να μπορέσει τελικά να δει τα πράγματα όπως είναι, να δει τη ζωή του, να παλέψει, ν’ αντισταθεί, να πολεμήσει.

Σήμερα και σ’ αυτόν τον τομέα -και είναι πολύ αισιόδοξο- διάφορες παρέες παίρνουν τα βουνά και προσπαθούν να ζήσουν έξω από το σύστημα. Ακόμα, σε κάποιες περιοχές έχουν καταργήσει και το χρήμα. Εσύ έχεις βγάλει φέτος περισσότερα φασόλια, εγώ έχω πατάτες, ο άλλος έχει λάδι, ο άλλος είναι γιατρός κι αντί για πληρωμή θα του δώσω αυγά ή κοτόπουλο, κλπ.

Αυτά νομίζω είναι από τα πιο σημαντικά πράγματα που συμβαίνουν σήμερα στην ελληνική κοινωνία, διότι από το οργανωμένο πολιτικό- θεσμικό σύστημα δεν μπορούμε να περιμένουμε τίποτα. Πρόκειται για μια κατάσταση η οποία αποκλείεται να αναπαράξει τίποτα καλό, τίποτα της προκοπής.

Δεν πίστευα ποτέ ότι θα ξαναζήσω μια περίοδο εθνικής υποτέλειας της πατρίδας μου.

Πιτσιρικάς δεκατριών χρονών πολέμησα τους Γερμανούς. Μετά, πολέμησα τον αμερικάνικο ιμπεριαλισμό, την εποχή που ερχόταν εδώ ο Αμερικανός  στρατηγός και του έλεγε ο Έλληνας Πρωθυπουργός, διανοούμενος Κανελλόπουλος, «Ιδού ο στρατός σας!», δείχνοντας τον ελληνικό στρατό. Την εποχή που ερχόταν ο πρέσβης των Ηνωμένων Πολιτειών ο περίφημος Πιουριφόι, και έμπαινε στο γραφείο του Πρωθυπουργού και ανέβαζε τα πόδια του πάνω στο γραφείο και του έλεγε τι να κάνει και τι να μην κάνει…

Ε, περίπου τα ίδια δε ζούμε τώρα; Έρχονται οι Τροϊκανοί. Τα ίδια δεν κάνουνε; Έχουμε κυβέρνηση; Πού είναι;

Λέω καμιά φορά, σ’ αυτά τα παιδιά που τρέχουν στις διαδηλώσεις και χτυπιούνται με τους μπάτσους και μετά τους πλακώνουν με τα χημικά σα να ‘ναι κατσαρίδες, «Τι πάτε και σκοτώνεστε μες στους δρόμους και δεν πάτε να καταλάβετε τα χωράφια της Μονής του Βατοπεδίου και να κάνετε μια φάρμα; Είστε όλοι σας μορφωμένα παιδιά, έχετε διάφορες ειδικότητες, να καταλάβετε τα βασιλικά κτήματα, αυτού του κερατά στο Τατόι, να κάνετε μια φάρμα; Θα ‘χετε και τον κόσμο μαζί σας! Ποιος θα σας πει κουβέντα; Πάτε και πετάτε γκαζάκια, και καίτε το αυτοκίνητο του αλλουνού του κακομοίρη, τι σας φταίει ο άλλος;».

Θέλω να πω, ότι, δυστυχώς, επίσης για πρώτη φορά, ζω σε μια κοινωνία η οποία δείχνει να χει πάθει εγκεφαλικό! Δεν αντιδρά με τίποτα! Να συμβαίνουν τόσο τρομακτικά πράγματα και μέσα σ’ αυτήν και στον κόσμο και γύρω της, και να μην παίρνει χαμπάρι! Να μην αντιδρά με τίποτα!

Άκουγα τον Γιανναρά να λέει «Τουλάχιστον ας κατέβουν εκατό- διακόσιες χιλιάδες κόσμος να καταλάβουν το Σύνταγμα και να κάτσουν εκεί και να απαιτήσουν Συντακτική Εθνοσυνέλευση». Αλλά πού; Αυτό που λέγεται, πια, ότι απέμεινε σαν σύνθημα γραμμένο σε γκρεμισμένους τοίχους: «ΑΡΙΣΤΕΡΑ», τυρβάζει περί των… ευαγγελίων ακόμα!

Ξέρεις τι είπε ο Δαντόν πριν τον καρατομήσουν; «Τα βήματα της ανθρώπινης ιστορίας είναι οι ταφόπετρες των ρομαντικών». Κατάλαβες; Και μέσα σε όλη την πορεία της ιστορίας, οι μόνοι που έσωσαν την αθωότητά τους ήταν αυτοί που σκοτώθηκαν νωρίς, πριν γίνουν εξουσία. Γιατί, σου λέω, ότι η εξουσία είναι το χειρότερο, είναι το τρομακτικότερο εφεύρημα του ανθρώπου!

Εγώ είμαι υπέρ της άμεσης δημοκρατίας, υπέρ των μικρών κοινοτήτων, και το μόνο που θα έλεγα σήμερα που η χώρα μας περνάει κρίση, θα ‘τανε, «πάρτε τα βουνά, ξαναγυρίστε στα χωριά σας, ξαναγυρίστε στη γη! Ξαναεποικήστε την Ελλάδα!»

Έχουμε μια χώρα η οποία είναι ευλογία Θεού, παράγει τα πάντα! Από βότανα, από τρόφιμα, τα πάντα μπορεί να παράξει. Ποτέ όμως δεν είχαμε μια ικανή πολιτική ηγεσία.

Είναι πάρα πολύ εύκολο να φτιάξεις μια ιδεολογία ή μια θεωρία για την κοινωνία και να καλέσεις τους ανθρώπους να την εφαρμόσουν. Είναι όμως τρομερά δύσκολο, ως ανυπέρβλητο, να ξεπεράσεις το εμπόδιο του εαυτού σου και της κουλτούρας που σου πότισαν από τα γεννοφάσκια σου και τα δεσμά που έχει δέσει γύρω σου το σύστημα.

Γι’ αυτό ο δρόμος προς την απελευθέρωση από τη βαρβαρότητα, είναι ένας δρόμος πάνω από την πυρρά, που πρέπει να περάσει ο καθένας μας. Πάρα πολύ δύσκολος δρόμος.

Για την ώρα το κάνουν αυτοί που έχουν κάποια δυνατότητα να το κάνουν. Δηλαδή, γνωρίζω ανθρώπους, οι οποίοι φύγανε και πήγανε στο Πήλιο, ένα από τα πιο παραγωγικά βουνά της Ελλάδας -εκεί και… μπουκάλια να φυτέψεις θα φυτρώσουνε και υπάρχουν κτήματα τα οποία είναι εγκαταλελειμμένα, γεμάτα ελιές, καρυδιές, μηλιές κλπ.- και νοίκιασαν ένα κτήμα, ίσα ίσα για να μην χάσει ο ιδιοκτήτης την κυριότητα, δηλ. με 500 ευρώ το χρόνο, για να καλλιεργούν και να ζουν εκεί, να πουλάν το λάδι και καμιά φορά να βγαίνουν και στην λαϊκή αγορά. Κάποιοι από αυτούς είναι και γιατροί ή δάσκαλοι και διοργανώνουν εκδηλώσεις. Περνάνε όμορφα, με την παρέα τους, με τα οργανάκια τους, κάθε άνοιξη συγκεντρώνουν τις εμπειρίες τους, για το πως π.χ. γίνεται το μελιτζανάκι τουρσί, τα καρύδια γλυκό, πώς από το λάδι γίνεται το σαπούνι, πώς χτίζουν σπίτια με αχυρόμπαλες κλπ., διάφορες γνώσεις, γιατί όλοι τους είναι και πολύ ενδιαφέροντες άνθρωποι και έχουν κυνηγήσει αυτήν τη γνώση, η οποία είναι πολύτιμη.

Με την τεχνολογία, έχουμε χάσει πολύτιμες γνώσεις από την εμπειρία του ανθρώπου, που εξασφάλισαν την επιβίωσή του στον πλανήτη για εκατομμύρια χρόνια. Σήμερα η γνώση μας έρχεται απ’ το μέλλον, δεν έρχεται από το παρελθόν!

Παλιά οι νέοι σέβονταν τους ηλικιωμένους, ενώ, σήμερα, συνήθως, δεν τους σέβονται. Παλιά τους σέβονταν γιατί, εκτός των άλλων, ο ηλικιωμένος κατείχε τη γνώση και ήξερε πότε θα φυτέψει, τι καιρό θα κάνει, τι αλλαγές θα γίνουν, από τι πάσχει το φυτό κλπ. Σήμερα ο εγγονός ξέρει περισσότερα για την τεχνολογία από τον παππού. Τον βλέπεις και πιάνει το κινητό και τραβάει φωτογραφίες και ο παππούς… κοιτάει.

Αλλά, δεν υπάρχει παιδεία, σήμερα. Μη γελιόμαστε. Υπάρχει εκπαίδευση. Άλλο πράγμα η παιδεία κι άλλο πράγμα η εκπαίδευση. Σήμερα, λοιπόν, τα παιδιά εκπαιδεύονται. Γιατί; Για να βρούνε τη μηχανή του κέρδους! Να εξασφαλίσουν κάποια θέση σε κάποιο επάγγελμα.

Τη μηχανή του κέρδους! Αυτό είναι το πρόβλημα. Όσο στην κοινωνία μας η κυρίαρχη αξία του συστήματος είναι το κέρδος, από κει και πέρα μην ψάχνεις να βρεις… αυτό διαποτίζει όλες τις ανθρώπινες σχέσεις και διαποτίζει όλες τις κοινωνικές δραστηριότητες όπως είναι η παιδεία και όλα τα πράγματα.
Πιστεύω, λοιπόν, ότι αν υπάρχει ελπίδα διεξόδου,  οι άνθρωποι και κυρίως οι νέοι θα την διαμορφώσουν.

Καμιά φορά με ρωτούν οι δημοσιογράφοι: Χρόνη, έχεις μετανιώσει για τη ζωή σου; Λέω όχι. Όχι! Τί πιο ωραίο να πεθαίνεις για ένα όραμα, για έναν όμορφο μύθο, απ’ το να ζεις συνεχώς μια χαμοζωή; Εμείς, λοιπόν, ταξιδέψαμε σ’ έναν υπέροχο μύθο, σ’ ένα πάρα πολύ όμορφο όραμα. Τώρα, αν αυτό στο τέλος της ζωής μας κατάντησε εφιάλτης, αυτό είναι άλλο θέμα, είπαμε, είναι θέμα της εξουσίας.

Αν είχα τη δυνατότητα να γυρίσω τα χρόνια πίσω, και με τη γνώση που έχω σήμερα, τι θα άλλαζα; Όλα! Πρώτα απ’ όλα πήραμε μια εμπειρία από την εξουσία, από την ιστορία, και υπήρχε και μια διαφορετική πραγματικότητα, ένα διαφορετικό μέτωπο από αυτό που δίναμε τις μάχες. Εμείς δώσαμε μάχες χαρακωμάτων, υπερασπιστήκαμε τη δημοκρατία, υπερασπιστήκαμε τα ανθρώπινα δικαιώματα, δεν είδαμε την κρίση που ερχόταν… Και σε ότι αφορά τις μεταλλαγές της ιδεολογίας από τη στιγμή που έγινε εξουσία η Σοβιετική Ένωση, και σε ότι αφορά την επερχόμενη κρίση του πλανήτη, μέσω της εξέγερσης της βιομηχανικής επανάστασης κλπ., τα οποία τα θεωρούσαμε, τότε, ευλογία Θεού! Δεν είναι τυχαίο ότι ο Λένιν έλεγε ότι εξηλεκτρισμός και βαριά βιομηχανία είναι τα δυο πόδια που θα οικοδομήσουν τον κομμουνισμό.

Και φτάσαμε στο Τσερνομπίλ και σε άλλου είδους ιστορίες, και στη συνάντηση καπιταλισμού και υπαρκτού σοσιαλισμού σε ότι αφορά τις πρακτικές για το περιβάλλον, για τα χημικά στις διατροφές των ανθρώπων και όλα αυτά. Δεν είναι τυχαίο ότι δυο από τις μεγαλύτερες λίμνες του κόσμου, η λίμνη της Βαϊκάλης και η λίμνη του Μίσιγκαν και οι δυο είναι μολυσμένες. Δεν υπερασπιστήκαμε, τότε, τέτοια πράγματα.

Σήμερα, μια σημαντική λέξη είναι η λέξη «βιότοπος». Τι σημαίνει; Σημαίνει βιώνουμε μαζί, κι αυτό είναι πάρα πολύ σημαντικό. Γιατί βιώνουμε μέσα στην διαφορετικότητά μας κι όχι σε κάποια ομπρέλα ιδεολογική η οποία μπορεί να μας οδηγεί σε διαφωνίες και σε συγκρούσεις όπως αυτές που συντηρούνται σήμερα μέσα στον χώρο της αριστεράς, οι οποίες δεν έχουν κανένα νόημα.

Όσο για έναν… εμπνευσμένο αρχηγό και ηγέτη εγώ πιστεύω πάρα πολύ ότι σε μια κοινότητα, η συλλογική γνώμη είναι πολύ πιο ασφαλής και πιο ισχυρή από οποιονδήποτε ηγέτη.

Στο άλλο σημείο στο οποίο επίσης έχω διαφωνία με τον όποιον ηγέτη και την ιδεολογία, είναι ότι πιστεύω στο αυθόρμητο των ανθρώπων, δηλαδή, μέσα σε αυτή τη διαδικασία ανατροπής ή επανάστασης πρέπει να αναπτυχτεί ένα κίνημα όχι καθοδηγούμενο αλλά αυθόρμητο. Ένα κίνημα που γεννιέται από τη συνείδηση των ανθρώπων που ξέρουν που πάνε και ξέρουν τι θέλουν. Διαφορετικά, κινδυνεύουμε να ξαναγυρίσουμε σε μορφές εξουσιαστικές, κι αυτή τη στιγμή που σου μιλάω, εγώ ασκώ εξουσία.

Διότι υποτίθεται ότι είμαι η έδρα, ο καθηγητής, ο παντογνώστης, ο πολυγνώστης κλπ. Αυτό είναι μια εξουσία, όπως μια εξουσία είναι της μάνας προς το παιδί ή του πατέρα προς το παιδί ή όλα αυτά που συμβαίνουν γύρω μας. Πιστεύω λοιπόν στο αυθόρμητο των μαζών που παλιότερα εμείς οι κουμουνιστές καταριόμασταν σαν αναρχικό. Σήμερα μπορεί κανένας άνθρωπος να ορίσει τι σημαίνει αναρχικός; Βρισκόμαστε μέσα σε ένα σύστημα το οποίο είναι δομημένο με ανήθικους τρομοκρατικούς και βάρβαρους κανόνες. Το να αρνηθείς τους κανόνες και τη θέσπιση αυτού του συστήματος τι σημαίνει, ότι είσαι αναρχικός;
Με αυτή την έννοια είμαστε όλοι αναρχικοί! Γιατί όλοι αναζητούμε το κάλλιστο.

Εγώ δεν ψήφισα κι ούτε θα ψηφίσω. Τι να πάω να ψηφίσω δηλαδή, να μας κοροϊδεύουνε με τη θέληση μας; Δεν πάω. Μου λένε οι άλλοι, μα ξέρεις το άκυρο είναι καλύτερο και το λευκό είναι… Ε, δε μ’ ενδιαφέρει! Με πήρε κι ο Μίκης με την κίνηση που έκανε και του λέω, βρε Μίκη μου, πρώτα πρώτα είναι τρελό στα ογδόντα μου να ξαναγίνω πολιτικός, όταν ξέρω τι σημαίνει πολιτική. Δεύτερον, εμένα με ενδιαφέρει η επόμενη μέρα. Δηλαδή αν αυτή τη στιγμή ανατρεπόταν αυτή η κυβέρνηση, η λεγόμενη κυβέρνηση, τι θα προκύψει; Άλλη μια κυβέρνηση με τα ίδια πάλι, με το ίδιο στήσιμο, με τα ίδια πράγματα; Εγώ βρίσκομαι στην άλλη όχθη! Δεν γουστάρω αυτό το σύστημα, δεν γουστάρω καπιταλισμό, δεν γουστάρω νεοφιλελευθερισμό, δε γουστάρω συγκεντρωτισμό, δε γουστάρω αυτά τα πράγματα! Θέλω μικρές κοινότητες, αυτόνομες, σε ανθρώπινα μέτρα να μπορέσουμε να ζήσουμε σαν άνθρωποι. Έχω μια άλλη λογική, μια άλλη αντίληψη για το πώς οργανώνεται η κοινωνία.

Ξέρω πια τι σημαίνει πολιτική. Δεν γίνεται. Κατ’ αρχήν στην Ελλάδα δεν έχουμε το στοιχειώδες. Δεν έχουμε έναν στοιχειώδη πολιτικό πολιτισμό, γιατί αυτά τα καθίκια δεν μπορούν να τα βρουν μεταξύ τους. Η πατρίδα κινδυνεύει, η πατρίδα βουλιάζει, και πολεμάν σαν κατίνες ο ένας τον άλλον, εσύ έκανες εκείνο στο αυτό κι εσύ έκανες το άλλο. Δεν έχουν την παλικαριά, την εντιμότητα να κάτσουν σε ένα τραπέζι και να αφήσουν τις κατινιές στην άκρη και να κουβεντιάσουν. Είναι τυχαίο; Μα ένας δεν αυτοκτόνησε απ’ αυτούς εδώ τριανταπέντε χρόνια; Ένας δεν ζήτησε συγγνώμη, ένας δεν παραιτήθηκε;

Γι αυτό λέω, ότι είναι πρόβλημα συνείδησης και όχι ιδεολογίας; Είναι πρόβλημα συμπεριφοράς κι όχι ιδεολογίας.

Και δυστυχώς, πιστεύω, ότι εμείς ήμασταν οι… τελευταίοι των Μοικανών. Σε εμάς το σύστημα ασκούσε σωματική βία, μας έκλεινε φυλακή, μας βασάνιζε, μας χτυπούσε για να μας υποτάξει. Για τις σημερινές γενιές είναι πιο δύσκολα. Τους κάνουν λοβοτομή, τους απορροφά το σύστημα συνεχώς μέσα στη μηχανή του κέρδους, δεν τους αφήνει περιθώρια ούτε να οραματιστούν, ούτε να φανταστούν, τους αφαιρεί την κριτική σκέψη. Την ψυχή!

Κι ας είμαστε η χώρα των μεγάλων ποιητών. Κανένας λαός δέκα εκατομμυρίων δεν έχει τρία νόμπελ και ένα βραβείο Λένιν. Και μάλιστα, θα υπήρχαν κι άλλοι που θα έπρεπε να πάρουν το νόμπελ και δεν το πήραν… αλλά τέλος πάντων.

Θυμάμαι, τον Βάρναλη… ήμασταν ένα βράδυ στη Βουκουρεστίου και θέλαμε να ανεβούμε στη Δεξαμενή και λέει ο Βάρναλης του Κορνάρου «κουμπάρε περίμενε λιγάκι να περάσει κανένα ταξί να μας πάρει να ανεβούμε πάνω. Ε, περιμέναμε, και σε λίγο βλέπουμε μια ωραία γυναίκα να περπατάει και τότε λέει ο Βάρναλης «κουμπάρε, ήρθε ταξί, πάμε! Άμα βλέπουμε αυτή μπροστά μας… φτάνουμε!». Ο Βάρναλης, ήταν καταπληκτικός άνθρωπος και διαφορετικός, και δεν υπάρχει άλλος στίχος που να περιγράφει σήμερα την κατάντια του ελληνικού λαού “Δειλοί, μοιραίοι, κι άβουλοι αντάμα προσμένουν, ίσως, κάποιο θάμμα”. Όπως έχουμε και μεγάλους λογοτέχνες και γυναίκες, τη Σωτηρίου και άλλες. Είχαμε καλή λογοτεχνία. Τώρα δεν έχουμε τίποτα! Α, ο Μακριδάκης είναι καλός.

Τολμάτε ρε, τολμάτε! Γράψτε αυτό που θέλετε, αυτό που σκέφτεστε. Εγώ έγραφα, κι έγραφα με την ψυχή, κι όταν με είπαν συγγραφέα πρώτη φορά τα ‘χασα! Μα, σοβαρά μιλάτε ρε παιδιά, συγγραφέας; Δεν είχα καμία τέτοια πρόθεση απλά στις παρέες, στον κήπο τους έλεγα ιστορίες και μου έλεγαν, ρε Χρόνη γιατί δεν τα γράφεις αυτά τα πράγματα; Κι έτσι βγήκε.

Γιατί τα βιώματα ήταν ουσιαστικά. Κατάλαβες; Ζούσαμε. Είχε συνέχεια η ζωή μας, δεν ήταν αυτή η γκρίζα καθημερινότητα, αλλά ήταν μεγάλο κατόρθωμα να παραμείνεις άνθρωπος.

Ήταν πολύ σημαντικό να μπορείς να κοιτάξεις τη μάπα σου το πρωί στον καθρέφτη και να πεις, «είμαστε εντάξει ρε μάγκα, πάμε». Δεκαεφτά χρονών παιδί ήμουν και καταδικασμένος για θάνατο, κι εγώ τους έγραφα… Τώρα, βέβαια, λέω για «τί»;

[…]
Διαβάστε επίσης το δεύτερο μέρος της συνέντευξης: «Χρόνης Μίσσιος στο tvxs.gr: Είναι επιτακτική η ανάγκη της συνεργασίας»


Χρόνης Μίσσιος _ Είναι επιτακτική η ανάγκη της συνεργασίας

Χρόνης Μίσσιος: Είναι επιτακτική η ανάγκη της συνεργασίας

00:02, 02 Φεβ 2012 | tvxsteam tvxs.gr/node/83749

Ζούμε σ’ ένα σύστημα ανήθικο, παράλογο, αφύσικο και παραπλανητικό» ο Χρόνης Μίσσιος, σ’ αυτό το δεύτερο και τελευταίο μέρος της συνέντευξης, μιλά στην Κρυσταλία Πατούλη, συμμετέχοντας στο δημόσιο διάλογο του tvxs, τονίζοντας μεταξύ άλλων, ότι «για πρώτη φορά, ίσως, στην ιστορία του κόσμου, είναι τόσο επιτακτική η ανάγκη της συνεργασίας των λαών σ’ ένα παγκόσμιο κίνημα, το οποίο θα φέρει την αλλαγή» και πως «δεν αρκεί, απλώς, να θέλουμε μια άλλη ζωή, πρέπει να την κατακτήσουμε!«.

Η σημερινή αντίσταση, ρωτάς, αν είναι να είσαι ο εαυτός σου; Αυτό είναι το σημαντικότερο. Αλλά κι ο εαυτός προς τα πού; Ε, στις πιο μαύρες ώρες ο άνθρωπος ξεφυτρώνει κάτι κάποια στιγμή, αν νιώθει! Για να έχεις συναισθήματα, όμως, πρέπει να νιώθεις συναισθήματα, να έχεις την απαραίτητη αυτογνωσία. Αλλά η σημερινή ζωή των ανθρώπων όπως είναι οργανωμένη είναι και αποσυναισθηματοποιημένη, ή τα συναισθήματα που νιώθει ο σημερινός άνθρωπος, και ιδίως ο νέος άνθρωπος, είναι κυρίως αρνητικά. Είναι συνεχώς αρνητικά φορτισμένος! Είτε θα δει τον προϊστάμενο, είτε θα δει τον μπάτσο, είτε θα δει οποιονδήποτε μέσα σε κάποιες σχέσεις, οι οποίες είναι αρνητικές.

Ζούμε σ’ ένα σύστημα ανήθικο, παράλογο, αφύσικο και παραπλανητικό. Λέει ο Μπορις Βιαν: «σ’ ένα σύστημα που εκθειάζει τον πόλεμο και απαγορεύει τον έρωτα», που θεωρεί τον έρωτα αμαρτία, σ’ ένα σύστημα που καθαγιάζει την εκμετάλλευση του ανθρώπου από άνθρωπο, σ’ ένα σύστημα που δεν σέβεται την προσωπικότητα του ανθρώπου, τον υποτάσσει κάτω από μια εξουσία, σ’ ένα σύστημα που παράγει άχρηστα πράγματα.

Σε ένα σύστημα, που η διαφήμιση, είναι ο τρομακτικότερος οδοστρωτήρας του καταναλωτισμού που ισοπεδώνει την ψυχή του ανθρώπου, το νόημα της ζωής του και μετατρέπει τους πόρους του πλανήτη σε απορρίμματα και που δυστυχώς, κανείς τον δεν καταγγέλλει αυτόν τον καρκίνο που λέγεται διαφήμιση, και που «καβαλάει» σε κάθε δημιούργημα ανθρώπινο, είτε πρόκειται για κάποιο κινηματογραφικό έργο, είτε πρόκειται για κάποια συνέντευξη, διακόπτοντας, για να πλασάρει  π.χ. την κυρία που γλύφει το παγωτό! Βλέπεις κάτι και σου βάζουν αυτές τις αηδίες και μετά λες τι να έβλεπα πριν; Έχεις ξεχάσει! Πολτοποιούν το μυαλό του θεατή.

Ο ρατσισμός, δε, εναντίον του θηλυκού γένους μέσα στην ελληνική κοινωνία είναι κυρίαρχο στοιχείο. Γι’ αυτούς η γυναίκα είναι μόνο αξία χρήσης κι όχι άνθρωπος.Τι μου λες, εσύ, για Αλβανούς και γι’ άλλους ξένους…

Είναι φριχτά πράγματα αυτά. Δηλαδή, αν κάτσουμε να μιλήσουμε για το πόσες πλευρές του ανθρώπου αγγίζει αυτό το θέμα, θα καταλάβουμε τι έγκλημα συντελείται σήμερα εναντίον της ανθρώπινης ζωής.

Και το πώς αντιμετωπίζονται τα παιδιά; Εκεί είναι τεράστιο πρόβλημα, άλλο πρόβλημα. Τα βάζουν, ενώ απαγορεύεται να δουλεύουν, και τα εκπορνεύουν από μικρά, και κανείς δεν διαμαρτύρεται αν ένα ανήλικο παιδί διαφημίζει γαριδάκια. Τι έγκλημα είναι αυτό; Τόσο άσχημα είναι τα πράγματα… Είναι, περίπου: ο σώζον εαυτόν σωθήτω. Στο Πήλιο, οι φίλοι μου που έχουν πάει εκεί και ζουν καλλιεργώντας τη  γη, βρήκαν ένα σύνθημα που λέει: «Μας σκοτώνουν από δέκα χρονών και μας θάβουν στα ογδόντα». Σκοτώνουμε τα παιδάκια, τα θάβουμε μετά στα ογδόντα και λέμε ότι ο μέσος όρος ζωής αυξήθηκε!

Τους βλέπεις και αραδιάζουν παιδιά σ’ έναν κόσμο ο οποίος είναι εφιάλτης και ταυτόχρονα δεν νοιάζονται για τίποτα. Και αναρωτιέσαι: γιατί το κάνουν αυτό και ταυτόχρονα δεν νοιάζονται για τίποτα; Να διαιωνίσουν μόνο τα γονίδια και το DNA; Και σε όλα αυτά, επίσης, κανείς δεν αντιδρά.

Εγώ, νιώθω πλούσιος επειδή συμμετείχα στα οράματα και στα ιδανικά της εποχής μου, έστω κι αν αυτά εξελίχτηκαν, όπως εξελίχτηκαν. Γιατί δεν είναι δυνατόν να είσαι άνθρωπος ζωντανός και να μην συμμετέχεις στο γίγνεσθαι της εποχής σου! Τότε, δεν είσαι τίποτα, δεν είσαι πολίτης, είσαι υπήκοος, είσαι οπαδός, είσαι ένα «ζώον». Και δυστυχώς, έχουμε γεμίσει από οπαδούς και υπηκόους αντί από πολίτες, διότι η λέξη πολίτης, σημαίνει ότι συμμετέχεις, ότι δρας, ότι σκέφτεσαι, ότι έχεις κριτική σκέψη, ότι έχεις φαντασία, ότι έχεις θέληση…

Όταν μεταλλάσσονται οι άνθρωποι, και παύουν να είναι άνθρωποι, μαθαίνουν να παίρνουν μονάχα και όχι να δίνουν. Και αυτό είναι μια μονοσήμαντη σχέση και αρνητική. Είναι η κυρίαρχη σκέψη του λογοκρατούμενου δυτικού πολιτισμού. Διότι υπάρχει και μια άλλη σκέψη και φιλοσοφία: όταν δίνω κάτι, κερδίζω περισσότερο! Όταν έχω οχτώ και δώσω τα τρία έχω έντεκα, λένε οι σοφοί μας. Ενώ ο λογοκρατούμενος δυτικός πολιτισμός λέει, αντίθετα, ότι όταν έχω οχτώ και δώσω τα τρία, μού μένουν πέντε. Γιατί; Διότι το κεντρικό σημείο της «φιλοσοφίας» τους είναι τα αντικείμενα και όχι τα συναισθήματα.

Αυτό, δηλαδή, που είχε πει ο Επίκουρος πριν δυόμιση χιλιάδες χρόνια: προσέχτε, γιατί οι κτήσεις γίνονται κτήτορες και σας κάνουν δούλους! Ποιος τον άκουσε; Ποιός μπορεί σήμερα να καταλάβει αυτό το… ανώμαλο αριθμητικό σύνολο: 8-3=11;

Κι όμως… Παλιότερα, που έρχονταν οι Αλβανοί και τους αντιμετωπίζαμε σαν εγκληματίες, κλέφτες, φονιάδες, γύριζα από τον Αγ. Στέφανο, ήταν χειμώνας και χιόνιζε στον δρόμο και βλέπω ένα ζευγάρι να περπατάει μέσα στο χιόνι και στο βοριά, η γυναίκα κρατούσε ένα μωρό τυλιγμένο με κουβέρτες στην αγκαλιά της και ο άντρας πήγαινε από δίπλα. Σταμάτησα δίπλα τους και τους ρώτησα που πάτε; Μου λένε -στραβά κουτσά συνεννοηθήκαμε- πάμε στο Κέντρο Υγείας. Τους βάζω, λοιπόν, μέσα στο αυτοκίνητο – αυτοί απόρησαν- και τους πάω στο Κέντρο Υγείας. Κανονίζω, εκεί, να τους δει ο γιατρός… Ε, αυτό το βλέμμα που μου έριξε η γυναίκα, είχε τόση ευγνωμοσύνη, τόσες  ευχαριστίες, που εγώ δεν θα το ξεχάσω στη ζωή μου. Κάθε φορά που κάνω μια τέτοια πράξη, ζω πολύ καλά για αρκετό καιρό. Όταν δίνεις κάτι, πάντα κερδίζεις και κερδίζεις τα πιο πολύτιμα. Κερδίζεις τα καλά συναισθήματα.

Πώς να γεμίσεις συναισθήματα τα οποία να γεννήσουν και πράγματα μέσα σου; Περιμένουν οι σύγχρονοι άνθρωποι πότε θα έρθουν οι διακοπές, να πάνε να κάτσουνε είκοσι μέρες να δούνε κανένα ηλιοβασίλεμα! Αλλά, όταν συμβαίνουν όλα αυτά γύρω μας εκείνο το οποίο διαστρέφεται είναι και η αισθητική πλευρά της ζωής μας. Δηλαδή, δεν είναι μονάχα η ποιότητα ζωής, είναι και αυτή η προσέγγιση, η οποία γίνεται κιτς, που βλέπεις στην τηλεόραση, στα σκουπίδια που μας πετάνε στη μάπα…

Γι’ αυτό λέω, κατ΄ αρχήν να σπάσουμε τις μεγάλες πόλεις, να πάμε στα χωριά μας, να πάμε σε μικρές κοινότητες, σε ανθρώπινα μέτρα. Η κοινωνία είμαστε και εμείς. Όταν αλλάζουμε τον εαυτό μας, αλλάζουμε και την κοινωνία. Δεν φεύγουμε απ’ την κοινωνία, συγκροτούμε μια άλλη στην οποία θέλουμε να ζήσουμε. Ανθρώπινη. Όπου θα μπορούμε να κοιταζόμαστε στα μάτια, όπου οι λέξεις θα χουν νόημα, το καλημέρα θα ‘ναι καλημέρα, όπου οι ανθρώπινες σχέσεις, η τρυφερότητα, η αγάπη, ο έρωτας, η δημιουργία, η ζωή, η ανταλλαγή των απόψεων, των ιδεών, της κριτικής σκέψης κι όλα αυτά τα καταπληκτικά πράγματα θα έχουν νόημα. Ξέρετε με πόσα πράγματα όμορφα μπορεί ο άνθρωπος να ζήσει έξω από αυτά που μας υποχρεώνει το σύστημα να κάνουμε;

Θυμάμαι μια φορά, μου έχει πει η γυναίκα μου η Ρηνιώ, παλιά στο Σουφλί τον χειμώνα, οι κοπέλες μαζεύονταν σε μια αποθήκη και ξεκούκιζαν το καλαμπόκι και η μία ήτανε αναγνώστρια, είχε ένα βιβλίο και διάβαζε και οι άλλες ακούγανε. Φαντάζεσαι μια τέτοια συντροφιά μια χειμωνιάτικη νύχτα; Να διαβάζει καλή λογοτεχνία; Πόσες συγκινήσεις, πόσα συναισθήματα ενώνει αυτή την παρέα εκείνη τη στιγμή, πόσο την ανεβάζει σε αισθητικό επίπεδο, πόσο ενδιαφέρον μπορεί να έχει αυτό το πράγμα;
Λοιπόν, μπορούμε να ξαναζήσουμε τέτοιες ανθρώπινες στιγμές, να ξαναβρεθούμε σαν άνθρωποι. Αυτό είναι το σημαντικό, αυτό πρέπει να αναζητήσουμε, το τι θα φάμε και πως θα επιβιώσουμε είναι άλλο πρόβλημα το οποίο επίσης μπορούμε να λύσουμε πάρα πολύ απλά.

Με την τεχνολογία που έχουμε σήμερα, -αφού την πληρώσαμε που την πληρώσαμε πανάκριβα- μπορούμε να κάνουμε τα πάντα από το χωριό μας. Μέσα από το ίντερνετ μπορούμε να κάνουμε τα πάντα, και συγχρόνως να αξιοποιήσουμε και τη γη μας, γύρω γύρω. Όπου να ‘ναι τέτοια θα κάνουμε, θα φυτεύουμε μαρούλια να τρώμε, θα έχουμε και μια κατσίκα που είναι η αγελάδα του φτωχού, γιατί βγάζει τα πάντα: γάλα, τυρί, βούτυρο, ότι θες…

Δεν αρκεί απλώς, να θέλουμε μια άλλη ζωή, πρέπει να την κατακτήσουμε! Πρέπει να ξαναβρούμε τα συναισθήματά μας τα χαμένα, πρέπει να ξαναβρούμε τον εαυτό μας. Είναι δύσκολα τα πράγματα για τους νέους. Για μας ήταν πιο εύκολα, γιατί στους νέους το σύστημα βομβαρδίζει την ψυχούλα τους. Εμάς μας δέρνανε, μας κλείνανε στις φυλακές, μας εκτελούσανε. Εντάξει. Είμαστε ζωντανοί όμως.

Ο πολιτισμός είναι η συμπεριφορά των ανθρώπων και η παιδεία τους. Αυτό είναι πολιτισμός. Δεν είναι τα μάρμαρά μας! Στην Ελλάδα, σήμερα, ποιος παράγει τέχνη και πολιτισμό; Έχουμε βουλιάξει εντελώς. Που είναι οι διανοούμενοι να βγούνε μπροστά; Να δώσουνε διέξοδο, να δώσουνε ελπίδα; Δεν ξέρω.

Κάθε χρόνο βγαίνουν εκατοντάδες χιλιάδες από τα Ανώτατα Εκπαιδευτικά μας Ιδρύματα. Είδε κανένας καμία θετική επιρροή στην κοινωνία από την παιδεία αυτών των εκατοντάδων χιλιάδων νέων ανθρώπων; Ε, δεν βλέπω μέσα στην κοινωνία κάποιον από αυτούς που να ‘χει παιδεία! Άλλοι ‘γιναν υπουργοί, άλλοι ‘γιναν βουλευτές. Η ικανότητα απορρόφησης του συστήματος της αθωότητας και της προσωπικότητας του ανθρώπου στην εποχή μας είναι τρομακτική.
Ό άνθρωπος μεταλλάσσεται  συναισθηματικά, ψυχολογικά, βιολογικά, πνευματικά. Πρέπει να το πάρουμε χαμπάρι. Καθημερινά τα πράγματα γίνονται χειρότερα.

Έβλεπα ένα ντοκιμαντέρ του Στέλιου Κούλογλου, αν θυμάμαι καλά, το οποίο μιλούσε για την θηλυκοποίηση των ανθρώπων μέσω της διατροφής που μας επιβάλλουν. Ξέρεις με τι ταχύτητα περνάνε τα χημικά στη διατροφή μας; Ποιος νοιάζεται γι’ αυτούς τους συγχρόνους Φρανκενστάϊν που εν ονόματι της επιστήμης βάζουν τα βρωμοχέρια τους στα μυστικά της φύσης και προσπαθούν να την αντιγράψουν, να την μετατρέψουν σε εργαστήριο, να την ελέγξουν, να την υποτάξουν;

Κι από την άλλη μεριά λέει ο Ελύτης, κάπου, ότι με τα εργαλεία ενός υψηλού ανθρωποκεντρικού τεχνοκρατικού πολιτισμού, προσπαθούμε να διορθώσουμε τις βλάβες που επέφερε στον πλανήτη και στην κοινωνία ένας ανθρωποκεντρικός – τεχνοκρατικός πολιτισμός. Σε αυτόν τον φαύλο κύκλο βρίσκεται σήμερα ο άνθρωπος! Σαν το χαμστεράκι στο κλουβί που γυρίζει συνεχώς στη ρόδα, χωρίς να το οδηγεί πουθενά!

Κι ο Κέσλερ, ένας άλλος μεγάλος πνευματικός άνθρωπος, λέει, ό,τι κάθε επινόημα, κάθε εφεύρεση του ανθρώπινου μυαλού το υιοθετεί το σύστημα, το παίρνουν οι πολυεθνικές. Δες σήμερα, (οι γερμανοί το ‘παν πρώτοι, τότε που είχαμε τα κινήματα της γερμανικής νεολαίας) τα πανεπιστήμιά μας είναι campus, είναι στρατόπεδα που παράγουν ηλιθίους υψηλής τεχνολογίας. Δες και όταν ξεχωρίζουν κάποια μυαλά, πώς τα επισημαίνουν αμέσως από το δεύτερο – τρίτο έτος, οι πολυεθνικές εταιρίες, τα καπαρώνουν και τα παίρνουν…

Τώρα, αν σκεφτεί κάποιος, πως είναι δυνατόν ένας άνθρωπος και μάλιστα ιδιοφυής, ένα εξαιρετικό μυαλό, που μετέχει της παιδείας του εικοστού πρώτου αιώνα, αφού αποφοιτήσει να πάει σε μια πολυεθνική και να κάνει έρευνα για μικροβιολογικούς, χημικούς ή άλλους πολέμους; Αυτό είναι ακατανόητο!

Χρειάζεται κανένα άλλο επιχείρημα για να αποδείξει ότι αυτό που συντελείται σήμερα, στα ανώτατα εκπαιδευτικά ιδρύματα, δεν έχει καμία σχέση με την παιδεία; Διότι αν αυτός ο ιδιοφυής άνθρωπος είχε αποκτήσει πραγματικά κάποια παιδεία, δεν θα πήγαινε να διαθέσει τις γνώσεις του για να κάνει έρευνες για χημικούς πολέμους ή για το πώς η εξουσία θα υποδουλώσει π.χ. στην Αφρική για μια ακόμη φορά αυτούς τους λαούς, μέσα από τους οποίους πέρασε η πρωταρχική συσσώρευση του κεφαλαίου και τους κατάπνιξε!

Και φωνάζουμε για τους μετανάστες… Τα λεφτά τους ζητάνε πίσω οι άνθρωποι! Ο δυτικός κόσμος απορρόφησε όλους τους πόρους τους, τους ρήμαξε, τους υποδούλωσε. Κι αντί λοιπόν να πούνε, ρε παιδιά, για καθίστε, να δώσουμε τη δυνατότητα σ’ αυτούς τους λαούς να φτιάξουν την πατρίδα τους έτσι ώστε να εξασφαλίσουν μια αξιοπρεπή ζωή, συνεπώς θα τους δώσουμε κεφάλαια πίσω, ώστε να συγκροτηθούν τα κράτη τους και να ζήσουν οι άνθρωποι στη χώρα τους κι όχι να φεύγουν απ’ την  πατρίδα τους και να ζήσουν στα ξένα… Αλλά που να τη βρεις τη λογική;

Βλέπεις όλοι είναι εναντίον της τρομοκρατίας αλλά κανείς δε λέει ότι είναι εναντίον της βίας! Κανένας.

Είμαι εναντίον της βίας, όπως είμαι και εναντίον της εξουσίας. Όταν λοιπόν κάποιος μιλάει για τρομοκρατία δεν μπορεί να αναφέρεται μόνον σε ένα παιδάκι, σ’ έναν Παλαιστίνιο ή κάποιον απ’ αυτές τις χώρες, το οποίο κάτω από την καταπίεση αιώνων του λαού του, που έστω γιατί πιστεύει ότι θα πάει στον παράδεισο, φορτώνεται με δυναμίτιδα και τινάζει στον αέρα την ίδια τη ζωή του «μετά των αλλοφύλων», που λένε και οι Εβραίοι στα Ευαγγέλια.

Αυτός είναι τρομοκράτης, αλλά ο πιλότος που πάει και βομβαρδίζει χωριά, νοσοκομεία, σχολεία σε μια χώρα και την καταστρέφει, παρασημοφορείται και είναι ήρωας; Αυτό, πραγματικά, δεν το καταλαβαίνω! Γιατί να ορίζουμε ως τρομοκρατία την εξωθεσμική βία; Ενώ οι ίδιοι, και με το σύστημα και με τους πολέμους… διότι τι τα θέλουν όλα αυτά τα αεροπλανοφόρα, τα αεροπλάνα, τα τανκς; Λοιπόν, αυτοί είναι οι τρομοκράτες!

Πολλοί, ξαφνικά από επαναστάτες γίνανε πολιτικοί και μπήκανε σε παιχνίδια, τέτοια, που ήταν και άγνωστα και ανήθικα, που δεν τα καταλάβαιναν δηλαδή. Και δεν μπορούσα να βλέπω τους συντρόφους μου… Όμως, οι περισσότεροι από όσους τουλάχιστον ξέρω και έχω επαφή, κυρίως τα παιδιά του Ρήγα Φεραίου που ήμασταν φυλακή μαζί, όλοι είναι ενδιαφέροντες άνθρωποι. Γράφουν, μελετούν, ασχολούνται ακόμα με πράγματα αλλά σε μια άλλη πορεία σκέψης πια…

Γιατί πρέπει να μαθαίνουμε αντί να κοιτάμε, να βλέπουμε, να εμβαθύνουμε σ’ αυτό που βλέπουμε, σ’ αυτό που σκεφτόμαστε. Είναι καλά παιδιά, και όταν συναντιόμαστε, είμαστε πάντα φορτισμένοι από συγκίνηση. Κλαίμε, συχνά, κιόλας. Ναι, κλαίμε.

Εγώ, από την άλλη, όταν συνειδητοποίησα τι συμβαίνει, κι ότι τέλειωσα μ’ αυτή την ιστορία, ήμουν σχεδόν στα πρόθυρα της αυτοκτονίας. Δηλαδή, έλεγα, τώρα τι κάνεις; Τότε η Ρηνιώ πήρε το πρώτο μας σκυλί, την Stormy, ένα λυκόσκυλο. Και αυτή με έμαθε να ξανασκέφτομαι και να βλέπω τις ομορφιές του κόσμου, κι ότι η ζωή είναι όμορφη, είναι πάρα πολύ όμορφη, έχει πάρα πολύ όμορφες στιγμές. Μια μέρα είναι γεμάτη αιωνιότητες. Εάν μπορούμε πραγματικά να καταλάβουμε κάθε στιγμή, ποιοι είμαστε και που είμαστε.

Μέσα από την Stormy, λοιπόν, και την παρέα μαζί της αναζήτησα νέα μονοπάτια σκέψης. Ξέφυγα από τον ορθολογισμό του Μαρξισμού -ντε και καλά- και άρχισα να ανιχνεύω τελικά το ποιός είμαι εγώ και ποιά είναι η φύση που με περιβάλλει. Πώς ήρθα εδώ, τί κάνω, από πού ήρθα, πού θα πάω;

Κι έτσι έγραψα το πρώτο μου βιβλίο «Καλά, εσύ σκοτώθηκες νωρίς», οπού ξεμπέρδευα πια με όλο αυτό το άγχος και τους κόμπους που κουβαλούσα μέσα μου. Και μετά έγραψα και το δεύτερο το «Χαμογέλα, ρε… τι σου ζητάνε;» οπού ξέμπλεκα πια με την πολιτική: ότι η πολιτική είναι ένα χυδαίο, ανήθικο και βρώμικο παιχνίδι και δεν μπορεί ένας άνθρωπος να παραμείνει αθώος συμμετέχοντας στην πολιτική. Ξεμπέρδεψα επίσης με την εξουσία, με τη βία και με την οργάνωση. Μετά έγραψα το τρίτο βιβλίο, «Τα κεραμίδια στάζουν», όπου ανιχνεύω τους ανθρώπινους και κάποιους άλλους δρόμους επίσης, και μετά έγραψα «Το κλειδί είναι κάτω απ΄ το γεράνι», που είναι το καταστάλαγμά μου, είναι πρόταση ζωής διαφορετικής. Μετά γράφω τη «Ντομάτα με γεύση μπανάνας» που καταγγέλλω όλον αυτό το θεσμό των λεγομένων επιστημόνων, οι οποίοι ‘κάναν αυτά τα πράγματα… Ε, και στο μέλλον φιλοδοξώ να γράψω ένα τελευταίο βιβλίο.

Τώρα, ένα από τα μεγάλα προβλήματα που έχουμε στην Ελλάδα είναι ότι το δημόσιο αποτέλεσε την αποθήκη όλων των ρουσφετιών όλων των πολιτικών. Ρουσφέτι, ρουσφέτι, ρουσφέτι! Άκουγα ότι στη Γερμανία, υπάρχει μονιμότητα αλλά οι δημόσιοι υπάλληλοι, εκεί, απαγορεύεται να απεργήσουν, γιατί ο δημόσιος υπάλληλος είναι κρατικός λειτουργός. Και οι μισθοί τους είναι πολλές φορές χαμηλότεροι από τους μισθούς του ιδιωτικού τομέα. Γιατί; Γιατί ο μισθωτός του ιδιωτικού τομέα, κάθε μέρα πρέπει να αποδείξει την ικανότητα, την παραγωγική του ικανότητα στο αφεντικό για να μπορέσει να παραμείνει. Ενώ ο δημόσιος υπάλληλος από τη στιγμή που διορίζεται, είναι για όλη του τη ζωή.

Εμείς, εγώ με τη Ρηνιώ για παράδειγμα, ξέρουμε τέσσερις- πέντε ανθρώπους –συγγενής μας, όχι στον περίγυρο- που διορίστηκαν χωρίς αξιολόγηση, χωρίς κάποια μόρφωση ιδιαίτερη, λόγω του βουλευτή που ψήφισαν. Για να μην πω για μια ξαδέρφη μου, μέλος του ΚΚΕ, αν και τόσα χρόνια που ήμουν σε εξορίες-φυλακές, δεν είχε εμφανιστεί ποτέ και γι αυτό δεν την είχα γνωρίσει, επικοινώνησε κάποια στιγμή μαζί μου, επειδή νόμιζε ότι είχα επαφές με την Κυβέρνηση, για να μεσολαβήσω, ώστε να διοριστούν οι γιοί της… Που λες; Ανθρωποφύλακες! Ε, τρελάθηκα.

Στο δημόσιο, λοιπόν, στην Ελλάδα, μόνο κρατικοί λειτουργοί δεν είναι, αυτοί οι περίφημοι δημόσιοι υπάλληλοι. Υπάρχουν και άνθρωποι βέβαια που δουλεύουν, αλλά πώς να ξεκαθαρίσουν αυτά τα πράγματα, με τα ρουσφέτια τους; Άσε, που και να μπορούσες, για να τους απολύσεις, θα έπρεπε να τους δώσεις αποζημιώσεις, συντάξεις… Και τι; Να ξαναγίνουμε πλατεία Κλαυθμώνος; Άλλωστε, δεν ξέρουμε με ποιους πολιτικούς έχουμε να κάνουμε; Κάθε φορά που θα έρχεται καινούρια κυβέρνηση θα απολύει τους προηγούμενους δημόσιους υπαλλήλους και θα γυρίζει στους καινούριους και άντε να γίνει δουλειά εκεί μέσα!

Το Σύνταγμα αν είναι να αλλάξει; Εγώ δεν ξέρω, δεν είμαι και μορφωμένος, αλλά γνωρίζω κάτι: Αν θέλουμε να ανοίξουμε ένα δρόμο όπου θα έχει κάποια δυνατότητα ο κόσμος να εκφραστεί, αυτός είναι το εκλογικό σύστημα που λέγεται απλή αναλογική, ώστε να εκφράζονται όλες οι ομάδες μέσα στο κοινοβούλιο και αυτό ίσως υποχρεώσει τελικά, τις όποιες πολιτικές δυνάμεις σε συνθέσεις και συνεργασίες. Κι αυτό, θα σημάνει ένα σημαντικό βήμα προς τον πολιτικό πολιτισμό.

Όταν βλέπεις την Παπαρήγα από τη μια, τον Τσίπρα από την άλλη, τον Αλαβάνο απ’ την άλλη, τον Κουβέλη απ’ την άλλη, ο καθένας να τρέχει και να λέει τα δικά του, και ούτε οι ίδιοι δεν μπορούν να συνεννοηθούν, τι σκατά Κυβέρνηση να κάνουνε; Άντε και να ψηφίσουμε ένα εκλογικό σύστημα απλής αναλογικής, άντε και να βγούνε, θα μπορέσουν να το κρατήσουν; Σ’ ένα μήνα θα το διαλύσουν. Εκεί στηρίζεται και το περίφημο πλειοψηφικό, το οποίο, λέει, θέλουμε σταθερές κυβερνήσεις και κολοκύθια…

Ξέρεις ποια είναι η πεποίθηση μου; Ότι οι άνθρωποι οι έξυπνοι φοβούνται να αντικρύσουν την αλήθεια της ζωής τους. Θα φέρω ένα παράδειγμα: Πριν καιρό ήμασταν καλεσμένοι σε μια γιορτή, όπου ήταν όλοι καθηγητές πανεπιστημίων, επιστήμονες, κλπ. και πήγαμε και τους βρήκαμε πάνω σ’ έναν καβγά. Γιατί λές; Τότε, είχε διοριστεί ο Χριστόδουλος, ο Αρχιεπίσκοπος, και όλη η συζήτηση ήταν σχετικά με αυτόν: και αμάν ο Χριστόδουλος, και δώσ’του ο Χριστόδουλος, και είναι κίνδυνος ο Χριστόδουλος…

Κάποια στιγμή γυρίζω και τους λέω, τι Χριστόδουλος ρε παιδιά, ποιός είναι ο Χριστόδουλος; Από πού κι ως πού αποτελεί κίνδυνο ο Χριστόδουλος για το επαναστατικό κίνημα; Τι λέτε; Δεν βλέπετε τον καταναλωτισμό που μας οδηγεί; Και πετάγεται κάποια και μου λέει: «γιατί είναι κακό πράγμα ο καταναλωτισμός;». Λέω, ναι, γιατί αυτή τη στιγμή τρως τις σάρκες των παιδιών της Αφρικής. Κι όχι μόνον αυτό…

Τους είπα, αν νομίζετε ότι είναι ζωή αυτή που ζείτε με γεια σας και χαρά σας και με τα… τενεκεδένια φέρετρά σας θα ‘στε μια χαρά! Ξέραν την αλήθεια, ξέραν το άσκοπο της ζωής τους, τα ήξεραν, ήταν έξυπνοι άνθρωποι, αλλά φοβούνταν να την αντικρύσουν. Και θα πούνε κάποια στιγμή, τι κάνω ρε μαλάκα, που ζω; Είναι δυνατόν να είναι αυτή η ζωή μου; Πρωί, μεσημέρι, βράδυ… κι όταν τελειώνει η μέρα να λέω «Αχ! Έφυγε ακόμη μια μέρα!». Ένα κεράκι που έσβησε ακόμα ήταν, αυτό ήταν.

Βέβαια, για να αναλάβεις μια ευθύνη για μια χώρα, δεν χρειάζονται μονάχα οι καλές προθέσεις και τα τρυφερά συναισθήματα. Χρειάζεται και μια τεχνογνωσία πάρα πολύ υψηλή για να διαχειριστείς αυτό το φοβερό σύστημα το οποίο έχουν κάνει.

Σήμερα, παραδείγματος χάριν, αν κάναμε μια επανάσταση τύπου Οκτωβριανής, μπολσεβίκικης, και ανατρέπαμε το σύστημα, την επόμενη μέρα θα είχαμε χάος. Χάος! Τίποτα δεν θα μπορούσε να διορθώσει αυτή την καταστροφή. Γι’ αυτό, το μόνο που μπορούμε να κάνουμε σήμερα είναι να χτυπάμε, να καταργούμε, τις δομές του συστήματος και να το μεταρρυθμίζουμε προς τον άνθρωπο.

Μιλάνε τώρα για πράσινη ανάπτυξη και πράσινα άλογα, μα είναι δυνατόν να μιλάμε για οικολογία και να έχουμε πολεμικές βιομηχανίες; Λοιπόν, υπάρχουν πράγματα θεσμικά που πρέπει να αλλάξουν, αλλά όπως είπα, αυτά πλέον δε με ενδιαφέρουν, όσο δεν βλέπω κάτι να γίνεται. Εγώ μιλάω. Αυτό μπορώ να κάνω, αυτό κάνω, γράφω και κανά βιβλίο, τί άλλο να κάνω;

Είναι και ντροπή, νιώθω, εγώ, ντροπή. Όχι ντροπή, μάλλον νιώθω ένα αίσθημα κινδύνου, διότι υπό μία έννοια είναι και ολίγον φασισμός: εγώ, με το ένα πόδι στον τάφο, να διατυπώνω το όραμα της ζωής που θα ζήσετε εσείς. Δεν είναι φασισμός αυτό το πράγμα; Δηλαδή σ’ έναν κόσμο ο οποίος εξελίσσεται με τόση ταχύτητα τρομακτική, ένας άνθρωπος από το παρελθόν, ο οποίος σήμερα είναι ογδόντα χρονών, να ηγηθεί για τη ζωή των σημερινών παιδιών, η οποία αύριο θα είναι εντελώς διαφορετική;

Υπάρχει, άρα, ένα πρόβλημα ευθύνης. Και μου λέει η Ρηνιώ πολλές φορές, «είσαι απαισιόδοξος και σ’ ακούνε τα παιδιά και είσαι μες στη μαυρίλα!». Τι να κάνω, ρε παιδί μου; Στα ογδόντα μου χρόνια να λέω ψέματα; Είμαι απαισιόδοξος. Δεν μπορώ να κάνω αλλιώς. Εκείνο που μπορώ να υποστηρίξω το υποστηρίζω: ότι ο μόνος δρόμος, ο οποίος δεν μας οδηγεί σε κανένα λάκκο, σε καμιά λακκούβα, σε κανένα κακό συναπάντημα, είναι ο δρόμος της αγάπης, είναι ο δρόμος της τρυφερότητας, είναι ο δρόμος της κατανόησης, είναι ο δρόμος της υπεράσπισης της διαφορετικότητας του άλλου! Αυτός είναι ο μόνος δρόμος. Αν τον ακολουθήσουμε αυτόν τον δρόμο δεν κινδυνεύουμε. Ούτε εμείς ούτε οι συνάνθρωποί μας.

Οποιεσδήποτε άλλες διαδικασίες, η ιστορία πια μας πείθει ότι είναι επικίνδυνες. Σκεφτείτε αυτό το παλικάρι, τον Φιντέλ Κάστρο που πολεμούσε στα βουνά, αυτός ο ρομαντικός, ο ωραίος τύπος… δικτάτορας κατάντησε! Ο Τσε, ευτυχώς, σκοτώθηκε νωρίς, όπως κι ο Ιησούς. Οι δυο αυτοί έσωσαν την αθωότητά τους.

Να ‘σαι άνθρωπος δημιουργικός και ευαίσθητος. Και να αγαπάς. Να αγαπάς! Να μπορείς να μετατρέπεις κάθε μέρα την αγάπη σε αγαπημένο. Η φρέζα μου που είναι εκεί φυτεμένη την αγαπάω, την βλέπω κάθε πρωί, καταλαβαίνεις; Ή έναν συγκεκριμένο άνθρωπο…  Όλα τα άλλα… Παρέες, ρε, μπορείς να κάνεις παρέες; Φιλία. Έρωτα! Κάντε έρωτα, αγαπηθείτε κάντε τις παρέες σας, σκεφτείτε, αναπτύξτε την κριτική σας σκέψη.

Η αγάπη είναι κάτι που το ζεις, δεν νομίζω ότι είναι κάτι που μπορείς να του δώσεις έναν ορισμό. Η αγάπη είναι αυτό που αισθάνεσαι. Η λογική έχει όρια στην ερμηνεία της πραγματικότητας, η ψυχοσωματική εμπειρία, όμως, είναι του καθενός. Η αγάπη, είναι ένα συναίσθημα που είναι για τον καθένα ιδιαίτερο και για τον καθένα διαφορετικό επίσης. Δεν μπορείς να το ορίσεις απλώς σαν συναίσθημα. Σαν συναίσθημα το ορίζουμε, αλλά στην πράξη, στη ζωή μέσα στην υπόστασή του, είναι του καθενός εμπειρία. Όπως και ο έρωτας επίσης. Ο έρωτας. Αυτό το καταπληκτικό συναίσθημα, το μοναδικό, το οποίο το έχουν βρωμίσει και το έχουν φορτώσει  τόση σκουριά και τόση ανηθικότητα που πραγματικά είναι έγκλημα.

Αλλά αυτή ήταν και η κουλτούρα μας. Δηλαδή, εγώ θυμάμαι τις γυναίκες που κάθονταν στο σκαλοπάτι και βλέπαν ένα ζευγαράκι να πηγαίνει αγκαλιασμένο προς το βουνό απάνω και λέγανε: πάνε να βγάλουν τα μάτια τους! Λοιπόν, για τα παιδιά που μεγάλωναν και άκουγαν αυτά τα πράγματα, ο έρωτας σήμαινε «να πάνε να βγάλουν τα μάτια τους».

Είμαι με τη Ρηνιό από το 62 μαζί και από το 64 παντρεμένοι… Κατ’ αρχήν ο γάμος είναι καταναγκασμός. Τώρα, στον εικοστό πρώτο αιώνα, να παντρεύονται οι άνθρωποι! Τι είναι αυτό; Τι θα πει παντρεύομαι; Από την αρχή λένε ψέματα, από τους όρκους: αιώνια, μια ζωή… Τί λες, βρε μαλάκα! Σε λίγο, σε ένα, δύο, πέντε χρόνια, το σεξ τελειώνει πια, από κει και πέρα τι γίνεται; Θα ζήσετε και οι δυο με έναν έρωτα στη ζωή σας; Αν η σχέση ακουμπάει σε πολύ περισσότερα πράγματα, δηλαδή βρίσκεται σε ένα ίδιο φιλοσοφικό στίγμα, κι έχει πνευματικό ενδιαφέρον, μπορεί το ζευγάρι να ταξιδέψει και σε άλλους δρόμους ερωτικούς και να ξαναγυρίσει, κι όπως λέει ο Καβάφης, να γυρίσει με πλούτη, με φλουριά με καινούρια πράγματα και να εμπλουτίσει αυτή τη σχέση, αλλιώς αυτό το μέλι θα γίνει φαρμάκι και ο ένας θα μισήσει τον άλλον.

Η κατάσταση, δηλαδή, πρέπει να εκτονώνεται! Ο γάμος είναι κατάλοιπο της αντίληψης ότι ο έρωτας είναι αναπαραγωγική διαδικασία και τίποτα περισσότερο. Τέτοια φτώχεια γι’ αυτό το καταπληκτικό συναίσθημα του ανθρώπου που λέγεται έρωτας; Αυτό είναι έγκλημα! Αρκεί να υπάρχει πολιτισμός. Όταν υπάρχει πολιτισμός σε μια σχέση…

Πιτσιρικάς συμμετείχα σε αυτό το όνειρο του κομμουνισμού ολόκληρος, κυτταρικά… και καμιά φορά μες το κελί σκεφτόμουνα μοναχός μου κι έλεγα, εντάξει, θα λύσουμε όλα τα προβλήματα των ανθρώπων αλλά πως θα απαντήσουμε στο πρόβλημα όταν ένα αγόρι αγαπάει ένα κορίτσι και εκείνη δεν τον θέλει ή όταν ένα κορίτσι αγαπάει ένα αγόρι κι εκείνος δεν την θέλει, και βασανιζόμουνα και έλεγα πως θα το λύσουμε ρε παιδί μου αυτό το πράγμα; Πώς θα λύσουμε αυτό τον κόμπο; Και βρήκα, όμως, λύση: λέω, μα θα ‘ναι τόσο ελεύθερη και ανοιχτή η κοινωνία ώστε οι άνθρωποι, το κάθε αγόρι και το κάθε κορίτσι θα χει πολλές επιλογές γύρω του ώστε να μπορεί να ολοκληρώσει και να εκφράσει τις επιθυμίες του.

Ταυτόχρονα, δεν θα υπάρχουν άσχημοι και όμορφοι άνθρωποι, αυτό είναι μια εφεύρεση της ανώμαλης κοινωνικής αισθητικής που εδραιώσαμε. Η προσωπικότητα του κάθε ανθρώπου είναι ομορφιά, ο κάθε άνθρωπος μέσα του έχει ομορφιά, κουβαλάει ομορφιά κι όταν ανακαλύπτεις αυτό το πράγμα, όταν συνδέεσαι με αυτού του είδους την ομορφιά, όταν τέτοιου είδους είναι οι σχέσεις, ε, αυτές δεν κινδυνεύουν. Έστω και αν μπουν στη συνήθεια και στην κούραση, δεν κινδυνεύουν να εκφράσουν κάποια βαρβαρότητα ή δυστυχία κλπ. Θα ‘ναι μια πολιτισμένη πάλι όμορφη συναισθηματική, αγαπησιάρικη δύση αυτής της σχέσης, προσωρινής ή μονιμότερης.

Εγώ, δηλαδή, πιστεύω ότι η ζωή είναι αιώνια και κινείται με κύκλους: ζωή – θάνατος, ηδονή– πόνος, λύπη- χαρά κλπ. Εάν η ζωή δεν είχε αυτές τις συγκρούσεις, αν δεν υποχρέωνε ανά πάσα στιγμή τους ανθρώπους, να περάσουν τα συναισθήματά τους πάνω από την πυρρά, θα ήταν μια ζωή αδιάφορη, γι’ αυτό έχει ενδιαφέρον η ζωή γιατί έχει αυτές τις συγκρούσεις!

Όμως αυτές οι συγκρούσεις πρέπει να στηρίζονται σε ένα υπόβαθρο πολιτισμού, αλληλοσεβασμού, αλληλοεκτίμησης, αναγνώριση της διαφορετικότητας, κατανόησης των αναγκών του άλλου. Και είπα, αν δεν υπάρχουν αυτά τα πράγματα δεν γίνεται τίποτα, γεννάται δυστυχία, πίκρα…

Αν θέλεις να ζήσεις μόνο χαρά στη ζωή σου… Δεν γίνεται αυτό! Σκεφτείτε, ρε, τι βαρεμάρα θα είχε η ζωή να ήταν σαν ένα συριανό λουκούμι που το γλύφεις το πρωί, το γλύφεις το μεσημέρι, το γλύφεις το βράδυ… Ε, δεν λες, αϊ σιχτίρ από δω;

Αλλά εκλογικεύσαμε τελείως την πραγματικότητα. Και αυτός ο Άγγλος ο φιλόσοφος και ποιητής, ο Blake, λέει, ότι η λογική έχει όρια στην ερμηνεία της ρομαντικότητας, η φαντασία είναι δημιουργία. Χωρίς φαντασία δεν μπορεί να πορευθεί ο άνθρωπος. Εδώ ο γαλλικός Μάης είχε μια αντίφαση σε ένα απ’ τα συνθήματά του: «η φαντασία στην εξουσία». Μα, είναι δυνατόν να συνυπάρξουν αυτά τα πράγματα; Φαντασία και εξουσία; Γι’ αυτό τα περισσότερα στελέχη του ‘γίναν μέλη των πολυεθνικών εταιριών.

Για την γενιά του Πολυτεχνείου; Τι να πω ρε παιδί μου; Μια εξέγερση με όνειρα και αιτήματα της νεολαίας εκείνη της εποχής την οποία απορρόφησε το σύστημα, τους έβγαλε υπουργούς, βουλευτές, και τέλειωσε η υπόθεση. Και τα αιτήματα και τα συνθήματα και τα όνειρα. Και το Πολυτεχνείο, έγινε σαν τις μυγοχεσμένες εικόνες του Χριστού που κρέμονται πάνω από τα δικαστήρια. Σουβλάκια έγινε, ότι θες έγινε, εκτός από κείνο που ονειρευόταν.

Γι’ αυτό δεν πάτησα ποτέ σε δεξιώσεις που κάνανε για αντιστασιακούς στο Προεδρικό Μέγαρο. Κάθε χρόνο δεν καλούσανε δαύτους; Του είπα κάποτε του Μίκη Θεοδωράκη, δεν καταλαβαίνεις ότι μ’ όλα αυτά που κάνουν, πως τάχα μου σε τιμάνε και τέτοια, ότι εσύ τους τιμάς; Τους τιμάς, δε σε τιμάνε! Όταν ένας άνθρωπος έχει μια ασφάλεια και μια καθαρότητα και πάει κάπου, ε, καθαρίζει και τους άλλους.

Δεν πήγα ποτέ σε προσκλήσεις. Εδώ, ανάβω το τζάκι μου. Και παράσημο μου είπαν να μου δώσουν, τους είπα να το βάλουν στον κώλο τους. Πήγα, μόνο, να μου δώσουν τα ένσημα, διότι ειδικά για τα 6 χρόνια που κάναμε φυλακή στη χούντα, μας δώσανε ένσημα, λες και δουλεύαμε! Ευτυχώς, όμως, γιατί έτσι πήρα μια αναπηρική σύνταξη.

Και τους χουντικούς τους δικάσανε. Αυτούς εδώ, ποιος θα τους δικάσει; Η ιστορία; Σίγουρα υπάρχουν άνθρωποι να την γράψουν ακόμα, αν υπάρχουν άνθρωποι, γιατί τα πράγματα είναι πάρα πολύ δύσκολα. Σε πενήντα χρόνια τα νερά του πλανήτη δε θα πίνονται! Αυτά λένε οι επιστήμονες με τον τρόπο που πάμε και καταστρέφουμε συνεχώς υδροφόρους ορίζοντες, τα ποτάμια, τις λίμνες, οι όξινες βροχές, κι όλα αυτά.

Θέλω να πω, ότι είμαι απαισιόδοξος. Γιατί; Επειδή είμαστε σ’ έναν κόσμο, ο οποίος είναι, πια, μια γειτονιά. Μια γειτονιά μικρή. Έχουνε μηδενιστεί σχεδόν οι αποστάσεις, συνεπώς και ο εφιάλτης των καταστροφών είναι κοινός.

Για πρώτη φορά ίσως στην ιστορία του κόσμου είναι τόσο επιτακτική η ανάγκη της συνεργασίας των λαών σ’ ένα παγκόσμιο κίνημα το οποίο θα φέρει την αλλαγή.Μια χώρα μόνη της, έστω κι αν καταφέρει τελικά να διαμορφώσει ένα διαφορετικό ανθρώπινο σύστημα, μια άλλη ποιότητα ζωής για τον λαό της, δεν είναι σίγουρη για το μέλλον όταν π.χ. στην Αλβανία χτίζεται πυρηνικό εργοστάσιο, στη Βουλγαρία το ίδιο, στη Ρουμανία πυρηνικό εργοστάσιο, στην Τουρκία πάνω στο σεισμογενές ρήγμα πυρηνικό εργοστάσιο…

Ο άνθρωπος υποτάχθηκε στην τεχνολογία αλλά δεν μπορεί να την ελέγξει. Παραδείγματος χάριν, τι πιο φυσικό θα ήταν, αφού τα πυρηνικά εργοστάσια αποδείχθηκαν ότι είναι πυρηνικές βόμβες κάτω από ορισμένες συνθήκες και μπορούν να καταστρέψουν, να μην μπορεί κανείς να χτίσει πυρηνικό εργοστάσιο χωρίς τη σύμφωνη απόφαση των όμορων χωρών.

Διότι αν εκραγεί το περιβόητο εργοστάσιο της Τουρκίας, καταστρέφεται η Ελλάδα, αν εκραγεί το πυρηνικό εργοστάσιο στην Αλβανία καταστρέφεται η Ελλάδα. Τι μέλλον μπορούμε να έχουμε εμείς; Τι μέλλον μπορούμε να διαμορφώσουμε; Κι αν δεν καταφέρουμε να πείσουμε τους Τούρκους, τους Αλβανούς και τους άλλους σε ένα κίνημα μιας άλλης ζωής, ενός άλλου τρόπου ζωής, στην αναζήτηση ενός άλλου τρόπου ενέργειας, π.χ. ηλιακής ή άλλης; Αυτό ακουμπάει κι άλλα προβλήματα και δεν μπορούμε να λύσουμε τέτοιου είδους στοιχειώδη προβλήματα! Που πάμε; Πώς μπορούμε να ονειρευτούμε εμείς σ’ έναν τόπο διαφορετικό αυτή τη στιγμή;

Συνεπώς πρέπει να συναντηθούμε και με τους άλλους λαούς. Δεν μπορούμε να διαμορφώσουμε ένα μέλλον διαφορετικό αν δε διαμορφώσουμε πρώτα μια πολιτισμική ενότητα του κόσμου, διατηρώντας τη διαφορετικότητα του καθενός. Μέσα σε δυο αιώνες έχουμε καταστρέψει εκατομμύρια διαφορετικούς τρόπους ζωής.
Αυτό ήταν πλούτος για την ανθρωπότητα, και τον καταστρέψαμε, τον ισοπεδώσαμε. Πρέπει να βρούμε ότι διασώθηκε και να ξανανταμώσουμε γύρω απ’ αυτά τα πράγματα.

Γι’ αυτό πιστεύω, πάντα, ότι αν υπάρχει μια αισιόδοξη προοπτική αυτή είναι τα πολυεθνικά κοινόβια, δηλαδή, άνθρωποι απ’ όλα τα μέρη της γης οι οποίοι επιχειρούν να συμβιώσουν. Μου λέγε μια φίλη μου η οποία έχει ταξιδέψει πολύ σ’ όλο τον κόσμο κι έχει ζήσει σε τέτοιου είδους κοινόβια «Χρόνη, δεν μπορείς να φανταστείς τι θαύμα ήταν η ζωή. Διαφορετικά φαγητά, διαφορετικό φλερτ, διαφορετική έκφραση και συμπεριφορά του καθενός, διαφορετικές γιορτές, διαφορετικά γλέντια ακόμη και διαφορετικό φιλί!» Ίδια συναισθήματα όμως…

Ένας πλούτος, στον οποίο ζούσαν οι άνθρωποι, ούτε έπληττες, ούτε τίποτα, ο καθένας έκανε τη δουλειά του… Ε, μόνο έτσι θα καταφέρουμε να επικοινωνήσουμε, αλλά αυτά είναι πολύ δύσκολα πράγματα. Επιχειρήθηκαν στην αρχή με το μεγάλο χίπικο κίνημα, το οποίο το σακατέψανε με τα χημικά ναρκωτικά και τα ρέστα, και το τσακίσανε, το δυσφημίσανε, και βέβαια μετά το έκανε και μόδα το σύστημα. Είναι δύσκολα αυτά.

Όπως είναι και δύσκολο -επειδή όλοι μας, από την κούνια μας εισπράττουμε αυτή την κουλτούρα- να συνυπάρξουμε χωρίς προβλήματα, γιατί είναι φυσικό σε μια κοινότητα να υπάρχουν και τα ανθρώπινα  προβλήματα, που τα περιγράφω και στο «κλειδί» με έναν τρόπο.

Πολλοί νέοι, μου στέλνουν οι περισσότεροι ποιητικές συλλογές… Το ενενήντα εννιά τοις εκατό των Ελλήνων είναι ποιητές! Και έρχονται και παιδιά που με ρωτάνε, πώς γράφεται ένα βιβλίο; Εγώ τους απαντάω το εξής: Βάλτε μια λευκή κόλλα μπροστά σας και πάρτε και ένα μολύβι και καθίστε. Δεν χρειάζεται τίποτε άλλο. Αν έχετε να βγάλετε κάτι θα το βγάλετε, κι αν έχετε να γράψετε κάτι θα το γράψετε. Λευκό χαρτί και μολύβι! Τα άλλα όλα είναι εκ του περισσού. Αν θες να γράψεις με το συναίσθημά σου, με αυτό που πιστεύεις, με αυτό που σε συνεπαίρνει αυτή τη στιγμή, δε χρειάζεσαι τίποτα. Ούτε καμιά οδηγία, ούτε καμιά τεχνική. Καλύτερα άσε την κόλλα άσπρη μέχρι να σου ‘ρθει!

Καμιά φορά διαβάζω συγγραφείς που βλέπω πίσω στο βιογραφικό τους ότι πήγαν στην τάδε σχολή συγγραφέων… Εγώ έμαθα γράμματα απ’ την λογοτεχνία, από κει έμαθα και μαρξισμό, από κει έμαθα και κοινωνιολογία, από κει έμαθα και οικονομία. Διάβασα όλη τη Ρώσικη κλασσική και σοσιαλιστική λογοτεχνία, διάβασα όλη τη γαλλική λογοτεχνία, η οποία είναι καταπληκτική, διάβασα σύγχρονη αμερικάνικη λογοτεχνία. Μέσα από τη λογοτεχνία μαθαίνεις τη γλώσσα, μαθαίνεις να μιλάς, παίρνεις γνώσεις τρομακτικές από όλους τους χώρους…

———–
Διαβάστε στο tvxs.gr το 1o μέρος της συνέντευξης:
Xρόνης Μίσσιος: H κοινωνία δείχνει να έχει πάθει εγκεφαλικό!

———

Σχετικά Άρθρα:

Αποφάσισα να κηρύξω κι εγώ τον πόλεμο. Γιάννης Μακριδάκης

Χρόνης Μίσσιος: H κοινωνία δείχνει να έχει πάθει εγκεφαλικό

Xρόνης Μίσσιος: H κοινωνία δείχνει να έχει πάθει εγκεφαλικό!

12:01, 25 Ιαν 2012 | Κρυσταλία Πατούλη tvxs.gr/node/82922

«Για πρώτη φορά, ζω σε μια κοινωνία, η οποία δείχνει να ‘χει πάθει εγκεφαλικό! Δεν αντιδρά με τίποτα!» ο Χρόνης Μίσσιος, μιλά εφ’ όλης της ύλης, στην Κρυσταλία Πατούλη, για τη σημερινή κατάσταση της χώρας, συμμετέχοντας ακτιβιστική Έρευνα για την Κρίση, τονίζοντας μεταξύ άλλων, ότι «πρέπει να αντιληφθούμε ποια είναι η ουσία και το νόημα της ζωής! Δηλαδή, δεν γίνεται αντί να ζούμε, να προσπαθούμε να επιβιώσουμε!» και προτείνοντας «να πάρουμε τα βουνά, να ξαναεποικήσουμε την Ελλάδα».

Η κρίση που περνάμε, είναι πολυεπίπεδη, δεν είναι μονάχα οικονομική. Oυσιαστικά είναι κρίση αξιών και χρεοκοπίας του λογοκρατούμενου και τεχνοκρατικού πολιτισμού μας. Τους κινδύνους για την οικολογική κρίση, πια, του πλανήτη, δεν τους αμφισβητεί κανείς, και όλο και περισσότεροι άνθρωποι συνειδητοποιούν την ανάγκη να στρατευτούν σε τέτοιου είδους προσπάθειες για να σώσουν ή να βελτιώσουν το περιβάλλον. Αυτό, όμως, είναι το ένα μέρος: Ο περιβαλλοντολογικός ακτιβισμός. Διότι στην πραγματικότητα υπάρχουν δύο περιβάλλοντα:

Το ένα είναι το φυσικό περιβάλλον και το άλλο είναι το κοινωνικό περιβάλλον, το ανθρώπινο περιβάλλον.

Το πρόβλημα προκύπτει από το γεγονός, ότι το ανθρώπινο περιβάλλον είναι οργανωμένο κατά τέτοιο τρόπο και δρα κατά τέτοιο τρόπο, ώστε καταστρέφει το φυσικό περιβάλλον. Συνεπώς για να διατυπώσουμε ένα οικολογικό αίτημα, που θα σημαίνει την σωτηρία του πλανήτη και συνεπώς της ζωής πάνω σε αυτόν, πρέπει να προσπαθήσουμε να δούμε πως θα ανατρέψουμε τις πρακτικές που οδηγούν στην καταστροφή του και πως θα οδηγηθούμε σ’ έναν βαθύτερο κοινωνικό μετασχηματισμό, ο οποίος θα αποκαταστήσει τη φυσική σχέση του ανθρώπου με τη φύση.

Αυτό σημαίνει, μια εξανάσταση της ανθρώπινης συνείδησης, σημαίνει μια καθημερινή απόκρουση της βαρβαρότητας του συστήματος και μιας διαφορετικής τοποθέτησης στη συμπεριφορά του ανθρώπου απέναντι σε αυτά τα προβλήματα. Και αυτό είναι πάρα πολύ δύσκολο. Γιατί αυτή τη κουλτούρα, ότι ο άνθρωπος είναι ο κυρίαρχος του πλανήτη, και ότι ο Θεός έπλασε τον άνθρωπο και τον διόρισε κυρίαρχο του πλανήτη και του είπε ότι: «όλα αυτά είναι δικά σου», την κουβαλάμε από τα γεννοφάσκια μας!

Πρέπει να απαλλαχτούμε από τις θεωρίες του ανθρωποκεντρισμού, όπως και από τις αφελείς θεωρίες της θρησκείας και όλων αυτών των πραγμάτων. Αλλά κυρίως, πρέπει να αντιληφθούμε ποια είναι η ουσία και το νόημα της ζωής! Δηλαδή, δεν γίνεται αντί να ζούμε, να προσπαθούμε να επιβιώσουμε!

Κάθε πλάσμα έρχεται στον κόσμο με δικαιώματα, με δυνατότητες, να ζήσει τη ζωή του, να χαρεί, να είναι χορτάτο, να καλύπτει τις ανάγκες του, κλπ. Αλλά ο άνθρωπος έρχεται σ’ έναν κόσμο, όπου εκτός από τους πορφυρογέννητους, δεν ξέρει που πάει και τι κάνει, και πώς να ζήσει.

Ταυτόχρονα αυτή η ολιστική οικολογία- οικολογική αντίληψη, η οποία δεν ασκείται μόνο σ’ έναν οικολογικό ακτιβισμό αλλά βλέπει και θέλει και παλεύει να αναστρέψει τις καταστροφικές δομές του συστήματος και να εδραιώσει έναν καινούριο πολιτισμό, είναι σημαντική γιατί είναι η μόνη διαδικασία η οποία απαιτεί όχι την υπακοή ή την υποταγή των ανθρώπων σε μια πίστη ή σε μια ιδεολογία αλλά απαιτεί την αφύπνιση της συνείδησής του και την κατανόηση του νοήματος της ζωής.
Η ζωή είναι ένα χάρισμα. Είναι ένα χάρισμα που μας δίνεται μια φορά. Μια φορά! Και πρέπει να το χαρούμε, πρέπει να το δωρίσουμε, πρέπει να το ζήσουμε!

Η οικολογία μάς απαλλάσσει, επίσης, και από το άγχος του θανάτου. Ξέρουμε, ότι αυτό το δώρο, είναι με ημερομηνία λήξεως, και συνεπώς πρέπει να το χαρούμε και όχι να το σπαταλάμε μέσα σε βάσανα. Τι είναι αυτά τα πράγματα; Που κατάντησαν τη ζωή μας σήμερα;

Οι άνθρωποι δεν προλαβαίνουν να σκεφτούνε, δυστυχώς, να καταλάβουν, τι σημαίνει ζωή. Τρέχουν, τρέχουν, τρέχουν, κι όταν φτάνει το ηλιοβασίλεμα, αντί να κλαίνε γιατί πέρασε άλλη μια μέρα, και συνεπώς άλλο ένα βήμα προς το θάνατο, χαίρονται. Χαίρονται! Γιατί η μέρα τους ήταν φορτωμένη με οδύνη, με άγχος, με κυνηγητό, με προβλήματα, με όλα αυτά.

Η οικολογία είναι επαναστατική, με την έννοια ότι στοχεύει να καταργήσει όλες τις αρνητικές δομές της κοινωνίας. Είναι η μόνη επανάσταση, θα λέγαμε, η οποία δε φέρει εξουσία και δεν εδραιώνει καμία εξουσία. Και ξέρουμε από την ιστορία ότι και τα πιο ωραία, τα πιο όμορφα, τα πιο ρομαντικά όνειρα των επαναστατών, σκοτώθηκαν από την εξουσία. Αυτή ήταν η αιτία της καταστροφής. Αυτή είναι η αιτία που μετατρέπει τα όνειρα σε εφιάλτη.

Είναι δυνατόν να μιλάμε για οικολογία και για πράσινη ανάπτυξη και να έχουμε την εκμετάλλευση του ανθρώπου από άνθρωπο;

Μιλάω για την κυβέρνηση και για την πράσινη ανάπτυξη! Σ’ αυτή την πράσινη ανάπτυξη, λοιπόν, από τους πρώτους μετόχους είναι οι εταιρίες της BP, από τους πρώτους επενδυτές σ’ αυτή την ιστορία. Δηλαδή είναι αυτός ο φαύλος κύκλος που έλεγε ο Ελύτης, ότι με έναν ανθρωποκεντρικό – τεχνοκρατικό πολιτισμό προσπαθούμε να διορθώνουμε τις ζημιές που έκανε ένας ανθρωποκεντρικός- τεχνοκρατικός πολιτισμός. Αυτός είναι ο φαύλος κύκλος.

Και τι θα πει ανάπτυξη, κι ως που πάει αυτή η ανάπτυξη τέλος πάντων; Αυτή η γραμμή που πάει; Έχει κανένα τέλος; Έχει κανένα τέρμα αυτή η γραμμή; Περάσαμε τη βιομηχανική επανάσταση, περάσαμε την επανάσταση την ηλεκτρονική, και το όφελος του ανθρώπου ποιό; Η ποιότητα της ζωής του, το νόημα της ζωής του έχει χαθεί, έχει αλλοτριωθεί! Η ζωή είναι αλλού και ο άνθρωπος ο σημερινός είναι αλλού! Οι περισσότεροι άλλα ζητούν κι άλλα ζούνε, άλλα επιθυμούν και άλλα πραγματοποιούν μέσα στην κοινωνία.

Είμαστε πια μια κοινωνία σχιζοφρενών. Από τη μια ένας αφύσικος πολιτισμός και από την άλλη η οντότητά μας σαν άνθρωποι. Είμαστε ψυχασθενείς. Απλώς ο καθένας νομίζει ότι ο άλλος είναι, κι όχι ο ίδιος!

Αν θέλουμε λοιπόν να οραματιστούμε ένα ανθρώπινο μέλλον, οφείλουμε κατ’ αρχήν να το οραματιστούμε σε ανθρώπινα μέτρα. Αυτές οι χαβούζες που λέγονται πόλεις εξαφανίζουν τον άνθρωπο.

Θα κάνω μια παρένθεση: πήγα κάποτε στην Ιταλία και μπήκα σε μία από αυτές τις τεράστιες εκκλησίες που έχουνε. Στάθηκα μέσα σ’ αυτό το πράγμα και χάθηκα πραγματικά. και ένιωσα έτσι, ανύπαρκτος. Αυτόματα σκέφτηκα κι ένα δικό μας, ένα εκκλησάκι σ’ ένα λοφίσκο, που μπαίνεις μέσα και ακουμπάς το Θεό ρε παιδί μου! Εκεί εκμηδενίζουν εντελώς τον άνθρωπο. Ενώ, αντίθετα, μπαίνεις σ’ σ’ ένα ερημοκλήσι και βλέπεις τον Παντοκράτορα από πάνω να σου χαμογελάει, να απλώσεις το χέρι να τον πιάσεις!

Δηλαδή, ο άνθρωπος ο οποίος θέλει να επικοινωνήσει, ανεξάρτητα αν πιστεύει στον Θεό ή δεν πιστεύει στο Θείο, κλπ. Όσο υπάρχουν άνθρωποι -κι αυτοί λιγοστεύουν ολοένα και περισσότερο και αντικαθίστανται από τους μεταλλαγμένους- θα νιώθουνε αυτή την ανάγκη μιας διαφορετικής επικοινωνίας. Πολλές φορές όταν είμαι «φορτωμένος» και έχει Πανσέληνο βγαίνω στην βεράντα εδώ έξω ανοίγω τα χέρια μου -όπως όταν σταύρωσαν τον Χριστό- κι ανοίγω το στόμα μου και προσπαθώ να… καταπιώ το φεγγάρι. Στέκω, έτσι, πέντε με δέκα λεπτά, και κάποια στιγμή χάνομαι, σταματάω μόνος μου, γιατί δεν ξέρω αν θα γυρίσω πίσω…

Εδώ κάτω έχω και μια ροδιά (αγαπάω πολύ τις ροδιές) η οποία, κάποια μέρα μου αρρώστησε. Πήγα στον Γεωπόνο, πήρα φάρμακα, πήρα τούτο, πήρα τ’ άλλο, την ράντισα, τίποτα! Η ροδιά κάθε μέρα και χειρότερα. Ήταν Πανσέληνος. Την σκεφτόμουνα κι ήμουν στενοχωρημένος. Κατέβηκα τα σκαλοπάτια, κι έκατσα σε μια πέτρα δίπλα της και άρχισα να της λέω πόσο πολύτιμη είναι για μένα, πόσο την αγαπάω, να την χαϊδεύω, να της μιλάω τρυφερά κλπ. Από την άλλη μέρα η ροδιά άρχισε να γίνεται καλύτερα. Έγιανε, και τον Σεπτέμβρη πέταξε και εκτός εποχής, πια, δυο τεράστια ρόδια. Τώρα, δεν ξέρω αν τα φάρμακα βοήθησαν, επίσης, αλλά εγώ αλλιώς το εισέπραξα και αλλιώς το ένιωσα.

Είναι δύσκολο να ανοίξουμε μια διέξοδο μέσω μιας οικολογικής επανάστασης. Και γιατί είναι δύσκολο; Από την δεκαετία του ’60 ο Μαρκούζε είχε επισημάνει, ότι αυτό το απεχθές κοινωνικό σύστημα δεν βρίσκεται πια έξω από τον άνθρωπο, αλλά έχει ενσωματωθεί μέσα στον άνθρωπο και έχει υποχρεώσει τον άνθρωπο να το αναπαράγει συνεχώς. Αυτό τι λέει;

Αυτό λέει, ότι υποχρεωτικά, έχουμε μια μετάλλαξη της συνείδησης, μια μεταφορά της, από την αυτονομία της αναζήτησης του καλού ή της ζωής, σε μια πρακτική η οποία αναπαράγει το σύστημα. Μας έχουν υποχρεώσει να παίρνουμε αυτοκίνητα, μας υποχρεώνουν να παίρνουμε κινητά, μας υποχρεώνουν να κάνουμε τούτο, ή το άλλο. Έχουν οργανώσει έτσι τη ζωή, ώστε δεν μπορούμε να διαφύγουμε.

Γι’ αυτό είναι πολύ δύσκολη μια επανάσταση της οικολογίας. Γιατί πρέπει να απαλλαγεί ο άνθρωπος, να ξεράσει από μέσα του, όλο το σύστημα, να μπορέσει να απελευθερωθεί και να μπορέσει τελικά να δει τα πράγματα όπως είναι, να δει τη ζωή του, να παλέψει, ν’ αντισταθεί, να πολεμήσει.

Σήμερα και σ’ αυτόν τον τομέα -και είναι πολύ αισιόδοξο- διάφορες παρέες παίρνουν τα βουνά και προσπαθούν να ζήσουν έξω από το σύστημα. Ακόμα, σε κάποιες περιοχές έχουν καταργήσει και το χρήμα. Εσύ έχεις βγάλει φέτος περισσότερα φασόλια, εγώ έχω πατάτες, ο άλλος έχει λάδι, ο άλλος είναι γιατρός κι αντί για πληρωμή θα του δώσω αυγά ή κοτόπουλο, κλπ.

Αυτά νομίζω είναι από τα πιο σημαντικά πράγματα που συμβαίνουν σήμερα στην ελληνική κοινωνία, διότι από το οργανωμένο πολιτικό- θεσμικό σύστημα δεν μπορούμε να περιμένουμε τίποτα. Πρόκειται για μια κατάσταση η οποία αποκλείεται να αναπαράξει τίποτα καλό, τίποτα της προκοπής.

Δεν πίστευα ποτέ ότι θα ξαναζήσω μια περίοδο εθνικής υποτέλειας της πατρίδας μου.

Πιτσιρικάς δεκατριών χρονών πολέμησα τους Γερμανούς. Μετά, πολέμησα τον αμερικάνικο ιμπεριαλισμό, την εποχή που ερχόταν εδώ ο Αμερικανός  στρατηγός και του έλεγε ο Έλληνας Πρωθυπουργός, διανοούμενος Κανελλόπουλος, «Ιδού ο στρατός σας!», δείχνοντας τον ελληνικό στρατό. Την εποχή που ερχόταν ο πρέσβης των Ηνωμένων Πολιτειών ο περίφημος Πιουριφόι, και έμπαινε στο γραφείο του Πρωθυπουργού και ανέβαζε τα πόδια του πάνω στο γραφείο και του έλεγε τι να κάνει και τι να μην κάνει…

Ε, περίπου τα ίδια δε ζούμε τώρα; Έρχονται οι Τροϊκανοί. Τα ίδια δεν κάνουνε; Έχουμε κυβέρνηση; Πού είναι;

Λέω καμιά φορά, σ’ αυτά τα παιδιά που τρέχουν στις διαδηλώσεις και χτυπιούνται με τους μπάτσους και μετά τους πλακώνουν με τα χημικά σα να ‘ναι κατσαρίδες, «Τι πάτε και σκοτώνεστε μες στους δρόμους και δεν πάτε να καταλάβετε τα χωράφια της Μονής του Βατοπεδίου και να κάνετε μια φάρμα; Είστε όλοι σας μορφωμένα παιδιά, έχετε διάφορες ειδικότητες, να καταλάβετε τα βασιλικά κτήματα, αυτού του κερατά στο Τατόι, να κάνετε μια φάρμα; Θα ‘χετε και τον κόσμο μαζί σας! Ποιος θα σας πει κουβέντα; Πάτε και πετάτε γκαζάκια, και καίτε το αυτοκίνητο του αλλουνού του κακομοίρη, τι σας φταίει ο άλλος;».

Θέλω να πω, ότι, δυστυχώς, επίσης για πρώτη φορά, ζω σε μια κοινωνία η οποία δείχνει να χει πάθει εγκεφαλικό! Δεν αντιδρά με τίποτα! Να συμβαίνουν τόσο τρομακτικά πράγματα και μέσα σ’ αυτήν και στον κόσμο και γύρω της, και να μην παίρνει χαμπάρι! Να μην αντιδρά με τίποτα!

Άκουγα τον Γιανναρά να λέει «Τουλάχιστον ας κατέβουν εκατό- διακόσιες χιλιάδες κόσμος να καταλάβουν το Σύνταγμα και να κάτσουν εκεί και να απαιτήσουν Συντακτική Εθνοσυνέλευση». Αλλά πού; Αυτό που λέγεται, πια, ότι απέμεινε σαν σύνθημα γραμμένο σε γκρεμισμένους τοίχους: «ΑΡΙΣΤΕΡΑ», τυρβάζει περί των… ευαγγελίων ακόμα!

Ξέρεις τι είπε ο Δαντόν πριν τον καρατομήσουν; «Τα βήματα της ανθρώπινης ιστορίας είναι οι ταφόπετρες των ρομαντικών». Κατάλαβες; Και μέσα σε όλη την πορεία της ιστορίας, οι μόνοι που έσωσαν την αθωότητά τους ήταν αυτοί που σκοτώθηκαν νωρίς, πριν γίνουν εξουσία. Γιατί, σου λέω, ότι η εξουσία είναι το χειρότερο, είναι το τρομακτικότερο εφεύρημα του ανθρώπου!

Εγώ είμαι υπέρ της άμεσης δημοκρατίας, υπέρ των μικρών κοινοτήτων, και το μόνο που θα έλεγα σήμερα που η χώρα μας περνάει κρίση, θα ‘τανε, «πάρτε τα βουνά, ξαναγυρίστε στα χωριά σας, ξαναγυρίστε στη γη! Ξαναεποικήστε την Ελλάδα!»

Έχουμε μια χώρα η οποία είναι ευλογία Θεού, παράγει τα πάντα! Από βότανα, από τρόφιμα, τα πάντα μπορεί να παράξει. Ποτέ όμως δεν είχαμε μια ικανή πολιτική ηγεσία.

Είναι πάρα πολύ εύκολο να φτιάξεις μια ιδεολογία ή μια θεωρία για την κοινωνία και να καλέσεις τους ανθρώπους να την εφαρμόσουν. Είναι όμως τρομερά δύσκολο, ως ανυπέρβλητο, να ξεπεράσεις το εμπόδιο του εαυτού σου και της κουλτούρας που σου πότισαν από τα γεννοφάσκια σου και τα δεσμά που έχει δέσει γύρω σου το σύστημα.

Γι’ αυτό ο δρόμος προς την απελευθέρωση από τη βαρβαρότητα, είναι ένας δρόμος πάνω από την πυρρά, που πρέπει να περάσει ο καθένας μας. Πάρα πολύ δύσκολος δρόμος.

Για την ώρα το κάνουν αυτοί που έχουν κάποια δυνατότητα να το κάνουν. Δηλαδή, γνωρίζω ανθρώπους, οι οποίοι φύγανε και πήγανε στο Πήλιο, ένα από τα πιο παραγωγικά βουνά της Ελλάδας -εκεί και… μπουκάλια να φυτέψεις θα φυτρώσουνε και υπάρχουν κτήματα τα οποία είναι εγκαταλελειμμένα, γεμάτα ελιές, καρυδιές, μηλιές κλπ.- και νοίκιασαν ένα κτήμα, ίσα ίσα για να μην χάσει ο ιδιοκτήτης την κυριότητα, δηλ. με 500 ευρώ το χρόνο, για να καλλιεργούν και να ζουν εκεί, να πουλάν το λάδι και καμιά φορά να βγαίνουν και στην λαϊκή αγορά. Κάποιοι από αυτούς είναι και γιατροί ή δάσκαλοι και διοργανώνουν εκδηλώσεις. Περνάνε όμορφα, με την παρέα τους, με τα οργανάκια τους, κάθε άνοιξη συγκεντρώνουν τις εμπειρίες τους, για το πως π.χ. γίνεται το μελιτζανάκι τουρσί, τα καρύδια γλυκό, πώς από το λάδι γίνεται το σαπούνι, πώς χτίζουν σπίτια με αχυρόμπαλες κλπ., διάφορες γνώσεις, γιατί όλοι τους είναι και πολύ ενδιαφέροντες άνθρωποι και έχουν κυνηγήσει αυτήν τη γνώση, η οποία είναι πολύτιμη.

Με την τεχνολογία, έχουμε χάσει πολύτιμες γνώσεις από την εμπειρία του ανθρώπου, που εξασφάλισαν την επιβίωσή του στον πλανήτη για εκατομμύρια χρόνια. Σήμερα η γνώση μας έρχεται απ’ το μέλλον, δεν έρχεται από το παρελθόν!

Παλιά οι νέοι σέβονταν τους ηλικιωμένους, ενώ, σήμερα, συνήθως, δεν τους σέβονται. Παλιά τους σέβονταν γιατί, εκτός των άλλων, ο ηλικιωμένος κατείχε τη γνώση και ήξερε πότε θα φυτέψει, τι καιρό θα κάνει, τι αλλαγές θα γίνουν, από τι πάσχει το φυτό κλπ. Σήμερα ο εγγονός ξέρει περισσότερα για την τεχνολογία από τον παππού. Τον βλέπεις και πιάνει το κινητό και τραβάει φωτογραφίες και ο παππούς… κοιτάει.

Αλλά, δεν υπάρχει παιδεία, σήμερα. Μη γελιόμαστε. Υπάρχει εκπαίδευση. Άλλο πράγμα η παιδεία κι άλλο πράγμα η εκπαίδευση. Σήμερα, λοιπόν, τα παιδιά εκπαιδεύονται. Γιατί; Για να βρούνε τη μηχανή του κέρδους! Να εξασφαλίσουν κάποια θέση σε κάποιο επάγγελμα.

Τη μηχανή του κέρδους! Αυτό είναι το πρόβλημα. Όσο στην κοινωνία μας η κυρίαρχη αξία του συστήματος είναι το κέρδος, από κει και πέρα μην ψάχνεις να βρεις… αυτό διαποτίζει όλες τις ανθρώπινες σχέσεις και διαποτίζει όλες τις κοινωνικές δραστηριότητες όπως είναι η παιδεία και όλα τα πράγματα.
Πιστεύω, λοιπόν, ότι αν υπάρχει ελπίδα διεξόδου,  οι άνθρωποι και κυρίως οι νέοι θα την διαμορφώσουν.

Καμιά φορά με ρωτούν οι δημοσιογράφοι: Χρόνη, έχεις μετανιώσει για τη ζωή σου; Λέω όχι. Όχι! Τί πιο ωραίο να πεθαίνεις για ένα όραμα, για έναν όμορφο μύθο, απ’ το να ζεις συνεχώς μια χαμοζωή; Εμείς, λοιπόν, ταξιδέψαμε σ’ έναν υπέροχο μύθο, σ’ ένα πάρα πολύ όμορφο όραμα. Τώρα, αν αυτό στο τέλος της ζωής μας κατάντησε εφιάλτης, αυτό είναι άλλο θέμα, είπαμε, είναι θέμα της εξουσίας.

Αν είχα τη δυνατότητα να γυρίσω τα χρόνια πίσω, και με τη γνώση που έχω σήμερα, τι θα άλλαζα; Όλα! Πρώτα απ’ όλα πήραμε μια εμπειρία από την εξουσία, από την ιστορία, και υπήρχε και μια διαφορετική πραγματικότητα, ένα διαφορετικό μέτωπο από αυτό που δίναμε τις μάχες. Εμείς δώσαμε μάχες χαρακωμάτων, υπερασπιστήκαμε τη δημοκρατία, υπερασπιστήκαμε τα ανθρώπινα δικαιώματα, δεν είδαμε την κρίση που ερχόταν… Και σε ότι αφορά τις μεταλλαγές της ιδεολογίας από τη στιγμή που έγινε εξουσία η Σοβιετική Ένωση, και σε ότι αφορά την επερχόμενη κρίση του πλανήτη, μέσω της εξέγερσης της βιομηχανικής επανάστασης κλπ., τα οποία τα θεωρούσαμε, τότε, ευλογία Θεού! Δεν είναι τυχαίο ότι ο Λένιν έλεγε ότι εξηλεκτρισμός και βαριά βιομηχανία είναι τα δυο πόδια που θα οικοδομήσουν τον κομμουνισμό.

Και φτάσαμε στο Τσερνομπίλ και σε άλλου είδους ιστορίες, και στη συνάντηση καπιταλισμού και υπαρκτού σοσιαλισμού σε ότι αφορά τις πρακτικές για το περιβάλλον, για τα χημικά στις διατροφές των ανθρώπων και όλα αυτά. Δεν είναι τυχαίο ότι δυο από τις μεγαλύτερες λίμνες του κόσμου, η λίμνη της Βαϊκάλης και η λίμνη του Μίσιγκαν και οι δυο είναι μολυσμένες. Δεν υπερασπιστήκαμε, τότε, τέτοια πράγματα.

Σήμερα, μια σημαντική λέξη είναι η λέξη «βιότοπος». Τι σημαίνει; Σημαίνει βιώνουμε μαζί, κι αυτό είναι πάρα πολύ σημαντικό. Γιατί βιώνουμε μέσα στην διαφορετικότητά μας κι όχι σε κάποια ομπρέλα ιδεολογική η οποία μπορεί να μας οδηγεί σε διαφωνίες και σε συγκρούσεις όπως αυτές που συντηρούνται σήμερα μέσα στον χώρο της αριστεράς, οι οποίες δεν έχουν κανένα νόημα.

Όσο για έναν… εμπνευσμένο αρχηγό και ηγέτη εγώ πιστεύω πάρα πολύ ότι σε μια κοινότητα, η συλλογική γνώμη είναι πολύ πιο ασφαλής και πιο ισχυρή από οποιονδήποτε ηγέτη.

Στο άλλο σημείο στο οποίο επίσης έχω διαφωνία με τον όποιον ηγέτη και την ιδεολογία, είναι ότι πιστεύω στο αυθόρμητο των ανθρώπων, δηλαδή, μέσα σε αυτή τη διαδικασία ανατροπής ή επανάστασης πρέπει να αναπτυχτεί ένα κίνημα όχι καθοδηγούμενο αλλά αυθόρμητο. Ένα κίνημα που γεννιέται από τη συνείδηση των ανθρώπων που ξέρουν που πάνε και ξέρουν τι θέλουν. Διαφορετικά, κινδυνεύουμε να ξαναγυρίσουμε σε μορφές εξουσιαστικές, κι αυτή τη στιγμή που σου μιλάω, εγώ ασκώ εξουσία.

Διότι υποτίθεται ότι είμαι η έδρα, ο καθηγητής, ο παντογνώστης, ο πολυγνώστης κλπ. Αυτό είναι μια εξουσία, όπως μια εξουσία είναι της μάνας προς το παιδί ή του πατέρα προς το παιδί ή όλα αυτά που συμβαίνουν γύρω μας. Πιστεύω λοιπόν στο αυθόρμητο των μαζών που παλιότερα εμείς οι κουμουνιστές καταριόμασταν σαν αναρχικό. Σήμερα μπορεί κανένας άνθρωπος να ορίσει τι σημαίνει αναρχικός; Βρισκόμαστε μέσα σε ένα σύστημα το οποίο είναι δομημένο με ανήθικους τρομοκρατικούς και βάρβαρους κανόνες. Το να αρνηθείς τους κανόνες και τη θέσπιση αυτού του συστήματος τι σημαίνει, ότι είσαι αναρχικός;
Με αυτή την έννοια είμαστε όλοι αναρχικοί! Γιατί όλοι αναζητούμε το κάλλιστο.

Εγώ δεν ψήφισα κι ούτε θα ψηφίσω. Τι να πάω να ψηφίσω δηλαδή, να μας κοροϊδεύουνε με τη θέληση μας; Δεν πάω. Μου λένε οι άλλοι, μα ξέρεις το άκυρο είναι καλύτερο και το λευκό είναι… Ε, δε μ’ ενδιαφέρει! Με πήρε κι ο Μίκης με την κίνηση που έκανε και του λέω, βρε Μίκη μου, πρώτα πρώτα είναι τρελό στα ογδόντα μου να ξαναγίνω πολιτικός, όταν ξέρω τι σημαίνει πολιτική. Δεύτερον, εμένα με ενδιαφέρει η επόμενη μέρα. Δηλαδή αν αυτή τη στιγμή ανατρεπόταν αυτή η κυβέρνηση, η λεγόμενη κυβέρνηση, τι θα προκύψει; Άλλη μια κυβέρνηση με τα ίδια πάλι, με το ίδιο στήσιμο, με τα ίδια πράγματα; Εγώ βρίσκομαι στην άλλη όχθη! Δεν γουστάρω αυτό το σύστημα, δεν γουστάρω καπιταλισμό, δεν γουστάρω νεοφιλελευθερισμό, δε γουστάρω συγκεντρωτισμό, δε γουστάρω αυτά τα πράγματα! Θέλω μικρές κοινότητες, αυτόνομες, σε ανθρώπινα μέτρα να μπορέσουμε να ζήσουμε σαν άνθρωποι. Έχω μια άλλη λογική, μια άλλη αντίληψη για το πώς οργανώνεται η κοινωνία.

Ξέρω πια τι σημαίνει πολιτική. Δεν γίνεται. Κατ’ αρχήν στην Ελλάδα δεν έχουμε το στοιχειώδες. Δεν έχουμε έναν στοιχειώδη πολιτικό πολιτισμό, γιατί αυτά τα καθίκια δεν μπορούν να τα βρουν μεταξύ τους. Η πατρίδα κινδυνεύει, η πατρίδα βουλιάζει, και πολεμάν σαν κατίνες ο ένας τον άλλον, εσύ έκανες εκείνο στο αυτό κι εσύ έκανες το άλλο. Δεν έχουν την παλικαριά, την εντιμότητα να κάτσουν σε ένα τραπέζι και να αφήσουν τις κατινιές στην άκρη και να κουβεντιάσουν. Είναι τυχαίο; Μα ένας δεν αυτοκτόνησε απ’ αυτούς εδώ τριανταπέντε χρόνια; Ένας δεν ζήτησε συγγνώμη, ένας δεν παραιτήθηκε;

Γι αυτό λέω, ότι είναι πρόβλημα συνείδησης και όχι ιδεολογίας; Είναι πρόβλημα συμπεριφοράς κι όχι ιδεολογίας.

Και δυστυχώς, πιστεύω, ότι εμείς ήμασταν οι… τελευταίοι των Μοικανών. Σε εμάς το σύστημα ασκούσε σωματική βία, μας έκλεινε φυλακή, μας βασάνιζε, μας χτυπούσε για να μας υποτάξει. Για τις σημερινές γενιές είναι πιο δύσκολα. Τους κάνουν λοβοτομή, τους απορροφά το σύστημα συνεχώς μέσα στη μηχανή του κέρδους, δεν τους αφήνει περιθώρια ούτε να οραματιστούν, ούτε να φανταστούν, τους αφαιρεί την κριτική σκέψη. Την ψυχή!

Κι ας είμαστε η χώρα των μεγάλων ποιητών. Κανένας λαός δέκα εκατομμυρίων δεν έχει τρία νόμπελ και ένα βραβείο Λένιν. Και μάλιστα, θα υπήρχαν κι άλλοι που θα έπρεπε να πάρουν το νόμπελ και δεν το πήραν… αλλά τέλος πάντων.

Θυμάμαι, τον Βάρναλη… ήμασταν ένα βράδυ στη Βουκουρεστίου και θέλαμε να ανεβούμε στη Δεξαμενή και λέει ο Βάρναλης του Κορνάρου «κουμπάρε περίμενε λιγάκι να περάσει κανένα ταξί να μας πάρει να ανεβούμε πάνω. Ε, περιμέναμε, και σε λίγο βλέπουμε μια ωραία γυναίκα να περπατάει και τότε λέει ο Βάρναλης «κουμπάρε, ήρθε ταξί, πάμε! Άμα βλέπουμε αυτή μπροστά μας… φτάνουμε!». Ο Βάρναλης, ήταν καταπληκτικός άνθρωπος και διαφορετικός, και δεν υπάρχει άλλος στίχος που να περιγράφει σήμερα την κατάντια του ελληνικού λαού “Δειλοί, μοιραίοι, κι άβουλοι αντάμα προσμένουν, ίσως, κάποιο θάμμα”. Όπως έχουμε και μεγάλους λογοτέχνες και γυναίκες, τη Σωτηρίου και άλλες. Είχαμε καλή λογοτεχνία. Τώρα δεν έχουμε τίποτα! Α, ο Μακριδάκης είναι καλός.

Τολμάτε ρε, τολμάτε! Γράψτε αυτό που θέλετε, αυτό που σκέφτεστε. Απορρίψτε τις σκοπιμότητες.
Εγώ έγραφα,
κι έγραφα με την ψυχή, κι όταν με είπαν συγγραφέα πρώτη φορά τα ‘χασα! Μα, σοβαρά μιλάτε ρε παιδιά, συγγραφέας; Δεν είχα καμία τέτοια πρόθεση, απλά στις παρέες, στον κήπο, τους έλεγα ιστορίες και μου έλεγαν, ρε Χρόνη γιατί δεν τα γράφεις αυτά τα πράγματα; Κι έτσι βγήκε.

Γιατί τα βιώματα ήταν ουσιαστικά. Κατάλαβες; Ζούσαμε. Είχε συνέχεια η ζωή μας, δεν ήταν αυτή η γκρίζα καθημερινότητα, αλλά ήταν μεγάλο κατόρθωμα να παραμείνεις άνθρωπος.

Ήταν πολύ σημαντικό να μπορείς να κοιτάξεις τη μάπα σου το πρωί στον καθρέφτη και να πεις, «είμαστε εντάξει ρε μάγκα, πάμε». Δεκαεφτά χρονών παιδί ήμουν και καταδικασμένος για θάνατο, κι εγώ τους έγραφα… Τώρα, βέβαια, λέω για «τί»;

Για τη φοροδιαφυγη της εκκλησιας

Κοροβέσης, Μακριδάκης, Μίσσιος, Τατσόπουλος, Φάρος για τη φοροδιαφυγή της εκκλησίας

08:09, 15 Σεπ 2011 | tvxsteam / tvxs.gr/node/69464

Εν μέσω της εφαρμογής της έκτακτης εισφοράς στα ακίνητα και της σχετικής συζήτησης για τις εξαιρέσεις της εκκλησίας, 5 προσωπικότητες σχολιάζουν στο tvxs.gr και την Κρυσταλία Πατούλη τη στάση της πολιτείας απέναντι στον κλήρο.

Περικλής Κοροβέσης, συγγραφέαςδημοσιογράφος

Η εκκλησία είναι πνευματικό ίδρυμα που σκοπός του είναι η σωτηρία της ανθρώπινης ψυχής. Στο σημείο όμως, που γίνεται «κτηματομεσίτης» αποκτά τις ίδιες υποχρεώσεις όπως όλοι οι πολίτες. Τα κτίρια δεν είναι αγιασμός ή πνευματική δύναμη, είναι κι αυτά με πέτρες φτιαγμένα, όπως όλα τα υπόλοιπα. Άρα στο σημείο που η εκκλησία έχει περιουσία, είναι ίδια με όλους τους άλλους. Σε αντίθετη περίπτωση, έχουμε ένα άλλο είδος ειδωλολατρίας που ανακηρύσσει αυθαίρετα ότι τα κτίρια είναι… άγια. Αλλά δεν είναι. Κι αυτά γκρεμίζονται και αυτά καίγονται όπως και οι πιστοί.

Γιάννης Μακριδάκης, συγγραφέας

Καμιά διαφορά από ότι συνέβαινε έως και 500 χρόνια πριν. Ούτε οι Τούρκοι τολμούσαν να φορολογήσουν την εκκλησία και γι’ αυτό γέμισε η Ελλάδα ξωκλήσια. Ο καθένας έχτιζε ένα μες στο χωράφι του και έγραφε όλη του τη γη πάνω στο εκκλησάκι. Σαν πεθαίνανε οι πρώτοι ιδιοκτήτες όλη την περιουσία την έπαιρνε βέβαια η εκκλησία αφού την είχαν γραμμένη σ’ αυτήν και έτσι οι απόγονοι βρήκαν άλλο κόλπο για να μπορούν να νέμονται κι αυτοί τα χωράφια των προγόνων τους. Εβαζαν το πρώτο τους παιδί ως καλόγερο ή καλογριά στο κοντινό μοναστήρι και είχαν πρόσβαση στα κτήματά του, πρώην κτήματα της οικογένειάς τους.

Οι μοναχοί και οι μοναχές βέβαια που προέκυψαν από αυτή τη μέθοδο, μόνο άνθρωποι του Θεού και της προσευχής δεν ήταν αφού μπήκαν στο κελί αναγκαστικά και από μικρά παιδιά ακόμη. Ετσι προέκυψαν τα εξής: Πρώτον η εκκλησία βρέθηκε με τεράστια κτηματική περιουσία και δεύτερον εμφανίστηκαν στη λαϊκή μας παράδοση οι εξής παροιμίες: «Καλογριά στο μοναστήρι το μουνί της εργαστήρι» και «φοβού τα πισινά του μουλαριού και τα μπροστινά του καλογέρου».

Χρόνης Μίσσιος, συγγραφέας

Κατά αρχήν μακάρι να εξαιρούνταν όλη η Ελλάδα από τις έκτακτες εισφορές για τα ακίνητα και το ξεπούλημα. Όσο για την εκκλησία εγώ δεν καταλαβαίνω γιατί πληρώνουμε τους παπάδες. Ποιος τους διόρισε αντιπρόσωπους του Θεού; Δεν καταλαβαίνω… Γιατί να τον πληρώνω εγώ τον παππά;

Ο παππάς θα βγάλει τα έξοδά του από τους πιστούς, από τη λειτουργία που κάνει και τα ρέστα. Είναι εντελώς τρελό… Η εκκλησία κατά την άποψή μου δεν πρέπει καν να έχει περιουσία! Ο θρησκευόμενος είναι ασκητής. Και οι καλόγεροι και οι παπάδες ζούσαν από την ελεημοσύνη των πιστών. Τώρα μου γίνανε με χρυσά άμφια και κορώνες χρυσές, έχουν και βατοπέδια έχουν και περιουσίες, και εταιρείες… Ε, αυτό πια στον 21ο αιώνα είναι τουλάχιστον ρεζίλι.

Πέτρος Τατσόπουλος, συγγραφέας

Eίναι φανερό ότι το νέο «έκτακτο» εισπρακτικό μέτρο -«τίποτε πιο τακτικό του εκτάκτου», θα λέμε εφεξής- πάρθηκε υπό καθεστώς πανικού και, από πρακτικής πλευράς, θυμίζει γιουρούσι του λήσταρχου Γιαγκούλα στη μεσοπολεμική Θεσσαλία: την πέφτουμε νύχτα στο χωριό, αρπάζουμε ό,τι ζωντανά βρούμε, καίμε και κανένα καλύβι προς παραδειγματισμό, αλλά -προς Θεού- δεν ενοχλούμε ούτε τους προύχοντες ούτε τη χωροφυλακή. Ο,τι προλάβουμε να μαζέψουμε από τα «κορόιδα». Η κυβέρνηση θέλει να κλείσει παλιές τρύπες, δεν θέλει ν’ ανοίξει νέα μέτωπα -εξ ου και φροντίζει να μην τσιγκλήσει τους μεγαλοφοροφυγάδες (εκτός και αν είναι ήδη νεκροί, πτωχευμένοι ή… το ίδιο το κράτος) ή το υπέρτατο νεοελληνικό ταμπού, την ακίνητη περιουσία της Εκκλησίας. Θεωρεί ότι αρκετά τραβάει με τις αλογόμυγες -τον μητροπολίτη Θεσσαλονίκης, τον Πειραιώς, τον Καλαβρύτων κ.ο.κ.-, δεν χρειάζεται ν’ αρχίσουν να χτυπούν στα καλά καθούμενα και οι καμπάνες.

Εικάζω ότι είναι μέρος της άτυπης συμφωνίας Ιερώνυμου-Βενιζέλου (ο σημερινός Τσάρος της οικονομίας είχε πάντοτε αγαστές σχέσεις με τον Μέγκα-Κλήρο, από τον καιρό του Χριστόδουλου ακόμη). Η κυβέρνηση θεωρεί επίσης ότι το λεμόνι των μικρομεσαίων διατηρεί ακόμη περιθώριο για στύψιμο. Θα δικαιωθεί από το ύψος των λύτρων… συγνώμη… των εσόδων; Πολύ αμφιβάλλουμε, αλλά -όπως θα έλεγε και ο μειλίχιος Αρχιεπίσκοπος στον μελίρρυτο υπουργό Οικονομίας- «Κοντός ψαλμός αλληλούια».

Πατήρ Φιλόθεος Φάρος, ψυχοθεραπευτής

Φυσικά και δεν νομίζω ότι πρέπει να εξαιρεθεί. Αντιθέτως μάλιστα, πιστεύω ότι η εκκλησία, με δική της πρωτοβουλία, θα έπρεπε να ζητάει να πληρώσει και περισσότερα! Ακόμη κι αν το κράτος την εξαιρέσει από το να πληρώσει εκείνη να μην δεχτεί! Γιατί να εξαιρεθεί η εκκλησία; Δεν το καταλαβαίνω. Δηλαδή, να κάνουνε «ρουσφέτι» στην εκκλησία; Ίσα – ίσα, όπως είπα, η εκκλησία θα έπρεπε να δώσει το καλό παράδειγμα, προσφέροντας περισσότερα από οποιονδήποτε άλλον για την αντιμετώπιση αυτής της κρίσης που περνάει η χώρα και να το κάνει με δική της πρωτοβουλία, χωρίς καν να της το ζητήσουν.

Ποιος θα το δώσει το καλό παράδειγμα σε αυτή τη χώρα, αν όχι η εκκλησία; Δεν ξέρω ποιος μπορεί να το δώσει… Για μένα, υπάρχει αυτή η ανάγκη, να βρεθούν άνθρωποι που θα δείξουν ένα παράδειγμα διαφορετικό από εκείνο που κυριαρχεί. Ένα παράδειγμα προσφοράς! Το πνεύμα που επικρατεί είναι ποιος θα αρπάξει πιο πολλά από το κράτος, το οποίο κοιτάνε όλοι πως θα το ληστέψουνε. Είναι ανάγκη, λοιπόν, να υπάρξουν κάποιοι άνθρωποι οι οποίοι θα δώσουν το αντίθετο παράδειγμα και όχι μόνο να μην έχουν την πρόθεση να το ληστέψουν, αλλά να δείξουν τη διάθεσή τους να το στηρίξουν! Αυτό αν δεν το περιμένει κανείς από την εκκλησία, δεν ξέρω από ποιον –πια!- μπορεί να το περιμένει!

ΧΡΟΝΗΣ ΜΙΣΣΙΟΣ

Ο Χρόνης Μίσσιος μιλά για τους αγανακτισμένους

 

Ο Χρόνης Μίσσιος μιλά για το κίνημα των «αγανακτισμένων» που έχουν κατακλύσει τις κεντρικές πλατείες της χώρας, στην Κρυσταλία Πατούλη.

Τι έχετε να πείτε για το κίνημα που ξέσπασε , της άμεσης δημοκρατίας των αγανακτισμένων ανά την Ελλάδα;

Είναι κάτι πρωτόγνωρο, το σημαντικότερο πολιτικό γεγονός της μεταπολίτευσης! Βγήκαν οι άνθρωποι στους δρόμους! Και πρέπει, όλοι εμείς που οδηγήσαμε την κατάσταση εδώ που την οδηγήσαμε, να μείνουμε έξω απ’ αυτή την ιστορία! Έξω οι καθοδηγητές! Έξω οι ηγήτορες! Έξω τα γκρουπούσκολα (οι αιρετικές δηλαδή ομαδούλες)! Γιατί εκεί στο Σύνταγμα ψάχνουν τα όνειρά τους!

Τα πράγματα είναι τραγικά και πολλές φορές δεν μπορούμε να καταλάβουμε την τραγικότητά τους!

Κλέβουν τη ζωή των ανθρώπων! Με τα τα δάνεια και το χρέος, σήμερα, τους κλέβουν τη ζωή τους! Πώς θα ζήσει ένας άνθρωπος μες στη μιζέρια; Πότε θα ζήσει; Τι θα ζήσει; Αυτό είναι τρομακτικό! Κι αυτή τη ζωή που θα μπορούσαν να έχουν οι άνθρωποι αυτοί, με τις όποιες δυνατότητες να δημιουργήσουν τους την κλέψανε!

Ε, πρέπει κάτι καινούργιο να γεννηθεί! Και πιστεύω ότι αυτό για να γεννηθεί δεν γίνεται διαφορετικά, παρά με την κατάρρευση του υπάρχοντος πολιτικού συστήματος!

Και αυτό συμβαίνει ίσως αυτή τη στιγμή. Οι άνθρωποι βγήκαν από τις μάντρες των κομμάτων, τις ταμπέλες των ιδεοληπτικών εξουσιών, των κομματικών τοποθετήσεων, και βγήκαν να συναντηθούν στον δρόμο, να ανταλλάξουν τις σκέψεις τους, να επικοινωνήσουν τα όνειρά τους! Κι όσες μορφές πάλης βγουν από αυτή την ιστορία… καλό θα’ ναι.

Αν γίνει αποκλεισμός της Βουλής και κάνουν έκκληση να συμμετέχει όλη η Ελλάδα, θα κατεβείτε στο Σύνταγμα;

Εγώ δε μπορώ να περπατήσω θα κατέβω στο Σύνταγμα; Τι δουλειά έχω στο Σύνταγμα; Να παριστάνω ποιον; Όλη η δική μου η γενιά, όλοι οι ηγήτορες, να πάνε στο διάολο! Δεν έχουν καμιά δουλειά εκεί πέρα! Να αφήσουν τον κόσμο ήσυχο! Ότι γίνει! Ότι δημιουργήσει! Το αυθόρμητο είναι η γέννα! Το αυθόρμητο είναι η δημιουργία!