Όταν λέω ότι η χώρα σχεδόν «θα» καταρρεύσει, δεν είναι ότι αρνιέμαι πως είναι ήδη σε άθλια κατάσταση. Απλώς υπάρχει αθλιότερη. Και ότι βάση προγραμματισμού και σχεδίου, μας οδηγούν στην αθλιότερη. Μιλάω για την πιο βίαιη εσωτερική υποτίμηση εν καιρώ ειρήνης… Και δεν το λέω μόνο εγώ, το λένε οι πάντες. Αυτό βιώνουμε αυτή τη στιγμή. Την πιο βίαιη εσωτερική υποτίμηση του βιοτικού επιπέδου! […] Ο συγγραφέας και βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Πέτρος Τατσόπουλος, μιλά στην Κρυσταλία Πατούλη και το tvxs.gr με αφορμή την παρέμβασή του στο Συμβούλιο της Ευρώπης για το μεταναστευτικό πρόβλημα, που είναι το έσχατο… κερασάκι στην τούρτα μιας μακράς σειράς προβλημάτων της χώρας, που όπως ο ίδιος τονίζει, βιώνει την πιο βίαιη εσωτερική υποτίμηση που έχει βιώσει ποτέ λαός εν καιρώ ειρήνης στην Ευρωπαϊκή ιστορία.
Π.Τ.: Ένας τομέας, που παρεμβαίνω, έχει να κάνει με το Συμβούλιο της Ευρώπης. Μαζί με τον Γιάννη Δραγασάκη και τον Δημήτρη Παπαδημούλη, είμαστε οι τρεις Έλληνες βουλευτές που εκπροσωπούν τον ΣΥΡΙΖΑ απο το σύνολο της ελληνικής κοινοβουλευτικής αντιπροσωπείας.
Το Συμβούλιο αυτό, κάνει 4 φορές το χρόνο Σύνοδο, στο Στρασβούργο και έχει και διάφορες άλλες υποεπιτροπές.
Εγώ βρίσκομαι στην επιτροπή Μεταναστών, Εκτοπισμένων Ατόμων και Προσφύγων, και με αυτή την Επιτροπή, πρόσφατα, πήγαμε βουλευτές από 6 χώρες, και σε όλα τα κέντρα κράτησης μεταναστών στον Έβρο και στην Αττική και είδαμε τις άθλιες συνθήκες που επικρατούν…
Από την Ελλάδα, ήταν η Μπακογιάννη που είναι επικεφαλής της ελληνικής αντιπροσωπείας, η Φωτεινή Πιπιλή από τη ΝΔ, η Λιάνα Κανέλλη από το ΚΚΕ και εγώ από τον ΣΥΡΙΖΑ. Οι επιτροπές, δεν είναι πάντοτε αντιπροσωπευτικές της ποσόστωσης στο ελληνικό κοινοβούλιο. Δηλαδή, όπως και στην επιτροπή μετανάστευσης, μπορεί να μην υπάρχει εκπρόσωπος του ΠΑΣΟΚ ή εκπρόσωπος της Δημοκρατικής Αριστεράς. Στην ολομέλεια της Ευρώπης, όμως, αντιπροσωπεύονται όλα τα ελληνικά κόμματα. Και η Χρυσή Αυγή. Προς το παρόν.
Στις υποεπιτροπές, του Συμβουλίου της Ευρώπης, όπως είναι η επιτροπή μετανάστευσης και η επιτροπή πολιτισμού, στην οποία επίσης βρίσκομαι, δεν αντιπροσωπεύονται όλα τα κόμματα. Αντιπροσωπεύονται 2-3 από κάθε εθνική αντιπροσωπεία.
Κυρίως, λοιπόν, σε αυτή την επιτροπή, μας απασχολεί το θέμα της μετανάστευσης. Και προσπαθήσαμε, όλη η εθνική αντιπροσωπεία, να δείξουμε τον δύσκολο ρόλο που παίζει η Ελλάδα ως πύλη εισόδου μεταναστών, και ταυτόχρονα ως ζώνη ανάσχεσης, ως buffer zone, έτσι τη λένε, των παράνομων μεταναστών όλου του κόσμου.
Οι οποίοι έρχονται εδώ, χωρίς να έχουν επίγνωση ότι είναι ζώνη ανάσχεσης, ή έρχονται επειδή τους έχουν παραμυθιάσει ότι εδώ θα έχουν 1800 ευρώ μεροκάματο, και άλλους τους εγκαταλείπουν στα ερημονήσια και τους λένε ότι είστε στην Ιταλία, ενώ είναι π.χ. στο Φαρμακονήσι, δηλαδή, ούτε καν στη Λέρο…
Μία αθλιότητα, με λίγα λόγια, που δεν μπορούμε να την αντιμετωπίσουμε μόνοι μας.
Στην ομιλία μου, λοιπόν, τους είπα, ότι δεν μπορεί η Ελλάδα να παίζει το ρόλο του κακού επιστάτη και η Ευρωπαϊκή Ένωση να παίζει το ρόλο του καλού αφεντικού. Το δε, καλό αφεντικό, να είναι το καλλιεργημένο, το εκλεπτυσμένο και να κάνει ότι δεν ξέρει τίποτα, και ο κακός επιστάτης να είναι π.χ. ο Σπύρος Καλογήρου, που δέρνει, βρίζει και είναι γενικώς ο κακός, αλλά στην πραγματικότητα εκτελεί τυφλά τις εντολές που του δίνει το αφεντικό του. Λοιπόν, δεν μπορούμε να παίζουμε αυτό το παιχνίδι.
Ούτε μπορούμε, επειδή είμαστε καταδικασμένοι από τη γεωγραφία να είμαστε η πύλη εισόδου μεταναστών, και να κρύβεται πίσω από αυτό η ΕΕ, δηλαδή πίσω από τη συμφωνία Δουβλίνο ΙΙ, την οποία έχουμε υπογράψει και εμείς, αλλά θα πρέπει να αναθεωρήσουμε σύντομα, διότι η Ευρώπη πρέπει να αναλάβει και τις δικές της ευθύνες…
Και ποιές είναι οι δικές της ευθύνες; Κατ’ αρχήν, το ότι πρέπει να δίνει στην Ελλάδα την πιο γενναιόδωρη εισφορά που δίδεται σε κράτη της ΕΕ, για να αντιμετωπιστεί αυτό το συγκεκριμένο πρόβλημα.
Ένα πρόβλημα που της φορτώνεται στην καμπούρα συν τα άλλα προβλήματα… Δηλαδή, ότι είναι στον πέμπτο χρόνο ύφεσης, έχει 30% ανεργία, έχει την πιο βίαιη εσωτερική υποτίμηση που έγινε εν καιρώ ειρήνης στην Ευρώπη, και έχει έναν λαό που εξαθλιώνεται κάθε μέρα, και πάνω σ’ αυτόν το λαό, του φέρνει και όλους τους φτωχούς του κόσμου, επί πλέον!
Για να έχουμε μία αίσθηση των αναλογιών, η Ελβετία, διαθέτει για 20.000 παράνομους μετανάστες, είτε για να τους ενσωματώσει, είτε για να τους επαναπατρίσει, 1 δισεκατομμύριο ευρώ, και πάλι έχοντας προβλήματα, π.χ. πολλές προσωπικές τραγωδίες, ειδικά στις περιπτώσεις επαναπατρισμού.
Γιατί υπάρχουν πολλές χώρες, ειδικά στην Αφρική, που τους φυλακίζουν τους επαναπατρισθέντες, όχι επειδή είναι πολιτικοί φυγάδες, αλλά με μόνη κατηγορία ότι φυλακίστηκαν στην Ελβετία. Δηλαδή, ξαναγυρνάνε στη χώρα τους και… τρώνε πέντε χρόνια φυλακή για κολατσιό. Υπάρχουν, μάλιστα, άνθρωποι που έχουν πεθάνει σε αυτή τη διαδικασία.
Βεβαίως, ατέλειωτες τραγωδίες υπάρχουν και σε μας με ανθρώπους που έχουν πνιγεί, με ανθρώπους που κακοποιούνται, που χωρίζουν από τις οικογένειές τους…
Κρ.Π.: Και ποια είναι η αναλογία σε σχέση την Ελβετία και την Ελλάδα;
Π.Τ.: Η αναλογία, είναι, ότι η Ελλάδα, που κανείς δεν ξέρει πόσοι είναι οι παράνομοι μετανάστες, είναι πάνω από 500.000, μπορεί και να πλησιάζουν και το 1 εκατομμύριο, γι’ αυτό τον αριθμό μεταναστών η Ευρωπαϊκή Ένωση διαθέτει 120.000.000 ευρώ, από τα οποία, η απορροφητικότητά μας ήταν μέχρι πρότινος, γύρω στο 40%.
Για να το πω απλά, εμείς με 50-60 εκατομμύρια, προσπαθούμε να αντιμετωπίσουμε το λιγότερο 500.000 παράνομους μετανάστες, ενώ αντίστοιχα η Ελβετία για 20.000 διαθέτει 1δις! Και εμείς έχουμε και όλα τα άλλα προβλήματα, συν την ανεργία 30%. Ενώ στην Ελβετία, η ανεργία είναι 2%. Το οποίο σημαίνει, ότι μπορεί να απορροφήσει και μετανάστες, να τους βάλει να εργαστούν.
Κρ.Π.: Επειδή μιλάμε για αναλογίες, η αντιστοιχία π.χ. σε ένα Λύκειο της Καλλιθέας, είναι σήμερα 14 μετανάστες(όχι παράνομοι προφανώς) και 3 μόνο έλληνες, σε ένα τμήμα μαθητών που π.χ. το 1982 είχε 35 περίπου έλληνες.
Π.Τ.: Κανείς δεν ξέρει τον αριθμό…
Κρ.Π.: Και πότε θα μάθουμε;
Π.Τ.: Δεν γνωρίζω, αλλά με την πιο μετριοπαθή εκτίμηση, πλησιάζουν τις 500 χιλιάδες.
Κρ.Π.: Για τους παράνομους μετανάστες. Για τους νόμιμους; Επειδή, τώρα με το θέμα του νόμου Ραγκούση που αλλάζει…
Π.Τ.: Αναθεωρείται προς το χειρότερο ο νόμος για τους μετανάστες. Διότι τους παρείχε κάποιες διευκολύνσεις.
Αυτό, όμως, που είναι σημαντικό, και είπε όλη η εθνική αντιπροσωπεία στο Στρασβούργο, ανεξαρτήτως τοποθέτησης κομματικής, είναι ότι δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί όλο αυτό το πρόβλημα, χωρίς τη βοήθεια της Ευρώπης, χωρίς να αναλάβει η Ευρώπη να βοηθήσει, όχι μόνο οικονομικά, αλλά και με δίκαιη κατανομή αυτών των ανθρώπων.
Αυτοί οι άνθρωποι, δεν θέλουν να καθίσουν στην Ελλάδα, ούτως ή άλλως, και να σαπίζουν μέσα στα στρατόπεδα. Τα στρατόπεδα, άλλωστε, είναι ένα επικοινωνιακό κόλπο που ξεκίνησε επί Χρυσοχοϊδη στην κυβέρνηση Παπαδήμου, και είναι μία παρωνυχίδα. Δηλαδή, αυτά τα στρατόπεδα, ορισμένα από τα οποία θα κλείσουν άμεσα, συνέπεια και της επίσκεψής μας, που αντιλήφθηκαν οι βουλευτές από το συμβούλιο της Ευρώπης την πραγματική κατάσταση.
Αυτή τη στιγμή, οι θέσεις σε αυτά τα στρατόπεδα, στα κέντρα κράτησης μεταναστών, είναι για 6 χιλιάδες άτομα. Και με τα οργανογράμματα που φτιάχνει το υπουργείο προστασίας του πολίτη, το πολύ να τους κάνουν 10 χιλιάδες. Άρα, μιλάμε, όπως είπα, για παρωνυχίδα. Ακόμα κι αν υπήρχε ένα σχέδιο να τους κλείσουμε όλους σε στρατόπεδα -που είναι τρελό- δεν μπορούμε να το κάνουμε αυτό.
Το μόνο, λοιπόν, που μπορεί να κάνει η Ευρώπη, είναι να αναθεωρήσει τη συμφωνία Δουβλίνο ΙΙ, και να αναλάβει κατ’ αναλογία, και σύμφωνα με τις οικονομικές δυνάμεις της η κάθε χώρα, ένα μέρος αυτών των μεταναστών.
Αυτοί οι άνθρωποι θέλουν να πάνε στην Ιταλία, στην Γαλλία, στην Ελβετία, στην Αγγλία, κλπ.. Ε, λοιπόν, π.χ. η Αγγλία, δεν μπορεί να κάνει το… κουνέλι επειδή δεν έχει σύνορα με αυτές τις χώρες.
Εμείς έχουμε την ατυχία, να μην έχουμε σύνορα με καμία χώρα της Ευρωπαϊκής Ένωσης, παρά μόνο θαλάσσια σύνορα με την Ιταλία. Λοιπόν, είμαστε καταδικασμένοι! Από τη στιγμή, όμως, που όλοι αυτοί οι απελπισμένοι άνθρωποι θέλουν να πάνε στην ΕΕ, η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν μπορεί να τους συλλαμβάνει στο έδαφός της και να τους επιστρέφει στην πύλη εισόδου, δηλαδή στην Ελλάδα. Γιατί η Ελλάδα, παιδιά, θα καταρρεύσει. Θα καταρρεύσει!
Κρ.Π.: Τί «θα»; Έχει καταρρεύσει.
Π.Τ.: Συνεχίζουν όμως. Οι ακτογραμμές τις Ελλάδας, άμα τις ξεδιπλώσεις, είναι μεγαλύτερες σε μήκος από της Αφρικής! Δεν γίνεται αυτό το πράγμα. Δεν γίνεται να παίξουμε αυτό το ρόλο του κακού επιστάτη, ες αεί.
Κρ.Π.: Εσύ που τα λες τα πράγματα με το όνομά τους, φοβάμαι μην κολλήσεις το μικρόβιο του πολιτικάντη. Είπες «θα» καταρρεύσει η χώρα.
Π.Τ.: Θα καταρρεύσει κι άλλο.
Κρ.Π.: Προφανώς… αλλά είναι άλλο θέμα. Το φέρνω σαν παράδειγμα, επειδή είναι ανάγκη σε αυτή την κατάσταση, όπως πολλοί λένε, να λέμε τα πράγματα όσο γίνεται πιο ξεκάθαρα.
Π.Τ.: Ξέρεις, που το βασίζω το «θα καταρρεύσει κι άλλο»; Πήγα πριν λίγες μέρες στην τράπεζα να βάλω λεφτά στο γιο μου που σπουδάζει στην Κρήτη., και έτυχε να είναι 1η Φεβρουαρίου.
Αν έβλεπες το σοκ των συνταξιούχων που παίρνανε τις πρώτες περικοπές της νέας χρονιάς, και αντιλαμβάνονταν τι σημαίνουν όλα αυτά…
Κάποιοι μέχρι τώρα ζούσανε με την ευφορία ότι πήραμε τη δόση(την οποία πήραν οι τράπεζες)!
Ο κόσμος, νόμιζε, ότι η Ελλάδα, απέφυγε την χρεοκοπία, γιατί πήρε τη δόση. Τώρα που κατάλαβαν το τι σημαίνει, δηλ. με τι όρους την πήραμε τη δόση, και τη ζήσανε στο πετσί τους γιατί είδαν τις περικοπές στις συντάξεις τους, βρίσκονται υπό την επήρεια του σοκ οι άνθρωποι. Και η επήρεια του σοκ δεν θα κρατήσει αιώνια…
Κρ.Π.: Όχι βέβαια. Μα εδώ το ΔΝΤ παραδέχτηκε ότι έκανε λάθος και μάλιστα ζήτησε συγγνώμη(αλλά προσέθεσε να συνεχίσουμε κανονικά το ίδιο πρόγραμμα!)
Π.Τ.: Το ΔΝΤ είπε συγγνώμη, ο Ράιχενμπαχ είπε συγγνώμη, ο Ράιχνενμπαχ είπε γιατί δεν πέφτουν οι τιμές στην Ελλάδα; Γιατί, ρε παιδί μου δεν πέφτουν οι τιμές; Οι άνθρωποι δεν έχουν λεφτά, όχι για να ζήσουν, δεν έχουν λεφτά ούτε για να πεθάνουν! Αφού κανένας, λοιπόν, δεν έχει να αγοράσει τίποτα, γιατί δεν πέφτουν οι τιμές;
Κρ.Π.: Χτες, δημοσιεύτηκε έρευνα της ΓΣΕΒΕΕ, που ανέφερε ότι 8 στους 10 Έλληνες, δεν έχουν να ψωνίσουν τα βασικά είδη διατροφής, και ότι έχει μειωθεί η αγοραστική μας αξία στο μισό…
Π.Τ.: Όταν λέω ότι η χώρα σχεδόν «θα» καταρρεύσει, δεν είναι ότι αρνιέμαι πως είναι ήδη σε άθλια κατάσταση. Απλώς υπάρχει αθλιότερη. Και ότι βάση προγραμματισμού και σχεδίου, μας οδηγούν στην αθλιότερη. Μιλάω για την πιο βίαιη εσωτερική υποτίμηση εν καιρώ ειρήνης… Και δεν το λέω μόνο εγώ, το λένε οι πάντες. Αυτό βιώνουμε αυτή τη στιγμή. Την πιο βίαιη εσωτερική υποτίμηση του βιοτικού επιπέδου!
Κρ.Π.: Βλέπεις να αλλάζει κάτι, αν δε γίνει μία απεργία διαρκείας από όλους μαζί; Και να κατέβουν στους δρόμους και οι άνεργοι(που κανένα κόμμα δεν έχει πει, κατεβαίνουμε όλοι μαζί για να υποστηρίξουμε τους ανέργους, π.χ. να απαιτήσουμε και δεύτερο χρόνο επιδότησής τους);
Π.Τ.: Αυτό, αργά ή γρήγορα, νομίζω ότι θα συμβεί ανεξάρτητα από τις δικές μας προθέσεις, ή απ’ οτιδήποτε. Αργά ή γρήγορα τα πράγματα φοβάμαι ότι θα πάρουν βίαιη τροπή. Και όλα αυτά τα κροκοδείλια δάκρυα του γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ δεν αποκηρύσσει τη βία… Που την αποκηρύσσει! Την αποκηρύσσουμε, ρε, τη βία! Να βγω να χτυπιέμαι στο δρόμο εναντίον της βίας…
Κρ.Π.: Και λοιπόν; Θα σταματήσει η βία; Επειδή την αποκηρύσσετε;
Π.Τ.: Θα πείσω τους απελπισμένους ανθρώπους, άμα τους πω εγώ, ή τους πει ο Τσίπρας προσωπικά, τους πάρει τηλέφωνο έναν προς έναν, και τους πει καθίστε σπίτια σας, μη βγαίνετε στο δρόμο… Θα καθίσουν στα σπίτια τους; Τόσο ηλίθιο τον θεωρούν τον Έλληνα, σήμερα;
Κρ.Π.: Μήπως γι’ αυτό και ο ΣΥΡΙΖΑ, επειδή έχει παρανοηθεί και χτυπηθεί για διάφορα τέτοια θέματα, έχει γίνει μετριοπαθής σε εκφράσεις; Γιατί από μία αντίθετη πλευρά, κατηγορείται ότι προσπαθεί να τα έχει καλά με τους νοικοκυραίους, με αποτέλεσμα να χάνει όλο και περισσότερο, την έννοια της… ριζοσπαστικής Αριστεράς. Ένα παράδειγμα, ήταν η έκφραση ότι είναι «ντροπή» της δημοκρατίας, οι βασανισμοί των 4ρων κρατουμένων. Είναι απλά ντροπή της δημοκρατίας ένα τέτοιο γεγονός;
Π.Τ.: Εγώ δεν νομίζω ότι ήταν μετριοπαθής η δήλωση αυτή. Καθόλου.
Κρ.Π.: Ντροπή, μπορεί να είναι και μια βρισιά. Όμως μιλάμε για βία. Δηλαδή, με τι μούτρα …απαιτούν να καταδικάσουν όλοι οι άλλοι τη βία; Δεν είναι λοιπόν, το λιγότερο, ένα γεγονός που καταλύει τη δημοκρατία και μάλιστα βίαια(το συγκεκριμένο γεγονός);
Π.Τ.: Ναι, αλλά δεν μπορούμε να λέμε κάθε βδομάδα για κατάλυση της δημοκρατίας.
Κρ.Π.: Όταν συμβαίνουν κάθε βδομάδα ανάλογα γεγονότα;
Π.Τ.: Γιατί αν γίνει η κατάλυση γενικά της δημοκρατίας, τι θα πούμε; Δεν θα έχει πια νόημα η φωνή μας.
Ένα μέρος του κόσμου, έχει κουραστεί, από το να είναι πάντοτε στη διαπασών η φωνή. Όχι γιατί δεν υπάρχει λόγος. Όλα τα δίκια του κόσμου υπάρχουν, για να είναι. Απλώς, ο κόσμος, βλέπεις ότι(και γι αυτό χρησιμοποιεί η κυβέρνηση τις διαστρεβλώσεις)… έχει κουραστεί. Πιστεύει κανείς ότι ο Σύριζα χάνει, με αυτά τα αποτελέσματα που είδαμε στις τελευταίες δημοσκοπήσεις, κι αυτό οφείλεται στο ότι έβαλε νερό στο κρασί του;
Κρ.Π.: Λέγεται κι αυτό.
Π.Τ.: Όλες οι αναλύσεις των δημοσκοπήσεων, δείχνουνε ότι πέρασε η κυβερνητική προπαγάνδα, ότι δηλαδή, ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ένα επικίνδυνο κόμμα, και ότι το αποτελούν αναρχικοί, που καταλαμβάνουν τις βίλες και φτιάχνουν μολότοφ! Στην Ελλαδα, παραμένει μικροαστική η νοοτροπία. Φοβούνται ότι θα τους πάρουμε αυτά που δεν έχουνε! Ότι θα τους τα πάρουμε; Ποιά; Κι αυτοί βγάζουν και το Σαμαρά!
Τους κάνουν ερώτηση: Είναι άδικα τα φορολογικά μέτρα που παίρνονται; Απάντηση από το 90%: Ναι, είναι άδικα. Άλλη ερώτηση: Ποιός είναι ο καλύτερος αυτή τη στιγμή για πρωθυπουργός; Απάντηση: Ο Αντώνης Σαμαράς. Οπότε, τι θες; Μιλάμε για την απόλυτη παράνοια.
Κρ.Π.: Και όσοι δεν είναι παρανοϊκοί θα παίζουν αυτό το παιχνίδι της παράνοιας; Οι δικαστικοί λειτουργοί, έκαναν αντισυνταγματικά απεργία, ονοματίζοντάς την αλλιώς, ενώ το σύνταγμα, λέει πως απαγορεύεται με οποιονδήποτε τρόπο στους δικαστικούς λειτουργούς η απεργία. Και όχι μόνο την έκαναν, αλλά κατάφεραν να πάρουν 100 εκατομμύρια ευρώ αναδρομικά. Στους εργαζόμενους του Μετρό και τους ναυτεργάτες, έγιναν επιστρατεύσεις, επίσης αντισυνταγματικές…
Π.Τ.: Βεβαίως γίνανε επιστρατεύσεις. Και θα γίνουν και άλλες. Εκεί φαίνεται ο πανικός της κυβέρνησης, ότι δε μπορεί να αντιμετωπίσει αλλιώς την κατάσταση, παρά με στρατιωτικής μορφής επιβολή.
Κρ.Π.: Οι μισοί νόμοι, που περνάνε αυτή τη στιγμή, περνάνε με πράξεις νομοθετικού περιεχομένου, επίσης αντισυνταγματικά. Και επίσης οι συνταγματολόγοι δεν επεμβαίνουν. Και δεν τα αναφέρω γιατί δεν τα ξέρουμε όλοι, αλλά επειδή, εφόσον δεν έχουμε ως φαίνεται δημοκρατία, δεν πρέπει να το πούμε επιτέλους ξεκάθαρα;
Π.Τ.: Όχι. Έχουμε ακόμα δημοκρατία. Γι’ αυτό το λέω. Αν επικρατήσει στην συνείδηση του κόσμου, ότι αυτό είναι κατάλυση της δημοκρατίας, όταν θα έρθει η… ταρατατζούμ κατάλυση θα νιώσουν και ανακούφιση κιόλας. Θα πούνε, επιτέλους, ήρθε και ο στρατός και ξεμπερδέψαμε μ’ αυτούς. Αν μιλάμε για χούντα από το πρωί ως το βράδυ, όταν θα ‘ρθει η χούντα, κανένας δεν θα παραξενευτεί.
Κρ.Π.: Συμφωνώ, αλλά όταν π.χ. κάποιος άντρας δώσει μία μπουνιά στη γυναίκα του, η αντιμετώπιση όσο και η αναγνώριση του γεγονότος, είναι: βίαιη κακοποίηση. Δεν περιμένουμε δηλαδή να τη βιάσει, ή να τη στείλει στο νοσοκομείο για να το αναγνωρίσουμε και να το αντιμετωπίσουμε. Μπορεί, λοιπόν, να μην καταλύθηκε ολάκερη η ελληνική δημοκρατία με τους βασανισμούς, τις πράξεις νομοθετικού περιεχομένου, τις επιστρατεύσεις, και με όλα τα άλλα αντισυνταγματικά μέτρα και προγράμματα, αλλά κάθε γεγονός αυτό καθ’ αυτό, καταλύει τη δημοκρατία. Δεν την ντροπιάζει απλά.
Π.Τ.: Χρειάζεται απλώς, μια ισορροπία. Να ‘χουμε λίγο την αίσθηση των αναλογιών.
Κρ.Π.: Ήδη, όμως, η «θεραπεία» και η εξυγίανστη του συστήματος της χώρας, που είναι απαραίτητη, είναι ίδια, είτε γίνονται μέχρι στιγμής όλα αυτά, είτε αύριο μπουκάρουν και τα τανκς. Πρέπει επιτέλους, να γίνει κάτι δυναμικό; Ο κόσμος υποφέρει όχι μόνο από τα οικονομικά προβλήματα, αλλά και από όλο αυτό το φασιστικό κλίμα.
Π.Τ.: Θα γίνει μία γενική απεργία στις 20 Φεβρουαρίου. Το δυναμικό, πρέπει να είναι και κάτι το οποίο θα πετύχει. Να μην είναι κάτι που θα γίνει για να γίνει. Πρέπει και να πετύχει!
Κρ.Π.: Μα πώς να πετύχει, όταν κάνει μόνο ένας τομέας απεργία, και χωρίζονται οι απεργίες σε δημόσιους υπαλλήλους και ιδιωτικούς, και εν τω μεταξύ οι συνταξιούχοι που είπες πριν, οι υποαπασχολούμενοι, και οι άνεργοι είναι απ’ εξω;
Π.Τ.: θα γίνει μία γενική απεργία, όπως είπα, στις 20 Φεβρουαρίου. Θα δούμε πως θα πάει και τι αποτελέσματα θα φέρει. Είναι μια περίεργη ισορροπία που πρέπει να κρατηθεί, ανάμεσα στο να μην περάσει η τρομοκρατία στον κόσμο, γιατί ο κόσμος είναι και τρομοκρατημένος!
Κρ.Π.: Άρα, τί να μην περάσει η τρομοκρατία; Έχει περάσει.
Π.Τ.: Μα, με όλα αυτά που λένε για τις βίλες, με αυτά που παίζουν τα κανάλια από το πρωί ως το βράδυ, ο κόσμος φοβάται πραγματικά ότι θα βγούμε με τις μολότοφ και θα τους σκοτώσουμε! Ο κόσμος είναι… Ξέρεις πόσο μικροαστικός είναι ο ελληνικός λαός;
Κρ.Π.: Δυστυχώς…
Π.Τ.: Ε, λοιπόν, τι μου λες να γίνει μια δυναμική απεργία διαρκείας; Αυτοί τι κάνουν στην κυβέρνηση; Εφαρμόζουν κοινωνικό αυτοματισμό από το πρωί ως το βράδυ, και στρέφουν τους εργάτες εναντίον των αγροτών, τους αγρότες εναντίον των δικαστικών, τους δικαστικούς εναντίον δεν ξέρω ποιού, και πάει λέγοντας! Αυτό το σύστημα εφαρμόζουν! Ελάχιστοι συμπολίτες μας είναι πραγματικά συνειδητοποιημένοι! Η πλειοψηφία βγάζει το Σαμαρά πρώτο αυτή τη στιγμή…
Κρ.Π.: Πολιτικοί επιστήμονες, λένε ότι αρκεί μία συγκέντρωση διαρκείας, από 1 εκατ. κόσμο, και πολλές φορές ακόμα και 500.000, για να αλλάξει μια πολιτική κατάσταση, για να αλλάξουν έστω κάποια πράγματα. Ε, λοιπόν, αυτό το υποτιθέμενο 1 εκατομμύριο ή παραπάνω, που μπορεί είναι συνειδητοποιημένο, θα κατέβαινε μόνο για μια μέρα απεργίας; Άσε που το 30% δεν είναι καν εργαζόμενοι! Τί… απεργία να κάνουν;
Π.Τ.: Η απόγνωση του κόσμου, τον οδηγεί περισσότερο σε εγωκεντρική συμπεριφορά και όχι σε αλληλεγγύη. Ο κόσμος, εκλαμβάνει την προπαγάνδα, ότι ο κάθε τομέας δουλεύει για το δικό του λογαριασμό. Και σου λέει, γιατί να δεχτώ ο τάδε τομέας…
Κρ.Π.: Κάποιος πρέπει να τους δώσει να καταλάβουν ότι αν δεν ενδιαφερθούν όλοι για όλους, δεν πρόκειται να γίνει τίποτα; Αν δεν το κάνει ένα κόμμα σαν τον ΣΥΡΙΖΑ, που έχει και την πλειοψηφία στην αντιπολίτευση, ποιός θα το κάνει;
Π.Τ.: Δεν ξέρω αν μπορεί να το κάνει μόνο ο ΣΥΡΙΖΑ. Αν ήταν τόσο απλό να κηρύξουμε μία απεργία διαρκείας και να τελειώσει το πανηγύρι… θα το κάναμε.
Κρ.Π.: Υπάρχουν άνθρωποι που λένε, ότι κανονικά πρέπει ακόμα και να παραιτηθούν οι βουλευτές από τη βουλή. Να πούνε, δεν συμμετέχουμε σ’ αυτό το κοινοβούλιο…
Π.Τ.: Όλων των βουλευτών της αντιπολίτευσης εννοείς, υποθέτω -διότι οι βουλευτές της συμπολίτευσης προφανώς και δεν θα παραιτηθούν. Τότε, στην καλύτερη περίπτωση, θα γίνουν αναπληρωματικές εκλογές και θα έχουμε μια καινούργια βουλή χωρίς καθόλου αντιπολίτευση. Στη χειρότερη, τα τεθωρακισμένα θα ζεστάνουν τις μηχανές τους. Θα έχουμε να διαλέξουμε ανάμεσα σ’ ένα κοινοβουλευτικό και σ’ ένα στρατιωτικό πραξικόπημα.
Κρ.Π.: Εννοούν, ότι πρέπει να βρεθούν άλλοι τρόποι επικοινωνίας, άλλοι τρόποι αγώνων, άλλοι τρόποι γενικώς. Και άλλοι τρόποι ανατροπών. Ότι δεν μπορούμε να αλλάξουμε τα πράγματα με τους παλιούς τρόπους.
Π.Τ.: Ότι μπορούμε κάνουμε, και ότι μας επιτρέπει ο ελληνικός λαός. Να κάνουμε επανάσταση;
Κρ.Π.: Να κάνουμε, ότι δεν μπορούμε…
Π.Τ.: Φέρε μου το λαό για την επανάσταση, και την κάνουμε αύριο το πρωί… Το να πάμε να τα διαλύσουμε όλα, και να βγει μετά η Χρυσή Αυγή με 90%, αυτό το παιχνίδι δεν θέλω να το παίξω.
Κρ.Π.: Χρειάζεται ενίσχυση των κοινωνικών ιστών, λοιπόν; Και να μην είναι κάθε εργασιακή ή άλλη ομάδα μόνη της; Να μην είναι ο… καθένας μόνος του;
Π.Τ.: Ναι, αλλά βλέπεις ότι κάνουν όλοι το αντίθετο! Ο καθένας είναι μόνος του αυτή τη στιγμή!-
Crystalia Patouli -------- 