Ελένη Νίνα _ Ποιές αιτίες μας έφεραν ως εδώ και κυρίως τί πρέπει να κάνουμε;

«Ο άνθρωπος ξεπρόβαλε αρχικά από το ζωικό βασίλειο πιο ανίσχυρος και λιγότερο εξοπλισμένος από άλλα ζώα για τον αγώνα της επιβίωσης.

Ύστερα από μακρά και βασανιστική περίοδο εξέλιξης άρχισε να καλλιεργεί το έδαφος και να δημιουργεί μια κοινωνική και θρησκευτική τάξη, νοιώθοντας όμως τον εαυτό του άμεσα εξαρτώμενο από τη γη.

Μετά έκανε ένα νέο βήμα προς την κατεύθυνση του αποχωρισμού του από τη φύση, αναπτύσσοντας την λογική και την συνείδηση.

Αργότερα κινήθηκε προς ιδέες ενότητας μέσω θρησκείας και φιλοσοφίας και έθεσε σκοπούς για τους οποίους έπρεπε να αγωνιστεί. Κατόπιν βρήκε μια νέα ενοποιητική αρχή στην επιστήμη και στις τέχνες. Σταδιακά ανέπτυξε την τεχνολογία και δημιούργησε μέσα επικοινωνίας που έκαναν τον πλανήτη να φαίνεται πολύ μικρός και παραγωγικές δυνάμεις που θα μπορούσαν να επιτρέψουν στον καθένα να εξασφαλίσει μια αξιοπρεπή υλική ύπαρξη.

Το πέρασμα του από κάθε περίοδο στην επόμενη περίοδο συνοδευόταν πάντα από μια κρίση. Κρίση αξιών, κρίση αρχών, κρίση κοινωνική, οικονομική, κρίση σε όλα τα επίπεδα. Η κάθε κρίση άφηνε πίσω της θύματα αλλά έσπρωχνε το σύστημα σε αλλαγή και δημιουργούσε ευκαιρίες αυτογνωσίας και γενικότερης γνώσης.

Αυτό που βλέπουμε λοιπόν είναι ότι όλα τα συστήματα: δηλ. η φύση, τα άτομα, οι κοινωνίες, μπαίνουν σε περιόδους κρίσης κατά εποχές, προκειμένου να μεταβούν στο επόμενο επίπεδο εξέλιξής τους.

Σήμερα που ο άνθρωπος φάνηκε ότι προσέγγισε την απαρχή μιας πλουσιότερης και ευτυχέστερης εποχής, η ύπαρξή του καθώς και η ύπαρξη των γενεών που θα ακολουθήσουν φαίνεται και πάλι να απειλούνται από μια νέα κρίση, που αυτή τη φορά ονομάζεται οικουμενική!

Δημιουργώντας την νέα βιομηχανική εποχή ο άνθρωπος απορροφήθηκε τόσο από το νέο αυτό καθήκον ώστε το έκανε κύριο σκοπό της ζωής του. Έπαψε να χρησιμοποιεί την παραγωγή σαν μέσο και την έκανε αυτοσκοπό, ένα σκοπό στον οποίο υποτάχθηκε όλη του η ζωή.

Σκοπός του έγινε να επιτύχει, να πουλήσει τον εαυτό του όσο επικερδέστερα μπορούσε στην αγορά. Η αξία του ανθρώπου βρίσκεται όχι στο ποιος είναι αλλά στο τι έχει και πώς φαίνεται.

Μη έχοντας άλλη αίσθηση του εγώ εκτός από εκείνη που μπορεί να προσφέρει ένας άκρατος κομφορμισμός νιώθει όλο και πιο ανασφαλής, ανήσυχος, εξαρτημένος από αγαθά και ιδέες και συχνά είναι ανίσχυρος να αντιδράσει.

Σήμερα δεν αντιμετωπίζουμε τον κίνδυνο να γίνουμε σκλάβοι με την έννοια του παρελθόντος αλλά τον κίνδυνο να ζήσουμε σαν σκλάβοι σε μια ζωή χωρίς νόημα.

Δεν υπάρχει πια μια ανοικτή εξουσία που να μας διατάσσει, υπάρχει όμως η διακυβέρνηση μέσω του φόβου της καταστροφής. Κι όσο πιο κλεισμένοι, εξαρτημένοι και απομονωμένοι είναι οι άνθρωποι σε αυτό το προς πώληση «εγώ» σ αυτή την «αυτιστική» ατομικότητα, τόσο πιο ευάλωτοι είναι στο φόβο της απώλειας.

Στις μέρες μας ο φόβος καταστροφής έχει πάρει τερατώδεις διαστάσεις και εκπέμπεται μέσω του «υπουργείου του τρόμου» που είναι η τηλεόραση.

Όπως προανέφερα όμως, κάθε σύστημα μπαίνει σε περιόδους κρίσης και κάθε κρίσει ενέχει την αλλαγή.

Έτσι και τώρα μέσα σ αυτή την κρίση αξιών, με αφορμή την οικονομική κρίση, βρισκόμαστε να προχωρήσουμε στο επόμενο βήμα της αυτογνωσίας της ανθρωπότητας.

Να περάσουμε σε μια ουσιαστικότερη επαφή με τον εαυτό μας και τις πραγματικές μας ανάγκες, σε επαναπροσδιορισμό αξιών, που σημαίνει ότι προτεραιότητα έχει το ποιος είμαι και όχι το τι έχω και το πώς φαίνομαι και στην συνειδητοποίηση ότι αν δεν δράσουμε συλλογικά, αν δεν περάσουμε από την ατομικότητα και την απομόνωση στην συλλογικότητα και την συνεργασία θα καταστρέψουμε ότι φτιάξαμε.

Οι άνθρωποι έχουν μακράν εκπαίδευση στο να υπερασπίζονται τον εαυτό τους και να καταστρέφουν άλλους αλλά μικρή πάνω στο πώς να συνεργάζονται.

Αυτή τη στιγμή καλούμαστε να επανεκπαιδευτούμε σε αρχές που θα μας επιτρέψουν να δρούμε από κοινού και να δημιουργήσουμε πραγματικούς και αυθεντικούς δεσμούς συνεργασίας προκειμένου να μην επιβαρύνουμε άλλο τον πλανήτη!

Η ανθρώπινη φυλή έχει την σοφία να δημιουργεί επιστήμη και τέχνη, γιατί να μην είναι ικανή να δημιουργήσει έναν κόσμο συνεργασίας και δικαιοσύνης;

Κάπου διάβαζα ότι μια μικρή φυλή πριν χιλιάδες χρόνια κατά την διάρκεια της μύησης στην ενηλικίωση έλεγε προ του κάθε μυημένου: «Βάζω μπροστά σου τη ζωή και το θάνατο, την ευλογία και την κατάρα και εσύ μαζί με τους υπόλοιπους διαλέγεις τη ζωή»!-«

Η απάντηση της Ελένης Νίνα (Κλινικός ψυχολόγος – Ψυχοθεραπευτής της Συστημικής Σχολής) στο ερώτημα «ποιές αιτίες μας έφεραν ως εδώ και κυρίως τί πρέπει να κάνουμε;» της Έρευνας για την Κρίση – tvxs.gr/node/50386

Ελένη Νίνα, Κλινικός ψυχολόγος – Ψυχοθεραπευτρια

—–

Οι αιτίες που μας έφεραν ως εδώ και κυρίως «τι πρέπει να κάνουμε;» είναι το αντικείμενο έρευνας της Κρυσταλίας Πατούλη -ερωτήματα στα οποία δίνουν τη δική τους απάντηση πρόσωπα της τέχνης και των γραμμάτων. (www.tvxs.gr)